Vrijen jullie nog regelmatig?

Archief

zoek eens in het archief, je bent niet de eerste die het vraagt.

Wij gemiddeld 1 keer per week (we hebben een 5 en 3 jarige, en bijna een 3e). Soms heb ik een periode minder zin, soms mijn man, maar veel langer dan een week zit er meestal niet tussen.

Binnen een minuut klaar komen vind ik respectloos eerlijk gezegd. Ik heb zeker 40 minuten nodig voor ik klaar kan komen. Mijn man redt dat niet altijd, maar hij helpt me daarna wel altijd mee (maar beffen mag hij niet, want dan zit ik tegen het plafond, kan ik echt niet tegen!)

Verduidelijking

Ik heb inderdaad in het archief gekeken. Maar blijf benieuwd naar meer informatie. Mijn echtgenoot kan er niets aan doen dat hij zo snel komt. Soms kan hij me wel eerst beffen, maar daar komt hij ook al van klaar. Dan is het direct over en het eerste dat hij doet is zijn gezicht wassen. By the way: ik ben zeer proper, voor het vrijen was ik me eerst hoor!

Ehm

hebben ze daar geen viagra voor uitgevonden?

Lijkt me echt niets aan voor je zo. Kan hij als hij is klaargekomen niet nog een keer ofzo?

Altijd zo geweest?

Is dit trouwens altijd zo geweest in die 30 jaar dat jullie samen zijn verward? Dat hij geen behoefte heeft aan lichamelijk contact en dat hij zo snel klaarkomt? Knuffelt hij trouwens ook niet met de kinderen?

Ik blijf het wel vreemd vinden dat hij niet bereid is nadat hij zelf is klaargekomen verder te gaan om het voor jou ook bevredigend te maken.

Hier gem. 1 keer per week seks. Soms standaard, volgens de samen opgebouwde gewoonten, soms op een onverwachte plek of tijdstip of wat uitgebreider. Wel zou mijn man eigenlijk wel wat vaker willen en ik minder vaak, maar we komen er redelijk uit samen.

Het is niet altijd zo geweest

In onze begintijd waren we een heel klef stel. Mijn echtgenoot kan zich dat echter niet herinneren, net zoals hij vele zaken kwijt is. Naar de kinderen toe is hij een geweldige vader. Spelen, stoeien, helpen bij huiswerk, knuffelen. 25 jaar lang is zijn behoefte groter geweest, maar ging ik daar wel in mee. Het snelle klaarkomen is altijd zo geweest, maar hij heeft daar geen problemen mee en hij wil ook niet er iets aan doen. Een tweede keer zit er sowieso niet in. Ik kan prima alleen klaarkomen maar ik mis het samenzijn zo. Vorig jaar hebben we in 1 jaar tijd een keer of 5 seks gehad, waarvan 3 x in de zomervakantie. Begin december 2010 was de laatste keer. Ik heb het er vreselijk moeilijk mee. Ik heb sinds juli dus een lief erbij, om te praten te lachten te beminnen. Met hem heb ik 6 x kunnen vrijen waarvan 3 x heel uitgebreid. Maar we voelen ons enorm schuldig.

Vreemd

Begrijp ik goed dat hij 25 jaar lang een grotere behoefte had aan seks en samenzijn dan jij? En sinds 5 jaar is er opeens een verandering? Dan zou ik me toch gaan afvragen of er niet iets aan de hand is. Is hij overspannen of depressief? Is hij medicijnen gaan gebruiken? Heeft hij een ander? (hij denkt ook niet dat jij een ander hebt en zou nooit geloven dat jij hem bedriegt, dus andersom kan dat ook zo zijn).

En het kan zijn dat hij geen problemen heeft met jullie seksfrequentie en de manier waarop. Maar als jij dat wel als een probleem ervaart is het toch ook zijn probleem? Vanwaar deze desinteresse in jouw behoeftes?

En heel veel sterkte. Wat een lastige situatie.

Marlou,

nee het is niet vreemd. Allereerst heb ik al die jaren de pil gebruikt waardoor mijn libido daalde. Nu hormoonloos, alleen mijn eigen hormonen en die zorgen al voor genoeg ellende. Verder heeft hij 2 x een burnout gehad. Hij denkt zelf dat het aan zijn leeftijd ligt, hij is 47. Verder heeft hij andere interesses gekregen, sport en yoga. Vreemdgaan zou hij nooit doen, daarvoor is hij te integer. Ik ben degene die hier fout is, die dus bedriegt en slecht is. Mijn andere lief en ik we voelen ons heel erg fout. En toch, beiden hebben we geen intimiteit en seks thuis en zoeken we het dus af en toe bij elkaar, zeer af en toe want we zijn bang.

What can i say?

Je kent mijn verhaal. Ik ben veel verder dan jij. Maar toch ook weer niet. Wij zijn uit elkaar, mijn man weet van mijn proces en ook van mijn huidige vriend waar ik stapeldol op ben en hij op mij. Maar toch..... ik hou zielsveel van mijn man. Als hij de stap naar een therapie zou maken, als hij bereid zou zijn om aan zijn behoefte aan intimiteit te werken..... ik zou de gelukkigste vrouw van de wereld zijn. Alleen al de bereidheid zou voor mij genoeg zijn om nog meer geduld te hebben. Mijn vriend weet dat en heeft er begrip voor. Ik heb aan alle kanten geluk met de mannen om me heen, en toch ook weer niet.

Lieve verward, voor de zoveelste keer: ik begrijp je zo goed. Niet dat het je verder helpt, maar misschien toch een steuntje in de rug.

Fély, een lotgenoot

Fely,

Lieve Fely, ik ben elke keer weer blij met je steun. Want werkelijk, behalve hier en bij de psycholoog kan ik nergens mijn verhaal kwijt. Zelfs mijn harstvriendin kan en durf ik niet in vertrouwen te nemen. Lief en ik zouden gisteren naar een hotel. Door werkomstandigheden kon dit niet doorgaan. Teleurstellend, maar ook weer niet. Volgende week spreken we elkaar wel. En eind april, begin mei zullen we nog weer een hotelpoging ondernemen. Jij sterkte met jouw situatie, een knuf van mij!!

Galant

Wat ik niet begrijp is dat als jouw man klaar is het spel is afgelopen. Mijn man is zo galant dat hij mij eerst klaar maakt (met de hand). Kan je niet met hem praten over hoe jullie het anders kunnen/willen doen? En in een minuut vind ik wel erg snel, misschien is daar wat aan te doen zodat het ook voor jou wat leuker is (en voor hem zelf ook).
En als je je zo schuldig voelt moet je beslissingen nemen!

Wij doen het overigens 2 of 3 keer per week. Maar ik denk niet dat je moet vergelijken, het zit bij jou gewoon niet goed!

Eens met agnes

Verward, je omschrijft je man als liefdevol, zorgzaam, integer. Hoe kan het zijn dat hij zo weinig oog heeft voor jou behoeftes op dit gebied? Hij kan toch zorgen dat jij het ook fijn hebt zoals Agnes ook schrijft. Hoe reageert hij als jij zegt dat je zo niet tevreden bent met jullie (seksuele) relatie.

Ik wens je sterkte en vooral gemoedsrust. Maar volgens mij zul je keuzes moeten maken voor je gemoedsrust zult vinden.

Liefs

Wederom enige verduidelijking

mijn man wil best proberen mij eerst te verwennen. Echter, dat windt hem zo op dat hij daarvan al komt. Voordat ik iets bereik. Dan geeft hij ook aan dat kennelijk de druk bij hem te hoog is, dat hoor ik al 30 jaar. Alleen wil hij niet vaker. En uitsteltechnieken nee, dat is niets voor hem. Hij neemt gewoon voor lief dat ik mezelf alleen kan bevredigen. Het is niet anders. Hij moest eens weten hoe intens ik kan klaarkomen bij mijn andere lief. En hoe bevredigend dat is voor lichaam en geest, zodat je de volgende dag nog straalt als je niet uitkijkt. Mijnman is echt lief, ik mag verder alles. Alleen op gebied van lichamelijkheid, intimiteit enz. is het droevig. Ik heb dit hele jaar nog geen tongzoen gehad. Geen gemeenschap zoals ik al schreef. Natuurlijk denk ik ook dat het ligt aan een soort midlifecrisis bij mijn, richting overgang, veranderende hormonen enz. Maar echt, ik zou al blij zijn met 1 x jper maand. Ik mag ookniet lekker aan hem friemelen, vind hij niets. Als ik dus bij mijn andere lief ben friemel ik steeds. Het is heerlijk iemand te mogen aanraken. Gewoon even een hand in een nek leggen. Regelrechte huidhonger heb ik, schreeuwend. Ik merk dat ik op mijn werk slechter functioneer door het ontberen van genoemde zaken. En ik zal thuis daardoor ook slechter functioneren. Ik besef dat ik een keuze moet maken, maar stel het nog even uit. Ik hoop met heel mijn hart dat mijn wettige lief weer belangstelling voor me gaat krijgen.

Ho stop!!!! (een ander geluid)

"mijn man wil best proberen mij eerst te verwennen. Echter, dat windt hem zo op dat hij daarvan al komt"

Dit is heel essentieel. Daar kunnen jullie een heel eind mee komen. Mijn man werd niet opgewonden van mijn opwinding en dat is voor mij het allerbelangrijkste bij seks. Dat mijn partner geil wordt van mijn geilheid. En omgegekeerd. Verward, jij hebt jouw behoeftes, maar het feit dat jij hem zo opwindt met jouw genot, daar moet iets mee te doen zijn.

Dan dus andersom

Waar een wil is..... Je man raakt opgewonden als jullie vrijen (positief) en komt(te) snel klaar. Jou eerst verwennen gaat niet want hij komt al klaar door jou te beffen of vingeren. Dan dus eerst zijn genot en daarna verder gaan jou te verwennen? Zo ingewikkeld is dat toch niet?

En als hij dat niet wil, sorry, maar dan sluit ik me aan bij een van de vorige dames dan is hij niet integer, zorgzaam en liefdevol maar een egoistische hork.

Fely en marlou

Mijn partner wordt niet geil van mijn geilheid. Hij wordt daarvan niet opgewonden. Ik kan zo geil zijn als boter, 99% van de keren doet hem dat niets. Ik probeer al jaren, maar echt, wat ik al eerder schreef, af en toe doet hem het iets en wil hij vrijen. Dan is zijn opwinding zo groot dat hij ook direct komt. Ja en nadien is het gewoon over. Het lukt me niet dat te veranderen en echt, verder op elk gebied is het een schat. Alleen, dit essentiele mis ik. Maar, zoals ik ook al eerder scvhreef, voor hem is het niet belangrijk. Maatjes zijn is genoet. Misschien dat hij vrij snel door zijn testosteron heen is.........
Hij houdt van me, maar heeft een hekel aan aanrakingen. En lust kent hij bijna ook niet. Zijn dag is vol met werk, sport, meditatie (uur per dag), kinderen. Daarbij geen vrouw die ook wat wil. Hij heeft gewoon beperkte energie, daar moeten we het mee doen. Wanneer hij wordt aangeraakt rilt hij van afschuw

Maar...

Nou zal ik vast wel uitgeroepen worden als moraalridder bla bla bla...Maar jij kiest toch voor deze man?! Dus ook zijn gebrek voor aanraking. En dan vind ik het wrang om dan de rest maar bij een minnaar te gaan zoeken en zonder zijn medeweten. Als er geen compromis mogelijk is, en jij hebt die behoefte en wilt meer, is dan bedriegen de werkelijke enige oplossing? (misschien is de relatie niet helemaal wat jij zoekt of nodig hebt in het leven)

Om nog even over die afschuw voor aanraking terug te komen, misschien heeft hij nare ervaringen opgedaan in het verleden? Niet iedereen is daar open over maar de uitwerkingen zijn vaak wel aanwezig...

Verward

Ik begrijp het. Maar in aansluiting op de postster hierboven is mijn vraag nu: was het altijd zo, of was hij vroeger anders?

Bij mijn man was dat namelijk wel het geval. Het eerste jaar toen we elkaar alleen in het weekend zagen, vlogen de vonken en spetters er af. Maar vanaf het moment dat ik bij hem in Duitsland kwam wonen, was het voorbij. Het gemiddele van 1,5 x per jaar was een feit. Ik voelde me dus eigenlijk voor de gek gehouden, letterlijk een worst voor mijn neus gehangen.

Steeds duidelijker

Het verhaal wordt zo langzaamaan helderder. In de eerste 25 jaar van jullie leven was hij degene met het grootste libido en waren jullie een klef stel schreef je. Is dit dan allemaal door die burn outs ontstaan?

En wat ik nog steeds niet begrijp is zijn onwil om samen met jou naar een oplossing te zoeken en dan laat ik in het midden hoe die zoektocht er uit zou kunnen zien. Je hebt hem toch jouw wanhoop en honger duidelijk gemaakt? Doet dat hem niks? Ik word er zelf al door geraakt hoe je dat beschrijft.

Je schrijft dat hij beperkt energie heeft, maar blijkbaar gebruikt hij die energie liever voor sport dan met jou een oplossing te zoeken voor dit probleem dat als een zwaard van damocles boven jullie relatie hangt. Dat is vreemd voor een man die je zo bechrijft als dat je doet (lief, zorgzaam, integer).

Uitleg vervolg

Deze man,mijn man, hield wel van aanrakingen. Nu echter niet meer, inderdaad na de burnouts. Hij vindt bevrediging in de genoemde hobbies. Het is een regelrechte Einzelganger die genoeg heeft aan zijn gezin. Mijn wanhoop doet hem niets, want hij vind dat ik geduld moet hebben en hij wil zichzelf niet forceren tot iets waa r hij geen behoefte aan heeft. Ik heb van alles voorgesteld. Heb gepraat, gehuild, gedreigd, gezwegen. Niets helpt.

Lesly

Ik heb dus toendertijd gekozen voor een man diewel van aanrakingen hield. Dat is dus na de burnouts weg. Het is een ander iemand dan toen. Al zou hij me maar 1 x per week gewoon eens over mijn rug aaien.

Nog een maar

"Ik heb van alles voorgesteld. Heb gepraat, gehuild, gedreigd, gezwegen. Niets helpt" En dan nog blijf je bij hem. Dan is het nog steeds jouw keuze. En vluchten naar een ander, zonder medeweten van je partner, is geen oplossing.
En hem voor het blok zetten? Of jij een man voor aanraking erbij, of hij meer aanraken, of samen in therapie of jullie zijn niet meer de ware voor elkaar.

Tja

ik zou niet zonder aanrakingen kunnen leven. Ik zou, als hij echt op geen enkele manier naar een oplossing wil zoeken, mijn biezen pakken.

Vriendjes kun je best blijven, maar een partner die gruwelt van mijn aanrakingen, die hoef ik niet.

En zoals al vaker gepost, mijn man heeft al maanden een aardig laag libido, en dat vind ik prima, omdat hij nog wel steeds veel wil knuffelen! Zo weet ik dat hij wel van me houdt, en het probleem echt even bij hem ligt.

Eens met lesly

Inderdaad wat Lesly zegt: hem voor het blok zetten. Dit trek je niet langer. Je zelfvertrouwen zit op een heel laag pitje als je een partner hebt die je niet aanraakt (I know). Volgens mij probeer je door deze berichtjes jezelf moed in te praten (en dat is heel goed!)
Kies voor jezelf! En voor jezelf met of zonder die ander maakt niet uit.
moeilijk hoor! veel sterkte!

als je nog 1 ding wilt proberen (als 'blok'): naar een sexuoloog, want hij heeft een probleem.

Hier net zo

Na een burn out, man heeft geen energie/behoefte meer aan sex .Gelukkig wel, na een aantal jaar, weer aanhalen/kroelen.
Wij hebben nu een prettige relatie. Ik ben gelukkig een vrij zelfstandig type. Je moet zelf kijken welke verwachtingen jij van een huwelijk hebt. Voor mij was sex wel een van de voorwaarden, en dat is het nog steeds. Dit hebben wij besproken ( ook met tranen) en ik heb er een (ook getrouwde) minnaar bij voor "af en toe maar dan wel helemaal te gek'. Hierdoor is er weer rust in mijn leven.
nu even lente

Lente

Wat dapper, lente, dat je dit met je man hebt besproken en dat jullie hebben willen werken aan een oplossing. Natuurlijk zijn dit heftige beslissingen, maar het geeft wel gelijkwaardigheid van beide partners aan. En openheid en eerlijkheid. Mooi! En wie weet wat de toekomst brengt; misschien kun je dat stuk dan weer met je man beleven.
Groet, Swinger

Beslissing blijft moeilijk

Deze 'oplossing' heeft ook veel tranen gekost hoor. Maar ik geniet nu, zonder me schuldig te voelen, en het komt de relatie met mijn partner ten goede.
Wie weet swinger, maar het idee 'misschien wordt het weer beter' heb ik me jaren voor gehouden (en spiegelde mijn partner me ook steeds voor). Deze oplossing is beter en ik wordt ook niet telkens teleurgesteld. Dat is ook heel frustrerend en komt de sfeer in huis niet ten goede
nog steeds lente

Al drie jaar niet meer...

Ik lees mee en ik weet hoe het is om niet aangeraakt te worden, geen knuffels, geen sex meer te hebben. Mijn man is drie jaar geleden daarmee gestopt. Nu moest ik altijd en altijd het initiatief nemen en sinds ik dat niet meer doe ( en niet alleen in bed) hebben we geen sex meer.
We waren toen ook in relatietherapie omdat we erg langs elkaar heen leefden (en nu ook). Blijkt dat hij een autisme stoornis heeft en naarmate hij ouder wordt (50 plus) wordt dat afzonderen sterker. Hij heeft helemaal geen enkele behoefte meer aan sex, aanrakingen of knuffels. Sterker nog hij heeft nergens meer behoefte aan, ook niet aan samen lekker wandelen, ergens op terras zitten, dagje uit noem maar op.
Ik daarentegen wel! En dat is zo moeilijk! We liggen wel één bed, maar er is niets meer tussen ons.
Ik heb wel veel behoefte aan contact. Dus ik kan het ook heel goed voorstellen dat je dat bij een ander zoekt. En als ik een leuke man zou tegenkomen, zou ik me dan ook helemaal niet schuldig voelen om daar gewoon een relatie mee te beginnen.

Even heel kort

Even anoniem, wat vreselijk voor je. Mijn man worden wel asperger kwaliteiten toegedicht, maar ikzelf denk dat hij einzelganger is. gisteren door mijn lief meegenomen naar een bruin cafe voor een uurtje. Vreselijk ongedwongen plezier gehad. Zijn dingen die mijn man nooit heeft gewild. Vandaag gevrijd, voor het eerst sinds weken. Ik voel me zo heerlijk, iemand die me begeerd, iemand die mij wil laten genieten, mij aanraakt maar die ook geniet van aanrakingen. Ik zweef maar voel ook de pijn.