Oplossingen libidoverschil
Er wordt, zowel hier als op andere forums, veel geschreven over de een die meer of minder wil dan de ander. Vaak zijn de antwoorden in de trant van: veel praten en samen een oplossing vinden, maar je hoort zelden hoe het afloopt.
Zijn er hier koppels die dit probleem hebben ervaren en er ook een oplossing voor gevonden hebben? Hoe is het bij jullie gegaan?
Ik hang zelf een beetje vast op mijn partner die aangeeft: dit is wat het is en ik kan er niet meer van maken. Hierdoor wordt “ons” probleem “mijn” probleem en kom ik niet echt verder. De liefde is voor mij wel te groot om er een punt achter te zetten (een relatie is meer dan seks alleen en die enkele keer dat we het dan wel doen is het wel erg fijn).
MRI schreef op 14-12-2023 om 19:06:
[..]
Niet mee eens, Ik ben/was altijd heel makkelijk met seks en seksuele handelingen. Ik ben altijd seksueel heel vrij geweest. Maar wel als ik zelf zin had en omdat ik er zin in had. Ik vind het niet ruimdenkend jezelf te laten gebruiken ik vind het zelfontkenning. Als iemand zijn ziel en zaligheid op tafel legt doet hij of zij dat omdat ze er zelf iets mee wil, er is een belang bij. Ook bij overwerken wil je iets terug. Vrouwen willen iets terug voor deze geste van zich laten nemen. Dat is geen vrijheid maar inspelen op patriarchale verhoudingen waarbij vrouwen hun macht ontlenen aan seks weggeven. En je zou zeggen 'dat moeten ze toch zelf weten'. En dan geef ik je gelijk, dat is mijn twijfelpunt altijd: ik vind dat ze het zelf moeten weten maar aan de andere kant baal ik toch een beetje dat ze zo bestaande ideeen over mannelijke privileges in stand houden, in een maatschappij waar heel veel vrouwen daar niet voor kiezen.
Ik moet altijd maar denken aan de dames van de playboy mansion. Wij zeiden: lieverds je laat je gebruiken en objectiveren. Nee was heus waar niet zeiden zij. Wij waren vieze vuile feministen die niet van seks hielden en zij waren zo vrij in seks. Ja tuurlijk joh. Nu, veertig jaar later is er een tiendelige serie waren de dames een voor een hun beklag doen over hoe schandalig seksistisch ze zijn behandeld. Verkrachting, mishandeling, moord. Maar zij waren zo seksueel vrij en wij bekrompen. Ze hadden niet zo behandeld moeten worden, dat blijft voor mij hoor. Maar laat je gewoon niet gebruiken.
Dit dus. Ruimdenkend joh.
Index224 schreef op 14-12-2023 om 19:09:
[..]
Dit dus. Ruimdenkend joh.
wij zijn het eens, toch?
AnnaPollewop schreef op 14-12-2023 om 10:27:
[..]
Waarom niet? Je mag best iets voor een ander doen zonder er zelf beter van te worden. En zin is ook iets dat je gaandeweg kan krijgen, door gewoon te beginnen en niet door een plekje in je agenda te prikken of op de bank te gaan zitten wachten tot de zin vanzelf opkomt.
(Het zelfde geldt overigens voor inspiratie, gewoon aan de slag gaan helpt beter dan ijsberen en hopen dat er een muze langskomt.).
In de tijd dat wij “verplicht” op bepaalde dagen moesten vrijen omdat we zo graag een kindje wilden, was het soms ook even zuchten omdat we weer moesten maar het was dan ook best leuk, en erg samen.
En soms mis ik dat ook wel, nu kan het altijd morgen nog of volgende week en eind van het liedje komt het er dan vaak niet van.Het hoeft ook niet altijd spetterend en geweldig, eten doe je ook elke dag en soms is dat een kliekje en soms een duur diner.
Ja je mag best iets voor iemand anders doen zonder dat je er iets voor terug krijgt of zelf ook iets aan hebt maar op het gebied van seks niet, dat moet je alleen doen als je het zelf wil, niet om de ander een plezier te doen. Ik zou er zelf geen plezier mee hebben als ik weet dat de vrouw het doet om mij te plezieren maar er zelf geen plezier aan beleeft. En ja zin kan gaandeweg komen maar daar mag je als andere partij wel wat moeite voor doen en het niet verwachten dat het wel komt als je eenmaal begint. Ik wil geen seks omdat ik dat nodig heb en zij mij blij wil maken. Ik heb al 7 maanden geen seks gehad en ik mis het op het moment ook niet en zij ook niet, we weten dat het wel weer komt en we elkaar wel weer vinden.
MRI schreef op 14-12-2023 om 19:22:
[..]
wij zijn het eens, toch?
Ja!
MRI schreef op 14-12-2023 om 19:06:
[..]
Niet mee eens, Ik ben/was altijd heel makkelijk met seks en seksuele handelingen. Ik ben altijd seksueel heel vrij geweest. Maar wel als ik zelf zin had en omdat ik er zin in had. Ik vind het niet ruimdenkend jezelf te laten gebruiken ik vind het zelfontkenning. Als iemand zijn ziel en zaligheid op tafel legt doet hij of zij dat omdat ze er zelf iets mee wil, er is een belang bij. Die persoon wil aandacht. Ook bij overwerken wil je iets terug. En dat is dan te vergelijken met bijvoorbeeld stakingsbrekers die wel in een onderdrukkend systeem willen (over) werken terwijl anderen voor hun rechten strijden. Vrouwen willen iets terug voor deze geste van zich laten nemen. Dat is geen vrijheid maar inspelen op patriarchale verhoudingen waarbij vrouwen hun macht ontlenen aan seks weggeven. En je zou zeggen 'dat moeten ze toch zelf weten'. En dan geef ik je gelijk, dat is mijn twijfelpunt altijd: ik vind dat ze het zelf moeten weten maar aan de andere kant baal ik toch een beetje dat ze zo bestaande ideeen over mannelijke privileges in stand houden, in een maatschappij waar heel veel vrouwen daar niet voor kiezen.
Ik moet altijd maar denken aan de dames van de playboy mansion. Wij zeiden: lieverds je laat je gebruiken en objectiveren. Nee was heus waar niet zeiden zij. Wij waren vieze vuile feministen die niet van seks hielden en zij waren zo vrij in seks. Ja tuurlijk joh. Nu, veertig jaar later is er een tiendelige serie waren de dames een voor een hun beklag doen over hoe schandalig seksistisch ze zijn behandeld. Verkrachting, mishandeling, moord. Maar zij waren zo seksueel vrij en wij bekrompen. Ze hadden niet zo behandeld moeten worden, dat blijft voor mij hoor. Maar laat je gewoon niet gebruiken.
Nou, hier volg ik je niet hoor. Qua overwerk bedoelde ik mensen die heel hard werken voor wat eigenlijk. Ik ben zelf niet erg geneigd tot mezelf over de kop werken, ik vind dat echt heel erg onprettig en ik begrijp ook werkelijk niet waarom je dat zou doen. Maar ik ken ook mensen die maar doorbuffelen en dat kennelijk niet erg vinden of belangrijk om in een goed daglicht te staan bij hun baas of collega's. Strikt genomen vind ik - mijn persoonlijke mening hè - dat het minder erg kan zijn dat je je partner af en toe een plezier doet en toegeeft aan seks waar je op dat moment niet zo'n zin in hebt (ik heb het dus niet over écht niet willen), dan dat je (veel te) hard werkt voor erkenning van een groep waar je kennelijk bij wil horen.
Het zal wel aan de tijdsgeest liggen dat lichamelijke integriteit van vrouwen een groter issue is dan om het maar zo te noemen psychische integriteit (is voor mij dan weer een dingetje). Ik vind dus niet dat je er automatisch vanuit moet gaan dat alle bovengemiddelde seksuele uitspattingen tegen de wil van een vrouw is. Of als een man een hoger libido heeft dan zijn vrouw en zij hebben toch seks, er gelijk sprake is van schimmige ruilhandel of machtsmisbruik. Binnen een gezonde relatie is seks volgens mij niet zo beladen (bij ons niet tenminste) en kan het net zo banaal zijn als dat de een de afwas voor de ander doet, bij wijze van spreken.
Ik wil even duidelijk maken dat ik niet wil dat ze dingen tegen haar zin gaat doen ofzo. Dat is niet wat ik vraag.
Ook als een koppel weinig seks heeft maar beide partijen vinden dat prima dan is dat helemaal fijn voor hen.
Het is vooral dat er bij ons wat scheef zit qua behoeften en ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta om dat op te lossen omdat mijn partner het niet als een probleem ziet. Soms zou ik mijn libido willen kunnen uit zetten ofzo. Ik masturbeer soms “preventief” zodat ik wat minder zin heb als ze thuis komt bv, dat voelt dan eigenlijk niet eens fijn maar is gewoon om de druk er wat af te halen. En dat maakt me soms boos en verdrietig want ik heb een prachtige partner waar ik heel graag mee vrij, dat is toch een compliment voor haar en zou ik toch niet moeten verstoppen?
Y123, echt pittig. Deze frustraties kunnen de liefde zo onder druk zetten. Voor allebei.
Wij hebben eigenlijk altijd wel een fijn seksleven gehad. Maar wel met steeds weer afstand-verbondenheid-afstand. En het was altijd precair om het erover te hebben. Elkaar niet begrijpen. Soms deden we wekenlang niets, ik voelde mij afgewezen en keerde in mijzelf. Mijn vrouw voelde zich afgewezen (alleen interessant als ze wilde vrijen) en ik lag s nachts uren naar het plafond te staren. Aftrekken en porno wilde ik niet, deed het heel soms wel.
Zo kwakkelden we verder. Tot mijn vrouw een heel korte affaire kreeg. Het was niet de seks waar ze op uit was en de seks was niet zo spannend. Voor mij overigens niet minder k-u-t. Toen het uitkwam stond ons leven op z’n kop en het is heel spannend geweest (maar dat is voor een ander topic). Het effect is dat er bij ons allebei veel is veranderd. Ik kan beter mijn behoeften aangeven, ik weet beter hoe ik haar moet benaderen, ik voel meer ruimte om spannende en grensverleggende voorstellen te doen. Mijn vrouw voelt veel meer vrijheid, een verlangen om te leven. Ze is meer ontspannen, minder schaamte, komt makkelijker in haar lijf, gaat makkelijker mee in voorstellen. Vrijen is vrijer en vaker. Maar soms om wat voor reden dan ook een paar weken niet. Ik kan daar beter mee omgaan en maak dat niet persoonlijk. Ik vind mezelf niet zo zielig en tekortgedaan.
Ik zou jullie zeker geen affaire aanraden 😁. Maar wil er mee zeggen dat er bij ons issues en belemmerende overtuigingen onder lagen die wij in therapie (zelf en samen) zijn gaan ontdekken. Bij allebei, zowel in het intieme als het omgaan met frustraties. Het klinkt ontzettend vaag, maar het stroomde niet en nu meestal wel. Dingen die voorheen ingewikkeld waren zijn dat nu niet meer. Misschien herken je daar iets van en is daar een ingang. Sterkte!
Y123 schreef op 15-12-2023 om 05:34:
Ik wil even duidelijk maken dat ik niet wil dat ze dingen tegen haar zin gaat doen ofzo. Dat is niet wat ik vraag.
Ook als een koppel weinig seks heeft maar beide partijen vinden dat prima dan is dat helemaal fijn voor hen.
Het is vooral dat er bij ons wat scheef zit qua behoeften en ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta om dat op te lossen omdat mijn partner het niet als een probleem ziet. Soms zou ik mijn libido willen kunnen uit zetten ofzo. Ik masturbeer soms “preventief” zodat ik wat minder zin heb als ze thuis komt bv, dat voelt dan eigenlijk niet eens fijn maar is gewoon om de druk er wat af te halen. En dat maakt me soms boos en verdrietig want ik heb een prachtige partner waar ik heel graag mee vrij, dat is toch een compliment voor haar en zou ik toch niet moeten verstoppen?
Als je samen een gelijke behoefte hebt aan vrijen zou het geen probleem zijn, maar dat is nu eenmaal niet zo.
Ik zou het er ook benauwd van krijgen als mijn partner steeds laat blijken dat hij zin in me heeft en ik dat als compliment moet zien. Leuk als je evenveel zin hebt in seks, maar als je minder of minder vaak zin hebt in seks is het heel vermoeiend als de ander er steeds toespelingen op maakt.
In zekere zin is jouw hoge libido ook echt jouw probleem, althans aan de kant dat het niet verzadigd wordt. Maar geloof me dat het ook door jouw partner als probleem wordt ervaren want zij ervaart daardoor waarschijnlijk regelmatig druk om iets te doen wat ze niet wil of krijgt zij de kans niet om iets te willen. Zij heeft dus een ander probleem dan jij.
Wat ik bedoel met dat zij de kans niet krijgt om iets te willen: een groot risico is dat jouw partner mogelijk geen toenadering meer doet omdat ze weet dat dit dan ergens toe moet leiden omdat je anders teleurgesteld raakt. Intimiteit in gang zetten is dus nooit vrijblijvend en zonder grote verwachtingen aan jouw kant. Bovendien zal jij altijd meer en sneller opgewonden zijn dan zij, en dus mogelijk (grote kans) niet afgestemd op haar stemming reageren. Haar voorzichtige zin in seks zal waarschijnlijk altijd wordt 'overschaduwd' door jouw zin in seks. Hierdoor kan zij mogelijk niet meer echt voelen wat ze voelt, of eraan toegeven.
Ik zeg dit uit eigen ervaring en ik denk dat dit een dynamiek is die veel voorkomt als de behoefte aan seks uit elkaar ligt.
Saar76 schreef op 15-12-2023 om 08:23:
[..]
Als je samen een gelijke behoefte hebt aan vrijen zou het geen probleem zijn, maar dat is nu eenmaal niet zo.
Ik zou het er ook benauwd van krijgen als mijn partner steeds laat blijken dat hij zin in me heeft en ik dat als compliment moet zien. Leuk als je evenveel zin hebt in seks, maar als je minder of minder vaak zin hebt in seks is het heel vermoeiend als de ander er steeds toespelingen op maakt.
In zekere zin is jouw hoge libido ook echt jouw probleem, althans aan de kant dat het niet verzadigd wordt. Maar geloof me dat het ook door jouw partner als probleem wordt ervaren want zij ervaart daardoor waarschijnlijk regelmatig druk om iets te doen wat ze niet wil of krijgt zij de kans niet om iets te willen. Zij heeft dus een ander probleem dan jij.
Wat ik bedoel met dat zij de kans niet krijgt om iets te willen: een groot risico is dat jouw partner mogelijk geen toenadering meer doet omdat ze weet dat dit dan ergens toe moet leiden omdat je anders teleurgesteld raakt. Intimiteit in gang zetten is dus nooit vrijblijvend en zonder grote verwachtingen aan jouw kant. Bovendien zal jij altijd meer en sneller opgewonden zijn dan zij, en dus mogelijk (grote kans) niet afgestemd op haar stemming reageren. Haar voorzichtige zin in seks zal waarschijnlijk altijd wordt 'overschaduwd' door jouw zin in seks. Hierdoor kan zij mogelijk niet meer echt voelen wat ze voelt, of eraan toegeven.
Ik zeg dit uit eigen ervaring en ik denk dat dit een dynamiek is die veel voorkomt als de behoefte aan seks uit elkaar ligt.
Ik begrijp wel wat je zegt maar wat is in dit een oplossing? Ik mag haar niet laten merken dat ik zin heb want dat overweldigt haar (zo begrijp ik het).
Dat probeer ik echt wel, maar dat maakt wel dat ik van binnen de hele tijd op mijn tenen loop. Jij spreekt van mijn “hoge” libido maar ik vind het niet “uitzonderlijk” hoog (zij is eind 20 ik begin 30, het is niet zo dat we zestigers zijn).
Het is niet zo dat de relatie niet meer werkt erdoor, we hebben genoeg fijne momenten. Het is voor mij gewoon dat er een behoefte niet waargemaakt wordt en om haar niet onder druk te zetten moet ik doen alsof alles prima gaat. Dat hou je maar een bepaalde tijd vol. Dus ik zoek een betere, permanentere oplossing.
Y123 schreef op 15-12-2023 om 09:15:
[..]
Ik begrijp wel wat je zegt maar wat is in dit een oplossing? Ik mag haar niet laten merken dat ik zin heb want dat overweldigt haar (zo begrijp ik het).
Dat probeer ik echt wel, maar dat maakt wel dat ik van binnen de hele tijd op mijn tenen loop. Jij spreekt van mijn “hoge” libido maar ik vind het niet “uitzonderlijk” hoog (zij is eind 20 ik begin 30, het is niet zo dat we zestigers zijn).
Het is niet zo dat de relatie niet meer werkt erdoor, we hebben genoeg fijne momenten. Het is voor mij gewoon dat er een behoefte niet waargemaakt wordt en om haar niet onder druk te zetten moet ik doen alsof alles prima gaat. Dat hou je maar een bepaalde tijd vol. Dus ik zoek een betere, permanentere oplossing.
Nee, dat denk ik ook niet. Maarja, er is wel een groot verschil in libido blijkbaar. En al eens met een seksuoloog gepraat?
troelahoep schreef op 15-12-2023 om 09:48:
[..]
Nee, dat denk ik ook niet. Maarja, er is wel een groot verschil in libido blijkbaar. En al eens met een seksuoloog gepraat?
Soms twijfel ik ook of het echt een libido verschil is of eerder een verschil in prioriteiten. Als er bijvoorbeeld een avond met vriendinnen niet door gaat en ze heeft niks om handen dan gebeurt het vaak spontaan wel, maar als we op zondagochtend wat knuffelen en de sfeer goed zit maar ze de avond ervoor gezegd heeft dat ze bloemen in de tuin wilde snoeien, dan worden die bloemen gesnoeid.
We hebben het er ooit wel over gehad om eventueel met een seksuoloog te praten, maar omdat zij zegt dat alles prima gaat en ik mijn mond hou is daar verder niks mee gebeurd.
Waarom hou jij je mond dan? Dat begrijp ik niet goed. De enige optie is praten, praten, praten lijkt mij.
Vertel haar vanuit de ‘ik’ boodschap en zonder verwijten (!) hoe ongelukkig jij je hierover voelt. Zeg er ook bij dat je niet vindt dat de volledige verantwoordelijkheid voor de oplossing van het probleem bij haar ligt, want dan gaan de hakken in het zand. De verantwoordelijkheid ligt bij jullie samen. Misschien is het in jou hoofd en lijf een obsessie geworden en kun jij daar iets aan doen, misschien heeft zij seks inderdaad onderaan het prioriteitenlijstje staan en is ze zich daar niet zo van bewust. Dan moet je daarover praten. Samen aan een oplossing werken die voor beiden goed genoeg voelt. Dit soort dingen zijn ook niet even met 1 gesprekje uitgepraat. Er zijn meerdere gesprekken voor nodig. Reken op een ‘twee stappen vooruit, een stap terug’ proces. Laat je niet met een kluitje in het riet sturen en trek je niet terug in je schulp bij de eerste de beste tegenslag in de vorm van onwilligheid of een ruzie. Belangrijke en absolute voorwaarde is dat jullie allebei gemotiveerd zijn om elkaar tegemoet te komen en, naar vermogen, voor elkaars welzijn te willen zorgen.
Als je vrouw niet bereid is om hierover in gesprek te gaan en jij bent niet bereid om langdurig lastige gesprekken te voeren dan is jullie communicatie het bovenliggende probleem dat je aan moet pakken en niet jullie seksleven.
Zonne2017 schreef op 15-12-2023 om 10:36:
Waarom hou jij je mond dan? Dat begrijp ik niet goed. De enige optie is praten, praten, praten lijkt mij.
Vertel haar vanuit de ‘ik’ boodschap en zonder verwijten (!) hoe ongelukkig jij je hierover voelt. Zeg er ook bij dat je niet vindt dat de volledige verantwoordelijkheid voor de oplossing van het probleem bij haar ligt, want dan gaan de hakken in het zand. De verantwoordelijkheid ligt bij jullie samen. Misschien is het in jou hoofd en lijf een obsessie geworden en kun jij daar iets aan doen, misschien heeft zij seks inderdaad onderaan het prioriteitenlijstje staan en is ze zich daar niet zo van bewust. Dan moet je daarover praten. Samen aan een oplossing werken die voor beiden goed genoeg voelt. Dit soort dingen zijn ook niet even met 1 gesprekje uitgepraat. Er zijn meerdere gesprekken voor nodig. Reken op een ‘twee stappen vooruit, een stap terug’ proces. Laat je niet met een kluitje in het riet sturen en trek je niet terug in je schulp bij de eerste de beste tegenslag in de vorm van onwilligheid of een ruzie. Belangrijke en absolute voorwaarde is dat jullie allebei gemotiveerd zijn om elkaar tegemoet te komen en, naar vermogen, voor elkaars welzijn te willen zorgen.
Als je vrouw niet bereid is om hierover in gesprek te gaan en jij bent niet bereid om langdurig lastige gesprekken te voeren dan is jullie communicatie het bovenliggende probleem dat je aan moet pakken en niet jullie seksleven.
Zie bijvoorbeeld de opmerking van Saar76. Er over praten zet haar onder druk en maakt het alleen maar erger. Ik moet mijn verlangens voor mijzelf houden tot zij geen druk meer ervaart en haar zin vanzelf komt.
Verder weet ik ook gewoon niet goed wat ik er over moet zeggen. Ik kan zeggen dat ik meer wil en zij kan dan antwoorden dat ze niets tegen haar zin wil doen en dat ik me daar bij moet neerleggen en dan zijn we uitgepraat. De sfeer wordt niet echt beter van dergelijke gesprekken en we komen er ook niet echt verder mee. Ook heb ik weinig te vertellen wat ze nog niet weet. Dus ik probeer eerst alles voor mezelf op een rij te krijgen en na te denken over een oplossing voor ik het allemaal weer oprakel.
hebben jullie een kinderwens of zijn jullie daarmee bezig dat het een keer paar maand gebeurd. Ik vroeg mij dat af. Aangezien jullie leeftijden.
Y123 schreef op 15-12-2023 om 10:55:
[..]
Zie bijvoorbeeld de opmerking van Saar76. Er over praten zet haar onder druk en maakt het alleen maar erger. Ik moet mijn verlangens voor mijzelf houden tot zij geen druk meer ervaart en haar zin vanzelf komt.
Verder weet ik ook gewoon niet goed wat ik er over moet zeggen. Ik kan zeggen dat ik meer wil en zij kan dan antwoorden dat ze niets tegen haar zin wil doen en dat ik me daar bij moet neerleggen en dan zijn we uitgepraat. De sfeer wordt niet echt beter van dergelijke gesprekken en we komen er ook niet echt verder mee. Ook heb ik weinig te vertellen wat ze nog niet weet. Dus ik probeer eerst alles voor mezelf op een rij te krijgen en na te denken over een oplossing voor ik het allemaal weer oprakel.
Zo zet je jezelf natuurlijk helemaal klem. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Maak maar snel een afspraak bij een seksuloog, want het gesprek moet wel geopend worden.