Geen seks meer in lange relatie.

Koekenbakker12 schreef op 20-08-2023 om 18:25:

Ik 25 en vriendin 24. Hebben al 7 jaar een relatie en eigenlijk is seks voor haar helemaal niet belangrijk. Alles komt van mij af ze kijkt me nog niet eens aan wanneer ik vrij met haar .. en dan snap ik 1 ding niet.. als ik op straat loop of fiets krijg ik voortdurend blikken van de dames . Want ja ik hoor het vaker ik ben best wel goed om aan te zien zegmaar. Ik zou nooit vreemd gaan zo zit ik niet in elkaar maar ik vind het wel merkwaardig.

Ze wordt ook gewoon boos als ik het er over wil hebben .. ze zegt dat ik dan maar eens mijn best moet doen .. en zelf vervolgens geen enkel signaal opvangen of op in spelen.

Alles komt juist van mij. En als ik me best doe bijvoorbeeld beetje begin te aaien en wil zoenen zegt ze meteen nee nu niet omdat ze automatisch er vanuit gaat dat ik dat doe omdat ik wil dat het uitloopt op seks. Zo geeft ze me ook geen kans .

Ze wilt gewoon echt niet hahaha mijn vriendin wilt gewoon geen seks libido is 0.. voelt best goed om een keer te delen. Alleen soms als andere meiden ( super knappe ) kijken naar mij,en op een feestje duidelijk mijn aandacht willen, is het soms wel lastig om echt mezelf in bedwang te houden en niet de verboden vrucht te pakken.

.. ik hou van mijn vriendin dat gaat dieper als seks maar het maakt het zeker niet makkelijker.

Ik denk dat dit hele leven een grote beproeving voor mij gaat worden .

Maar soms denk ik er wel eens over na . Als ik straks 80 ben denk ik dan terug trots dat ik altijd trouw ben geweest en alles heb afgeslagen. of heb ik dan spijt dat ik toen het nog kon geen gebruik heb gemaakt van het schoons ? Hebben andere dit ook?

Poeh.. ik ben inmiddels 40, maar dit zou ik ook niet trekken. Vriend en ik wonen niet samen, maar het is nog nooit voorgekomen dat we elkaar zien en er niets gebeurt. En als we niet bij elkaar zijn weten we elkaar ook wel te verleiden, soms tot zover dat we elkaar toch nog heel even kort treffen ergens. Ik kan me niet voorstellen dat we zonder die spanning zouden moeten leven. 

Mijn vorige relatie was zoals die van jou nu, en daar heb ik toen de stekker uit getrokken. Als ik met mijn partner als broer wil leven, dan vraag ik mijn broer wel om bij me in te trekken.

Helemaal eens met Izza. Als jullie zo jong, zo kort samen als zo'n problemen hebben met sex dan zou ik ervan uitgaan dat zij niet de ware is voor jou.
Vooral het feit dat ze zelfs boos wordt als je het er over wil hebben en het dus eigenlijk niet bespreekbaar is zou ik serieus overwegen om koffers te gaan pakken.
Ter vergelijk; wij zijn 27 jaar samen, 61 en 71 en nog wekelijks van de partij.

Kersje schreef op 21-08-2023 om 15:04:

[..]

Eens met elk woord.

Ik ook.

Wat herkenbaar zijn deze verhalen zeg. Ik zit in bijna vergelijkbare relatie, mijn vrouw en ik kennen elkaar ook al heel lang en hebben nu al ruim sinds 5 jaar geen sex meer.

Bij ons kwam ook altijd het initiatief van mij en als we het deden was het nooit lang of afwisselend. Ze vond veel dingen raar en zorgde er voor dat het snel weer voorbij was.
De enige uitzondering was toen we een kindje wilden toen was zij degene die op de juiste (conceptie) momenten niet te stoppen was. Dit heeft mij toen erg gekwetst.
Ik heb mijzelf bij haar nooit begeert gevoelt, het idee gehad dat ze het alleen deed om mij te pleasen. Dit steekt mij enorm, het geeft mij het gevoel dat onze relatie, onze liefde niet gelijkwaardig is.

We hebben vaker perioden gehad dat we het (bijna) niet meer deden maar dan kwam er altijd een moment dat er na een woordenwisseling weer over gesproken werd en we weer tot elkaar kwamen. De laatste keer dat we erover spraken heb ik haar voorgesteld om te voorkomen dat het weer zou versloffen we het op een vaste avond van de week konden plannen. Niet echt romantisch maar beter dan het niet doen. We konden dan tijd voor elkaar te nemen, samen lekker vroeg naar bed gaan, zodat het er niet bij in zou schieten in ons drukke leven met kinderen en werk. Dat vond ze ze ook een goed idee.
Het is een jaartje goed gegaan maar op een bepaald moment is het toch weer gestopt. De eerste keer ging het niet door omdat zij een niet lekker was, de week erna had ze teveel spierpijn door het sporten en die week daarna was er weer iets anders. Ik heb vanaf die keren geen initiatief meer genomen om het aan haar over te laten. We zijn inmiddels vijf jaar verder en we hebben nooit meer sex gehad. We gaven elkaar nog wel altijd een zoen bij vertrek en thuiskomst en bij het slapen gaan, maar dat kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen en ben daar mee gestopt. Een week later zij ook.
We leven nu als gezinsmanagers samen met veel liefde voor onze kinderen maar niet meer voor elkaar.

Ik wil mijn kinderen niet missen, wil hun leven niet kapot maken en daarom wil ik ook niet scheiden. Ik ben wel intens ongelukkig en verdrietig over de situatie.

Het is een soort troost om te lezen dat wij niet de enige zijn...

Karel_66 schreef op 19-11-2023 om 21:32:

Wat herkenbaar zijn deze verhalen zeg. Ik zit in bijna vergelijkbare relatie, mijn vrouw en ik kennen elkaar ook al heel lang en hebben nu al ruim sinds 5 jaar geen sex meer.

Bij ons kwam ook altijd het initiatief van mij en als we het deden was het nooit lang of afwisselend. Ze vond veel dingen raar en zorgde er voor dat het snel weer voorbij was.
De enige uitzondering was toen we een kindje wilden toen was zij degene die op de juiste (conceptie) momenten niet te stoppen was. Dit heeft mij toen erg gekwetst.
Ik heb mijzelf bij haar nooit begeert gevoelt, het idee gehad dat ze het alleen deed om mij te pleasen. Dit steekt mij enorm, het geeft mij het gevoel dat onze relatie, onze liefde niet gelijkwaardig is.

We hebben vaker perioden gehad dat we het (bijna) niet meer deden maar dan kwam er altijd een moment dat er na een woordenwisseling weer over gesproken werd en we weer tot elkaar kwamen. De laatste keer dat we erover spraken heb ik haar voorgesteld om te voorkomen dat het weer zou versloffen we het op een vaste avond van de week konden plannen. Niet echt romantisch maar beter dan het niet doen. We konden dan tijd voor elkaar te nemen, samen lekker vroeg naar bed gaan, zodat het er niet bij in zou schieten in ons drukke leven met kinderen en werk. Dat vond ze ze ook een goed idee.
Het is een jaartje goed gegaan maar op een bepaald moment is het toch weer gestopt. De eerste keer ging het niet door omdat zij een niet lekker was, de week erna had ze teveel spierpijn door het sporten en die week daarna was er weer iets anders. Ik heb vanaf die keren geen initiatief meer genomen om het aan haar over te laten. We zijn inmiddels vijf jaar verder en we hebben nooit meer sex gehad. We gaven elkaar nog wel altijd een zoen bij vertrek en thuiskomst en bij het slapen gaan, maar dat kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen en ben daar mee gestopt. Een week later zij ook.
We leven nu als gezinsmanagers samen met veel liefde voor onze kinderen maar niet meer voor elkaar.

Ik wil mijn kinderen niet missen, wil hun leven niet kapot maken en daarom wil ik ook niet scheiden. Ik ben wel intens ongelukkig en verdrietig over de situatie.

Het is een soort troost om te lezen dat wij niet de enige zijn...

Wat ontzettend rot voor je. Wat zegt je vrouw er zelf over? Is er wel eens gepraat over andere oplossingen? Bijvoorbeeld dat jij buiten de deur iets zoekt. Friends with benefits of zo.

Lexus schreef op 20-11-2023 om 11:10:

[..]

Wat ontzettend rot voor je. Wat zegt je vrouw er zelf over? Is er wel eens gepraat over andere oplossingen? Bijvoorbeeld dat jij buiten de deur iets zoekt. Friends with benefits of zo.

Dank je wel voor je reactie Lexus. We hebben hier al heel vaak over gesproken en ze gaf telkens aan dat zij het ook belangrijk vond maar in de praktijk merkte ik daar niets van.

Nadat ruim vijf jaar geleden het kaarsje weer uitging is er nooit meer over gesproken. Ik kan/kon het niet meer opbrengen om er weer over in gesprek te gaan, ik ben te vaak teleurgesteld en geloof er niet meer in. Ik heb ook mijn trots, het is voor mij inmiddels graag of niet, als ze er zelf geen plezier aan beleeft of behoefte aan heeft wil ik niet dat ze alleen voor mij doet. In mijn ogen is sex iets wat je samen graag wilt doen, wat je beiden fijn vindt om te doen, om aan elkaar te geven, maar wat je ook vooral emotioneel dichter bij elkaar brengt. Daarmee maak je het verschil tussen gewone vriendschap of liefdes partners zijn.

Heb lang gedacht dat ik met zelfliefde het wel zou redden maar dat lukt me laatste tijd steeds minder goed. Ik heb veel emoties bij dit alles, ben gefrustreerd, boos, verdrietig en voel mij bedrogen. Ik ben moed aan het verzamelen om jouw suggesties Lexus met haar te gaan bespreken. Vind dat alleen wel erg moeilijk en weet bijna zeker dat ze daar niet mee akkoord zal gaan...

Karel jij hebt geen goede relatie. In een goede relatie neem je elkaar serieus. Je erkend problemen in de relatie en werkt daar samen aan. Het negeren van een gewone levensbehoefte past niet in liefhebben en er voor elkaar zijn. Seks en intimiteit zijn onderdeel van een goede relatie. Zeker intimiteit is heel belangrijk. In dit geval zijn jullie broer en zus (dus gezinsmanagers). Wil je werkelijk de rest van je leven celibatair blijven door toedoen van een ander? Zij hoeft geen seks meer te hebben. Maar heeft niets te zeggen over jouw seksualiteit! Simpel gezegd jij hebt haar toestemming niet nodig. Ik zou in een duidelijk gesprek aangeven dat zij (met hulp) iets kan veranderen aan de situatie. En anders mededelen dat jij op een discrete manier een oplossingen gaat zoeken voor dit probleem. 

Een scheiding hoeft het leven van kinderen niet kapot te maken. Je kunt ook op een normale wijze uit elkaar. Je vrouw maakt met haar gedrag wel iets in jou kapot. Daar mag je haar op wijzen. Dat heeft namelijk invloed op jou en daar merken kinderen ook wat van (jij zit immers niet lekker in je vel). Een liefdeloos huwelijk is toch ook geen voorbeeld dat je mee wilt geven? Echt probeer dit samen op te lossen en kies anders voor je eigen geluk. Nu heb je nog de leeftijd voor een nieuw leven. Een gelukkige ouder straalt dat ook uit naar de kinderen. Die zijn niet gek en krijgen de liefdeloosheid en jouw sfeer ook mee. 

De verantwoordelijkheid ligt bij jou. Of wil je zo samen oud worden? Van haar zal het initiatief niet komen...

Nou Izza, dat is wel heel kort door de bocht. Dat er geen seks (meer) is wil nog niet zeggen dat er ook geen liefde meer is. Ja, ze hebben SAMEN een probleem omdat de vrouw in dit verhaal geen seks meer wil. Maar ondanks dat kunnen ze echt nog wel veel van elkaar houden. Ik vind het hebben over een liefdeloze relatie hier nogal tendentieus hoor.

Jonagold schreef op 20-11-2023 om 22:56:

Nou Izza, dat is wel heel kort door de bocht. Dat er geen seks (meer) is wil nog niet zeggen dat er ook geen liefde meer is. Ja, ze hebben SAMEN een probleem omdat de vrouw in dit verhaal geen seks meer wil. Maar ondanks dat kunnen ze echt nog wel veel van elkaar houden. Ik vind het hebben over een liefdeloze relatie hier nogal tendentieus hoor.

Er staat letterlijk dat ze geen liefde meer voor elkaar hebben. Samenleven als managers. En naast al 5 jaar! Geen intiem contact ze het niet meer kunnen opbrengen elkaar een kus te geven bij het slapen of thuiskomst. Misschien heb ik iets gemist maar dat is voor mij gewoon liefdeloos leven. 

Nog even los van je partner compleet negeren in een duidelijke behoefte. En zijn gevoelens daarover aan de kant te schuiven. Zo ga je niet met elkaar om in een liefdevolle relatie. 

Izza schreef op 20-11-2023 om 23:51:

[..]

Er staat letterlijk dat ze geen liefde meer voor elkaar hebben. Samenleven als managers. En naast al 5 jaar! Geen intiem contact ze het niet meer kunnen opbrengen elkaar een kus te geven bij het slapen of thuiskomst. Misschien heb ik iets gemist maar dat is voor mij gewoon liefdeloos leven.

Nog even los van je partner compleet negeren in een duidelijke behoefte. En zijn gevoelens daarover aan de kant te schuiven. Zo ga je niet met elkaar om in een liefdevolle relatie.

Uiteraard hou ik nog steeds van mijn vrouw, maar je hebt gelijk Izza partner liefde voel ik niet meer voor haar, het is een liefdeloos huwelijk.

Er is voor dit moment een reden dat ik niet wil scheiden. Het is beter om zolang onze kinderen tieners zijn en naar school gaan om dit niet te doen. Onze kinderen hebben nu (om bepaalde redenen) een thuis met vader en moeder nodig. Ik ben me bewust dat wij met het liefdeloze huwelijk dat wij de laatste jaren hebben geen goed voorbeeld zijn voor onze kinderen.

Ik ga het binnenkort met haar bespreken, om voor mij een oplossing te vinden voor dit probleem.

Karel_66 schreef op 21-11-2023 om 21:48:

[..]

Uiteraard hou ik nog steeds van mijn vrouw, maar je hebt gelijk Izza partner liefde voel ik niet meer voor haar, het is een liefdeloos huwelijk.

Er is voor dit moment een reden dat ik niet wil scheiden. Het is beter om zolang onze kinderen tieners zijn en naar school gaan om dit niet te doen. Onze kinderen hebben nu (om bepaalde redenen) een thuis met vader en moeder nodig. Ik ben me bewust dat wij met het liefdeloze huwelijk dat wij de laatste jaren hebben geen goed voorbeeld zijn voor onze kinderen.

Ik ga het binnenkort met haar bespreken, om voor mij een oplossing te vinden voor dit probleem.

Bedenk dat het goede moment er natuurlijk nooit komt. Kinderen zullen er altijd verdrietig over zijn ongeacht hun leeftijd. Voor kinderen is het wel heel belangrijk hoe jullie daarna nog met elkaar omgaan. Ook als een huwelijk niet meer werkt kan je nog wel een succes maken van je scheiding. En over het algemeen werkt dat het beste als je huwelijk niet veel te ver ontspoort is doordat je te lang bent blijven hangen in ellende of verdriet. Want deze situatie doet jullie beiden verdriet. Ik las ooit "een kind heeft meer aan een goede scheiding dan een slecht huwelijk". Helaas zien veel mensen dat anders en offeren zichzelf op voor hun kind. Terwijl die kinderen dat echt wel doorhebben. En dan zeg je met 18 dat je taak volbracht is en je nu eindelijk kunt gaan? Hoe moet dat voelen voor een volwassen kind? Daarbij is het maar de vraag of ze in de huidige tijd met 18 uit huis of zelfstandig zijn. Moet je dan uitzitten tot 25? Als jullie beiden weten dat het klaar is. Je wilt of kunt er niet meer aan werken kijk dan of je ermee kunt stoppen. Of geef beiden de vrijheid om een eigen leven te hebben. 

In jouw geval zou ik met haar bespreken dat je voor nu op zoek gaat naar iemand anders voor seks of intimiteit. Zij kan en wil jou dat niet meer geven. Jij wilt het misschien niet eens van haar. Bedenk dat als jij hier jaren mee gaat wachten je alleen maar ouder zult worden. Wie zegt dat het dan nog kan en het zal alleen maar lastiger worden iemand te vinden. 

Karel_66 schreef op 20-11-2023 om 16:43:

[..]

Dank je wel voor je reactie Lexus. We hebben hier al heel vaak over gesproken en ze gaf telkens aan dat zij het ook belangrijk vond maar in de praktijk merkte ik daar niets van.

Nadat ruim vijf jaar geleden het kaarsje weer uitging is er nooit meer over gesproken. Ik kan/kon het niet meer opbrengen om er weer over in gesprek te gaan, ik ben te vaak teleurgesteld en geloof er niet meer in. Ik heb ook mijn trots, het is voor mij inmiddels graag of niet, als ze er zelf geen plezier aan beleeft of behoefte aan heeft wil ik niet dat ze alleen voor mij doet. In mijn ogen is sex iets wat je samen graag wilt doen, wat je beiden fijn vindt om te doen, om aan elkaar te geven, maar wat je ook vooral emotioneel dichter bij elkaar brengt. Daarmee maak je het verschil tussen gewone vriendschap of liefdes partners zijn.

Heb lang gedacht dat ik met zelfliefde het wel zou redden maar dat lukt me laatste tijd steeds minder goed. Ik heb veel emoties bij dit alles, ben gefrustreerd, boos, verdrietig en voel mij bedrogen. Ik ben moed aan het verzamelen om jouw suggesties Lexus met haar te gaan bespreken. Vind dat alleen wel erg moeilijk en weet bijna zeker dat ze daar niet mee akkoord zal gaan...

Zoals het bij mij overkomt is dat de lezers van het forum nu meer weten wat je denkt en voelt dan dat je vrouw dat weet. Ik zou allereerst je trots opzij zetten en wel het opbrengen om dit met je vrouw bespreken en te delen wat je hier hebt losgelaten. Desnoods schrijf je het op. Precies bovenstaande woorden (wat sex in jouw ogen is), en wat je eerder hebt geschreven. Als je vrouw aangeeft dat ze dit ook nog steeds belangrijk vindt, wees dan daarna concreter. Dat jouw behoefte is ...per....om die verbinding te voelen en dat jij graag wil dat zij minstens voor de helft van de keren daar zelf initiatief toe neemt. Dat jij dit erg belangrijk vindt. Mijn man heeft dit een keer bij mij aangegeven en dat was nodig (tja zal mijn culturele opvoeding zijn). Ik had echt te weinig door, hoe belangrijk het voor mannen is dat zij zich ook begeerd voelen. 

Als je vrouw liever helemaal niets meer wilt, is het een ander verhaal. Begin eerst met weer openhartig zijn en niet te veel in te vullen.

Wat ik wel opvallend vind is dat de algemene mening lijkt te zijn dat seks een belangrijk onderdeel van een liefdesrelatie is, dat het zelfs het verschil maakt tussen een liefdesrelatie en een broer-zus-relatie/verstandshuwelijk/liefdeloze relatie, en dat het een belangrijke manier is om verbinding en intimiteit te voelen bij de partner. En daarna volgt dan regelmatig het advies “zeg tegen je partner dat je dit onderdeel bij een ander gaat zoeken”. Mis je dan de verbinding met je partner of mis je seks? Dat laatste mag, maar om meer intimiteit terug te krijgen in de relatie is seks met een ander niet de oplossing.
Mijn advies: zeg tegen je vrouw dat je zo niet wil leven, dat er iets moet veranderen en dat jullie in therapie gaan. Dat kan jullie helpen de enorme beladenheid en teleurstelling die er nu omheen hangt aan te pakken. Als dat niet helpt, of je vrouw wil niet, zijn de opties je erbij neerleggen, eventueel met seks met een ander als je dat heel erg mist (en nogmaals, dat mag!), of vertrekken. 

AlisonH schreef op 22-11-2023 om 10:22:

Wat ik wel opvallend vind is dat de algemene mening lijkt te zijn dat seks een belangrijk onderdeel van een liefdesrelatie is, dat het zelfs het verschil maakt tussen een liefdesrelatie en een broer-zus-relatie/verstandshuwelijk/liefdeloze relatie, en dat het een belangrijke manier is om verbinding en intimiteit te voelen bij de partner. En daarna volgt dan regelmatig het advies “zeg tegen je partner dat je dit onderdeel bij een ander gaat zoeken”. Mis je dan de verbinding met je partner of mis je seks? Dat laatste mag, maar om meer intimiteit terug te krijgen in de relatie is seks met een ander niet de oplossing.
Mijn advies: zeg tegen je vrouw dat je zo niet wil leven, dat er iets moet veranderen en dat jullie in therapie gaan. Dat kan jullie helpen de enorme beladenheid en teleurstelling die er nu omheen hangt aan te pakken. Als dat niet helpt, of je vrouw wil niet, zijn de opties je erbij neerleggen, eventueel met seks met een ander als je dat heel erg mist (en nogmaals, dat mag!), of vertrekken.

Nou dit vind ik wel een mooie opmerking: de een voelt verbinding vaak juist doordat hij/zij seks met de ander heeft, terwijl de ander vaak pas seks wil als zij/hij verbinding voelt.  

Als dat in extreme mate is gaan spelen in een relatie met als gevolg dat er helemaal geen seks meer is, kan je natuurlijk ook eerst eens gaan kijken of er meer verbinding mogelijk is. Vooral omdat in het aftasten naar meer verbinding kwetsing niet zo snel op de loer ligt. Dat is bij het punt van de oplossing zoeken via seks (de een laat het maar toe of het huwelijk wordt opengegooid) eerder het geval