Werkeloos - ligt op de bank - met telefoon en afstandsbediening
We hebben een flink pittig jaar achter de rug… Ik was erg ziek na mijn zwangerschap en mijn man heeft veel moeten doen met een pasgeboren baby en een peuter van 3 jaar.
Het werd hem even veel en hij is ontslagen. Zo had hij mooi even tijd om op te laden.
Hij had een romantische voorstelling; tijd voor zichzelf, uitzoeken wat hij wilde gaan doen, genieten van vrijheid.
Dat werd meer: herstellende vrouw die gaat opbouwen met werk, 2 jonge kinderen en hij ‘moet’ stomme klusjes in huis doen, mag ‘niets’ meer van zijn vrouw.
Ik snap dat ik nog lang niet de oude ben. Je verwacht meer van een vrouw van 37 jaar, lichamelijk nu superfit. Maar met ptss kan ik werk maar net aan en heb ik hele onrustige nachten.
Ik vraag dus best veel van hem. Maar 2 van mijn 3 werkdagen zijn de kindjes naar de opvang. Iedere week heeft hij 2 dagen voor zichzelf, gaat woensdagavond en zaterdag de hele dag naar de voetbal en gaat op maandagavond tennissen.
Ik vraag hem dus (8 maanden geleden) om zijn eigen nachtkastje te repareren (nog niet gedaan), het laatje gaat niet meer dicht, deze tijd de tuin bij te houden - de heg heeft hij 5 weken geleden 1 x gedaan, onkruid staat nu tot mijn enkels en iedere nacht naar bed te gaan ipv op de bank in slaap te vallen met tv aan. Mijn nachten zijn al zo onrustig en extra onderbrekingen, angsten, hem zoeken, wakker worden wanneer hij naar bed gaat, breekt mij op.
Als ik vraag te communiceren over of hij bijv na de voetbal thuis eet om 18 uur, interpreteert hij het als: ik mag niet eens meer op de voetbal blijven hangen.
18.15 uur was hij er nog niet, dus belde ik even om te vragen of we met het eten moesten wachten.
Natuurlijk dekt hij wel vast de tafel, zet hij de vaatwasser aan, ruimt hij de vaatwasser uit als ik thuis kom van werk, doet hij de vuilniszak en wast hij zijn eigen kleding.
Maar mijn to-do lijst blijft zo lang, voor de hele week koken, boodschappen doen, zorgafspraken, dan toch maar de tuin bijhouden, voor mezelf en de kinderen kleding wassen, de kinderen douchen, dansles, peuterochtend, schoonmaken…
Ik kan het maar net allemaal bolwerken, terwijl ik hem niets zie doen.
en ik mag zeker niet vragen naar zijn zoektocht naar nieuw werk. Dat voelt voor hem bemoederend.
In juni is hij een jaar thuis.
Als ik thuis kom van werk, zit hij op de bank met in zijn ene hand een telefoon en de andere hand de afstandsbediening.
Hoe gaat z’n sabbatical, niet onze scheiding worden?
Ik denk dat je ook moet kijken om het jezelf makkelijker te maken. Kun je geen boodschappen laten bezorgen? Kan hij niet koken op je werkdagen en ook jullie kleren wassen als hij die van hem toch al wast?
Verder vind ik hem weinig betrokken overkomen.
Ik liet eerder wel boodschappen bezorgen, maar met deze inflatie, 2 kinderen en minder inkomen, ga ik toch maar 3 supermarkten in het centrum af.
Afgelopen maanden heeft hij 2 pogingen gedaan om te koken, lees zak geschilde aardappelen koken, spinazie en vissticks. Om 18 uur kom ik thuis en de aardappelen lagen net in koud water (we hebben een quooker). Dus hij zet een stap achteruit en ik ga automatisch weer aan de slag…
Poezekat schreef op 07-05-2023 om 17:33:
Ik denk dat je ook moet kijken om het jezelf makkelijker te maken. Kun je geen boodschappen laten bezorgen? Kan hij niet koken op je werkdagen en ook jullie kleren wassen als hij die van hem toch al wast?
Verder vind ik hem weinig betrokken overkomen.
Ik liet eerder wel boodschappen bezorgen, maar met deze inflatie, 2 kinderen en minder inkomen, ga ik toch maar 3 supermarkten in het centrum af.
Afgelopen maanden heeft hij 2 pogingen gedaan om te koken, lees zak geschilde aardappelen koken, spinazie en vissticks. Om 18 uur kom ik thuis en de aardappelen lagen net in koud water (we hebben een quooker).
Dus hij zet een stap achteruit en ik ga automatisch weer aan de slag…
Fitgirl schreef op 07-05-2023 om 17:42:
[..]
Ik liet eerder wel boodschappen bezorgen, maar met deze inflatie, 2 kinderen en minder inkomen, ga ik toch maar 3 supermarkten in het centrum af.
Afgelopen maanden heeft hij 2 pogingen gedaan om te koken, lees zak geschilde aardappelen koken, spinazie en vissticks. Om 18 uur kom ik thuis en de aardappelen lagen net in koud water (we hebben een quooker).
Dus hij zet een stap achteruit en ik ga automatisch weer aan de slag…
Ja, dan kan ik me voorstellen dat je geen boodschappen meer laat bezorgen. Kan hij dat niet op zich nemen zodra jullie de deur uit zijn? Want hij heeft toch 2 dagen voor zichzelf. Boodschappen doen is makkelijker zonder kinderen erbij. Dat je ervoor zorgt dat er een boodschappenbriefje klaar ligt zodat hij weet wat er nodig is. En ik begrijp dat de verleiding groot is om zelf maar aan de slag te gaan als het eten nog niet klaar is als je thuis komt na het werk. Maar zo komt hij er weer makkelijk vanaf en jij hebt het al zwaar genoeg.
dus je hebt een thuisblijfvader die ook nog de luxe heeft van 2 hele dagen zonder kinderen en jij doet alsnog alles?
Ja, 2 kinderen is zwaarder als 1 maar thuisblijfmoeders kunnen dit ook, het is niet heel bijzonder wat je van hem verwacht.
welke klussen vindt hij niet stom? Die kan hij dan makkelijk doen. Kan hij geen zorgafspraken op zich nemen, misschien heeft hij daar minder moeite mee? De kinderen douchen en naar bed brengen, dat soort dingen.
Natuurlijk kan hij best veel doen nu hij zonder werk zit maar dat zit er blijkbaar niet in.
je hebt eigenlijk drie kinderen thuis want je partner gedraagt zich als een verwende puber. Jij hebt geduld, ik zou hem al 100 keer gedreigd hebben met scheiden.
Sini
Poezekat schreef op 07-05-2023 om 18:12:
welke klussen vindt hij niet stom? Die kan hij dan makkelijk doen. Kan hij geen zorgafspraken op zich nemen, misschien heeft hij daar minder moeite mee? De kinderen douchen en naar bed brengen, dat soort dingen.
Natuurlijk kan hij best veel doen nu hij zonder werk zit maar dat zit er blijkbaar niet in.
Goede tip om deze vraag zo concreet te stellen!
Poezekat schreef op 07-05-2023 om 18:00:
[..]
Ja, dan kan ik me voorstellen dat je geen boodschappen meer laat bezorgen. Kan hij dat niet op zich nemen zodra jullie de deur uit zijn? Want hij heeft toch 2 dagen voor zichzelf. Boodschappen doen is makkelijker zonder kinderen erbij. Dat je ervoor zorgt dat er een boodschappenbriefje klaar ligt zodat hij weet wat er nodig is. En ik begrijp dat de verleiding groot is om zelf maar aan de slag te gaan als het eten nog niet klaar is als je thuis komt na het werk. Maar zo komt hij er weer makkelijk vanaf en jij hebt het al zwaar genoeg.
Nu kook ik op 1 dag voor alle dagen van de week. Dan eten we maar alles uit de magnetron.
Het voordeel is wel dat ik de weegschaal heel lief vind 
Want we eten gewoon wat ik een week geleden heb bedacht en gemaakt.
Fitgirl schreef op 07-05-2023 om 18:51:
[..]
Nu kook ik op 1 dag voor alle dagen van de week. Dan eten we maar alles uit de magnetron.
Het voordeel is wel dat ik de weegschaal heel lief vind
Dat wordt vaker gedaan inderdaad in drukke gezinnen maar het is erg jammer dat je man niet de moeite neemt op tijd aan het eten te beginnen om het jou makkelijker te maken. Zeker omdat hij voldoende tijd heeft.
Waarom wast hij alleen zijn eigen kleren, dat is toch helemaal niet praktisch?Waarom kookt hij niet en maakt hij niet schoon? Waarom doet hij de boodschappen niet? Kan hij stomme klussen vinden, maar die dingen zijn vast ook niet jouw hobby. Wat als jij zegt: vind ik ook stom, dat doe ik niet meer?
Jullie werkverdeling is volkomen scheef en jij gaat eraan onderdoor. Ik zou het heel praktisch aanpakken, want als dit te ver gaat, val je straks weer uit en staat hij er weer alleen voor.
Maak samen eens een lijst van alles wat er dagelijks en wekelijks moet gebeuren, schrijf daar achter hoeveel tijd elke klus dat kost. (Het kan best een paar dagen duren om zo'n lijst op te stellen, je kunt er ook over praten: stofzuigen we 1 of 2 keer per week?)
Hoeveel uur werk jij? Hoe vaak solliciteert hij? 1 dagdeel per week? Het aantal uren dat jij werkt - bv 4 uur solliciteren, kan hij invullen met die klussen. Wat er dan nog over blijft, verdelen jullie onderling gelijk.
Wil hij ineens veel meer solliciteren? Mooi. Laat maar zien. Maar de klussen blijven gedaan moeten worden, dus hoe worden ze verdeeld?
Wil hij geen andere werkverdeling? Denk dan maar eens na over of je wel verder wilt met hem. Want ik ben het met Sini eens: momenteel heb je een derde kind in huis, en dat kind kun je er echt niet bij hebben.
Wanneer stopt zijn WW? Werk jij drie dagen omdat je nog aan het reïntegreren bent? Of is dat de omvang van je contract? Hebben jullie in beeld hoe jullie straks rond gaan komen? Ik heb het idee dat het probleem straks veel groter is dan alleen een scheve taakverdeling. Hij is blijkbaar uitgevallen met stress. Heeft hij hulp gezocht/gekregen hierbij? Heb jij hulp met je PTSS?
Fitgirl schreef op 07-05-2023 om 18:49:
[..]
Goede tip om deze vraag zo concreet te stellen!
Stel ‘m ook aan jezelf want voor je het weet ben jij de werkverdeler en “helpt” hij jou.
Nog beter: maak beiden een lijst met taken die je wel leuk vindt en niet leuk vindt. Anders zit jij met alle taken die hij niet leuk vindt (en jij ook niet), met tijdindeling en onderhandel (liefst met neutrale derde partij).
En nog iets: mannen hebben een heel andere manier van huishouden voeren en koken (lees: ze maken zich er snel vanaf). Je krijgt hem niet te koken zoals jij dat doet, dus laat gaan en ga je er niet tegenaan bemoeien. Je kan voorstellen dat hij een alarm op zijn telefoon zet wanneer hij moet gaan koken.
Aan het eind schrijf je over een sabbatical. Wat versta jij onder sabbatical? En hij? Een jaar niets doen? Dan krijg je een harde dobber aan huishoudelijk taken want dat is werk.
Ik de k dat hij het beste een plan kan maken wat hij dat jaar wil doen, met een coach erbij. En eerst dat plan aan jou voorlegt. Zijn sabbatical moet niet jou iets kosten (energie, werk) of ten nadele zijn van jou want dat is niet bevordelijk voor de sfeer.
Ja, maar leer ook van elkaar.
Jij dus ook van hem. Jouw to do list is zo lang, maar je neemt ook heel veel taken op je die voor/van hem zijn en die jij overneemt. Op die manier houd je jezelf altijd goed aan het werk.
Bijv erop toe zien dat hij naar bed komt, zijn kastje maakt, zijn koken overnemen, de tuin die heus niet wegloopt als je die wat verwaarloost in super drukke tijden.
Hij zorgt heel goed voor zichzelf (iig op bepaalde gebieden zoals tijd voor zichzelf nemen, geen onnodige klussen zoeken) en daar kun je echt een hoop van leren. Uiteindelijk is het goed voor jezelf zorgen ook zeer in het belang van hele gezin natuurlijk.
(En hee, deze levensles heb ikzelf nog steeds niet voldoende onder de knie)
Waarom doet hij zijn eigen was?
