Zoon is niet van mij
Sinds kort weet ik dat mijn zoon niet van mij kan zijn, hij is nu 5 jaar, zijn moeder en ik zijn nooit samen geweest, we waren fwb. Toen ze zwanger werd hebben we besloten dat ik het kind niet zou erkennen, zodat zij mij niet om toestemming hoeft te vragen om beslissingen voor zoon te nemen, wel heb ik de afgelopen 5 jaar alimentatie betaald en hebben we een weekendregeling.
Maar nu ben ik er dus achter gekomen dat hij niet mijn biologische zoon kan zijn. En ik weet niet wat te doen, ik ben dol op het ventje en andersom ook, ik wil hem niet kwijt en ik wil dus eigenlijk niks zeggen. Maar mijn huidige vriendin wil dus dat ik zoons moeder hiermee confronteer en de omgang en alimentatie stopzet. En met mijn verstand weet ik dat dat het beste is maar ik hou van hem met heel mijn hart.
Ik weet niet wat te doen, iemand advies wat te doen in deze situatie?
Groetjes
Dave
Daglichtlamp schreef op 04-07-2021 om 15:51:
[..]
Hoe kom je erbij dat pleegkinderen niet verzekerd zouden zijn voor ziektenkosten? Iedereen in Nederland is verplicht om zich te verzekeren, voor kinderen is de verzekering zelfs gratis.
Alleen als ze bij een ouder zijn meeverzekerd, en dat is in het geval van pleegzorg niet het geval.
Ysenda schreef op 05-07-2021 om 10:44:
[..]
Alleen als ze bij een ouder zijn meeverzekerd, en dat is in het geval van pleegzorg niet het geval.
De basisverzekering is altijd gratis voor achttienminners, ook voor pleegkinderen. Overigens is het niet verplicht om de verzekering voor je kind bij dezelfde verzekeringsmaatschappij af te sluiten als waar je zelf verzekerd bent. Verzekeringsmaatschappijen willen dat wel graag, en maken daarom vaak de aanvullende polis gratis voor kinderen als jij ze ook daar verzekerd.
https://www.pleegzorg.nl/bibliotheek/9-praktische-zaken/322-verzekeringen-voor-je-pleegkind
Voor een eventuele aanvullende zorgverzekering die niet gratis is, kunnen pleegouders een extra vergoeding krijgen. Ziektekosten die niet vergoed worden kunnen worden gedeclareerd.
Eerst die dna-test.
Als je vriendin te horen krijgt dat de jongen wel door jou verwekt is, kan ze ook anders tegen de situatie gaan aankijken; deur open om toch voor een kind te kunnen zorgen dmv co-ouderschap.
Er wordt nu te snel uitgegaan van situatie dat het niet jouw kind is, en de kans om er ooit voor te mogen zorgen passé is.
Te veel aannames.
—-
PS Hebben vriendin en jij gedacht aan adoptie van een kind zodat je vriendin via die weg voor een kind mag zorgen. Dan is je aandacht voor de jongen mogelijk minder zwaarwegend dan nu.
Er zijn bijna geen kinderen voor adoptie. Zeker niet nu buitenlandse adoptie gestopt is.
Masami schreef op 04-07-2021 om 13:10:
[..]
Hier staat het toch, jij wil hem niet kwijt.
Je vriendin wil dit.
En nee ik vind dat niet het beste, niet voor jou, maar zeker niet voor jou zoon.
Hij is (misschien) niet jou biologische zoon, maar wel gevoelsmatig.
Hij houdt van zijn papa he, hij kan er niks aan doen.
Straks besluit je vriendin bij je weg te gaan, omdat haar kinderwens te sterk is om bij je te blijven.
En dan ben je jou zoon kwijt en hij zijn papa en waarvoor.
Om alleen achter te blijven.
Eens! Ik zou hem absoluut niet opgegeven voor haar.
Wat de uitkomst ook mag zijn... volg je hart, en ik lees dat je hart absoluut bij zoon ligt. Jij ziet hem als zoon en hij ziet jou als vader, dat zal een papiertje niet veranderen. Ik zou hem absoluut niet opgeven hoe of wat dan ook, hij is gek op jou en jij op hem de rest doet er niet toe ook de mening van je vriendin niet. Klinkt hard maar het gaat om een kind en geen een kind verdient het losgerukt te worden van iemand die ze vertrouwen van houden en zo'n band mee hebben opgebouwd. Laat je niet teveel beïnvloeden, blijf dicht bij jezelf en je hart, dan maak je vanzelf de juiste keuze.
Rachel. schreef op 05-07-2021 om 17:07:
Wat de uitkomst ook mag zijn... volg je hart, en ik lees dat je hart absoluut bij zoon ligt. Jij ziet hem als zoon en hij ziet jou als vader, dat zal een papiertje niet veranderen. Ik zou hem absoluut niet opgeven hoe of wat dan ook, hij is gek op jou en jij op hem de rest doet er niet toe ook de mening van je vriendin niet. Klinkt hard maar het gaat om een kind en geen een kind verdient het losgerukt te worden van iemand die ze vertrouwen van houden en zo'n band mee hebben opgebouwd. Laat je niet teveel beïnvloeden, blijf dicht bij jezelf en je hart, dan maak je vanzelf de juiste keuze.
Om even een korte update te geven, de test is wel binnengekomen maar ik heb besloten dat ik het niet wilde weten. Ik was bang dat ik hem toch anders zou zien. Gisteren is mn vriendin bij me weg gegaan, deels hierom en deels door de vruchtbaarheidsproblemen.
Dus ja, tis er allemaal niet beter op geworden maar mijn zoon heb ik tenminste nog.
Gefeliciteerd Bluehart. Verdrietig dat je vriendin je verlaten heeft, maar liever dat dan halen en trekken in een relatie zonder toekomst. Het is in elk geval duidelijk.
En je laat je liefde voor je zoon voorgaan.
Ik snap je beslissing om het niet te willen weten, maar ik vraag me af of dat ook het beste is voor je zoon.
Ik ben van mening dat een kind recht heeft te weten waar die vandaan komt.
Daarbij stel je voor dat hij hier over een tijd achterkomt en dan ook ontdekt dat jij het al die tijd had kunnen weten. Hoe goed zal dat zijn voor jullie relatie?
Overigens echt heel naar dat je vriendin is weggegaan hierom.
Het verhaal, dit verhaal, over het zoeken naar zekerheid en dan toch de uitslag niet uitpakken omdat je zonder reserves voor je zoon kiest is ook een hele goede social story over de afkomst van de zoon.
Dan kan zoon altijd later nog zelf kiezen om het al dan niet te willen weten.
Het maakt hem niet minder de vader, zelfs als het niet biologisch is.
Maar ik weet zeker dat als ik er nu achter zou komen dat mijn ouders mijn hele leven hierover gezwegen en gelogen hebben dat dat onze relatie behoorlijk zou beschadigen. Ze verzwijgen daarmee namelijk een belangrijk deel van wie je bent.
Maar Bluehart doe ermee wat jij wilt, maar wees je bewust dat nu niet willen weten risico's voor later met zich meebrengt. Eigenlijk verplaats je daarmee het probleem naar de toekomst.
Jeetje, wat een verhaal.
Persoonlijk zou ik wel willen weten of het je kind is, maar misschien niet nu. Ik hoop dat je zo slim bent geweest om de uitslag wel te bewaren.
Verder denk ik wel dat het handig is om met de moeder van je zoon om de tafel te gaan zitten over de hoge alimentatie. Wellicht dat je kunt afspreken dat zij meer gaat werken als zoon 12 is, zodat de kosten eerlijker verdeeld worden. Daarnaast zou ik ook proberen om toch erkenning te krijgen. Al is het alleen maar om zekerheid te hebben waar je zoon naar toe gaat mocht er iets gebeuren met moeder.
Wat betreft dat je vriendin nu een ex is. Ik snap dat het pijn doet, maar het is niet de goede vrouw voor jou. Anders hadden jullie hier samen uitgekomen en hadden jullie samen geknokt voor jullie relatie. Ondanks dat doet het natuurlijk pijn, heel veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. Geniet van je zoon en de andere mooie dingen in het leven.
Blueheart, ik vind het zoveel en zo tegenstrijdig ook wat er allemaal op je af komt. Wel DNA-test, maar niet de uitslag weten; relatie, maar vriendin gaat weg vanwege mogelijke onvruchtbaarheid? Of vanwege de kwestie van het geld dat je besteedt aan ex en zoon? Ben je je zoon nu aan het kopen? Of ben je blij dat je kunt doen alsof je van niets weet en 'gewoon' weer vader kunt spelen? Wil je dat wel? Verwerk je het problemen van onvruchtbaarheid nu door het te negeren? Wat betekent dat voor je toekomst?
Ik stel pittige vragen, want ik vind het echt heel pittig. Alle keuzes die je maakt zijn goed, natuurlijk. Maar ik kan me voorstellen dat het goed is om er eens met iemand stevig over door te praten, bijvoorbeeld huisarts, uroloog, of iemand van stichting Freya. Er is veel gebeurd, je leven is een paar keer helemaal op de kop komen te staan. Je slaat je er dapper doorheen, maar wellicht is het toch goed om even tijd te nemen voor wat reflectie: waar sta ik nu en wat betekent dit allemaal voor mijn leven?
Tsjor
Ik sluit me bij Tsjor aan. Het is goed dat je de aandrang om onmiddellijk af te kappen hebt weten te weerstaan maar zonder meer overgaan tot de orde van de dag lijkt me helemaal het andere uiterste! Er zijn in een korte tijd veel dingen anders geworden dan je dacht. Erg pittig en pijnlijk. Ik kan me voorstellen dat je het eens even wil laten bezinken maar ik zou evengoed overwegen om op enig moment in de nabije toekomst de situatie eens rustig opnieuw te bekijken, in het licht van de recente gebeurtenissen. Er blijft anders een diepe ongewisheid in jouw basis als vader en in die van je zoon. Ook juridisch. De zaak eens uitgebreid doorpraten, voelen wat het een en ander in jouw leven voor jou betekent en je laten voorlichten over mogelijkheden en risico’s lijkt me belangrijk. Een besluit wat je dan neemt, is doorvoeld, onderbouwd en uit te leggen aan je kind.
Ik zou de tijd besteden met zoon. Hebben jullie al eens samen gekampeerd? Kun je dat. Vind de moeder dat goed? Voor een paar dagen.
Het leven is te kort om teveel te wroeten. Vergeet niet te genieten.
En kijk of je verder kunt komen, rustig aan met de moeder van de jongen over erkenning, in elk geval, in geval er eens iets is dat jij ook voor hem kunt optreden, en dat hij van jou kan erven.
Maar ik zou niets forceren.
En je hebt niets om een minderwaardigheidsgevoel over te hebben. Jij leeft je leven en bouwt het op. En wie weet wat er nog voorbij komt. Het leven zit soms vol verrassingen als je het maar wil zien. En het leven is nog lang genoeg.
