dochter heeft zoveel verdriet,
Ik ben op zoek naar enkele tips, om het verdriet van mijn dochter dragelijker ter maken.
Mijn dochter van 8 heeft enorm veel verdriet, en ik weet meer hoe ik ze kan helpen omgaan met het verdriet.
In 2012 is onze poes (17j) overleden. Dit gebeurde toen we op vakantie waren, en we hadden dit pas verteld toen we weer thuis waren,
gewoon om haar vakantie niet te verpesten.
Ze was erg gehecht aan hem, hij zat steeds te wachten tot ze thuis kwam, enz.
op 17 mei is mijn grootvader(87j overleden, zij kende voke wel, maar zagen hem door ruzie met mijn moeder niet vaak.
Ik was met haar wel een paar keer naar het ziekenhuis gereden, en ben heel eerlijk geweest tegen haar, ze wist dat voke kanker had, en dat hij niet beter ging worden.
Nu ik begrijp haar verdriet, maar ik denk dat ze het geen plaatje kan geven. ze huilt elke dag om de poes en voke.
Ze heeft een boekje met foto's (is enkel van haar), ze mag als ze het vraagt een kaarsje aansteken, ik laat ze huilen, erover praten,
maar ik heb het gevoel dat ik haar hier niet mee vooruit help.
ik weet dat op verdriet geen tijd staat, en ze hoeft van mij niet te stoppen met rouwen, of verdriet te hebben.
ik wil het gewoon een beetje dragelijker maken, zodat ze niet elke ochtend en avond moet huilen.....
het enige?
Hoe is het verder met haar? Heeft ze het naar haar zin op school en heeft ze vriendinnetjes? Zou er nog meer kunnen spelen?
Ik wilde dat ik je kon helpen
Het is echt heel treurig als een kind er zo'n moeite mee heeft.
Misschien kun je samen met haar een gedenkteken maken, een beetje in de trant van gips met mozaiksteentjes waar je een foto (lijstje) in verwerkt, zo ongeveer van 50x80 cm. Alleen de aandacht voor haar verdriet doet al wonderen, het ermee bezig zijn samen heelt wonden.
hoe
Is je dochter de rest van de tijd? Is het steeds even een moment van verdriet, en is ze de rest van de dag wel vrolijk? Ik zou toch ook wel proberen te achterhalen of er nog wat anders speelt, dat dit verdriet eigenlijk een soort uitlaatklep is. Want het is wel erg veel en erg lang.
Het kan ook een manier van aandacht vragen zijn of worden. Is het steeds op een vast moment op de dag dat ze verdrietig is? Wat 'triggert' het?
lief boekje
Derk Das blijft altijd bij ons. Van Susan Varley.
Dit boekje gaat over een das die overlijdt en dat de andere dieren dan samen over hem praten over hoe leuk hij was en aardig en over wat ze van hem geleerd hebben.
Als je dit kan voorlezen kan je haar misschien helpen om niet alleen verdrietig te zijn, maar om ook de leuke lieve dingen te herinneren en zo een betere manier om terug te denken vinden.
dank je wel
voor jullie antwoorden.
tja mijn dochtertje is een hoogsensitief kind, dus ik weet dat het bij haar wat meer tijd zou kunnen nodig hebben.
de laatste tijd is bij ons door vrienden het woord autisme gevallen, maar zowel ik als mijn man denken dat dit niet zo is.
we hebben op school wel gesprekken rond haar gevoeligheid, (op school vinden ze haar problematisch gevoelig)
De rest van de tijd is ze zoals een echt hsk (hoogsensitief kind)
ze kan best heel vrolijk zijn, maar ze moet de dingen op haar manier kunnen verwerken, als ze te veel prikkels heeft gehad, is ze niet te genieten, maar daar kunnen we best goed mee omgaan, en we proberen ook veel met haar te praten,
Het zijn geen vaste momenten, de ene keer is het als ze opstaat, een andere keer als ze gaat slapen, of gewoon over dag.
Of het echt een vorm van aandacht vragen is, kan ik niet zeggen.
Ik zeg op dat moment ook niet zo veel tegen haar, gewoon dat ik haar begrijp, maar ook dat ik er niets aan kan veranderen.
Ik dacht eerst ook dat het een vorm van aandacht vragen was, maar soms weent ze op haar kamer of zie je dat ze niet lekker in haar vel zit, en dat ze dan haar verdriet eigenlijk niet durft (of kan) laten zien.
@Jasam, bedankt voor de tip, ik ga het zeker een keertje proberen.
misschien dat het wel helpt.
@Karin, Ik ga dit boekje zeker eens opzoeken en in huis halen.
Misschien vinden we zo samen een manier om haar over haar verdriet te helpen, of om er beter mee leren om te gaan.
Tanja, hsp
Tanja, het verdriet van je dochter is alweer een tijdje geleden maar hsp blijft, en helemaal op school.
Zelf had ik veel aan de beschrijving en tips onder soc. emotioneel, in onderstaande link. Vandaar dat ik ze je alsnog even stuur.
Bij ons was de goudvis ziek, kind heeft hem toen door de WC gespoeld, was het sneller in de oceaan. Maanden later, tijdens workshop op zeehondencrèche intens verdriet vanwege de vis, daarna nooit meer. Ieder verwerkt zijn gevoelens op zijn eigen manier. Bij hsp gaat het om plaatsen van gevoelens, opgedaan gedurende de dag.
Uh. Flanagan
Mijn dochter is niet hoog sensitief maar kan ook opeens dramatisch doen over haar overleden cavia of haar vis die een dag geleefd heeft. Zelfs als dat al jaren terug is.
Vlinder72,
In post#6, geeft Tanja aan dat haar dochter hoogsensitief is en hier ook met school over gesproken heeft. Vandaar mijn verwijzing naar die link.
Ps. Ik ben niet werkzaam in die organisatie en ik heb ook geen andere belangen dan Tanja een tip geven, welke mij heeft geholpen.
