Geen seks meer in lange relatie.

Hallo Marc, Wat sneu voor jou, vooral na 30 jaar. 
Ik kan mezelf eerlijk gezegd een beetje herkennen in je vrouw, ik dan een paar jaar geleden. 
Wat bij mij 'scheef' zat: de perceptie over seks. 
Seks was iets dat 'vies' was, sex was iets dat van je als vrouw verwacht werd maar niets voor jou bracht. Mijn perceptie was:  hij wilt neuken, zich 'ontladen', het was een nummertje waarbij ikzelf eigenlijk weinig uit haalde.  Voor mij was sex een verplichting en had sex niks te maken met liefde, houden van, intimiteit....

Zo te lezen heeft je vrouw die perceptie ook. van in het begin vertelde ze je dat er niet meer aan te pas zou komen dan het op en neer neuken, ze heeft blijkbaar de perceptie dat sex niet leuk is voor haar en dat het een 'nummertje' voor jou is.
 Ik sta al versteld dat ze klaarkomt... zelfs dat lukte niet bij mij. 

Die perceptie leidt tot het helemaal geen zin hebben, sex is voor vrouwen vooral een mentaal ding, voor mannen ook denk ik wel. 

Je hebt er genoegen mee genomen, en logischerwijs heb je vele frustraties opgekropt.  Nu voel je die frustratie nog meer en verlang je zelfs meer dan 'op en neer' seks, wat ook 1000% begrijpelijk is. Wel versterkt dit verlangen haar 'afkeer' en perceptie nog meer. Jij wilt niet alleen maar sex, maar je wilt dan ook nog dat ze tijdens de seks in de lusters hangt, en daar voelt ze een des te grotere afkeer voor. 

Ooit zei ik tegen mijn ex: je wilt niet alleen maar sex, maar je wilt ook nog dat ik er zin in heb en ervan geniet... (dat clashte in mijn hoofd) En bovenal voelde ik enorme druk!
Druk om sex te hebben, druk om het te willen en ervan te genieten. 
Raar maar waar het versterkte mijn perceptie dat het allemaal wel een 'verplicht' nummertje is. 

Het is geen makkelijk proces om om te keren, maar het is wel mogelijk!!! 

Zoals meerderen hier aanraden, raadt ik jullie ten zeerste therapie aan, vooral voor haar!  Uit mijn persoonlijke ervaring kan ik je zeggen dat ik er zelf mee zat en er zelf heel ongelukkig over was.  Ik voelde me helemaal abnormaal!

Ik heb geleerd mijn perceptie te veranderen, en mijn nieuwe partner heeft me daar enorm bij geholpen.  Ik ben stapje per stapje (heel langzaam - reken tch 12 maanden) mijn eigen grenzen gaan verleggen en vooral ik ben seks als een geschenk voor mij gaan bekijken.  Ik ben gaan kijken wat IK wil ervaren tijdens seks.  Het voelde in het begin heel egoistisch en ging met horten en stoten, want wat ik toen verlangde van seks was alles behalve in de lusters hangen, lingerie dragen of zelfs 'klaarkomen'. 

Ik verlangde naar het verleidingsspel, naar me gezien en gehoord voelen. 

In de praktijk betekende dat voor mijn vriend dat hij veeeeel meer ging inversteren zonder dat er een 'happy end' van MOEST komen. 
Ik heb geleerd wat ik graag heb en wil en dat ook te zeggen. 
Ja mijn vriend moest me net zoals bij een bange hond, de tijd geven te wennen aan een andere beleving.  Massage, kaarsjes, zoenen... en toch niet all the way gaan. Ja hij werd soms horendol!  stond hij daar met een sexy vrouw, hij denkend aan 1 ding met een paal in zijn broek (sorry voor het expliciete).
Ons seks leven en mijn perceptie ervan veranderde geleidelijk aan, het ging van een 'prestatie gerichte verplichting' naar een gedeeld moment van intimiteit. 

Mijn vriend is de beste, hij heeft zijn verlangens even (met heel veel moeite) opzij gezet om mij de ruimte te geven om van onze intimiteit te genieten. 

Ondertussen heeft hij mij helemaal door en drijft mij soms zooo ver in MIJN verlangen dat ik bijna smeek om in de luster te hangen!

dankzij therapie en heel veel geduld van mijn vriend, en ja veel praten (en ooo wat hebben we klinkende ambras gehad!)  ben ik de vrouw die seks als nummertje voor meneer zag en een 'verplichting' veranderd in een wulpse vrouw die eindelijk sex ziet als een geweldige manier van verbinding, liefde en ook fysiek genot. (Yes, ik kan eindelijk klaarkomen )

Mijn tip dus: ga in therapie en vind samen de ruimte om jullie intimiteit naar een ander niveau te tillen. Slecht nieuws: je zal veeeeel geduld moeten hebben - Goed nieuws: de kans is groot dat je je vrouw binnenkort niet herkent en ze je smeekt om in de luster te hangen 

@Belgica Wauw, wat een prachtige, eerlijke en hoopvolle ontboezeming! Ik sta helemaal achter wat je zegt, er gaat vreselijk veel prat op dat (denk ik toch wel) vrouwen over het algemeen minder plezier ervaren aan seks. Het is van een vrouw minder voor de hand liggend wat ze fijn vindt (massage, kaarsjes, kletsen, waar wel aaien, waar niet). Het is een zoektocht voor de vrouw zelf, náár zichzelf en erna door de partner.
En door jaren akkoord te gaan met net aan een voldoende, gaat het nooit een spetterend seksleven worden, maar eerder nóg saaier en eenzijdiger en eenzamer, voor beide partijen.
Ik heb ervaren dat seks een emotionele binding teweeg kan brengen. Het is (vanuit mijn perspectief) waar dat vrouwen op zoek zijn gezien en gehoord te worden, en bemind en geadoreerd als dit alles klopt. 
Er kan door de jaren heen veel scheef groeien, je merkt het soms maar aan hele kleine dingen. In ons geval ook met 'instemmen' van beide, maar waarheid is dat we emotioneel minder verbonden raakten. Dat ligt er denk voor een vrouw altijd onder; emotioneel verbonden en veilig gesteld zijn bij de partner. En dat vraagt echt niet alleen wat van de vrouw. Het vraagt een dieper vertrouwen en 'kennen' en dat kun je als je het mij vraagt enkel zien als een therapeut je ogen ervoor opent. 
Wees zo moedig dat gesprek aan te gaan, bij de therapeut, met je vrouw. Je kunt altijd een 'kennismakings geprek' afwachten en als zij/hij het juiste voor jullie kan betekenen zal zij/hij dat in dat gesprek noemen. Je ziet namelijk zelf niet altijd wat de route is naar verbetering, maar is die er zéker wel! Ik heb het zelf ervaren en het is echt een misvatting dat het erg is naar therapie te gaan. Ik zou zeggen ga ervoor @Marc, want volgens mij is veel te winnen voor jullie beide.

Pippeltje schreef op 04-06-2022 om 19:19:

Ik denk dat ze je manipuleert. Ze durft te zeggen dat je dan maar moet scheiden omdat ze weet dat je dat toch niet doet. OF...omdat het haar oprecht niet kan schelen. Misschien moet je eens kijken wat er gebeurt als je daadwerkelijk stappen gaat nemen om dan inderdaad maar te scheiden. Beginnende met een aankondigingsgesprek met haar uiteraard. Ik zou dan wel zorgen dat je daar wel echt achter staat. Omdat bijv. inderdaad de kans groot is dat het hierop stuk loopt en je dat dan beter meteen kan doen zodat de kans op een volgende relatie groter blijft.
Als zij echt niet van je wil scheiden wordt het daarmee toch echt wel ook haar probleem.

Mijn vorige reactie gaf ik direct bij het lezen vd post waarop ik reageerde. Lees nu dus pas deze post en 100% mee eens!

Lexus schreef op 06-06-2022 om 20:18:

[..]

Ja en het dan ook okay vinden als je vrouw ook met anderen gaat

Oh, en waar blijft dan haar stokpaardje dat ‘ze gewoon zo is en geen behoefte heeft’?

Kersje schreef op 12-06-2022 om 18:59:

[..]

Oh, en waar blijft dan haar stokpaardje dat ‘ze gewoon zo is en geen behoefte heeft’?

tja misschien is het vrijen met die ander minnaar of minnares opwindender. Kan ook he? Hij is haar eerste. ze kent nu niets anders

Hoi Marc,

Ik denk dat het erg vaak voorkomt bij stellen die al jaren samen zijn, dat het eigenlijk best normaal is dat men na 30 jaar samen geen sex meer heeft. Op zich niets mis mee, als beiden zich daarin kunnen vinden. Maar lastig als een van de twee nog wel veel behoefte heeft aan sex. Denk dat het vooral belangrijk is om dit samen te bespreken, eventueel bij een seksuoloog/therapeut. Die kan ook tips geven om het seksleven weer leven in te blazen. En geloof me, je vrouw zal dat lastig vinden, hoe langer geen sex hoe groter de kans op nooit meer sex! Dus: gewoon doen is het advies aan je vrouw. En concrete afspraken, bv 1 x per maand of 1 x per week, plan de sex in jullie agenda's. Klinkt heel a-romantisch, maar is wel nodig om de sex weer op gang te laten komen. En neem zelf initiatief, maar verwacht niet van je vrouw dat ze initiatief gaat nemen, laat dat die verwachting los, zo is ze kennelijk gewoon niet. 
Als ze echt niet toe bereid is om aan de sex te werken en ze vindt het ook niet goed dat je sex bij een ander zoekt, moet je bij jezelf afvragen of het je waard is bij elkaar te blijven. Die keuze kan alleen jij maken. Maar maak dit vooral bespreekbaar, aangezien dit niet alleen jouw probleem is, maar ook van je partner. Succes!

Beste Mark1969,

Wow, jouw verhaal is vrijwel exact hetzelfde als dat van mij. We zijn ook ongeveer even oud. Mijn vrouw heeft ook totaal geen behoefte aan seks. We zijn nu al meer dan 10 haar niet intiem geweest. Wij zijn naar een therapeut geweest, hebben er veel over gepraat, maar kwamen er niet uit. Ik neem haar ook niets kwalijk: als het er niet is  is het er niet. Wel is het zo dat zij ook niet aan het probleem hoeft te werken: zij hoeft geen seks en heeft het ook niet. Bij mij is dat natuurlijk anders. Ik wil seks maar heb het niet. Ze heeft er wel een groot schuldgevoel over.
Uiteindelijk heb ik mezelf de vraag gesteld: wil ik een leven met haar zonder seks of een leven zonder haar met seks? Ik heb voor het eerste gekozen.

Dat gaf de eerste jaren wel wat rust. Je wordt in ieder geval niet meer elke keer teleurgesteld. Masturberen deed ik elke dag om het te compenseren. Ook nu nog. Maar de laatste tijd heb ik er weer veel moeite mee. Is het echt zo dat ik nooit meer seks zal hebben? De gedachte eraan maakt me (weer redelijk) depressief.
Dus ik heb nu een nieuwe instelling.
Ik ga niet op zoek naar andere vrouwen. Maar mocht de mogelijkheid zich voordoen dan zal ik die niet meer standaard afwijzen. Ik zal hem zeker in overweging nemen.

Ik heb er over gedacht om aan mijn vrouw voor te stellen om seks buiten de deur te zoeken. Of zij daar misschien goedkeuring voor wil geven? Nee, dat lijkt mij een enorme vernedering. Dat ga ik niet doen. Mijn vrouw moet dan toegeven dat ze ergens enorm in tekort schiet en dat iemand anders het moet opknappen. Nee, als ik vreemdga zal ik haar niets vertellen. Dan kun ze daar altijd mij nog de schuld van geven. 

Ik heb de laatste jaren veel over dit onderwerp gegoogled. Maar @mark1969: er zijn helaas geen goede oplossing. Je vrouw zal niet van de ene dag op de andere in een nymfomane veranderen en jouw seksuele behoefte zal niet zomaar verdwijnen. 
Maar je hebt de eerste stap genomen: je hebt ervoor gekozen om bij je vrouw te blijven. Van daaruit moet je dus kijken wat je op seksgebied nog wel gelukkig (of: minder ongelukkig) kan maken.

Succes!
Markmark

Markmark schreef op 09-01-2023 om 15:15:

Beste Mark1969,

Wow, jouw verhaal is vrijwel exact hetzelfde als dat van mij. We zijn ook ongeveer even oud. Mijn vrouw heeft ook totaal geen behoefte aan seks. We zijn nu al meer dan 10 haar niet intiem geweest. Wij zijn naar een therapeut geweest, hebben er veel over gepraat, maar kwamen er niet uit. Ik neem haar ook niets kwalijk: als het er niet is is het er niet. Wel is het zo dat zij ook niet aan het probleem hoeft te werken: zij hoeft geen seks en heeft het ook niet. Bij mij is dat natuurlijk anders. Ik wil seks maar heb het niet. Ze heeft er wel een groot schuldgevoel over.
Uiteindelijk heb ik mezelf de vraag gesteld: wil ik een leven met haar zonder seks of een leven zonder haar met seks? Ik heb voor het eerste gekozen.

Dat gaf de eerste jaren wel wat rust. Je wordt in ieder geval niet meer elke keer teleurgesteld. Masturberen deed ik elke dag om het te compenseren. Ook nu nog. Maar de laatste tijd heb ik er weer veel moeite mee. Is het echt zo dat ik nooit meer seks zal hebben? De gedachte eraan maakt me (weer redelijk) depressief.
Dus ik heb nu een nieuwe instelling.
Ik ga niet op zoek naar andere vrouwen. Maar mocht de mogelijkheid zich voordoen dan zal ik die niet meer standaard afwijzen. Ik zal hem zeker in overweging nemen.

Ik heb er over gedacht om aan mijn vrouw voor te stellen om seks buiten de deur te zoeken. Of zij daar misschien goedkeuring voor wil geven? Nee, dat lijkt mij een enorme vernedering. Dat ga ik niet doen. Mijn vrouw moet dan toegeven dat ze ergens enorm in tekort schiet en dat iemand anders het moet opknappen. Nee, als ik vreemdga zal ik haar niets vertellen. Dan kun ze daar altijd mij nog de schuld van geven.

Ik heb de laatste jaren veel over dit onderwerp gegoogled. Maar @mark1969: er zijn helaas geen goede oplossing. Je vrouw zal niet van de ene dag op de andere in een nymfomane veranderen en jouw seksuele behoefte zal niet zomaar verdwijnen.
Maar je hebt de eerste stap genomen: je hebt ervoor gekozen om bij je vrouw te blijven. Van daaruit moet je dus kijken wat je op seksgebied nog wel gelukkig (of: minder ongelukkig) kan maken.

Succes!
Markmark

Tja, hoe lastig ook Markmark, zonder het met je vrouw te bespreken wel seks hebben met een ander is hoe dan ook vreemdgaan. En wat als je vrouw er dan achter komt? Zou ze zich dan niet toch verraden voelen? Ik denk van wel.

Ik zou het dus toch bespreken met haar. Als ze weet dat jij wel behoefte hebt aan die vorm van intimiteit, en zij kan (wil?) het jou niet geven, dan wil ze misschien wel meewerken aan een andere oplossing voor jou. Ik kan me daar zelf van alles bij voorstellen. Dan zou ik, denk ik, als eis stellen dat het 'alleen maar' seks is. Dus liefst met een professional. Ik zou absoluut niet het risico willen lopen dat je uiteindelijk gevoelens krijgt voor degene met wie je het bed deelt, en dat risico is naar mijn idee levensgroot als je stiekem met een ander naar bed gaat. Daar komen dan allerlei andere emoties bij kijken. Huur je af en toe iemand in, dan is dat risico vele malen kleiner.

Succes.

Edit: toestemming vragen is misschien niet helemaal de juiste insteek. Jij hebt behoefte aan fysieke intimiteit, en je vrouw kan die behoefte niet vervullen. Onder welke voorwaarden kan zij ermee leven als jij je behoeften buiten de deur bevredigt? Kan ze daarmee überhaupt niet leven, dan zullen jullie toch naar mijn idee weer terug moeten naar een therapeut. Of dat dan weer een seksuoloog moet zijn, of een relatietherapeut is dan vraag 2. 

emzie schreef op 15-07-2022 om 19:27:

Hoi Marc,

Ik denk dat het erg vaak voorkomt bij stellen die al jaren samen zijn, dat het eigenlijk best normaal is dat men na 30 jaar samen geen sex meer heeft. Op zich niets mis mee, als beiden zich daarin kunnen vinden. Maar lastig als een van de twee nog wel veel behoefte heeft aan sex. Denk dat het vooral belangrijk is om dit samen te bespreken, eventueel bij een seksuoloog/therapeut. Die kan ook tips geven om het seksleven weer leven in te blazen. En geloof me, je vrouw zal dat lastig vinden, hoe langer geen sex hoe groter de kans op nooit meer sex! Dus: gewoon doen is het advies aan je vrouw. En concrete afspraken, bv 1 x per maand of 1 x per week, plan de sex in jullie agenda's. Klinkt heel a-romantisch, maar is wel nodig om de sex weer op gang te laten komen. En neem zelf initiatief, maar verwacht niet van je vrouw dat ze initiatief gaat nemen, laat dat die verwachting los, zo is ze kennelijk gewoon niet.
Als ze echt niet toe bereid is om aan de sex te werken en ze vindt het ook niet goed dat je sex bij een ander zoekt, moet je bij jezelf afvragen of het je waard is bij elkaar te blijven. Die keuze kan alleen jij maken. Maar maak dit vooral bespreekbaar, aangezien dit niet alleen jouw probleem is, maar ook van je partner. Succes!

Dat hoop ik toch niet zeg! Ik ben dit jaar 35 jaar met mijn man samen, maar wij komen echt nog wel aan de 'standaard' 2x per week. Soms meer, soms minder. Zelfs ondanks overgang bij mij.

Ben het verder wel met je eens, gewoon doen wil vaak wel helpen, zeker bij vrouwen. Ik sleur manlief ook niet vaak het bed in, meestal komt het initiatief van hem. Maar als we eenmaal bezig zijn geniet ik er ook echt wel van. En inderdaad, een verschil in libido is een GEZAMENLIJK probleem, omdat het een relatieprobleem is. Van een heel andere orde wat mij betreft dan dat de een een ander lievelingskostje heeft dan de ander, of dat de een niks heeft met de muziek van de ander, of de hobby van de ander, om maar wat te noemen.

Markmark schreef op 09-01-2023 om 15:15:

Dat gaf de eerste jaren wel wat rust. Je wordt in ieder geval niet meer elke keer teleurgesteld.

De gedachte eraan maakt me (weer redelijk) depressief.
Dus ik heb nu een nieuwe instelling.
Ik ga niet op zoek naar andere vrouwen. Maar mocht de mogelijkheid zich voordoen dan zal ik die niet meer standaard afwijzen. Ik zal hem zeker in overweging nemen.

Nee, als ik vreemdga zal ik haar niets vertellen.

Hoe vreselijk vreemdgaan ook is voor de partner in kwestie, begrijp ik jouw denkwijze ook. 

Jullie hebben SAMEN een probleem, maar als die ander (je partner) het niet serieus genoeg neemt en niet openstaat voor welke oplossing dan ook, dan snap ik dat je als partner deze keuze maakt.

Kersje schreef op 09-01-2023 om 18:57:

[..]

Hoe vreselijk vreemdgaan ook is voor de partner in kwestie, begrijp ik jouw denkwijze ook.

Jullie hebben SAMEN een probleem, maar als die ander (je partner) het niet serieus genoeg neemt en niet openstaat voor welke oplossing dan ook, dan snap ik dat je als partner deze keuze maakt.

Ik snap het ook. Eenzijdig besluiten dat jij geen seks meer wil en daarmee dus voor je partner besluiten dat hij ook niet mag is ook best heftig. 

Het klopt dat een verminderde seksuele activiteit in langdurige relaties vrij normaal is. Er kunnen verschillende oorzaken zijn zoals stress, drukte, vermoeidheid of hormonale veranderingen. Daarnaast went de initiële opwinding en lust vaak wat af naarmate een relatie langer duurt.

Tegelijkertijd vinden de meeste koppels, ook in langdurige relaties, intimiteit en seksualiteit nog steeds een belangrijk onderdeel van hun band. Het hoeft dus zeker geen probleem te zijn als de frequentie afneemt, zolang beide partners zich prettig voelen bij de situatie.

Belangrijk is wel dat koppels blijven communiceren over hun behoeftes en verlangens. Als één van de partners behoefte heeft aan meer intimiteit, is het zaak hier samen over te praten en naar een voor beiden prettige oplossing te zoeken. De kunst is om de seksualiteit levend te houden, ook al verandert deze mogelijk na verloop van tijd. Door aandacht te blijven geven aan intimiteit en verbinding, hoeft een langdurige relatie zeker niet seksloos te worden.

Ik 25 en vriendin 24. Hebben al 7 jaar een relatie en eigenlijk is seks voor haar helemaal niet belangrijk. Alles komt van mij af ze kijkt me nog niet eens aan wanneer ik vrij met haar .. en dan snap ik 1 ding niet.. als ik op straat loop of fiets krijg ik voortdurend blikken van de dames . Want ja ik hoor het vaker ik ben best wel goed om aan te zien zegmaar. Ik zou nooit vreemd gaan zo zit ik niet in elkaar maar ik vind het wel merkwaardig. 

Ze wordt ook gewoon boos als ik het er over wil hebben .. ze zegt dat ik dan maar eens mijn best moet doen .. en zelf vervolgens geen enkel signaal opvangen of op in spelen. 

Alles komt juist van mij.  En als ik me best doe bijvoorbeeld beetje begin te aaien en wil zoenen zegt ze meteen nee nu niet omdat ze automatisch er vanuit gaat dat ik dat doe omdat ik wil dat het uitloopt op seks. Zo geeft ze me ook geen kans . 

Ze wilt gewoon echt niet hahaha mijn vriendin wilt gewoon geen seks libido is 0.. voelt best goed om een keer te delen. Alleen soms als andere meiden ( super knappe ) kijken naar mij,en op een feestje duidelijk mijn aandacht willen, is het soms wel lastig om echt mezelf in bedwang te houden en niet de verboden vrucht te pakken.

.. ik hou van mijn vriendin dat gaat dieper als seks maar het maakt het zeker niet makkelijker. 

Ik denk dat dit hele leven een grote beproeving voor mij gaat worden .

 Maar soms denk ik er wel eens over na . Als ik straks 80 ben denk ik dan terug  trots dat ik altijd trouw ben geweest en alles heb afgeslagen. of heb ik dan spijt dat ik toen het nog kon geen gebruik heb gemaakt van het schoons ? Hebben andere dit ook?

Koekenbakker, jullie zijn nog maar 24 en 25. En de seks/libido is nu al zo slecht? Stel je er dan op in dat als je bij haar wilt blijven dit je leven gaat zijn. Natuurlijk zijn er eindeloze toestanden met artsen, relatietherapie of seksuoloog mogelijk. Maar op jullie leeftijd zou ik daar echt nog niet aan beginnen. Bedenk dat het krijgen van kinderen de situatie nog verder zal verslechteren (en dan kan je ook niet zomaar weg). 

Op deze leeftijd zijn er talloze vrouwen die wel van en met jou willen genieten. Zonde om je tijd te verdoen met een relatie waarbij dit nu al een probleem vormt (voornamelijk ook haar houding daarin). 
Begin nog een keer een serieus gesprek hierover. En daarnaast zou ik om mij heen gaan kijken naar andere opties. Of je moet celibatair door het leven willen gaan. Of in de toekomst vreemdgaan *kans hierop is groot) Maar beter zoek je iemand die wel aansluit op jouw behoeftes . En je serieus neemt. Dat doet je vriendin niet. Geen respect voor jou.