5 jaar geleden.......,
alweer 5 jaar geleden had ik nu op dit moment buikpijn. bijna 6 maanden zwanger van een tweeling, 2 kindjes die eerst met zijn drietjes waren, een drieling.
en toen ging het mis.........
buikpijn werd erger en werden zonder dat ik het doorhad weeen..... niet meer te stoppen en om half een snachts verloor ik ons eerste kindje en 4 dagen later het ander kindje. Met het overlijden van mijn schoonvader 1 dag eerder maakte het een complete horrorweek.
En hoe apart dat precies 2 jaar later op precies dezelfde datum onze dochter werd geboren, hoe verzin je zoiets....
En hoe raar dat op haar eerste verjaardag iedereen mij feliciteerde terwijl het ook een sterfdag was.
Toen ze twee werd belde er 'smiddags een tante en begon over het feit dat het een dubbele dag was en oh wat voelde ik mij schuldig want ik had er de hele dag nog niet aan gedacht.
Morgen wordt ze drie en is het 5 jaar geleden en nu ben ik er de hele week al mee bezig. Heb net samen met mijn man de kamer versierd en vind het erg moeilijk allemaal.
Gun natuurlijk mijn dochter een prachtige 3e verjaardag maar het is net of ik gisteren mijn andere meiden heb verloren.........
een kus in de wind!!
mama.
Digna
Nu ik hier je berichtje lees, komt de herinnering weer boven. Ik heb erg met je meegeleefd. Ook met je zwangerschap en bevalling 2 jaar later. Kus op je beurse ziel!
Herkenbaar...
Lieve Digna,
Je verdriet is deze dagen voor mij erg herkenbaar.
Vandaag 2 jaar geleden, eigenlijk om deze tijd, had ik onze eerste echte pretecho tijdens een hele speciale zwangerschap van een ééneiïge tweeling. Vandaag twee jaar geleden hoorden we dat we 2 dochters zouden krijgen, zusjes voor onze dochter en zoon. We waren echt zo blij. Twee weken later was alles voorbij. Het tweelingtransfusiesyndroom en de levensreddende operatie zijn ze fataal geworden.
Eigenlijk gaat het best goed met ons. Ik ben wel bezig met wat we allemaal hebben meegemaakt de laatste twee jaar, maar weinig met het daadwerkelijke verlies van twee meisjes. Heel af en toe. Zoals nu, als je met de data alles weer herbeleeft.
Hoe bizar, maar ook mooi, dat jullie dochter geboren werd op de sterfdag van de ander. Gemengde gevoelens. Maar vier de levende en gedenk de gestorvenen. Sterkte.
"het verwachten is voorbij, het verlangen blijft...."
Marjon, moeder van Inger en Steven, Eveline* en Giselle*
Digna
Ik weet 't ook nog héél goed, volgens mij waren wij toen tegelijk zwanger, jij van je mooie meisjes en ik van Roos (nu inderdaad in februari vijf). En 't sneed door me heen toen dat je ze moest laten gaan. Zelf ben ik immers ook een kindje verloren, dus deels is 't herkenning.
Gefeliciteerd met je mooie driejarige dochter. En héél veel sterkte voor alle gemismomenten. Twee grote zussen hadden erbij moeten zijn, samen iets geknutseld voor hun kleine zusje....
Wilma
Ach
Ik herinner het me nog heel goed inderdaad,we leefden allemaal met je mee...en nu ook!!Van harte gefeliciteerd met je meiske,en sterkte voor alle gemis-momenten.
Groetjes,Bastet
Ach...
...ook ik herinner me het nog goed. Gefeliciteerd met je meisjes verjaardag, en heel veel sterkte met alle momenten van gemis. Ik zal hierboven nog een kaarsje plaatsen...
Liefs, Beertje(s)
Wat lief
bedankt voor al jullie reacties, doet me goed!!
Toch is het vreemd dat het me nu meer doet dan vorig jaar, hoe gek dat ook is.
Beertje, het is trouwens wel 5 geleden al, Annemart is 3 jaar geleden geboren.
Zit op zich helemaal niet zo lekker in mijn vel, denk dat dat ook invloed heeft op alles.
maar nogmaals, bedankt voor jullie lieve woorden, vind het ook fijn te lezen dat jullie het nog niet vergeten zijn ondanks dat ik hier zelf heel weinig meer kom...
Och, digna...
...natuurlijk, sorry! stond ook nog eens in de titel van dit draadje... Het lijkt gewoon korter terug, het staat me nog zo goed bij allemaal. Dus 5 jaar pas en alweer... tjeetje, wat is tijd. Fijn dat de berichtjes hier je in ieder geval wat goed doen, nogmaals sterkte!
Liefs, Beertje(s)
