Wat is een goede relatie?
ik zit in een scheiding met mijn expartner. Hij heeft me doorheen de jaren meermaals bedrogen, me uitgescholden. Ik stond vaak alleen voor de zorg van onze kinderen en het huishouden. En moest vaak op mn tippen van mn tenen lopen (bv niks laten vallen of ergens een kras op maken, of er volgde een ruzie).
Ik vind dat ik beter verdien. Ik ben 12jaar trouw en eerlijk geweest. Ik verwacht van een partner hetzelfde. Ook vind ik dat ik gewoon basis respect verdien.
Het ontdekken dat hij me weer bedriegt, is de druppel geweest waardoor ik de stekker eruit getrokken heb.
Maar nu vraag ik me af..
Stel ik me aan? Verwacht ik teveel van een relatie? Heb ik een te romantisch beeld van de liefde?
Dit is mijn eerste echt serieuze relatie geweest. Zijn 12jaar samen geweest en ben nu 33jaar. Een ander voorbeeld van een lange termijn relatie bij mezelf heb ik dus niet.
Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 19jaar was. Maar heb altijd aangevoeld dat hun relatie niet 'wauw' was.
Ik wou vroeger altijd trouwen. Bij mn expartner wou ik dit in het begin ook, maar naarmate de tijd vorderde en er dingen gebeurden, wou ik niet meer trouwen. Voor mij een teken dat ik dit misschien intuïtief al voelde aankomen, maar er niet aan wou toegeven.
Om een lang verhaal kort te maken. Iemand in een soortgelijke situatie? Of iemand die zijn relatie, die goed voelt, kan beschrijven?
GekkeHenkie100 schreef op 21-09-2023 om 09:42:
[..]
Kan me voorstellen dat dit verwarrend is. Aan de ene kant is er hechting, aan de andere kant boosheid. Aan de ene kant signalen dat hij z’n best doet, aan de andere kant geen vertrouwen.
Mijn vrouw heeft een affaire gehad. Ik heb dus ook indringende vragen gehad over haar en mijn relatie. Er zit nog steeds pijn. Maar ik heb gezien dat zij tot de bodem is gegaan om dit te herstellen. Ze is in therapie gegaan om te onderzoeken hoe ze iets heeft kunnen doen dat ze eigenlijk nooit heeft gewild. Hoe het kon dat wij wat op afstand van elkaar waren gekomen. Wat was onderliggende pijn en belemmering? Dat heeft heel veel van haar gevraagd. Maar ik heb daardoor het vertrouwen dat er toekomst is. Bevestigd in de inspanning, het gedrag naar mij toe, de afspraken die we hebben gemaakt, de dingen die ze inziet.
Natuurlijk niet aan mij om jou relatie advies te geven. Maar mag misschien wel zeggen dat je echt een hoge lat mag hebben voor een partner (en jezelf). Een paar weken extra je best doen in huis en een keer sorry zeggen is fijn, maar geeft geen enkele garantie. Is hij bereid zichzelf te onderzoeken? Heeft hij echt door wat de pijn is voor jou? Snap jij hoe de voorbeelden en ervaringen invloed hebben op hoe jij relatie aangaat?
sterkte! En hou vast wat je zelf schreef: je verdient beter. Namelijk iemand die echt ruimte heeft voor jouw gedachten, gevoelens en behoeften.
Hij zegt dat hij in de laatste 2 weken heel wat inzichten heeft gekregen over waar het vandaan zou komen. Hij zegt ook dat hij nu snapt dat het materiële er allemaal niet toe doet, dat ik en zijn gezin het belangrijkste zijn. Maar als we dan spreken over welke regeling we willen voor de kinderen, zegt hij niet zomaar 1dag in de week ouderschapsverlof te kunnen opnemen, omdat het een klein bedrijf is. Aan de ene kant kan ik dit snappen, maar aan de andere kant.. ik heb 2x tegen mijn baas gezegd: ik blijf 10maanden thuis voor mn kinderen en daarna heb ik steeds halftijds gewerkt. Waren mijn bazen hier altijd gelukkig mee? Waarschijnlijk niet, maar ik vond/vind mijn gezin belangrijker dan mijn werkgevers mening.
Waardoor ik hieruit besluit dat hij nog steeds niet die moeite wil doen voor zijn gezin.
Ik zorg heel graag voor iemand, maar ik wil ook dat iemand voor mij wil zorgen. En dat gevoel krijg ik niet van hem.
Hoe hij zijn deel van de zorg voor de kinderen na de scheiding regelt met zijn werk is aan hem. Natuurlijk kan hij minder werken.
Na mijn scheiding bleef ik fulltime werken, maar de ene week zo'n 35 uur zodat ik de kinderen uit school kon halen, de andere week zo'n 45 uur om dat te compenseren. Tegenwoordig werk ik 80% (32 u). Het is een kwestie van bespreken en niet bij de eerste frons terugkrabbelen.
Begrijp ik dat je nog overweegt om verder te gaan? Omdat je schreef dat je de stekker eruit hebt getrokken. Heel begrijpelijk natuurlijk als dit geen en weer gaat.
De dingen die jij beschrijft klinken serieus fout: bedrog (meerdere keren), uitschelden, geen ruimte hebben voor jou (mijn beeld bij wat je schrijft). Dat is niet hersteld met 2 weken nadenken, wat extra klusjes in huis. Het klinkt als iemand die vooral geschrokken is nu je een grens trekt. Het is realistischer te denken dat het je een paar jaar kost om het vertrouwen in elkaar helemaal te herstellen. En niet weet of dat gaat lukken. Waarin je heel veel gaat praten en luisteren, waar je pijnlijke dingen uitspreekt en aanhoort, met momenten waarop je je afvraagt of het wel lukt of de moeite waard is. Kortom: als jullie hier voor willen gaan en het goed wilt doen, dan heb je denk ik een lange weg te gaan. En ik zou daar hulp bij zoeken. Ook als je niet verdergaat gun ik je dat je met hulp goed gaat kijken hoe jij goed voor jezelf kunt zorgen en niet opnieuw in een relatie stapt waarin je jezelf (zolang) tekort doet.
IMI-x2 schreef op 21-09-2023 om 10:54:
Hoe hij zijn deel van de zorg voor de kinderen na de scheiding regelt met zijn werk is aan hem. Natuurlijk kan hij minder werken.
Na mijn scheiding bleef ik fulltime werken, maar de ene week zo'n 35 uur zodat ik de kinderen uit school kon halen, de andere week zo'n 45 uur om dat te compenseren. Tegenwoordig werk ik 80% (32 u). Het is een kwestie van bespreken en niet bij de eerste frons terugkrabbelen.
Klopt. Hij heeft altijd in een luxe positie gezeten. 90% van de tijd ging ik de kinderen brengen en halen op school. Als ik moest werken, gingen ze 90% van de tijd naar mijn ouders en heel af en toe naar zijn ouders. Hij beseft dit ook. Onze jongste dochter gaat in januari naar school, maar is nooit naar een crèche geweest. Ik bracht haar altijd naar mijn ouders of heel zelden naar zijn ouders.
Hier zou hij dus ook een oplossing voor moeten zien te vinden.
Ikzelf werk nu al jaren halftijds via tijdskrediet, maar zou nu opnieuw 32u gaan werken. Hiervan zou ik het financieel goed moeten kunnen redden, dus zie ik ook niet de noodzaak om meer uren te werken.
GekkeHenkie100 schreef op 21-09-2023 om 10:59:
Begrijp ik dat je nog overweegt om verder te gaan? Omdat je schreef dat je de stekker eruit hebt getrokken. Heel begrijpelijk natuurlijk als dit geen en weer gaat.
De dingen die jij beschrijft klinken serieus fout: bedrog (meerdere keren), uitschelden, geen ruimte hebben voor jou (mijn beeld bij wat je schrijft). Dat is niet hersteld met 2 weken nadenken, wat extra klusjes in huis. Het klinkt als iemand die vooral geschrokken is nu je een grens trekt. Het is realistischer te denken dat het je een paar jaar kost om het vertrouwen in elkaar helemaal te herstellen. En niet weet of dat gaat lukken. Waarin je heel veel gaat praten en luisteren, waar je pijnlijke dingen uitspreekt en aanhoort, met momenten waarop je je afvraagt of het wel lukt of de moeite waard is. Kortom: als jullie hier voor willen gaan en het goed wilt doen, dan heb je denk ik een lange weg te gaan. En ik zou daar hulp bij zoeken. Ook als je niet verdergaat gun ik je dat je met hulp goed gaat kijken hoe jij goed voor jezelf kunt zorgen en niet opnieuw in een relatie stapt waarin je jezelf (zolang) tekort doet.
Sommige mensen zeggen dan 'ja maar er is altijd wel iets, waardoor ik dan ga twijfelen of ik een foutief beeld heb van hoe ik een relatie wil.
In deze relatie heb ik het gevoel heel veel (te veel) te hebben gegeven en weinig terug gekregen.
Ik denk dat hij nu inderdaad heel erg schrikt van de grens die ik trek. Want hij weet ook in welke luxepositie hij jaren gezeten heeft.
Nu moet hij oppas regelen, kinderen van en naar school brengen, boodschappen doen, het huishouden regelen.
Dat zijn dingen die ik allemaal deed. Hij kookte max 2keer per week, onderhield de tuin, deed af en toe een was en bracht de kinderen misschien 1 of 2 keer per week naar school.
Ik denk dat hij nu pas inziet hoeveel werk er nu op hem af zou komen..
Dat moet inderdaad anders 😁. Dat vraagt veel van hem. Maar (sorry): ook veel van jou. Hoe kan het dat je deze situatie zo lang hebt geaccepteerd? Wat moet er in jou veranderen om dit niet nog eens te laten gebeuren?
GekkeHenkie100 schreef op 21-09-2023 om 11:55:
Dat moet inderdaad anders 😁. Dat vraagt veel van hem. Maar (sorry): ook veel van jou. Hoe kan het dat je deze situatie zo lang hebt geaccepteerd? Wat moet er in jou veranderen om dit niet nog eens te laten gebeuren?
Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik minderwaardig was. Dat ik echt een geluksvogel was met hem. Ik heb proberen werken aan mezelf en waarom ik me altijd minder voelde en nu heb ik echt het gevoel dat het andersom is en hij net de geluksvogel is met iemand als mij. Ik heb het gevoel dat ik nu veel sterker sta.
Toen ik 8jaar geleden ontdekte dat hij vreemd ging, durfde ik dit niet aan iemand te vertellen. Ik schaamde mij.. terwijl ik mij helemaal niet moest schamen.
Ik heb het gevoel dat ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Ik kan ook openlijker praten over mn gevoelens met anderen. Terwijl ik me daar vroeger altijd voor afsloot.
Ik denk dat ik het ook ergens zo lang heb volgehouden voor mn kinderen. Dat ik niet kon/wou reflecteren over mn relatie, want ik kon mn kinderen dit niet aandoen.
Nu zie ik net het positieve. Ik wil hun net het voorbeeld geven dat liefde mooier kan zijn dan dit. Dat ze voor zichzelf mogen vechten.
Wat mooi dat je dit ziet en voelt! En zo waar.
Jouw partner verliest hier iets mee. Ik maak er een karikatuur van: hij is gewend aan zijn vrouw die hem op handen droeg, zichzelf minder belangrijk vond, hem alle ruimte liet, die alles voor hem opknapte. Nu jij meer ruimte neemt, neemt zijn ruimte af. Kan hij dat opbrengen? Jou zien, jou belangrijk vinden, rekening houden met wat jij wilt en belangrijk vindt? Dit zijn precies de vragen waar onze therapie zo bij heeft geholpen: elkaar begrijpen, elkaar zien en er voor de ander zijn. En dan ontdekken dat je meer krijgt als je meer geeft.
Hij denkt waarschijnlijk dat hij alles kan maken, incl schelden en vreemdgaan, omdat je dit altijd hebt gepikt en bleef.
Het is onmogelijk dat hij binnen 2 weken opeens het licht heeft gezien en daardoor zal veranderen. Ja, voorlopig voor een aantal dagen/weken omdat hij veel te verliezen heeft, om vervolgens weer te hervallen in zijn oude patronen. Waarom zou het nu opeens anders worden denk je?
MoederVanTwee schreef op 21-09-2023 om 11:43:
[..]
Sommige mensen zeggen dan 'ja maar er is altijd wel iets, waardoor ik dan ga twijfelen of ik een foutief beeld heb van hoe ik een relatie wil.
Maar... weten die mensen álles van wat er bij jullie speelt? Meermaals vreemdgaan, schelden, geen respect? Wat er bij jullie speelt, gaat vele malen verder dan "wel iets". Je hoeft echt niet te twijfelen, je hebt geen onrealistische verwachtingen.
IMI-x2 schreef op 21-09-2023 om 12:44:
[..]
Maar... weten die mensen álles van wat er bij jullie speelt? Meermaals vreemdgaan, schelden, geen respect? Wat er bij jullie speelt, gaat vele malen verder dan "wel iets". Je hoeft echt niet te twijfelen, je hebt geen onrealistische verwachtingen.
En dan nog, dan gaan die andere mensen toch lekker met hem samenwonen? Wat is dat toch, dat mensen zo graag een ander omlaag trekken die net probeert een beetje lucht te krijgen. Sommige van die mensen willen wel zelf egoïstisch kunnen blijven, die worden kriebelig van jou, en andere van die mensen praten hun eigen leven goed - jouw keuze maakt hen ook ongemakkelijk want misschien hebben ze zelf ook wel een slecht huwelijk maar dat willen ze niet voor zichzelf erkennen. En sowieso, de mensen zeggen, ach de mensen zeggen zoveel.
Het gaat om wat jij wil, en wat niet goed is voor jou. Anderen gaan daar niet over. Jammer als ze je niet met je keuzes willen steunen. Natuurlijk is het fijn als een man een salaris thuis brengt en niet slaat, maar jeetje dan ligt de lat wel laag hoor.
RoodVruchtje schreef op 21-09-2023 om 12:25:
Hij denkt waarschijnlijk dat hij alles kan maken, incl schelden en vreemdgaan, omdat je dit altijd hebt gepikt en bleef.
Het is onmogelijk dat hij binnen 2 weken opeens het licht heeft gezien en daardoor zal veranderen. Ja, voorlopig voor een aantal dagen/weken omdat hij veel te verliezen heeft, om vervolgens weer te hervallen in zijn oude patronen. Waarom zou het nu opeens anders worden denk je?
Ik denk ook niet dat het anders gaat worden eerlijk gezegd. Ik denk inderdaad ook dat hij nu een façade opzet, en zodra alles terug 'rustiger' is, hij gewoon terug in dezelfde patronen gaat vallen ..
IMI-x2 schreef op 21-09-2023 om 12:44:
[..]
Maar... weten die mensen álles van wat er bij jullie speelt? Meermaals vreemdgaan, schelden, geen respect? Wat er bij jullie speelt, gaat vele malen verder dan "wel iets". Je hoeft echt niet te twijfelen, je hebt geen onrealistische verwachtingen.
Mensen waarmee hij praat, zeggen dat we moeten praten. Zegt hij. Ik weet niet wat hij allemaal wel of niet verteld.
Hij had gister bij de buurman gepraat. Maar ook enkel gezegd dat hij 'geflirt' had met iemand anders. Maar het is ook gewoon zoveel meer dan dat.
De mensen waarmee ik praat en vertel hoe ik het die jaren heb ervaren. Die zeggen inderdaad dat ze het ook gewoon snappen dat ik weg wil.
AnnaPollewop schreef op 21-09-2023 om 12:52:
[..]
En dan nog, dan gaan die andere mensen toch lekker met hem samenwonen? Wat is dat toch, dat mensen zo graag een ander omlaag trekken die net probeert een beetje lucht te krijgen. Sommige van die mensen willen wel zelf egoïstisch kunnen blijven, die worden kriebelig van jou, en andere van die mensen praten hun eigen leven goed - jouw keuze maakt hen ook ongemakkelijk want misschien hebben ze zelf ook wel een slecht huwelijk maar dat willen ze niet voor zichzelf erkennen. En sowieso, de mensen zeggen, ach de mensen zeggen zoveel.
Het gaat om wat jij wil, en wat niet goed is voor jou. Anderen gaan daar niet over. Jammer als ze je niet met je keuzes willen steunen. Natuurlijk is het fijn als een man een salaris thuis brengt en niet slaat, maar jeetje dan ligt de lat wel laag hoor.
Ik denk dat daar inderdaad een kern van waarheid inzat.
Gister had hij even met de buurman erover gepraat. Maar hij had enkel gezegd dat hij wat 'geflirt' had met anderen. Ik heb ook tegen de buurman gezegd dat het wel iets verder ging dan dit.
De buurman probeerde me toch op 1 of andere manier te laten voelen van 'het gras is niet groener aan de andere kant'.
Maar de buurvrouw vertelde mij wel dat haar man eigenlijk heel erg op die van mij lijkt. Ook vreemdgegaan is. Dus ik snap wel dat de buurman het enigzins 'goedpraat', omdat hij hetzelfde gedaan heeft..
MoederVanTwee schreef op 21-09-2023 om 13:09:
[..]
Mensen waarmee hij praat, zeggen dat we moeten praten. Zegt hij. Ik weet niet wat hij allemaal wel of niet verteld.
Hij had gister bij de buurman gepraat. Maar ook enkel gezegd dat hij 'geflirt' had met iemand anders. Maar het is ook gewoon zoveel meer dan dat.
De mensen waarmee ik praat en vertel hoe ik het die jaren heb ervaren. Die zeggen inderdaad dat ze het ook gewoon snappen dat ik weg wil.
Wil je een ding goed in je oren knopen alsjeblieft? Je hebt de goedkeuring of zelfs het begrip van anderen niet nodig! Dit is jouw leven en jouw huwelijk en daar beslis jij over, en niemand anders! Ook je man niet. Als jij de stekker eruit trekt, heeft hij dat te accepteren. Hij hoeft het niet fijn te vinden, maar hij moet het uiteindelijk wel accepteren, want hij kan jou niet tegenhouden.
