Zoon is niet van mij

Ook als je biologisch de vader niet bent (wat je dus wel zou kunnen zijn), je bent wél het vaderfiguur van dit kind. Dat hoef je natuurlijk niet stop te zetten. Het is beter voor het kind als dat gewoon doorloopt. En mocht je niet zijn biologische vader zijn, dan kun je hem dat op kinderniveau uitleggen, maar dat je wél altijd zijn vader blijft.

Ik weet niet hoeveel je verdient, maar je zou natuurlijk - los van de vraag of dit kind wel of niet biologisch je zoon is - opeen met de moeder van het kind om de tafel kunnen gaan zitten om een ander bedrag aan alimentatie af te spreken. 

De geldkraan dichtdraaien zal uitlopen op een drama voor jou, dat is nu je grootste angst. Praat met je vriendin welk bedrag redelijk zou kunnen zijn, welke bijdrage past in jullie budget. Daarna een eerlijk gesprek met de moeder, je zoon is 5 jaar geweest, hij gaat naar school. Ziet de moeder kans om nu meer te werken? Kan de bijdrage op de korte termijn naar beneden? 

Of je de uitslag van de dna test hierin laat meewegen is aan jou. Ik hoop echt voor jou dat je zoon ook je biologische zoon is. Al zou de uitslag in de liefde voor het jongetje niet uitmaken, wel in je gevoel, je bent dan niet voorgelogen. 

Met mn vriendin heb ik afgesproken dat we eerst die test doen, mocht hij niet van mij blijken te zijn willen we niet langer financieel bijdragen, wettelijk gezien heb ik nergens recht op dus als de moeder besluit dat ze omgang stop wil zetten als daar niks tegenover staat financieel gezien is dat haar goed recht. Ik ben nu zo’n 700-750 euro per maand kwijt aan mn zoon en hij is nu pas 5 jaar, dus dat bedrag zal omhoog gaan naarmate hij ouder wordt. Ik hoop uiteraard dat hij wel van mij is maar het klinkt niet erg logisch meer, dat moet ik mn vriendin toegeven, wij hebben het zolang geprobeerd zonder resultaat en dan zou mn zoon verwekt zijn die ene keer dat het condoom scheurde. Maar ik hoop toch echt dat die test iets anders zegt.

De moeder weet van niks. Wil waarschijnlijk de regeling helemaal niet stopzetten maar je gaat nu zonder eerst met haar te praten een dna test doen en als dan blijkt dat het niet jouw zoon is dan stop je met betalen. Je begrijpt hopelijk dat de kans dan heel groot is dat je ex de omgangsregeling ook stop zet. Wil je dat echt? Vijf jaar lang heb je dit kind gezien als je zoon. Je houdt van hem. Is het vinkje ja of nee dan zo belangrijk? 

Realiseer je je dat als je vriendin je verlaat (en die kans zit er altijd in zeker als jij onvruchtbaar bent en haar kinderwens erg groot is) jij deze situatie niet meer terug kan draaien. 

Denk dus echt heel goed na wat jij wil. Jouw vriendin heeft helemaal niks te maken met  deze beslissing. Jij moet doe wat jij wil en niet wat jouw vriendin eerlijk vindt. Deze beslissing heeft voor jouw enorme gevolgen. Wellicht te groot en achteraf kan je hier enorm veel spijt van krijgen.  

Azoöspermie, dan gaan ze eerst kijken of het ergens door komt. Is dit op te lossen, dan doen ze dat. Is het niet op te lossen kun je Mesa/pesa/tese, dan word er zaad uit de bijbal gehaald. En kan dat niet, dan kun je verder met donorzaad, oftewel, niet biologisch je kind. En weet je, van dat kind hou je net zoveel als dat je nu van je zoon doet. 

Ik snap de teleurstelling van je vriendin, echt, die snap ik heel goed, been there, done that! Maar persoonlijk denk ik dat je die twee dingen even apart van elkaar moet gaan beslissen.

Jemig, 630 euro per maand, voor 1 kind, dat is erg veel! Hoe is dat bedrag tot stand gekomen? Moeder krijgt ook nog kinderbijslag en kindgebonden budget voor het kind.

Kind niet mogen erkennen, want je mag er niks over te zeggen hebben. Waarom heb je dat ooit geaccepteerd? Terwijl je geen relatie had met de moeder? Als je het kind erkend had zou je binnen 1 jaar vanaf het moment dat je dit weet naar de rechter kunnen stappen om die erkenning ongedaan te maken.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/erkenning-kind/vraag-en-antwoord/erkenning-kind-vernietigen

Maar je hebt niet erkend en je hebt geen ouderlijk gezag (wat twee verschillende stappen zouden zijn geweest.

Je hebt je aardig in het ootje laten nemen.

Dit gezegd zijnde zijn er veel verschillende scenario's mogelijk.

Allereerst: ik zou in elk geval open kaart spelen tegen de moeder. Ze mag weten wat er nu voor jou speelt, zonder dat je nu al conclusies daaruit hoeft te trekken. Maar het kan zijn dat moeder daarna zelf conclusies gaat trekken, bijvoorbeeld dat jij het kind niet meer mag zien. Dan kun jij weer concluderen dat je niet meer gaat betalen. Zij kan daarop besluiten om meer te gaan werken (kind is de baby/peuterfase al voorbij) of dat ze de echte vader achter zijn broek aan gaat zitten. Wellicht heeft ze enig idee wie dat zou kunnen zijn.

Hoe is dat bedrag tot stand gekomen? Is er een rechterlijke uitspraak over geweest? als dat zo is kun je het niet zomaar stop zetten, want dan komt het LBIO achter je aan. Dan zou je toch naar de rechter moeten gaan om aan te tonen dat het op oneigenlijke gronden tot stand is gekomen, omdat je niet de vader bent.

Wellicht hadden jullie wel een omgangsregeling? Ik zou juridisch advies vragen, of je die omgangsregeling zou kunnen laten bestaan, ook al weet je dat het jouw kind niet is; op basis van de situatie tot nu toe. Mooier zou zijn als moeder daaraan mee zou werken, omdat jij wel een belangrijke figuur bent in het leven van het kind. Eigenlijk vind ik het echt afschuwelijk als ze daarvoor geld zou vragen. alsof ze haar kind verkoopt.

Ze wilde niet dat je het kind erkende, ze wilde niet dat je ouderlijk gezag had, maar ze wilde wel geld. Laag.

Kent je vriendin het kind en hoe staat zij tegenover het kind? Wat betekent het voor jullie allebei, dat de kans op een kind van jullie samen nu heel erg klein is? Ik kan me haar boosheid heel erg goed voorstellen. Het is nogal een bedrag, in feite betaalt zij mee aan het parttime laten werken van de moeder.

Is het denkbaar (ook een juridische vraag) dat je alsnog erkenning en ouderlijk gezag aanvraagt, zodat kind meer ook het kind van jou en je vriendin wordt? Stel dat je vriendin zit acceptabel zou vinden? En dan een 50/50 verdeling van de zorg, dus ook geen alimentatie?

Ik denk dat het geen optie is om niets te zeggen en de bestaande toestand zo door te laten gaan. Dat leidt tot frustraties bij je vriendin, en uiteindelijk ook bij jou.

Dus toch: samen met je vriendin de verschillende mogelijke scenario's doornemen, waarbij zij goed zal moeten beseffen wat de band tussen het kind en jou voor jou betekent. Samen met je vriendin alvast juridisch advies gaan inwinnen: wat zou er mogelijk wel of niet kunnen? De moeder inlichten, nog voordat je alle conclusies rond hebt. Mogelijk (wishfull thinking) komt er een goed gesprek uit, waarbij jullie samen om de tafel gaan zitten om de situatie te bespreken.

Stel dat het gesprek niet mogelijk is, stel dat moeder vervolgens alle contact tussen jou en het kind verbreekt dan zal dat ontzettend veel pijn doen. Niet alleen om dit kind, maar ook om de gedachte dat er mogelijk nooit een kind zal komen dat biologisch gezien van jou is. Je kunt je voorbereiden op die pijn (alhoewel het erger zal zijn dan je kunt vermoeden) en bedenken dat je die pijn gaat accepteren. Dat maakt je in elk geval sterker voor alles wat er komen gaat. Het allerergste heb je dan al onder ogen gezien.

Vele sterkte en wijsheid toegewenst,

Tsjor

Wat mist in het hele verhaal en in de reacties is het belang van de zoon. Hij heeft, hoe dan ook, recht op openheid over zijn afkomst, op rust en aandacht van zijn moeder en van jou. Ik snap dat zowel jij als de moeder op dit moment geen eensluidend verhaal hebben. Geef jezelf de tijd, het is niet niks wat er nu met jou gebeurt. Bij Fiom lopen deskundigen rond die zonder oordeel over wie dan ook naar je luisteren. Echt, neem het serieus en ga geen levens kapot maken omdat je twijfelt aan de oprechtheid van de moeder en omdat je vriendin dit hier en nu van je "eist". Zuivere relaties vragen tijd en aandacht, óók voor je vriendin!

'Met mn vriendin heb ik afgesproken dat we eerst die test doen, mocht hij
niet van mij blijken te zijn willen we niet langer financieel
bijdragen, wettelijk gezien heb ik nergens recht op dus als de moeder
besluit dat ze omgang stop wil zetten als daar niks tegenover staat
financieel gezien is dat haar goed recht.'

Als er een uitspraak van een rechter onder ligt kun je niet zomaar stoppen: dan krijg je met het LBIO te maken en dat wil je echt niet.

Als de relatie tussen omgang en geld voor moeder echt zo ligt, dan is dat bijzonder laag: ze verkoopt haar kind dan in feite. Heel triest.

Ik zou ook de theoretische mogelijkheid onderzoeken of je de band met het kind niet kunt verstevigen: 50/50 zorg, wel ouderlijk gezag (voogdijschap?) Geen idee of dat kan.

Tsjor

Plantenbak: 'Is het vinkje ja of nee dan zo belangrijk?' Het gaat natuurlijk niet zomaar om een vinkje. Ik vind 630 euro per maand veel geld! Ook in relatie tot de reële kosten van de verzorging van een kind. Als je daar kinderbijslag en kindgebonden budget bij optelt kom je tot een aardig maandbedrag. Dat kan wel om 1000 euro per maand gaan. Wie geeft zoveel geld uit aan het kind? Tenzij je alle kosten van het huishouden op rekening van je kind zet: dus de woning etc. en natuurlijk jezelf als verzorger.

Tsjor

Gecompliceerd is ook dat je vriendin blijkbaar weinig empathie heeft voor het kind ook al kent ze het ook al vier jaar. Als het jongetje wel jou kind blijkt te zijn heb je al een gecompliceerde relatie tussen je vriendin en het kind.

 Je vriendin is bereid zo de stekker uit de relatie tussen jou en het kind te trekken. Hoe dan ook blijft dat een gecompliceerde relatie.

Het kan haar verdriet nu zijn maar persoonlijk vind ik het nogal harteloos.

Het geld is nog wat anders, daar zou je het zeker over kunnen hebben.

Maar ik zou geen stap zetten voordat je in elk geval duidelijkheid hebt over het dna.

En als je vriendin zich zo harteloos tegenover een kind kan gedragen kan ze dat ook tegenover jou.

BlueHeart schreef op 03-07-2021 om 20:45:

[..]

dat speelt voor mij ook wel mee, op het gebied van kinderen krijgen ben ik waardeloos en ik ben ook bang dat ze hierom weggaat. En ook dat ik dan niemand anders meer vind om bovengenoemde reden. Ik ben nu 31 ik denk dat het lastig wordt om iemand te vinden die geen kinderen wil op deze leeftijd.

Er zijn zat vrouwen die al kinderen hebben op die leeftijd die er nier meer willen en wel jouw zoon accepteren. 

Het gaat inderdaad om veel geld en in feite mag je dit gerust oplichting noemen, als de moeder het weet. En gezien haar strategie (geen erkenning, geen gezag) is die kans behoorlijk groot. Maar dat jongetje heeft nergens om gevraagd en raakt bij hoogoplopende conflicten gewoon zijn vader kwijt! En jij je zoon! Ik vind die tip om naar het Fiom te gaan een goede. Ik zou met de vragen van Tsjor ook juridisch advies inwinnen over wat er mogelijk is op basis van het feit dat jij al vijf jaar lang de vaderrol vervult. Als er juridisch ruimte is voor voortzetting van het ouderschap, beschouw de situatie dan als een bijzonder akelige echtscheiding. En handel naar bevinden. 

tsjor schreef op 04-07-2021 om 09:34:

Plantenbak: 'Is het vinkje ja of nee dan zo belangrijk?' Het gaat natuurlijk niet zomaar om een vinkje. Ik vind 630 euro per maand veel geld! Ook in relatie tot de reële kosten van de verzorging van een kind. Als je daar kinderbijslag en kindgebonden budget bij optelt kom je tot een aardig maandbedrag. Dat kan wel om 1000 euro per maand gaan. Wie geeft zoveel geld uit aan het kind? Tenzij je alle kosten van het huishouden op rekening van je kind zet: dus de woning etc. en natuurlijk jezelf als verzorger.

Tsjor

Misschien is TS wel hartstikke rijk of heeft hij een dijk van een inkomen. 

Ik zie de huidige afspraken alimentatie  erkenning los van "als het is het mijn zoon niet is dan stop ik direct met betalen". 

Natuurlijk is TS onhandig geweest na de geboorte van het kind. Hij had andere afspraken moeten maken. 

ik vind dit namelijk echt klinken alsof ts als blijkt dat hij toch niet zijn kind is dan het kind laat vallen. Dat is toch hartstikke zielig voor het kind? En bovendien de ex weet van niks. 

'ik vind dit namelijk echt klinken alsof ts als blijkt dat hij toch niet zijn kind is dan het kind laat vallen.' Nou nee, het kan ook zijn dat hij misschien wel echt voor het kind wil zorgen, op basis van 50/50 bijvoorbeeld. Alleen zat zo'n gedachte niet snel bij hem opkomen, omdat hij denkt dat de moeder het daar niet mee eens zal zijn. de moeder wilde al niet dat hij het kind zou erkennen, laat staan dat hij gezag zou kunnen aanvragen.

'Dat is toch hartstikke zielig voor het kind?' Zeker, het is hartstikke zielig voor het kind dat moeder het kind alleen maar wil gebruiken voor geld, en dat zij het kind een juridische vader heeft ontzegd.

'En bovendien de ex weet van niks.' De ex weet in elk geval met wie zij het bed heeft gedeeld, zij weet ook genoeg om erkenning en gezag tegen te houden, en zij kan een rekensom maken over geld. Wat zij nog niet weet is dat de vader inmiddels weet dat hij niet de biologische vader is.

Het waren 'friends with benefits', geen partners. Waarschijnlijk had zij meer FWB's.

Tsjor