Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
19-06-2009 om 11:42
Gisteravond het dagboek van mijn moeder gelezen die in februari overleed. Veel moeten huilen. Vooral omdat ik las dat zij zich toch meer bewust was van allerlei zaken die speelden, maar ze er niet zo over kon praten. Blijkbaar. Als een soort erkenning achteraf kwam dit voor mij.
Later, in bed, met de armen van mijn lief om me heen, nog een grotere huilbui laten komen.
Omdat ik me ineens realiseerde dat mijn lieve kleine schat, zoon, dit straks allemaal alleen moet zien te verwerken, zonder broers en zusjes. En, omdat ik diep in mijn hart zo bang ben dat het nietgoed gaat komen met hem (door ADHD en nog een andere stoornis) in de relatiesfeer. Issie misschien wel helemaal alleen op de wereld en daar moet hij dan verder mee.
Moet weer huilen nu ik dat opschrijf...
23-06-2009 om 21:02
Genoeg nu.
In deze rubriek hoort niet zo'n discussie thuis.
We zijn nu allemaal de wijste, en houden onze mond dicht.
23-06-2009 om 21:31
Respect voor verlies en verdriet!
Een heleboel mensen vallen nu over Miranthe heen. Miranthe is niet erg tactvol, dat iets kwetsend overkomt is heel vervelend maar op zich geen reden om in te grijpen of de draad te beëindigen.
Ik wil iedereen, of ze nu Miranthe heten of anders, vragen om de speciale kwaliteit van deze rubriek te respecteren. Hier moet ruimte en respect zijn voor verlies en verdriet en niemand kan of moet dat voor een ander beoordelen. Voor heftige discussie hebben we tig andere rubrieken.
Marian van Agt - Forumbeheer Ouders Online
[email protected]
23-06-2009 om 23:44
Bah wat een walgelijke berichten
Koentje is overstuur en dan komt er zo'n belachelijke discussie ofdat een enig kind nu meer of minder verdriet heeft omdat hij of zij alleen is.
Zoals de redactie al zegt,. respect!
Koentje,. ik begrijp best wat er allemaal door je heen gaat en dat je op dat moment als eerste aan je kind denkt is niet meer dan menselijk. Je bent zijn moeder jij was haar kind,.. logisch dat die gedachten in je opkomen. Ik kan het mij echt levendig voorstellen. De wond is nu nog vers,... gooi eruit wat je kwijt wil je hebt verdriet,.. een virtuele arm van mij om je heen.
Minerva