Euthanasie

misschien

kon het niet eerder qua traject?

Als de dood je overvalt

Dan moet je met de op handen zijnde sluitingen van bedrijven (kerstreces) toch rouwkaarten laten drukken, er moet tijd zijn in het crematorium/de kerk, een locatie worden gevonden voor de samenkomst na de plechtigheid enz.
Ik kan mij voorstellen dat je na begin januari minder problemen hebt met het regelen van dat soort dingen. Er kan nu, door een verder weg gelegen datum ook nog door de zieke (straks overledene) mee gedacht worden over het laatste afscheid.
Ik heb het wel eerder gehoord een datum prikken wat verder weg, met name om het laatste afscheid goed te regelen.

Uitzichtsloos lijden

Als je nog tot januari kunt wachten, dan is er nu toch nog geen sprake van uitzichtsloos ondraaglijk lijden? Ik heb altijd gedacht dat euthanasie iets is wat je acuut beslist, wel al met de toestemming en verklaring e.d., maar straks denkt hij half januari dat het nog best wel gaat. Dan moet je toch kunnen terugkomen op je beslissing, lijkt me. En aan de andere kant hoop ik niet dat hij het uitstelt omdat het dan qua planning beter uitkomt, dat is ook zo cru.

niet kan altijd

Tot op het moment dat de injectie toegediend wordt kun je altijd nog nee zeggen.

Ik kan me goed voorstellen dat je kiest voor een datum in januari want je legt wel een belading op de dagen die komen gaan voor de eerst volgende jaren voor de nabestaanden.

Voor dat die euthenasie er is moeten er veel onderzoeken etc gedaan worden. Waarschijnlijk zijn ze nu dat traject in gegaan en dat duurt vaak een paar weken. De verwachte datum is dan in januari.

Het lijkt me aan de patient en zijn nabestaanden om daar over te beslissen en heb jij als relatieve buitenstaander het maar te accepteren. Januari is al over 2 weken, dat is best heel erg snel.

Mijn tante heeft het traject helemaal doorlopen en had een datum 2 maanden verder in gedachten, die heeft ze nog met een maand opgerekt want het ging boven verwachting nog wel. Alleen heeft ze die datum niet met buitenstaanders gedeeld en de rest van de familie ook niet. Ze gaven alleen aan dat als de tijd daar zou zijn ze er uit zou stappen. Dat van die data heeft de familie pas bij de crematie verteld.

rust

Zo'n beslissing kan heel veel rust geven bij de zieke en zijn naasten. En ja, natuurlijk kan iedereen altijd nog terug, tot het aller, allerlaatste moment. Je hoeft er echt niet aan te twijfelen dat ze dat weten...

Ik kan me juist heel goed voorstellen dat iemand nu kiest voor nog even wachten. Los van dat men wellicht nog 1x deze tijd samen door wil brengen, is het natuurlijk ook best wel naar om voortaan elk jaar een sterfdag te herdenken met kerst... Als de zieke rust vindt bij de beslissing en daarmee juist nog wèl even door kan, dan is dat toch voor iedereen alleen maar fijn?

Ik proef nogal een oordeel in je reactie: "We gaan allemaal door tot het eind (wat misschien tegenwoordig wel ongebruikelijk is?)" Alsof dat 'beter' zou zijn. Ik zou echt niet weten waarom...

Niet zo gek

Waarom zou je je naasten belasten met zoiets in de decembermaand?
Ik geloof dat zo’n beslissing goed doordacht is en dat je dan ook kijkt “wanneer het het beste uitkomt”

vraag het haar

"maar liefst zou ik er nog aan toe willen voegen dat hij er ook van af mag zien"
Ja, natuurlijk mag hij ervan afzien. Vrijwilligheid, dat staat nou juist de kern van euthanasie. Als hij niet wil, dan gaat het niet door. Ik kan mij niet voorstellen dat er ook maar iemand is in zo'n situatie die zich daar niet van bewust is. Dat zal ze niet alleen zijn 'verteld' door de arts, daar zal juist uitgebreid over zijn gesproken.

"Ik vraag me ook af waarom ze voor januari gekozen hebben."
Het is de vader van je vriendin... dat kun je haar dan toch vragen? Wij kunnen alleen maar gissen. Bijvoorbeeld dat ze de feestdagen willen benutten om afscheid te kunnen nemen van elkaar, te zeggen wat er nog te zeggen valt, te doen wat er nog te doen valt. Als je je levenseinde ook maar enigszins kan plannen, dan snap ik dat je dat je dat het liefst na de feestdagen zou willen. Maar vraag het haar gewoon.

"Is het gebruikelijk om een datum te prikken die zover weg is, wanneer het lijden nu al groot is en de prognose slechter dan slecht?"
Januari is niet ver weg. En bovendien: de enige die kan bepalen of - en hoe lang - hij nog wil leven, is de man zelf. Ook al gaat het nu ook al erg slecht, dan kan hij nog voldoende levenslust hebben om samen met zijn familie kerst te vieren.

Maar je lijkt nogal veroordelend. Aan de ene kant ben je tegen de beslissing en aan de andere kant lijk je te vinden dat hij dan maar per direct euthanasie moet laten uitvoeren.

Nou ja

Mag ik je even helpen herinneren dat januari over 10 dagen begonnen is?
Lijkt mij een heel mooi termijn om nog net overheen te kunnen kijken als je zwaar lijdt, terwijl het ook mooi de gelegenheid geeft om afscheid te nemen van je leven.
Ik proef bij jou een aversie tegen euthanasie.
Benoemen dat hij erop terug kan komen lijkt me inderdaad niet iets toevoegen voor je vriendin: iedereen weet en snapt dat je altijd en op ieder moment van zo'n beslissing kan terugkomen en het geeft naar mijn idee alleen maar uiting aan jouw onvermogen om te accepteren dat het zo zal gaan. Het lijkt me niet dat ze behoefte hebben aan jouw tegenwerpingen omtrent euthanasie.
Waarom heb je niet aan je vriendin gevraagd waarom hij voor januari gekozen heeft? Lijkt mij geen gekke vraag hoor.

En wat betreft 'hoe moet je nu reageren' op zoiets. Ik denk dat vragen stellen en luisteren misschien nog de beste optie is. En dan vooral vragen stellen zonder oordeel er in te laten doorklinken. Op zich al een best pittige opdracht!

Naar bevind van zaken

Pas de laatste jaren worden de cijfers goed bijgehouden. Dan zie je wel een lichte toename in de loop van de tijd. Toch is nog steeds maar een paar procent van overlijden met actieve euthanasie. Bij kanker komt het wat vaker voor. Palliatieve zorg wat vaker maar de meeste overlijdens gebeuren nog spontaan of met symptoombestrijding.
Door alle berichtgeving daarover zou je de indruk krijgen dat er bijna niemand nog zonder spuitje van de wereld gaat maar dat is een vertekening.

Vroeger kwam het ook voor maar dan was je meer afhankelijk van de mentaliteit en de handigheid daarmee van de huisarts of specialist. Nu kun je er zelf om vragen met een redelijke kans dat je vraag gehonoreerd wordt.

Ik denk dat het vroeger vaker voorkwam dat mensen overleden zonder instemming dan dat de arts het nodig vond om het lijden te verlichten zonder dat daar uitgebreid over gesproken werd met patient en omstanders.

Marleen

Jij: Wat is het nut van nog langer leven als je toch al weet dat je je leven actief laat beëindigen?

Ik: Marleen is ernstig ziek. Ze weet dat ze dood zal gaan en dat de weg naar de dood niet aangenaam zal worden. Vooral het laatste stukje. Nergens meer toe in staat, steeds afhankelijker, ze wil niet dat haar man en kinderen haar zo zullen herinneren en ze wil die lijdensweg ook niet ondergaan. De vooruitzichten maken het mogelijk om nog even te wachten. Het is fijn om de feestdagen nog mee te mogen maken met het gezin en je wilt niet dat de weken rond kerst en Nieuwjaar voortaan verbonden zijn aan jouw overlijden. Want dat zal altijd op de achtergrond aanwezig blijven. Maar als de feestdagen eenmaal achter de rug zijn en het nieuwe jaar zo gapend voor je ligt, een jaar waarvan je weet dat het ergens, wie weet al snel, steeds slechter met je zal gaan, is het mooi geweest. Tijd om afscheid te nemen. Tegen dat het opnieuw Kerst is, zal de familie nog steeds verdrietig zijn, maar de herinnering aan de laatste kerst samen koesteren ze.

Marleen

Zou jij willen dat iemand anders gaat proberen om de regie te beinvloeden over jouw sterfbed?

Ik heb in een hospice gewerkt en heb hartverscheurende taferelen gezien van familieleden/dierbaren die niet los kunnen laten.
Sterven is een héél persoonlijk proces. Je kan het maar één keer doen en i.h.a. probeert ieder dat zo waardig mogelijk te doen.
Ik vind het prijzenswaardig als de persoon in kwestie daarnaast ook nog eens probeert om de familie zo min mogelijk te belasten door een minder beladen moment te kiezen, zoals pas na de december feestdagen.
Ik hoop dat het hem lukt.

@Kaaskopje

Mooi geschreven en heel duidelijk wat de beweegredenen kunnen zijn

Marleen: wij

"Wij gaan allemaal door tot het eind"

Om deze in moest ik toch wel even lachen. Wij? Je bedoelt 'zij'.

ijsvogeltje en Marleen

Iedereen gaat door tot het eind. Alleen bepalen sommigen zelf wanneer dat is.

"Excuses voor de misschien wat botte vraagstelling maar in mijn familie heeft er nooit iemand gekozen voor euthanasie. We gaan allemaal door tot het eind (wat misschien tegenwoordig wel ongebruikelijk is?)."

Bizar... Alsof euthanasie al zo gemeengoed is en over hoeveel familieleden in de afgelopen 10 jaar hebben we het eigenlijk die in aanmerking hadden kunnen komen voor euthanasie?

Hoe kun je ooit weten waar je voor kiest als je er nog niet voor hebt hoeven kiezen?

Reacties

Bedankt voor alle reacties, ook de minder aardige. Het was zeker niet mijn bedoeling om een oordeel te laten doorklinken, zeker niet naar de individu die voor de keuze staat. Het is allemaal al erg genoeg. Ik hoop dat ze goede kerstdagen met elkaar hebben, maar zelfs dat vind ik al ongepast om te zeggen. Te confronterend.

nee, niet als je het meent

Het hangt helemaal van de context af waarin je zegt dat je ze fijne dagen wenst.
Want ook in een verdrietige periode kun je in dat afscheid nog hele fijne dagen hebben. Het zijn geen feestelijke dagen, maar naar omstandigheden kan het wel fijn zijn. Het is een bijzonder intense tijd.

Hetzelfde bij een begrafenis of crematie en dat zeg ik wel uit ervaring.

En als je dat weet te benadrukken in hoe je dit iemand toewenst kan dat ook heel waardevol zijn.

Dus niet bij het afscheid na een bezoekje gewoon 'fijne dagen' roepen, maar in je gesprek aangeven dat je ze in de situatie nog fijne dagen wenst waarin ze een goed afscheid kunnen hebben met hun dierbare. Je moet er dus iets meer werk van maken om het te laten passen.

Niet ongepast

Nee hoor Marleen, je mag ze gerust "fijne dagen" toewensen. Ik ben het helemaal met Kaori eens: juist door de lading die deze dagen hebben van het naderende afscheid zullen ze heel intens beleefd gaan worden.

Ik kan me ook voorstellen dat het voor je vriendin fijn is als je met haar stilstaat bij deze bijzondere gebeurtenis, haar sterkte zou toewensen, mooie dagen of wat dan ook. Helemaal geen reactie lijkt me echt vreselijk in haar situatie!

Voor jou ook veel sterkte toegewenst.

Fijne dagen

Als je het woord fijn niet uit je pen of mond krijgt, zou je ook kunnen denken aan 'warme', of 'intieme' kerstdagen. En een goede jaarwisseling.

Ieder gaat een heel eigen weg

En het laatste deel is voor iedereen anders. Het is geweldig als een ernstig zieke met grote zorgvuldigheid wordt verzorgd en met veel aandacht wordt benaderd. Of een euthanasie zoals die nu in de agenda staat werkelijkheid wordt, hangt helemaal af van hoe een en ander zich ontwikkelt.

Het is voor alle betrokkenen een zeer intense tijd, die inderdaad goed kan zijn, ondanks alle verdriet.

Fijn - dat voelt me als een wat 'gewoon' woord wat nogal eens onnadenkend de lucht in wordt geslingerd. Maar goede kersttijd en jaarwisseling kun je je vriendin zeker wensen. Het zijn unieke en kostbare dagen die lang in haar herinnering zullen blijven.

Het begrip 'nut' loopt wat uit de pas in dit kader. Ik zou liever spreken van 'waarde'. Dan zien een paar extra dagen die ' niet zo nuttig' lijken, er meteen anders uit.

Ik heb je beginpost nog eens gelezen

En ik ben nogal onder de indruk van je woordkeuze.
Zoals Wilgenkatje al zegt: ik vind het woord ‘nut’ in deze bizar. Moet een mens zijn dagen nuttig doorbrengen dan? Van wie?
Ook je laatste stukje komt eigenaardig op mij over. ‘Wij gaan allemaal door tot het eind?’ Serieus? Ben jij dood dan? Lijkt me niet. Je weet dus nog helemaal niet wat je te wachten staat dus je hebt geen idee of jij ‘tot het eind gaat’. Wat is je ervaring op dit vlak dat je er zo over praat?
En hoezo zou het tegenwoordig ongebruikelijk zijn om niet ‘door te gaan tot het eind’? Welk wereldbeeld heb je wat maakt dat je dat schrijft?
Ik wil niet net zo veroordelend over komen als jij maar ik snap je niet. Echt niet. Het komt op mij arrogant over en op een onderwerp als deze vind ik dat brrrr.

Ely

Wat een aparte reactie. Volgens mij had ik al toegelicht dat ik er niets rots mee bedoelde.
Zat het je dwars?

Ely en Marleen

Marleen, ik kan me voorstellen dat de reactie van Ely als 'mosterd na de maaltijd' op je overkomt en ook minder begripvol dan hoe anderen en ik zelf hebben gereageerd. Maar om eerlijk te zijn was de variant van Ely in eerste instantie mijn bedoeling. Maar toen bedacht ik me dat ik jou niet ken en niet weet waarom je de situatie niet begrijpt. Ben je nog jong? Heb je moeite met 'inleven'? Want een beetje bijzonder vond ik je reactie op deze situatie ook wel. Maar goed, ik neem aan dat je het nu iets beter begrijpt waarom de vader van je vriendin op dit moment kiest voor begin januari. Zo weet je ook vrij precies wanneer en hoe je er kunt zijn voor je vriendin. Bij dit soort 'zaken' gaat het niet om je eigen opvattingen over hoe we dood 'horen' te gaan, maar over hoe de zieke daar zelf over denkt en daar moet de eigen familie het ook mee doen. Het is hoe dan ook niet gemakkelijk en een nare lijdensweg voor vader. Ik hoop dat hun tijd samen nog even mag duren en dat het gaat zoals de man graag wil.

Kaaskopje

Nee, ik ben niet heel jong. Helaas wel wat minder dan gemiddeld behept met inlevingsvermogen, hoewel ik tegenwoordig wel weet wat ik veilig irl kan zeggen (meestal) en wat je beter onder een verzonnen naam op een forum kunt vragen. Dan nog vind ik de reacties wel confronterend, zo gek vond ik mijn gedachten ook niet. Maar kennelijk dus wel.

blijkbaar

ben je wel gericht op ontwikkeling en sta je open voor feedback, Marleen, ondanks dat je minder inlevingsvermogen zou hebben. Dus, Goed bezig!
Dit zijn natuurlijk ook best moeilijke onderwerpen die supergevoelig liggen. Iedereen heeft hier weer andere ervaringen mee, die supergevoelig kunnen liggen!

Marleen

Ik heb ook moeten leren dat wat ik normaal vind, niet voor iedereen normaal is. Terwijl mijn inlevingsvermogen denk ik iets van 150 procent is . Maar dan heb ik het goed ingeschat. Het kan handig zijn om dat te melden als je een vraag hebt. Mijn man spreekt hakkelend als hij met een instantie aan de telefoon zit en dan zegt hij erbij dat dat door een herseninfarct komt. Dan heb je daar geen misverstanden over. Jij heb minder inlevingsvermogen, zeg dat er 'lekker' bij, dat is dan duidelijk, gelukkig weer je dat van jezelf.

Waar ik over viel

Is niet zozeer dat je stilstond bij deze georganiseerde dood en dat je er vragen over hebt maar meer je aanvliegroute. Je toetst je oordeel bij ons, daar viel ik over. Ja, het zat me dwars, het waarom is too much om hier op te schrijven. Eens met de anderen dat je mijn pittigere reactie goed oppakt, complimenten. Mijn tip zou zijn: als je dit soort vragen hebt, probeer de neutrale vraag te vinden die achter je oordeel zit. Bijvoorbeeld: lijkt me zo moeilijk bij euthanasie om het wanneer te bepalen, hoe gaat dat?