Woedeuitbarsting man

Mijn man en ik zijn een paar jaar getrouwd en hebben inmiddels een dochter van 2. Onze relatie gaat over het algemeen goed. We hebben heel veel lol met elkaar en weinig ruzie. Dit is sinds de geboorte van onze dochter wel toegenomen maar over het algemeen valt het mee. Ik merk wel dat de hevigheid van de ruzies toeneemt en er steeds meer verwijten komen (ik ruim niet op etc.). We hebben het daarom wel is over relatietherapie gehad, maar vaak gaat het na het uitpraten wel weer goed en laten we het voor wat het is. Nou is vandaag een ruzie uit de hand gelopen en heeft mijn partner me bedreigd. Ik ben hier heel erg van geschrokken. Zoiets is nooit eerder voorgevallen. Er zijn wel is wat scheldwoorden gevallen maar dat is zeker op 1 hand te tellen en dat heb ik hem ook vergeven. Hij is totaal niet gewelddadig dus er is absoluut geen sprake van fysiek geweld en ik ben hier ook nooit bang voor geweest. We zitten momenteel in een fertiliteitstraject dus waren juist bezig om ons gezin uit te breiden dus dat laat ook wel zien dat we veel op één lijn zitten en uitkijken naar een toekomst samen. Hij is ook een super leuke en lieve vader en juist veel geduldiger dan mij. Zijn woedeuitbarsting overviel me daarom ook enorm en ik weet nu niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Ik heb na het incident met mijn schoonzus gesproken
 omdat ik het kwijt moest aan iemand die niet gelijk zou oordelen. Zij was echter niet zo verbaasd en er blijkt veel te zijn gebeurd in het verleden waar ik niet alles weet (oa opgegroeid met huiselijk geweld en een narcistische vader). Zij wist mij te vertellen dat hij in het verleden ook wel is zo te keer is gegaan tegen zijn moeder. Ik wist hier overigens niks vanaf (de relatie met de koude kant is niet heel goed). Wat ik wel merk aan mijn man is dat hij emoties niet goed kan uiten en dingen opkropt. Dit houdt ook verband met zijn opvoeding want er was in zijn ouderlijk huis geen ruimte voor emoties.

Mijn wereld en die van mijn dochter blijkt opeens in duigen te vallen. Het beeld van over het algemeen en lieve man en een zeer toegewijde vader is opeens veranderd en ik vraag me af of ik wel weet met wie ik te maken heb. Heb ik de alarmsignalen gemist of heb ik het onbewust goedgepraat in mijn hoofd? Ik twijfel nu om bij hem weg te gaan en scheiding aan te vragen of alsnog in relatietherapie te gaan en hem te vragen om met een psycholoog te praten. Iets in mij zegt rennen, maar ik kom zelf uit een gescheiden gezin en ik had zo gehoopt dat ik mijn kinderen een andere gezinssituatie kon bieden.