Verder nadat ik ben vreemdgegaan, liefdesverdriet, schaamte.
Ik ga proberen het kort en bondig te vertellen. Ik heb mezelf zo in de nesten gewerkt, ik schaam me en ik weet echt dat ik fout zit. Misschien kunnen mensen reageren die iets soortgelijks hebben meegemaakt want besef me wel degelijk dat ik degene ben die fout zit.
Ik ben 5 jaar getrouwd, jong verkering en jong getrouwd. Altijd onrustige thuissituatie gehad, jong mijn ouders verloren etc etc. Mjsschien achteraf wilde ik te graag op mezelf wonen dat ik misschien een beetje verblind was. Maar mijn man is echt een stabiele ontzettende goeie peer, goeie vader. Kan me wat dat betreft niet beter wensen. Dat maakt het ook zo rot! Hij verdient mij niet.
ik ben al jaren gewoon bevriend met een vrijgezelle kennis van hem, na de bevalling van mijn dochtertje voelde ik me niet mezelf, jong moeder geworden eigenlijk wist ik zelf nog helemaal niet wie ik ben en wat ik wil. Maar even voor de duidelijkheid, we houden intens veel van haar en zou niet zonder haar willen. Maargoed ik appte sowieso al regelmatig met die kennis (wist mijn man ook) was gewoon voor hezelligheid en we gingen samen sporten, mijn man stimuleerde dit ook want sporten was goed voor me.
En ja, van het een komt het ander, steeds meer contact, appen etc etc. en nu dik een jaar verder kan ik wel zeggen dat we alles gedeeld hebben.. Vreemdgegaan, afgesproken, veel gepraat. We vinden elkaar leuk, we beseften ons echt wel dat dit kon, maar het bleef trekken, we wonen ook vlak bij elkaar… Laatste tijd ging toch alles wegen, vermoeidheid, het dubbele leven, de grote vragen van hoe het toch allemaal moet in de toekomst. Moeten we samen verder en dan in 1 chaos terecht komen of moet ik toch voor thuis kiezen. Gevoel en verstand spreekt elkaar zo tegen.. we houden echt van elkaar maar ben me er ook van bewust dat we niet in een goeie situatie zitten om echt uit te testen of het werkt, want hij heeft ook echt mindere kanten zoals iedereen. Dus laatste tijd vaak geprobeerd ermee te stoppen omdat we soms allebei niet meer wisten hoe dan verder. Ook echt samen gehuild… maar elke keer als ik het gevoel had dat hij definitief uit mijn leven was werd ik gek… dagen depressief.. ben gewoon ongelukkig.. en dan dat schuldgevoel thuis en ook de irritatie en gedachtes over je man.. dat ik m niet aantrekkelijk vind en veel gedoe soms… en dan die ander weer helrmaal romantiseren… gek word je ervan. Maar laatste tijd hebben de ander en ik toch geprobeerd definitief te stoppen.. maar ik hendel alles echt niet meer. Kan voor mn gevoel aan niks anders denken, al weken, ga echt kapot eraan. Geniet nergens meer van. Heb een psycholoog bezocht die toch aanraad het mijn man te vertellen en samen ervoor te vechtrn, zeker omdat ik vroeger zoveel heb meegemaakt en de stastitieken toch tegenwerken over verder gaan met je affaire… en ze was bang als ik met die ander zou gaan dat ze me dan over 5 jaar alsnog zou zien omdat er zoveel meer achter zit… maar het lukt me niet om definitief te kiezen. Het gesprek om het te vertellen aan mijn man staat wel gepland, maar ik voel me zo ellendig. Hoe kom je ooit over zulke schaamte en liefdesverdriet over je affaire heen. Ik zie gewoon geen uitweg meer. Word dit ooit beter. Soms denk ik, het hoeft allemaal niet meer.. enige wie me overeind houd is mn dochtertje, daar doe ik t ook voor. Maar ik vind het zo ingewikkeld.. en dan ga ik het straks vertellen en ondertussen struggle ik nog zó met die ander vergeten terwijl mijn man naruurlijk terecht heel boos is…
Iemand advies?
Je zegt mij man verdient mij niet , je kan het ook zo zien hij verdient het niet voorgelogen/bedrogen te worden, niemand verdiend dat.
Jij plaatst jezelf nogal in een luxe positie. Wie zal ik eens kiezen? Terwijl je daarbij een iemand volledig buitensluit. Zoals je nu al hebt gemerkt kan je niet zo'n groot geheim verbergen voor iemand waar je om geeft. Daar ga jij aan kapot. Dat zie je nu al. En een relatie bouwen op leugens en bedrog is uiteindelijk gedoemd te mislukken. Als dit een dronken zoenpartij in de kroeg was zou ik zeggen hou je mond. Maar dit is een complete affaire met verliefdheid voor een behoorlijke duur. Je partner heeft hier recht op de waarheid zodat hij zelf zijn keuze kan maken.
En jij bent veel te jong in deze relatie gestapt. Heel logisch want hij gaf liefde en stabiliteit. Nu is het tijd om:
- aan jezelf te blijven werken middels therapie,
- De affaire op te biechten aan je man
- Te kijken of hij verder wil en dan relatietherapie
- of je leven op te zetten als alleenstaande ouder.
Bedenk dat je niet levenslang bij deze man hoeft te blijven. Jullie relatie zit niet goed waardoor er ruimte was voor een ander. Als jullie beiden verder willen moet je daar hard aan werken maar zon der leugens!
Heb je wel in de gaten dat jouw emotionele bagage straks die van je kindje wordt , omdat jij een rot jeugd hebt gehad gooi je een bom onder haar stabiele thuissituatie. Ook als je er voor kiest het niet te vertellen, je partner kan er elke dag alsnog achterkomen, je lover kan ook zijn mond voorbij praten en ze kennen elkaar
Ik sla hier ook een beetje achterover eigenlijk als ik de adviezen lees die aanraden dit niet op te biechten aan je man. In wat voor wereld leven we, waarbij het blijkbaar normaal is dat je iemand bedondert die jou vertrouwt, je partner, waar je eventueel de rest van je leven zal mee doorbrengen, de sukkel die van niks weet. Alle begrip voor je eigen issues, Anoniem, en ook begrip voor je verliefdheid, maar absoluut GEEN begrip voor je leugenachtigheid naar je man toe. Ten eerste heeft hij nu zelf helemaal geen keuze om te beslissen of hij je wel wil onder deze omstandigheden (jij houdt hem gewoon in reserve) en ten tweede zul je hem door je vele leugens echt kapot maken. Het draait NIET alleen jou. Ik las het hierboven ook al en ik voel hetzelfde, het is niet het feit dat mijn partner verliefd werd op een ander dat de meeste pijn deed, dat kan ik nog begrijpen, maar dat hij mij jarenlang een rad voor ogen heeft gedraaid, dat is wat me bijna vernietigd heeft. Je vertrouwt niet meer op je eigen oordeel en je vertrouwt de medemens niet meer. Dus vertel het hem en ga tegelijkertijd aan de slag met jezelf. En nog iets … natuurlijk lijkt die ander de Prins op het Witte Paard, in je hoofd en in je fantasie, en in jullie heerlijke geheime roze bubbel, maar geloof me … hij is ook maar een mens en hij stinkt ook af en toe. Hij bedriegt zijn beste vriend, kun je nagaan, niet echt een mooie karaktertrek. Zet die bril af. Vraag je in de eerste plaats af waarom je die “fantastische“ gast blijkbaar zo nodig hebt. Het zit allemaal tussen onze twee oren.
En om op je vraag te antwoorden… dat liefdesverdriet is gewoon afkicken … dat gaat na een tijd gewoon over. De hormonen gaan weer liggen. Het lichaam komt tot rust. Radicaal contact verbreken is de enige oplossing. En dan vraag je je na een tijd af “wat heb ik in godsnaam ooit in die gast gezien”.
Of je kiest meteen voor hem en test het echte leven met hem uit. Keuzes maken, daar komt het op neer.
Van twee walletjes eten is niet leefbaar.
Theekannetje schreef op 28-11-2024 om 12:14:
Ik sla hier ook een beetje achterover eigenlijk als ik de adviezen lees die aanraden dit niet op te biechten aan je man. In wat voor wereld leven we, waarbij het blijkbaar normaal is dat je iemand bedondert die jou vertrouwt, je partner, waar je eventueel de rest van je leven zal mee doorbrengen, de sukkel die van niks weet. Alle begrip voor je eigen issues, Anoniem, en ook begrip voor je verliefdheid, maar absoluut GEEN begrip voor je leugenachtigheid naar je man toe. Ten eerste heeft hij nu zelf helemaal geen keuze om te beslissen of hij je wel wil onder deze omstandigheden (jij houdt hem gewoon in reserve) en ten tweede zul je hem door je vele leugens echt kapot maken. Het draait NIET alleen jou. Ik las het hierboven ook al en ik voel hetzelfde, het is niet het feit dat mijn partner verliefd werd op een ander dat de meeste pijn deed, dat kan ik nog begrijpen, maar dat hij mij jarenlang een rad voor ogen heeft gedraaid, dat is wat me bijna vernietigd heeft. Je vertrouwt niet meer op je eigen oordeel en je vertrouwt de medemens niet meer. Dus vertel het hem en ga tegelijkertijd aan de slag met jezelf. En nog iets … natuurlijk lijkt die ander de Prins op het Witte Paard, in je hoofd en in je fantasie, en in jullie heerlijke geheime roze bubbel, maar geloof me … hij is ook maar een mens en hij stinkt ook af en toe. Hij bedriegt zijn beste vriend, kun je nagaan, niet echt een mooie karaktertrek. Zet die bril af. Vraag je in de eerste plaats af waarom je die “fantastische“ gast blijkbaar zo nodig hebt. Het zit allemaal tussen onze twee oren.
Ze heeft een kind met hem. Dat meisje gaat het zo lastig krijgen als haar ouders uitelkaar gaan. Als er geen kind in het spel was dan zou ik ook zeggen dat ze de waarheid moet vertellen. Maar dit is geen relatie meer tussen 2 personen, maar 3. En dat kind moet beschermt worden.
FruitMoeder schreef op 28-11-2024 om 13:14:
[..]
Ze heeft een kind met hem. Dat meisje gaat het zo lastig krijgen als haar ouders uitelkaar gaan. Als er geen kind in het spel was dan zou ik ook zeggen dat ze de waarheid moet vertellen. Maar dit is geen relatie meer tussen 2 personen, maar 3. En dat kind moet beschermt worden.
Vader kent haar lover/minnaar , dus de kans dat het hoe dan ook uit gaat komen is heel groot , zou je dan niet juist voor dochter willen dat vader er niet achterkomt via de 4de persoon in hun relatie of nog erger via via want reken er maar op dat haar lover met liefdesverdriet ook met mensen gaat praten erover , to heeft daarvoor haar psycholoog , hij mischien niet ...
Anoniemvoornu schreef op 28-11-2024 om 13:30:
[..]
Vader kent haar lover/minnaar , dus de kans dat het hoe dan ook uit gaat komen is heel groot , zou je dan niet juist voor dochter willen dat vader er niet achterkomt via de 4de persoon in hun relatie of nog erger via via want reken er maar op dat haar lover met liefdesverdriet ook met mensen gaat praten erover , to heeft daarvoor haar psycholoog , hij mischien niet ...
Als TO een beetje nadenkt weet ze wel die sporen te wissen. Het is geen ideale situatie, maar vertellen maakt het alleen maar erger. TO moet zich van de domme houden.
FruitMoeder schreef op 28-11-2024 om 14:06:
[..]
Als TO een beetje nadenkt weet ze wel die sporen te wissen. Het is geen ideale situatie, maar vertellen maakt het alleen maar erger. TO moet zich van de domme houden.
Meen je dit serieus? Jij zou willen dat je partner al zijn affaires en vreemdgaan voor zich houdt? Dit is geen klein leugentje of iets niet vertellen om bestwil. Ze zijn getrouwd en hebben een belofte uitgesproken. Lijkt me ook heel crime-achtig om die gemeenschappelijk vriend uit te wissen 
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Als is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt het wel.
Labyrinth schreef op 28-11-2024 om 16:49:
[..]
Meen je dit serieus? Jij zou willen dat je partner al zijn affaires en vreemdgaan voor zich houdt? Dit is geen klein leugentje of iets niet vertellen om bestwil. Ze zijn getrouwd en hebben een belofte uitgesproken. Lijkt me ook heel crime-achtig om die gemeenschappelijk vriend uit te wissen
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Als is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt het wel.
Zo eens, daar vallen veel spreekwoorden en gezegdes op los te laten. 
Je bent depressief en in de war. Of je je affaire moet opbiechten laat ik even in het midden. Maar het zal echt niet lang duren of je raakt zo verstrikt in je emoties dat je man en kind het vroeg of laat gaan merken. Hoe ga je dat dan uitleggen?
Labyrinth schreef op 28-11-2024 om 16:49:
[..]
Meen je dit serieus? Jij zou willen dat je partner al zijn affaires en vreemdgaan voor zich houdt? Dit is geen klein leugentje of iets niet vertellen om bestwil. Ze zijn getrouwd en hebben een belofte uitgesproken. Lijkt me ook heel crime-achtig om die gemeenschappelijk vriend uit te wissen
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Als is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt het wel.
Dat is sowieso niet waar. Mensen gaan hun graf in met leugens. Ik zou het niet vertellen zeker nu TO mentaal erg zwak is. Het maakt de situatie alleen maar erger. Het beste wat ze nu kan doen is haar huwelijk beter maken en zorgen dat deze affaire in het verleden blijft.
Labyrinth schreef op 28-11-2024 om 16:49:
[..]
Meen je dit serieus? Jij zou willen dat je partner al zijn affaires en vreemdgaan voor zich houdt? Dit is geen klein leugentje of iets niet vertellen om bestwil. Ze zijn getrouwd en hebben een belofte uitgesproken. Lijkt me ook heel crime-achtig om die gemeenschappelijk vriend uit te wissen
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Als is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt het wel.
Ik ben gelukkig niet de enige die ID /crime scene series voor me zag na die reactie , en bij sporen uitwissen de minnaar voor zich zag
FruitMoeder schreef op 28-11-2024 om 13:14:
[..]
Ze heeft een kind met hem. Dat meisje gaat het zo lastig krijgen als haar ouders uitelkaar gaan. Als er geen kind in het spel was dan zou ik ook zeggen dat ze de waarheid moet vertellen. Maar dit is geen relatie meer tussen 2 personen, maar 3. En dat kind moet beschermt worden.
Dat kindje zal het lastig krijgen als ze merkt dat moeder niet te vertrouwen is en het normaal vindt om te liegen en bedriegen. Want dat komt op de één of andere manier wel naar de oppervlakte. Dat is verwarrend voor kinderen. Ze weten niet meer wat echt is en wat niet. Opgroeien in een gezin vol met leugens, enkel voor de schone schijn, dat laat gegarandeerd ook diepe sporen na.
En niemand zegt dat ze uit elkaar MOETEN gaan toch? Je kunt nadat de bom gebarsten is en je besluit bij elkaar te blijven, dat kind er gerust van tussen laten. Wij hebben een jaar in crisis geleefd, maar onze kinderen hebben we daar niet mee belast. Je moet hen daar gewoon niet bij betrekken, enkel rustig uitleg geven als er grote veranderingen zouden gebeuren, als je wel zou besluiten om te scheiden. Die problemen, dat was tussen ons, volwassenen.
Dat geheime… zo gebeuren er familiedrama’s.
Had ik achteraf gemerkt, jaren later, dat mijn huwelijk, mijn leven, een leugen was geweest … ik zou niet voor mezelf ingestaan hebben. Blind van woede zou ik geweest zijn. Niemand heeft het recht om een ander, de levenspartner, zo voor de gek te houden. Kinderen of niet. Zo enorm schadelijk. Ook voor de kinderen. Dat sluipt er ongemerkt in. Ooit beseffen ze het. Of voelen ze het.
Vind ik.
FruitMoeder schreef op 28-11-2024 om 18:07:
[..]
Dat is sowieso niet waar. Mensen gaan hun graf in met leugens. Ik zou het niet vertellen zeker nu TO mentaal erg zwak is. Het maakt de situatie alleen maar erger. Het beste wat ze nu kan doen is haar huwelijk beter maken en zorgen dat deze affaire in het verleden blijft.
TO is nu vooral mentaal zwak omdat ze zichzelf in deze situatie heeft gebracht. Ze weet dat ze fout zit. Je kunt je eigen oordeel, je eigen rechtsgevoel niet voor de gek houden. Dat kost zeeen van energie om dat te onderdrukken. Het beneemt je alle levensenergie, je vreugde optimisme, zin in het leven.
Want je leeft een onoprecht leven. En wordt een wrak.
De enige manier om dat goed aan te gaan is open kaart te spelen. De waarheid vertellen.
Het zal dochtertje alleen maar gaan helpen. In plaats van dat ze een complete uitgebluste, levensmoeie, depressieve moeder heeft, krijgt ze waarschijnlijk een moeder die ervoor heet gekozen de waarheid te vertellen. En die uiteindelijk, na flink de billen te hebben gebrand, een nieuwe optimistischer weg in is geslagen, die meer energie heeft om dingetjes te ondernemen met dochter, die meer lacht en vrolijk is. Misschien dat de ouders uit elkaar gaan, misschien ook niet.
