Gedicht voor rouwkaart
We komen er niet zo goed uit met het gedicht voor de rouwkaart van mijn moeder. We willen een positief gedicht, iets met omgaan met beperkingen, vasthouden aan het leven maar uiteindelijk geen keuze hebben omdat gebeurt wat gebeurt.
Hebben jullie nog goede suggesties?
Alvast bedankt (we hebben een deadline, 16 uur vanmiddag).
In ieder geval gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst.
allereerst gecondoleerd. Is chatGPT iets? ik krijg bv dit eruit:
In Liefdevolle Herinnering aan Moeder
Met moed en kracht, vol levenslust,
Droeg jij je last, hoe zwaar en onbewust.
Je glimlach bleef, zelfs op de moeilijke dagen,
Altijd bereid om ons te dragen.
Je vond vreugde in de kleine dingen,
In zonnestralen en vogelzangen die klonken.
Met open hart en liefde voor het leven,
Heb je zoveel moois aan ons gegeven.
Toch kon je niet kiezen voor het eind,
De natuur besloot, hoezeer het ons ook pijn.
Maar je geest blijft bij ons, levendig en vrij,
In elke zonnestraal, in elke lach, blijf jij dichtbij.
We koesteren de herinneringen, zo dierbaar en fijn,
Je kracht en liefde zullen altijd bij ons zijn.
Rust zacht, lieve moeder, je strijd is voorbij,
In ons hart leef je verder, voor altijd dichtbij.
Dit gedicht weerspiegelt de kracht en positiviteit van je moeder, haar omgang met beperkingen en de onvermijdelijkheid van het levenseinde, terwijl het troost en warmte biedt.
Bedankt voor de suggestie. We zoeken niet per se een gedicht voor een moeder omdat ze natuurlijk voor iedereen veel heeft betekend. Niet altijd als positieve rots in de branding, maar wel altijd met humor en een duidelijke mening. Mijn moeder was een schoolvoorbeeld van dat je het leven moet accepteren zoals het komt en er het beste van maken. Heel lastig om dat goed in mooie woorden te vervatten. Voor de toespraak kom ik er wel uit, maar zo’n kaart is natuurlijk blijvend.
Ik moest aan deze zin denken, al is dat geen heel gedicht; 'van het concert des levens krijgt niemand een program'. Dat komt wel neer op neem het leven zoals het komt, niet alles is maakbaar.
Wij hebben onderstaand gedicht gebruikt op de rouwkaart van mijn moeder. Veel positieve reacties op gehad. Maar het blijft heel persoonlijk wat je wel of niet aanspreekt natuurlijk....
Vriend, ben jij het?
Ik hoop het, ik moet je zoveel vertellen.
Ik ben de laatste tijd minder mezelf
dan ooit, al ben ik ook geen ander geworden.
Ik ben in deze dagen het restant van een vroeger
ik, een zich vastklampend doemdier.
Verder gaat het goed, alleen die ontroering
steeds, dat blijft lastig
Adriaan Jaeggi
Dit dan? De info van jou en het gedicht van Chiquita opnieuw in chatgpt gezet, nu komt er dit uit:
In Liefdevolle Herinnering aan een Bijzondere Vrouw
Met humor en een duidelijke stem,
Ging je door het leven, je kende geen rem.
Je omarmde het leven, zoals het kwam,
Liet zien dat je er altijd het beste van nam.
Niet altijd een rots, maar wel altijd echt,
Met een lach en een traan, op je eigen weg.
Je vond vreugde in het dagelijkse bestaan,
En wist ons te steunen, altijd recht door zee te gaan.
Je kon niet kiezen voor het eind, dat is waar,
De natuur bepaalde, en dat viel zwaar.
Maar je geest blijft bij ons, levendig en vrij,
In elke herinnering, in elke lach, blijf jij dichtbij.
We koesteren de momenten, zowel groot als klein,
Je humor en eerlijkheid zullen altijd bij ons zijn.
Rust zacht, bijzondere vrouw, je strijd is voorbij,
In ons hart leef je verder, voor altijd dichtbij.
---
Gecondoleerd en veel sterkte...
Gedichten zijn natuurlijk heel persoonlijk, maar deze wellicht? (Van toon hermans)
Ik heb het leven lief, de mensen en de dieren
De zeeën en rivieren, ik heb het leven lief.
Ik heb het leven lief, de bergen en de dalen
De warme zonnestralen, ik heb het leven lief.
ik heb het leven lief, het sterke en het broze
Het blije en het boze, ik heb het leven lief.
En valt het doek dan dicht, nog even op het leven
Een laatste glas geheven, ik heb het leven lief.
Liefs, Marit
En nog eentje:
sta niet verdrietig
aan mijn graf
ik ben niet dood
ik ben daar niet
ik ben de glimlach
van een kind
ik ben het zonlicht
op het rijpe graan
ik ben de ster
die straalt in de nacht
ik ben de zachte
herfstregen
ik ben de diamant die
glinstert op de eerste sneeuw
en als je wakker wordt
in de drukke morgen
ben ik een vogel
die rondcirkelt
en juichend naar de hemel reikt
sta niet verdrietig
aan mijn graf
ik ben niet dood
ik ben daar niet
vrij vertaald van 'Do not stand at my grave and weep' van Mary Elizabeth
Frye
Gecondoleerd.
Had ze een lied wat ze heel mooi vond, waarvan de tekst (een stukje) toepasselijk zou zijn?
" Omarm het leven zoals het komt, je hebt er weinig invloed op. Zie het leven met een lach, het is maar kort en maak je eigen keuzes".
Gecondoleerd, heel veel sterkte in deze moeilijke dagen. Ik denk aan jou en je dochters nu jullie je moeder en oma moeten missen.
Onthoud ze goed, het spijt me. Gecondoleerd.
Bedankt. We zijn er uiteindelijk uitgekomen en hebben zelf iets kunnen schrijven. Dan past het precies.
Gecondoleerd MMcGonagall, toch opeens snel afscheid. Fijn dat je zelf iets hebt kunnen schrijven.
Bekijk het leven met een glimlach, wees kortaf en maak je eigen keuzes
