Wie speelt met wie.
Ten eerste. Tips als dumpen, nooit meer zien en overige negatieve reacties allemaal prima, maar dat ga ik niet doen. Alle meningen zijn verder welkom hoor, ook de negatieve. Maar wilde gewoon even mijn verhaal kwijt omdat ik dit verder met iemand anders kan delen.
Dus.. het verhaal.
Een aantal hier weet dat ik het afgelopen jaar een relatie heb gehad. We vinden elkaar onwijs leuk, kunnen hele diepgaande gesprekken hebben of gewoon lekker los leven over eten. Eigenlijk gaan onze gesprekken altijd wel over eten. Daarbij was de seks echt onwijs goed. Niet gewoon goed, maar gewoon de beste seks die ik in mijn 40 jarig bestaan heb gehad.
Uiteindelijk is het stukgelopen om meerdere redenen. De kinderen, hij heeft geen kinderwens en dat al vanaf het begin uitgesproken. Maar zij zelf waren het probleem niet, dat is mijn ex. Die heeft zich het afgelopen jaar zo kinderachtig gedragen dat hij mijn relatie heeft verziekt. Hij vind mij geweldig, de kinderen ook, maar kan en wil niet dealen met mijn ex.
Enerzijds zou je zeggen dat ie daar maar overheen moet stappen, maar anderzijds begrijp ik zijn positie ook wel vanwege zijn achtergrond.
Maar goed. The breakup.. Die was lang en liefdevol en vurig.. Daarna was ik kapot van verdriet. Een dikke week later was hij hier, kijken hoe het met me ging. Hij heeft de kinderen op bed gelegd en we hebben wat zitten kletsen. Lachen, sniffen en een knuffel. Toen was het tijd om te gaan voor hem. De hele avond hing er zo'n ongemakkelijke sfeer. Of eigenlijk meer een soort van spanning. Hij doet jas en schoenen aan, kijkt me nog eens aan en 2 minuten later liggen alle kleren op de grond.
Het was gewoon geweldig...
Daarna hebben we er niet over gesproken, het was goed zo. Hij ging weg en ik was even enorm van de kaart.
Poosje later via de app nog wel even wat berichten heen en weer, maar zodra ze een beetje richting gevoel gingen hij afstand nam.
Toen had ik het gevoel dat ik misschien wel gewoon too much was in onze relatie. Ik appte hem de hele dag door, bestookte hem met lieve en leuke berichtjes en de klaagzang over m'n ex. Hij belde mij ook dagelijks hoor en dan konden we gerust een uur bellen. Maar na verloop van tijd werden de gesprekken minder inhoudelijk en minder vaak. Ik voelde ook aan wanneer hij belde maar er eigenlijk geen behoefte aan had. Heb toen ook gezegd dat bellen geen moetje is.
Maar goed, terug naar het besef dat ik misschien wel teveel was. Heb nagenoeg geen sociale contacten, dus dan ga je al gauw hangen aan datgene dat je wel hebt. Hem..
Ik ben hem gaan negeren. Geen appjes zelf sturen en onwijs laat reageren als hij een appje stuurde. En ik reageer expres een beetje kort.
In de afgelopen weken is hij twee keer hier geweest op eigen initiatief. Gewoon gezellig wat drinken. Bij aankomst en vertrek kreeg ie een korte kus, gewoon echt kort kort en verder kreeg ie niks. De laatste keer heb ik hem een fijne vakantie gewenst, en dan zou ik hem 4 weken niet horen en zien.
Ik heb hem op de dag van zijn vlucht nog even een goed vlucht gewenst. Daarna kreeg ik rond 11u nog een berichtje terug. Heb ik wel gelezen, maar via de voormelding op m'n startscherm. Uiteindelijk heb ik rond 1900 het berichtje gelezen. Niks bijzonders hoor, gewoon Bedankt en jij ook nog een fijne vakantie met de kinderen. En pas om 2000 kort gereageerd.
Ik laat het contact nu volledig van hem afhangen en dat resulteert nu dus in steeds meer berichten vanaf zijn kant. Hoe gaat het, leuke dag gehad etc etc. En krijg zelfs foto's. Heb er nu meer van hem dan ik het afgelopen jaar heb gehad. En stiekem vind ik dat heel leuk natuurlijk.
Gisteravond begon hij weer te appen. Meestal sturen we twee of drie korte berichtjes, maar hij bleef aan de gang tot ik het echt afkapte om te slapen.
Kwam er op neer dat als ik het goed vind hij na de vakantie een biertje komt drinken.
Prima, je bent altijd welkom was.mjjn reactie. Ik dacht dus eigenlijk dat hij na een paar dagen zou willen langskomen, maar hij komt dus direct vanaf het vliegveld door.
Ik ben voorzichtig en blijf gewoon een soort van afstand houden, maar ik ben nog steeds verliefd op hem. Maar ondanks dat ook heel afstandelijk en berekenend. Heb voor mezelf besloten dat als hij iets van mij wil, hij zijn best moet doen. Geen friends with benefits, gewoon friends of een relatie.
En ben ergens wel benieuwd waar dat playing hard to get naartoe gaat.
En ja, ik ben me er enorm van bewust dat ik mezelf pijnig op deze manier. Maar ik blijf wel realistisch. Zolang hij voor zichzelf niet bepaald waar dit eindigd, zal ik een bepaalde afstand houden.
En misschien draait het op niks uit hoor, maar eigenlijk vind ik dit spelletje nu gewoon te leuk om te spelen.
Voor een vriend met wie je eventueel wel eens wat seks hebt, besteedt je er wel veel gedachten, aandacht en energie aan. Dat komt op mij over of je behoorlijk veel emotionele energie er in steekt en meer voor hem voelt dan je jezelf en ons vertelt.
Lexus schreef op 07-08-2022 om 12:40:
Voor een vriend met wie je eventueel wel eens wat seks hebt, besteedt je er wel veel gedachten, aandacht en energie aan. Dat komt op mij over of je behoorlijk veel emotionele energie er in steekt en meer voor hem voelt dan je jezelf en ons vertelt.
Ik heb er hier toch ook geen geheim van gemaakt dat ik heel veel om hem geef nog steeds?
Maar dat wil niet zeggen dat ik me niet neer kan leggen bij het feit dat de relatie over is.
Als hij de keuze maakt om zonder mij verder te gaan, dan kan ik daar mee leven. Maar als hij de keuze maakt om wél met mij verder te willen, dan zou ik dat ook niet erg vinden natuurlijk. Maar als hij voor dat laatste gaat, dan moet hij dat ook 100% doen.
Bijtje82 schreef op 07-08-2022 om 12:48:
[..]
Ik heb er hier toch ook geen geheim van gemaakt dat ik heel veel om hem geef nog steeds?
Maar dat wil niet zeggen dat ik me niet neer kan leggen bij het feit dat de relatie over is.
Als hij de keuze maakt om zonder mij verder te gaan, dan kan ik daar mee leven. Maar als hij de keuze maakt om wél met mij verder te willen, dan zou ik dat ook niet erg vinden natuurlijk. Maar als hij voor dat laatste gaat, dan moet hij dat ook 100% doen.
Nee snap ik, maar ik denk ook: zo lang je zo met hem bezig bent, is er niet veel ruimte voor iemand die wel 100% voor je gaat
Lexus schreef op 07-08-2022 om 13:15:
[..]
Nee snap ik, maar ik denk ook: zo lang je zo met hem bezig bent, is er niet veel ruimte voor iemand die wel 100% voor je gaat
Nee, misschien is dat zo. Maar op dit moment voel ik die behoefte van een nieuwe relatie ook niet zo.
Sta er nog niet voor open iig. Misschien later wel. Ik ben niet iemand die van de ene in de andere relatie duikt. Dat kost tijd, ben ook niet zomaar ineens verliefd.
Ik ken hem al 3 jaar, maar het heeft toch twee jaar geduurd voordat ik hem echt zag. Opeens was daar een soort van oerknal zeg maar. Terwijl we regelmatig een praatje maakten als hij kwam leveren.
Je klinkt wel verliefd op hem.
Eerlijk, ik denk dat je jezelf gigantisch voor de gek houdt. Je doet hier wel alsof je er berusting in hebt gevonden, maar ik denk dat het tegendeel waar is. Waarom anders om 11 uur een appje krijgen en daar bewust om 19 uur pas op reageren? Je maakt mij niet wijs dat je niet de hele dag met hem in je hoofd hebt gezeten en waarom zou je niet meteen reageren? Dit soort spelletjes zijn sowieso garantie voor disaster als je het mij vraagt, want ondertussen ben je meer met hem bezig dan ‘gezond’ is en ook totaal niet jezelf.
Daarnaast kun je nóg zo hard roepen dat jouw leeftijd of het leeftijdsverschil geen rol speelt, maar dat heeft natuurlijk niets te maken met jouw uiterlijk. Feit is dat jij wél zoveel ouder bent en dat zal zeker (mss niet zo heel bewust) ook een rol spelen bij hem. En hij kan jouw kinderen nog zo leuk vinden, wat uiteraard erg fijn is, maar bij jou krijgt hij er meteen 3 kinderen bij!
En dan dit topic openen met deze titel, voor mij zegt dat wel wat! Ik denk dat jij hem leuker vindt dan dat je aan jezelf durft toe te geven. Mag hoor en ook begrijpelijk, maar moet je op jouw leeftijd nog dat soort spelletjes spelen om de aandacht van die ander te krijgen? Zorgt jullie leeftijdsverschil niet teveel voor onzekerheid bij jou?
Kersje schreef op 07-08-2022 om 13:55:
Eerlijk, ik denk dat je jezelf gigantisch voor de gek houdt. Je doet hier wel alsof je er berusting in hebt gevonden, maar ik denk dat het tegendeel waar is.
ja zo voel ik het ook. Je hangt een verhaal op om je zelf te overtuigen, maar je daden zeggen iets anders
Kersje schreef op 07-08-2022 om 13:55:
Eerlijk, ik denk dat je jezelf gigantisch voor de gek houdt. Je doet hier wel alsof je er berusting in hebt gevonden, maar ik denk dat het tegendeel waar is. Waarom anders om 11 uur een appje krijgen en daar bewust om 19 uur pas op reageren? Je maakt mij niet wijs dat je niet de hele dag met hem in je hoofd hebt gezeten en waarom zou je niet meteen reageren? Dit soort spelletjes zijn sowieso garantie voor disaster als je het mij vraagt, want ondertussen ben je meer met hem bezig dan ‘gezond’ is en ook totaal niet jezelf.
Daarnaast kun je nóg zo hard roepen dat jouw leeftijd of het leeftijdsverschil geen rol speelt, maar dat heeft natuurlijk niets te maken met jouw uiterlijk. Feit is dat jij wél zoveel ouder bent en dat zal zeker (mss niet zo heel bewust) ook een rol spelen bij hem. En hij kan jouw kinderen nog zo leuk vinden, wat uiteraard erg fijn is, maar bij jou krijgt hij er meteen 3 kinderen bij!
En dan dit topic openen met deze titel, voor mij zegt dat wel wat! Ik denk dat jij hem leuker vindt dan dat je aan jezelf durft toe te geven. Mag hoor en ook begrijpelijk, maar moet je op jouw leeftijd nog dat soort spelletjes spelen om de aandacht van die ander te krijgen? Zorgt jullie leeftijdsverschil niet teveel voor onzekerheid bij jou?
Nee, je zit er echt finaal naast. Maar goed, dat geeft verder ook niet.
En waarom niet direct antwoorden? Eigenlijk puur om het feit dat dat Eigenlijk niet nodig zou moeten zijn. We hebben echt heel veel, te veel contact gehad via de app. Eigenlijk was het bijna een soort van open verbinding. Maar goed, in het begin is dat leuk. Na verloop van tijd zou dat Eigenlijk minder moeten worden, maar omdat ik een hele tijd weinig contact heb gehad met vrienden ging ik Eigenlijk alles met hem delen. Iets wat je normaal qua aandacht verdeeld over je vriendengroep.
Nu de focus meer bij mezelf ligt, ikzelf ook meer rust gevonden heb en het contact met vrienden weer hersteld is en ik Eigenlijk dus ook weer een sociaal leven heb. Voel ik niet de behoefte om hem de godganse dag te bestoken met appjes. Dus door niet direct te reageren op zijn appjes, kan ik de focus verleggen naar de belangrijkere dingen op zo'n moment. Ik voel die neurotische dwang niet meer om continu maar direct te.moeten reageren en aandacht te willen. Dat kost moeite hoor.
Maar daardoor merk ik nu wel dat hij uit zichzelf contact opneemt en even wat leuks deelt. Ik zei eerder al dat de titel misschien een verkeerd beeld geeft. Het is niet zozeer een spelletje dat ik speel. Ik wilde zien wat er gebeurt als ik laat merken niet continu met hem bezig te zijn.
In het begin ben je vooral bezig met het continu bezig zijn, met niet met hem bezig zijn. Waardoor je juist met hem bezig bent. Maar inmiddels kan ik mijn dagen vullen met bezigheden zonder hem continu in mijn gedachte. Kan ik mijn telefoon een poos wegleggen of thuislaten zonder bang te zijn dat ik een berichtje mis.
Ik heb altijd tegen hem gezegd dat ik niet zo'n vrouw bent die gelijk aan de bel hangt als je niet na 5 minuten antwoord. Reageer als je tijd hebt. Als ik bel en je neemt niet op, dan ga ik niet in de 5 minuten daarna nog 6x proberen. Dan wacht ik tot je terugbelt. Als ik 6x achter elkaar bel dan is er een noodgeval.
Maar kwam dus tot het besef dat ik zelf wel bijna dwangmatig direct op berichtjes reageerde. En zelf stuurde en continu maar checkte of ik nog een berichtje had. Die dwang heb ik onder controle weten te krijgen. En het resultaat is dus dat hij nu regelmatiger zelf contact zoekt en de berichten inhoudelijker zijn.
Ben nu vanwege het topic en de vragen, die ik zo goed en eerlijk mogelijk probeer te beantwoorden natuurlijk wel meer met hem bezig. Maar dat is vooral met jullie, met hem.iig niet persoonlijk. Ergens is dat ook wel fijn hoor, op die manier kan ik de dingen ook op een andere manier bekijken en andere inzichten opdoen.
Zoals het feit dat ik aan mezelf moest bekennen dat ik dwangmatig bezig was. Ik probeer daar iets mee te doen en vooralsnog lijkt het aardig te lukken.
Ben het topic misschien verkeerd gestart, maar ik waardeer ieders kijk op de situatie. Dat geeft mij weer de mogelijkheid om dingen op een andere manier te bekijken.
Dus, ja ik ben onwijs gek op hem.
NEE, ik heb geen hoop dat het goedkomt. Zou er ook geen nee tegen zeggen. Dus het is in beide gevallen goed.
Nee, ik hou mezelf niet voor de gek. Weet dondersgoed wat de situatie is.
Lexus schreef op 07-08-2022 om 13:45:
Je klinkt wel verliefd op hem.
Ben ik ook. Dat heb ik nergens ontkent. Maar dat zegt verder weinig. Je kunt verliefd zijn of veel liefde voor iemand voelen maar hem toch zijn vrijheid geven.
De dagen dat ik hier huilend ter aarde stortte op ieder eenzaam moment zijn voorbij. Hij kan komen voor een biertje en dan weer gaan zonder dat ik weer dat verdriet voel. Het is goed zo.
Bijtje, hij komt natuurlijk uit een hele andere "omgeving". Dat kan in zijn hoofd ook heel wat doen hè. Hij is opgegroeid met het idee dat je gaat trouwen en niet gaat scheiden. En is iemand schuldloos gescheiden dan word het nog geaccepteerd. Maar, voor hem, om met een gescheiden vrouw met kinderen thuis te komen, dat kan moeilijk zijn. Tel daarbij op dat je niet van de juiste kerk bent. Dat is best een deal binnen die gemeenschap. Ik zeg niet dat het dat is hè, maar het kan mee spelen in zijn hoofd. En een relatie moet niet alleen in je hart kloppen, maar ook in je hoofd!
Fourtyfour schreef op 07-08-2022 om 14:47:
Bijtje, hij komt natuurlijk uit een hele andere "omgeving". Dat kan in zijn hoofd ook heel wat doen hè. Hij is opgegroeid met het idee dat je gaat trouwen en niet gaat scheiden. En is iemand schuldloos gescheiden dan word het nog geaccepteerd. Maar, voor hem, om met een gescheiden vrouw met kinderen thuis te komen, dat kan moeilijk zijn. Tel daarbij op dat je niet van de juiste kerk bent. Dat is best een deal binnen die gemeenschap. Ik zeg niet dat het dat is hè, maar het kan mee spelen in zijn hoofd. En een relatie moet niet alleen in je hart kloppen, maar ook in je hoofd!
Daar hebben we het uutvoerig over gehad. Geloof en gescheiden met kinderen is niet het probleem. Maar het is inderdaad dat laatste vooral. In zijn hoofd kan hij alles niet kloppend krijgen. Het gevoel is er zeker wel. Maar ja, hij overpeinsd heel veel. Niet alleen in relaties hoor, in alles. Alles wordt duizenden malen overdacht.
Ach ja. Weetje, ik zie het wel. Hoe het ook loopt, ik heb er een hele goede vriend aan en dat is ook heel veel waard.
Door dit topic lijkt het nu wel een enorm ding, maar in werkelijkheid valt het allemaal wel mee. Probeer alles uitgebreid te verwoorden, waardoor het inmiddels groter lijkt dan het is.
Maar waardeer jullie input hoor. Zoals ik gisteren al tegen fourtyfour zei. Soms kan een ander beter verwoorden wat je bedoeld.
Bijtje82 schreef op 07-08-2022 om 14:33:
[..]
Nee, je zit er echt finaal naast. Maar goed, dat geeft verder ook niet.
En waarom niet direct antwoorden? Eigenlijk puur om het feit dat dat Eigenlijk niet nodig zou moeten zijn.
Ik heb bewust maar een klein gedeelte van jouw post gequote vanwege de lap tekst 😉
Dat je niet direct antwoordde op zijn appje kwam bij mij nogal gemaakt over, want als je hem ook enkel kunt zien als vriend (zoals je steeds benadrukt), dan is er toch niets mis met meteen een antwoord geven? Toch heb je bewust gewacht met beantwoorden en ja, dat zie ik als berekend en een spelletje. Immers, als het een vriendin was geweest had je waarschijnlijk wel meteen geantwoord!
Maakt mij ook verder niet uit hoor hoe of wat, het is jouw gevoel, ik probeer enkel mijn kijk op het verhaal te geven en ja, dat is nog steeds dat je niet helemaal eerlijk naar jezelf durft te zijn. Want, wat maakt het nu uit of hij jou wel/niet uit zichzelf benaderd en de frequentie daarvan? Dat zou voor jou niets moeten uitmaken als je daarop niet hoeft na te denken vwb antwoorden, of het nu direct is of 9 uur later. Je wilt daarmee dus iets bereiken, anders blijf je gewoon jezelf zonder het zo te analyseren etc.
Kersje schreef op 07-08-2022 om 16:50:
[..]
Ik heb bewust maar een klein gedeelte van jouw post gequote vanwege de lap tekst 😉
Dat je niet direct antwoordde op zijn appje kwam bij mij nogal gemaakt over, want als je hem ook enkel kunt zien als vriend (zoals je steeds benadrukt), dan is er toch niets mis met meteen een antwoord geven? Toch heb je bewust gewacht met beantwoorden en ja, dat zie ik als berekend en een spelletje. Immers, als het een vriendin was geweest had je waarschijnlijk wel meteen geantwoord!
Maakt mij ook verder niet uit hoor hoe of wat, het is jouw gevoel, ik probeer enkel mijn kijk op het verhaal te geven en ja, dat is nog steeds dat je niet helemaal eerlijk naar jezelf durft te zijn. Want, wat maakt het nu uit of hij jou wel/niet uit zichzelf benaderd en de frequentie daarvan? Dat zou voor jou niets moeten uitmaken als je daarop niet hoeft na te denken vwb antwoorden, of het nu direct is of 9 uur later. Je wilt daarmee dus iets bereiken, anders blijf je gewoon jezelf zonder het zo te analyseren etc.
Dat heb ik geprobeerd uit te leggen. Ik was heel erg obsessief bezig met continu beschikbaar zijn. Dat kan heel verstikkend zijn. Alles direct willen melden, direct antwoorden op appjes de hele dag door. Maar ik was steeds diegene die aandacht vroeg. Zat bijna, nou nee niet bijna.. Ik was compleet vastgegroeid aan mijn telefoon. Continue maar sturen en checken. Gewoon ongezond kunnje wel zeggen. Het ging ook werkelijk eigenlijk nergens meer over.
Na de breuk kwam ik in een leegte. Kon bij niemand meer met mijn verhaal terecht, voelde me eenzaam. Toen ben ik langzaam aan gaan beseffen dat ik een probleem had. Alles stond stil. Klussen in huis, contacten met vrienden. Die contacten kwamen niet zozeer daardoor, die waren al enorm verwaterd en na de scheiding hoorde ik eigenlijk helemaal niemand meer. Maar omdat ik zo met hem bezig was en ieder vrij moment voor hem vrij wilde maken, heb ik geen moeite gedaan om mijn nieuwe leven echt op poten te zetten.
Dat lukt nu wel. Nu ik inzie dat ik obsessief bezig ben geweest, kan ik er iets aan doen.
Ben m'n huisje aan het afmaken, heb weer contact met vrienden en hij is er ook. Maar niet zo obsessief als voorheen.
Dus ja, het maakt wel een verschil of hij uit zichzelf appt of niet. Voor mij iig wel. Ik moet alleen leren doseren.
Maar je input wordt gewaardeerd hoor. 😘
Gisteren open je een topic dat vol staat met spijt, zelfverwijt, verdriet en onmacht. Je bent erg verliefd op hem maar je houdt krampachtig afstand omdat … geen idee waarom eigenlijk want als je van elkaar houdt hoef je geen afstand te houden, of je nu gewoon vrienden bent of een relatie hebt, dat maakt niet uit. Een vriend zal het ook snappen als je even veel aandacht vraagt, dus waarom dan dat zelfverwijt en dat afstand houden ?
Maar goed, een dag en een paar reacties later heb je overal vrede mee, is je vriendenkring hersteld, is er niets aan de hand, gaat alles precies zoals je zou willen en ben je bijna sereen geduldig aan het afwachten wat zijn volgende actie zal zijn, jij hebt in ieder geval overal begrip voor. Van jou mag het alle kanten op, het maakt jou niet uit. Het lijkt wel of de reacties hier jou helpen jezelf te overtuigen door ons te overtuigen dat het allemaal helemaal geweldig gaat.
Ik ben het eens met Kersje: Je houdt jezelf voor de gek. Ik vind dat best een beetje droevig.
