Abortus
hoi, ik wilde graag een nieuw topic openen om van mij af te kunnen schrijven.
Afgelopen vrijdag heb ik met 5.5 week een abortus ondergaan. Heel heftig allemaal want de reden daarvan was dat ik hele heftige psychische problemen kreeg meteen na de positieve test eigenlijk.( Ik heb al een kindje van 2 jaar. ). Ik was absoluut niet blij, Ik kon niet meer eten, het voelde heel sterk alsof er iets niet goed was met het kindje, ik kon alleen nog maar huilen, alle kleuren waren uit mijn leven verdwenen, en ik heb zelfs een paar keer gedacht als ik tegen een boom aanrijd is het opgelost. Voorheen had ik dit nooit en zat ik goed in mijn vel. Mijn partner stond helemaal achter mij omdat mijn gezondheid hem voorging. Op de echo die dag was nog geen kloppend hartje te zien, en ze zagen ook alleen een vruchtzakje met dooier. Het hele gebeuren heeft echt wel littekens achter gelaten bij mij en ik ben nog zoekende hoe ik alles een plaats kan geven. Hoe kan iets wat je in de eerste instantie wel wilde, zo anders lopen waardoor je tot de ontdekking komt dat het m niet was .
Blijkbaar was je gevoel heel goed dat het niet klopte. Ik zou het dan ook geen abortus noemen, maar een curettage. Nu de vervolgbeslissingen.
Tsjor
Ahh meid, wat rot.
Vreselijk dat je je zo naar ging voelen toen je zwanger werd. Echt klote en ook ontzettend verwarrend.
Heb je hulp?
Menselijk lichaam is iets gecompliceerds. En met tijden echt lastig te begrijpen hoe dingen ontwikkelen. Zoals ook jouw ervaring van het wel willen en daarna je giga rot te gaan voelen.
Heb je fijne mensen in je omgeving waar je er mee over kan praten?
Ook kun je je uiten door iets te maken, op papier of in een frame. Als je kan tekenen of schilderen, kleuren wil gebruiken. Misschien vind je het op de computer fijner. Artistiek gaan uiten. Maakt niet uit wat het is, hoe het eruit ziet. Geen regels.
Misschien vind je schrijven prettig. Schrijf gewoon wat in je opkomt. Maakt niet uit hoe lang en wat.
Je kunt misschien, als je wat verder bent in het hebben laten inzakken van de omstandigheden, een ritueel of ceremonie houden om emoties te uiten en om symbolisch uiting te geven aan het hele gebeuren.
Zoals een kaars aansteken.
Of het planten van een boom. Het laten varen van bloemen in een rivier.
Sterkte meid
🙏
Je zegt dat er alleen een vruchtzakje met dooier te zien was. Was het dan wellicht een 'missed abortion'? ( Weet even t Nederlandse woord niet meer). Dan was het inderdaad een curretage, wat Tsjor ook schrijft.
Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn tweede zwangerschap. Ik voelde me ontzettend depressief, alles voelde aan als zwart, kleurloos, totaal geen blijdschap. En op de echo bleek dat er geen kloppend hartje of foetus te zien was, alleen mn lichaam gaf nog wel de signalen van een zwangerschap. Het was verdrietig, maar ergens ook een opluchting. Na de curretage en het ' ontzwangeren' ging het weer beter met mijzelf.
Veel sterkte gewenst, wees maar lief voor jezelf.
Bingo schreef op 19-11-2024 om 09:33:
Je zegt dat er alleen een vruchtzakje met dooier te zien was. Was het dan wellicht een 'missed abortion'? ( Weet even t Nederlandse woord niet meer). Dan was het inderdaad een curretage, wat Tsjor ook schrijft.
Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn tweede zwangerschap. Ik voelde me ontzettend depressief, alles voelde aan als zwart, kleurloos, totaal geen blijdschap. En op de echo bleek dat er geen kloppend hartje of foetus te zien was, alleen mn lichaam gaf nog wel de signalen van een zwangerschap. Het was verdrietig, maar ergens ook een opluchting. Na de curretage en het ' ontzwangeren' ging het weer beter met mijzelf.
Veel sterkte gewenst, wees maar lief voor jezelf.
5 weken zien ze vaak: een vruchtzak met of zonder dooierzakje. Het embyro is nog niet zichtbaar. Bij 6 weken zien ze vaak: een embryo van 4-5 mm. (wit vlekje) met een knipperend hartje. Laten we geen verkeerde informatie verspreiden, dat er met 5,5 week nog geen hartje te zien is hoeft niets te betekenen. Heel veel sterkte to
Anoniemvoornu schreef op 19-11-2024 om 10:13:
[..]
5 weken zien ze vaak: een vruchtzak met of zonder dooierzakje. Het embyro is nog niet zichtbaar. Bij 6 weken zien ze vaak: een embryo van 4-5 mm. (wit vlekje) met een knipperend hartje. Laten we geen verkeerde informatie verspreiden, dat er met 5,5 week nog geen hartje te zien is hoeft niets te betekenen. Heel veel sterkte to
Ok, sorry, zeker niet de bedoeling verkeerde informatie te verspreiden.
Sterkte.
Het hartje hoeft met 5.5 week ook nog niet te kloppen, dus daar kun je niets met zekerheid over zeggen.
Geef je rouw en verdriet tijd. Je hoeft niet te begrijpen of logisch na te denken over waarom je je zo voelt. Ik heb 2 soortgelijke "curettages" gehad na ongeveer 7 weken. De embryos waren ook nog niet zichtbaar, maar het was duidelijk dat er iets niet helemaal gezond was. Daarna heb ik 2 gezonde kinderen gekregen. Helaas kreeg ik met 40 jaar baarmoederhalskanker en was tegelijk zwanger van onze derde. De duivelskeuze die ik toen had (ze waren toen nog niet zo ver als nu met behandelingen) wens ik niemand toe; of 3 kinderen zonder moeder, of 2 kinderen die met hun moeder mochten opgroeien. Ik had het hartje al wel gezien. Mede onder druk van de medici heb ik een abortus ondergaan. Mijn beide kinderen zijn nu volwassen en gaan hun weg waar ik heel gelukkig over ben. Maar mijn jongste zou bijna 18 zijn en ik denk dagelijks aan haar (geen idee of dat klopt, maar zo voelt het). Fijn dat je partner je zo steunt. Neem je tijd om het een plaatsje te geven. Heel veel liefs!
tsjor schreef op 18-11-2024 om 17:04:
Blijkbaar was je gevoel heel goed dat het niet klopte. Ik zou het dan ook geen abortus noemen, maar een curettage. Nu de vervolgbeslissingen.
Tsjor
mijn gezonde zoon zijn hartslag was pas na 6 weken zichtbaar, icsi traject dus vergelijkbaar met to , haar gevoel dat er iets mis was is met haar kindje is niet medisch onderbouwd en dat geeft niet maar als to nu gaat zeggen dat een embryo met 5,5 week een hartslag moet hebben is dat gewoon niet ok en maakt mogelijk andere ouders in dit traject onzeker. Zelf meerdere miskramen gehad waarvan ik echt dacht dat het goed zat en een gezond kind na een zwangerschap waarvan zelfs de artsen de kansen medisch klein inschatten...
To legt in haar vorige topic van enkele dagen geleden, ik snap niet waarom ze daar niet verder in ging de reden van haar abortus goed uit
Bingo schreef op 19-11-2024 om 13:43:
[..]
Ok, sorry, zeker niet de bedoeling verkeerde informatie te verspreiden.
Geeft niets ik zie nu ook dat to de op ook heeft aangepast , maar daar reageerde ik eigenlijk op , toevallig zelf het meegemaakt met een vroege echo, 5 en een halve week geen hartslag en met 6 weken en 2 dagen wel , het zou jammer zijn als mensen zich onnodig ongerust zouden maken
Fély schreef op 19-11-2024 om 15:25:
Geef je rouw en verdriet tijd. Je hoeft niet te begrijpen of logisch na te denken over waarom je je zo voelt. Ik heb 2 soortgelijke "curettages" gehad na ongeveer 7 weken. De embryos waren ook nog niet zichtbaar, maar het was duidelijk dat er iets niet helemaal gezond was. Daarna heb ik 2 gezonde kinderen gekregen. Helaas kreeg ik met 40 jaar baarmoederhalskanker en was tegelijk zwanger van onze derde. De duivelskeuze die ik toen had (ze waren toen nog niet zo ver als nu met behandelingen) wens ik niemand toe; of 3 kinderen zonder moeder, of 2 kinderen die met hun moeder mochten opgroeien. Ik had het hartje al wel gezien. Mede onder druk van de medici heb ik een abortus ondergaan. Mijn beide kinderen zijn nu volwassen en gaan hun weg waar ik heel gelukkig over ben. Maar mijn jongste zou bijna 18 zijn en ik denk dagelijks aan haar (geen idee of dat klopt, maar zo voelt het). Fijn dat je partner je zo steunt. Neem je tijd om het een plaatsje te geven. Heel veel liefs!
Wat heftig Fely. En ongelooflijk moeilijk voor je.
Ik hoop dat je goede steun hebt gekregen in die mega moeilijke tijd 🙏
To in het ziekenhuis hadden we tijdens het icsi traject een hele lieve maatschappelijk werker die klaarstond voor wie het traject om welke reden dan ook zwaar viel mischien is het wel een idee om een afspraak te maken? Om de abortus te verwerken en om voor jezelf duidelijk te krijgen hoe het kan gebeuren dat je een fertalitieitstraject ingaat terwijl je geen kinderen meer wilt
