Vrijen jullie nog regelmatig?
Afgelopen jaar heb ik hier gepost over mijn vreemdgaan. De pijn die alles kost. Ik heb met mijn vrienden en vriendinnen, zelfs met mijn ouders wel open gesprekken over intimiteit en vrijen. De laatste keer dat ik met mijn echtgenoot heb gevrijd was in december afgelopen jaar. Ik vind het bedroevend weinig. Mijn vraag is: vrijen jullie nog regelmatig, of je nu wel of niet lang een relatie hebt. Wij zijn overigens bijna 30 jaar een stel. Bij vrijen komt mijn man binnen een minuut klaar en dan is het spel afgelopen. Beffen doet hij wel, maar hij vindt het niet leuk.
Waarom blijven?
Veward
Hoewel ik het niet vind kloppen hoe je man omgaat met jou gevoelens. Klopt het ook niet dat je daarom maar vreemd gaat. Dit betekend dat je ergens toch hebt opgegeven. Je zegt niet te willen scheiden. Maar je brengt je huwelijk wel in gevaar. Wil je wel echt in dit huwelijk blijven?
Over leven
Blijven vanwege de kinderen. Blijven omdat ik van hem houd. Vreemdgaan omdat ik niet zonder aanraking kan en omdat ik niet verwacht dat er verbetering in zit. En je hebt geliijk: vreemdgaan is fout en ik ben dus fout.
Over vreemdgaan
Vreemdgaan is voor mij met iemand anders vrijen als je ook met je eigen man vrijt.
Maar als je geen sex meer hebt met je eigen man, zoals ik al jaren niet meer, dan zou ik met een ander lol hebben en sex hebben niet eens als vreemdgaan beschouwen.
Helaas heb ik geen minnaar, maar als dat wel zo was of als ik een leuke man tegen zou komen met wie ik wel lol kan maken, sex kan hebben etc. dan zou ik daar zeker op in gaan zonder schuldgevoelens.
ik blijf ook bij mijn man omdat het inderdaad heel praktisch is, huis, kinderen, financien. Voor hem is het ook zo. Wie zou er anders voor zijn eten, huis, was en kinderen zorgen?
Natuulijk had ik het ook liever anders gezien, en daar kan ik heel boos/verdrietig om worden, maar het is nu eenmaal zo, hij zal en kan niet veranderen.
Fout
Nou, ik vind je man fouter dan jij hoor. Ik zou me ook absoluut niet schuldig voelen!
De enige reden
dat je bij je partner zou moeten blijven is liefde en wederzijds respect.
Een huis, kinderen en alle andere niets zeggende redenen doen er niet toe..
Ik ben ook lang gebleven. (ik was de gene die geen sex wilde) puur omdat het makkelijk was, onder het mom van de kinderen, niet willen falen, huis, niet hoeven werken.
Tot ik merkte dat ik wel genegenheid bij een ander zocht. Met hem wel de lange tongzoenen heerlijk vond terwijl ik het mijn man niet gaf. Wel heel graag met die ander naar bed wilde, terwijl mijn man niet mocht. Ik wist dat de echte liefde al heel lang weg was. Na 2 maanden rommelen met een ander, en het diepe verlangen om met die gene het bed te delen heb ik de stap genomen om weg te gaan.
Inderdaad heb ik met die man het bed gedeeld. En het was lekker. Ik voelde me vrij en bemind (want ook als mijn man wel met me mocht vrijen, ik voelde me nooit bemind, alleen gebruikt om zijn sperma te lozen) en dat maakte dat ik me weer zelfverzekerd voelde. Ik ben die man nog altijd dankbaar dat hij mij dit gegeven heeft.
Inmiddels al weer lange tijd samen met mijn nieuwe partner, waarbij de sex geweldig is. Het is ook een belangrijk iets in onze relatie.
Maar sinds mijn scheiding weet ik heel erg zeker, blijven doe je alleen als er liefde is, en al het andere doet er niet toe.
Een huis krijg je wel weer, de kinderen komen er echt wel goed doorheen, en mogelijk de liefde gaan krijgen die je verdien!!!
@puka
"dat je bij je partner zou moeten blijven is liefde en wederzijds respect.
Een huis, kinderen en alle andere niets zeggende redenen doen er niet toe.. "
En wat vinden jouw kinderen ervan dat zij blijkbaar nietszeggende redenen zijn om bij hun vader te blijven?
Blijkbaar is dus jouw sexuele bevrediging altijd belangrijker dan het welzijn van jouw kinderen. Ik vraag me af hoe er hier gereageerd zou worden als een man onomwonden toegeeft dat hij zijn vrouw en kinderen verlaten heeft alleen omdat de sex lekkerder was bij een ander. Niet omdat hij al jaren geen sex meer krijgt, en totaal verdord is, maar omdat hij het gewoon veel lekkerder en spannender vindt bij een ander.
De kinderen komen er echt wel goed doorheen zeg je... Dat is lekker makkelijk. Jij gooit hun leven overhoop vanwege wat spannende sex en zij komen er wel weer overheen. Tja, ik kan dat niet anders dan dit zeer egoistisch vinden. Een scheiding is voor kinderen altijd een zeer traumatisch iets, hoe goed je 't ook doet. Zij hebben er niet om gevraagd en moeten wel met de gevolgen leven en dan een moeder die dat allemaal zo wegbagatelliseerd. Ik kan er geen bewondering voor hebben.
Mark
Misschien niet goed gelezen of ik heb het niet goed geschreven..
De sex met de ander was nadat ik uit elkaar was gegaan.
Ik vind wanneer er weinig meer over is van liefde, je geen genegenheid meer toont aan elkaar, en er daardoor spanningen komen. Dat je beter uit elkaar kan gaan. Kinderen merken het heel goed wanneer er spanningen zijn tussen de ouders. En mark heb jij wel eens volwassenen gesproken waarvan de ouders bij elkaar bleven om de kinderen?? Ik namelijk wel, heb er verschillende in mijn vriendenkring zitten. Die zeggen allemaal stuk voor stuk, waren ze maar uit elkaar gegaan dan had het zoveel beter kunnen zijn.
Om voor de kinderen bij elkaar te blijven, is per defenitie niet beter voor de kinderen. Kinderen kunnen daar ook schade door ondervinden.. Mijn oudste weet (helaas heeft ze een gesprek opgevangen die ze nooit had mogen horen) dat ik al jaren eerder weg wilde bij ex, maar dat toen niet gedaan heeft. Zij vroeg mij of ik dan al die jaren ook ongelukkig was geweest met haar vader. Hier heb ik eerlijk op geantwoord en daar heeft zij verdriet van gehad. Want ik citeer: Mama maar dan zijn al die jaren een leugen geweest en ik had dan liever gehad dat je toen was gescheiden, dan had iedereen veel eerder weer gelukkig kunnen worden!
Want ookal wacht je met ruzie maken tot de kinderen op bed liggen en je denk dat ze slapen. In ons geval bleek achteraf dat dit niet zo was. Oudste heeft veel meegekregen.
Dus ja ook voor mijn kinderen is de scheiding goed geweest, want nu zien ze in beide huizen hoe het ook kan tussen een man en een vrouw.
Die man waar ik een paar keer sex mee heb gehad zo vlak na mijn scheiding, die zie ik niet meer en daar heb ik ook geen behoefte aan. Maar het idee dat ik alleen voor sexueel genot mijn hele huwelijk op zijn kop heb gezet is kolder. Uiteraard zet iemand niet daarvoor zijn huwelijk op zijn kop.
En wat denk je dat er gebeurt wanneer een buitenechtelijke relatie aan het ligt komt, denk je dat je alles weg kan houden van de kinderen?? Nee die krijgen daar ook wat van mee, en dat lijkt mij ook niet goed.
Kinderen, een huis, inkomen, aanzien dat zijn allemaal voorbeelden om niet te gaan scheiden. totdat de stap wel gezet word en dat je dan ziet dat je het allemaal als excuus hebt gebruikt om die hele grote enge stap niet te hoeven nemen. Je word echt niet wel gelukkig als jij bij elkaar blijft voor de kinderen. En kinderen gaan die druk op hun schouders voelen.
En mark weet je, soms mag een moeder egoïstisch zijn, soms mag een moeder voor 1x haar eigen geluk pakken, ook wanneer dat betekend dat ze er de kinderen pijn voor moet doen. En geloof me er is op dat moment geen hart dat meer huilt dan die moeder hart.
En nog even mark, voor alle duidelijkheid. Ik ben niet gescheiden omdat ik zo graag sex wilde met die ander. Ik ben gescheiden na, jaren van geen aandacht thuis (man was altijd weg en met altijd bedoel ik dat hij alleen de zondag thuis was) jaren van leugens moeten aanhoren. Jaren een schoonmoeder die het belangrijkste was in het leven van mijn ex, jaren lang zijn mijn kinderen uitgescholden, soms werden ze zelfs geslagen. Alles moest in het teken staan van mijn ex, en wanneer dat niet zo was dan was het een vervelende vent. En daarom ben ik gescheiden!
Puka
Je schrijft:
Puka, nog een poging
"Mijn oudste weet (helaas heeft ze een gesprek opgevangen die ze nooit had mogen horen) dat ik al jaren eerder weg wilde bij ex, maar dat toen niet gedaan heeft. Zij vroeg mij of ik dan al die jaren ook ongelukkig was geweest met haar vader. Hier heb ik eerlijk op geantwoord en daar heeft zij verdriet van gehad. Want ik citeer: Mama maar dan zijn al die jaren een leugen geweest en ik had dan liever gehad dat je toen was gescheiden, dan had iedereen veel eerder weer gelukkig kunnen worden! "
De reden dat jullie uit elkaar zijn, daar gelaten maar ik snap heel goed waarom dit zo verdrietig is voor je dochter. Als kind wil je uit liefde en harmonie geboren zijn. Nu heb jij gezegd of bevestigd dat dat een leugen was en dus is zij ook bezoedeld. Daarbij heb jij toegegeven een leugen te hebben geleefd en ben jij ook minder betrouwbaar geworden (hoe kan je nu van deze ouder aan). En misschien voelt ze het wel alsof haar vader belazerd is. Dat ze dat uitroept en recht in jouw schoot terecht komt, waarbij jij het ook voor jouw karretje spant (zie je, zelfs kind vindt dat dit eerder had moeten gebeuren), zegt alles over jou. En iets anders over kind; anders dan waar jij die uitspraak voor gebruikt.
SOms is de waarheid helemaal niet zo goed en prettig. Soms moet je oud en ervaren genoeg zijn voor de waarheid. Soms is de waarheid met een draai genoeg en later de waarheid zonder draai. Soms na de puberteit, soms pas nadat kinderen hun eigen kinderen hebben gekregen.
Maw: het zou best kunnen dat er wat gerepareerd moet worden bij kindlief. Voor je kinds visie op de wereld, op zichzelf, op haar vader, op jou. Zelfs als de waarheid is dat een vader niet deugt, is dat niet perse iets dat je kind moet vertellen.. Gun je kind een mooi genoeg beeld van de realiteit zonder de realiteit geweld aan te doen en zonder kind geweld aan te doen.
Wist je overigens dat egoïstische mensen vaak egoïstische mensen als partner uitzoeken?
Judith
Mijn verhaal word nu wel erg uit zijn verband gehaald.
Mijn dochter weet dat ze uit liefde is geboren, ze weet dat ik veel van haar vader heb gehouden. Alleen weet ze nu dus ook dat ik al wat jaren eerder weg had gewild. Dat de laatste jaren niet alleen maar slecht zijn geweest, maar goed was het zeker niet.
en ik heb niet 1x haar vader afgevallen. Ook nu niet, nu we tegen problemen aanlopen. Ik verdedig mijn ex nog zeer regelmatig tegenover de kinderen. Terwijl ik bij mezelf denk. Man denk eens niet aan jezelf maar aan je kinderen.
Maar dat tegen de kinderen zeggen, of iets anders vervelends over hun vader. Nee dat zal ik dus niet doen. Want ik vind hem niet meer leuk als man, en eigenlijk vind ik hem als vader ook niet zo leuk, maar ja dat had ik jaren eerder moeten bedenken.. Maar de kinderen zijn gek op hun vader en dat wil ik graag zo houden.