Verliefd ondanks nare gebeurtenis
Ik ben hartstikke verliefd op een vrouw. Echter is er één ding wat tussen ons in staat. Zij heeft tegen mij gelogen over een zwangerschap en een miskraam. Ik weet dat ik haar soms tot wanhoop heb gedreven. We zijn verliefd op elkaar geworden terwijl ik toen nog in een relatie zat. Natuurlijk is dat niet goed te praten een affaire. Schijnbaar was ze zo bang dat ik terug ging naar mijn gezin, dat ze dit heeft moeten verzinnen. Inmiddels hebben we dit uitgepraat en haar verteld dat dit mijn vertrouwen enorm geschaad heeft en veel pijn heeft gedaan. Ik heb deze relatie daarom verbroken. Schijnbaar kunnen we toch niet zonder elkaar, want we hebben sinds kort weer contact met elkaar. Ze heeft deze leugen lange tijd volgehouden, omdat ze bang was mij te verliezen wanneer ze de waarheid zou vertellen. Ik had wel altijd het idee dat er iets niet klopte aan haar verhaal. Ze heeft heel veel spijt, maar kan het niet meer terugdraaien.
Ze is van nature geen slechte vrouw vind ik, maar door onzekerheid is ze tot deze daad gekomen. Ondanks dit ben ik nog steeds verliefd op haar, omdat ik weet dat ik haar ook veel verdriet heb aangedaan. Ik weet nu niet wat ik er mee aan moet. Moet ik luisteren naar mijn gevoel of moet ik luisteren naar mijn verstand?
Anna Cara schreef op 15-09-2021 om 07:51:
Je begint met een leugen. Een pittige leugen. Kan niet meer terug.
Zelfs toen ze min of meer terug kon, de verzonnen zwangerschap had laten eindigen in een verzonnen miskraam, liet ze het niet achter zich. Ze gooide hem in ruzies voor de voeten blij te zijn niet langer zijn kind te dragen. Ze heeft de leugen gecultiveerd, er langdurig gebruik van gemaakt om TO onder druk te zetten, te manipuleren, te kwetsen. Dit zijn niet dezelfde leugens als die van een vreemdganger. Die liegt in de meeste gevallen vooral om iets te verbergen, niet om actief iets gedaan te krijgen. In dit geval: TO moest zijn vriendin/vrouw voor haar verlaten. Ik vind dat nogal een cruciaal verschil. Het is allebei heel schadelijk en kwetsend. Maar de leugens waar TO mee te maken heeft gekregen zijn een vorm van emotioneel geweld. De vreemdganger beoogt niet de partner te kwetsen. De leugen is juist (onder meer) bedoeld om dat te voorkomen. Deze leugen moest, in de fase na de ‘miskraam’, TO juist wel kwetsen.
Dit gedrag komt voort uit de angst verlaten te worden, zegt de vrouw. Dat is voor haar natuurlijk een afschuwelijke nachtmerrie, om zo meegesleept te worden door haar angsten. Maar dit gedrag getuigt op geen enkele manier van liefde voor een ander mens! Het is heel egocentrisch. Het wil de ander dwingen. Als partner ga je onontkoombaar te maken krijgen met dit soort intense verlatingsangst. De kans is klein dat je de ander voldoende gerust zal kunnen stellen, gezien de buitensporigheid van de reactie. Bovendien moet je je afvragen of jij degene bent die daar in deze mate verantwoordelijkheid voor wil en moet dragen. Ik denk dat duidelijk is dat je dat niet moet willen. Zij zou in therapie moeten gaan om hier mee te leren omgaan. En tenzij TO het niet erg vindt om een gecompliceerde, heftige pijnrelatie te hebben, is advies geven helemaal niet moeilijk.
Run baby run! Ze is absoluut geen relatiemateriaal.
Maak een lijst met al haar slechte eigenschappen en streken die ze je geleverd heeft. Met details en hoe je je daarbij voelde. Lees die lijst een paar keer hardop aan jezelf voor wanneer je het moeilijk hebt. Dan ben je wel weer even genezen. Serieus, dat werkt uitstekend.
En geef jezelf tijd. Het doet pijn, maar de pijn is eindig. Er wacht iets beters op jou.
Ben bij haar geweest en medegedeeld dat ik een relatie niet meer zie zitten. Het heeft me van binnen kapot gemaakt. Juist omdat ik zoveel van haar hou. Ik merkte wel dat het me weer enorm boos maakt wanneer dit onderwerp tersprake komt. Kan me er simpelweg niet bij neerleggen. Natuurlijk zijn in haar ogen sommige dingen niet gezegd. Ik weet dat ik ook dingen fout heb gedaan, maar dit gaat te ver.
Altijd verdrietig om iemand voor wie je toch ook mooie gevoelens hebt te moeten loslaten. Het is nooit alleen maar slecht natuurlijk. In dit geval wel de beste stap voor jou. Hou je taai!
Sterkte, volhouden lijkt mij moeilijkste
Ja tis zeker lastig om niet meer te reageren. Maar ik ben duidelijk geweest waarom ik het niet meer kan. Dan doet ze alsof het haar niet interesseert en zegt ze dat ze dat er genoeg andere mannen zijn. Ze probeert altijd het schuldgevoel bij mij neer te leggen.
Goed dat je dat helder hebt. Zij is natuurlijk gekwetst en krijgt haar zin niet. Als je tijdje geen contact meer hebt (misschien zelfs blokkeren?) verandert je blik steeds meer. Dus hou niet reageren vol.
Ik heb haar nummer verwijderd en mijn telefoon staat het hele weekend uit. Heb ook geen zin om er de hele tijd naar te kijken, want dat is wat ik gewend ben.
Latitude schreef op 19-09-2021 om 20:38:
Ik heb haar nummer verwijderd en mijn telefoon staat het hele weekend uit. Heb ook geen zin om er de hele tijd naar te kijken, want dat is wat ik gewend ben.
Hou vol Latitude! Het feit dat ze je opnieuw probeert te kwetsen door te doen alsof het haar niks interesseert is een bevestiging van wat je al wist. Helaas. Goed dat je duidelijk voor jezelf kiest! Hier word je niet blij van.
Ben bij de psycholoog geweest. Maar dit heeft me weer helemaal van mij stuk gebracht. Hij zei bijvoorbeeld als ik het gevoel had dat zij het wel is voor mij dat ik er voor moet gaan. Dat gevoel is er ook nog, maar denk gewoon niet dat dat verstandig is. Gevolg, nu zit ik weer helemaal in de knoop.
Wat een onprofessionele psycholoog. Die hoort jou helemaal niet te vertellen wat je moet doen! Die hoort jou te helpen tot inzichten te komen en handvatten te geven om verder te kunnen net je leven.
Weet je zeker dat dit een echte psycholoog is (iemand die klinische psychologie gestudeerd heeft) en niet iemand die een cursusje gevolgd heeft?
Ik sluit me aan bij Imi. Een klinisch psycholoog zegt niet wat je moet doen. Die stelt vooral vragen die jou helpen zelf de goede keuzes te maken.
Merk gewoon dat dat niet is wat ik wil horen en dan helemaal in paniek raak. Probeer haar juist los te laten. Dan denk ik zie je wel ik moet haar niet laten gaan.
Dan zou dat jouw hulpvraag aan de psycholoog moeten zijn: help mij haar los te laten.
Als je psycholoog dat niet doet, is het tijd om een andere te zoeken.
Ik had ooit een therapeute die na mijn verhalen over mijn tierende en dreigende echtgenoot zei: “Zo erg zal het toch niet zijn?” Euh ja, zo erg was het dus wel. Ik ben niet meer terug gegaan. Wat heb je aan een ‘therapeut’ die in een droomwereld leeft en gelooft dat het allemaal goed komt als jij de arme ziel maar begrijpt en liefhebt? Ik was met moeite net zover gekomen dat ik die valkuil UIT wilde!
