Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Boogschutter en anderen: je kunt echt leren om je gedachtes de goede kant op te sturen. Leren positieve verwachtingen te hebben en niet in het negatieve te verzakken. je zult wel moeten investeren om dit te leren; financieel en ook door tijd en energie.
Behandeling stress klachten of lichamelijke klachten - Anderleven.nl
Boogschutter, fijn dat je het forum en dit topic jou iets brengen. En dat je iets hebt aan mijn posts. Elk vreemdgaan verhaal is anders, daarom is het goed dat zoveel vrouwen én mannen hier kunnen delen en vragen.
Wat jouw man betreft, waarom opent hij geen topic hiervoor? Op het Viva forum zit zelfs een minnaressen topic. Ik vrees dat hier wat meer tegengas komt, maar als de insteek is hoe kan ik het beste iets veranderen, bespreekbaar maken, vertrouwen terugwinnen. Dan kan dat volgens mij prima op dit forum. Zelfs hier in dit item. Vrouwen zat die ervaring hebben.
Embee: waarom betrek je het op jezelf??? Heb jij gezegd joh heb lekker contact ik vind het prima? Jouw verwerking gaat echt niet lukken met een oliebol die niet snapt dat contact hebben niet meehelpt. Ik kan het weten want mijn Truus liet lang mijn man niet met rust en mijn man bleef maar aardig naar haar. Maar man zocht ook later zelf na maanden weer contact. Tegen de afspraak in van nul contact. Ik was compleet perplex. Wat een eikel. Why? Ik heb hem toen verlaten om zelf na te gaan denken. En hem ook. Hij schrok toen pas wakker. Zijn reactie: hij zag het niet als vreemdgaan. Was maar praten, geen enkele keer richting sex gedacht. Dus onschuldig. Toen zoemde ik in op zijn drijfveren. Wat voor behoefte had hij dan vervuld met weer contact. Wat voelt hij bij in gesprek zijn? Wat brengt het hem. En daar kun jij jouw man ook naar vragen. Niet oppervlakkig! En niet beschuldigend. Maar onderzoekend.
Hoe komt het dat hij contact heeft en wil hebben, terwijl hij jou daar zo veel verdriet mee doet. Jou onzeker maakt én het jouw vertrouwen in hem weer naar nul brengt. Is het hem dat duidelijk? Mijn man bleek schuldgevoel te hebben en dacht met praten dat af te kunnen kopen voor zichzelf. Lotgenoten. Zo zag hij het. Ik niet, ik zei app maar een vriend die ook is vreemdgegaan als je een mede vreemdganger wil spreken. Misschien kunnen de man van Boogschutter en mijne gaat appen met elkaar 🤭.
Misschien dat jij wel wil stoppen met hem. Zo dacht ik. Want blijkbaar kon mijn man niet zonder contact met Truus. In jouw geval is er dus al 7 jaar een tweede vrouw in jullie relatie. Is dat wat jouw man wil?
En nog een dikke rode vlag: die vrouw zei het zo fijn te vinden. Dat is echt niet okay. Misschien wakkert hij onbedoeld haar gevoel weer aan. Is dat wat jouw man wil. Waar hij voor kiest? Mooie vragen voor hem denk ik zo....
Hoe kun jij loslaten als jouw man niet loslaat?
Xxx
Boogschutter schreef op 04-05-2023 om 09:58:
titiv...hoe gaat het nu met je? Ik heb veel aan je gedacht, hoe was het toen je man weer thuis kwam? Had je hem toch gemist en hem toch nog een laatste kans gegeven? Of was je in de dagen dat hij weg was zo tot rust gekomen zodat je wist dat uit elkaar gaan het beste was voor jullie allebei. Ik wens je heel veel sterkte en blijf hier maar schrijven voor wat steun.
Peet...je vroeg me een tijdje geleden hoe het ging met het verwerken. Ik heb een tijdje niet geschreven het ging niet zo goed. Ik vind het nog steeds zooooo moeilijk en onbegrijpelijk. Man doet wel ontzettend zijn best. Hij klapt nu ook niet meer zo vaak dicht. Alleen als ik het heel erg moeilijk heb dan kan hij er geen woord uitbrengen, dat is soms wel eens frustrerend omdat ik het dan zo hard nodig heb. Ik vind het nog steeds moeilijk dat hij haar ziet op het werk. Hij probeert wel zoveel mogelijk op een andere lokatie te werken op de dagen dat zij er is maar dat is helaas niet altijd mogelijk. Hij belt me iedere dag vanuit het werk en als hij een vergadering met haar heeft dan appt hij me van tevoren en als de vergadering afgelopen is. Het vertrouwen nu op dit moment is bij mij niet zo'n ding. Ik vertrouw hem nu wel. Maar gewoon dat zij nog in beeld is, dat vind ik zo moeilijk. Zij weet hoe hij kijkt en hoe hij voelt en kust. Dat vind ik gewoon verschrikkelijk. Hij heeft veel nieuwe kleren gekocht. Ik heb veel weggegooid. Ik heb hem gevraagd om nieuwe kleren aan te trekken als zij er is. Geen hemd waar zij tegen aan heeft gestaan of misschien de knoopjes van los heeft gemaakt. Het hemd van het weekendje ging als eerste in de zak van max.....haha. Hij snapte dat wel maar zei...dat valt toch niemand op... Maar bij de eerste vergadering zei ze...goh heb je een nieuw hemd aan....
Peet jij bent een beetje mijn voorbeeld. Het is bij jullie al een tijd geleden en jullie zijn nog bij elkaar. Hoe je schrijft dat het vaak zo moeilijk was en je wilde scheiden maar dan toch weer besloot om te praten en bij elkaar te b!ijven. Mijn man leest dit forum ook en hij zou graag willen weten of jou man dan steeds weer opnieuw sorry zei en alles waar hij spijt van had opnieuw benoemde.
Mijn man zei dat hij het jammer vond dat er geen forum was voor ontrouwe partners (hier krijg ik commentaar op) dus ik leg het even uit. Een forum waar ontrouwe partners konden praten over hoe ze spijt moesten betuigen hoe ze om konden gaan met hun verdrietige/boze partner. Dat het niet raar was dat het smorgens heel erg goed met hun partner ging en smiddags helemaal mis kan gaan.
Ik zeg heel vaak dat ik zo graag weer gewoon kon doen, me gewoon kon voelen. Maar het lijkt wel of ik niet meer weet hoe dat moet. Ik heb nog steeds heel veel behoefte aan troost en twee armen om me heen maar dan voel ik me ook zo afhankelijk en dat ben ik eigenlijk nooit geweest. Ik heb wel gezegd dat ik mezelf kwijt ben.
Embee3 bij jou is het 7 jaar geleden....dan zinkt de moed mij een beetje in de schoenen. Ik had gedacht dat het dan wel een heel stuk verwerkt was. Maar je schrijft wel dat ze nog contact hebben dat is echt onbegrijpelijk. Mijn man heeft alleen op het werk contact dat is al erg genoeg maar prive dat is toch echt een ding wat je niet moet doen na ontrouw.
Ik ben volgens mij het groentje op dit forum, ik weet het nu vijf maanden en hij heeft zeven maanden een affaire gehad. Die begon vorig jaar in mei...en nu is het weer mei. Daar moet ik veel aan denken.
Anna Cara...ik zie jou als mij tweede therapeut. Jij hebt altijd fijne overdenkingen of spreuken en je stelt ook soms vragen waar ik dan zelf niet op gekomen was en wat mij helpt om sommige dingen anders te zien. Onze therapeut zei dat ik voorzichtig moest zijn om niet te verzinken in zelf medelijden. Dat vond ik wel hard maar dat is natuurlijk wel waar. Maar ja, hoe doe ik dan weer gewoon en hoe kan ik die negatieve en vervelende gedachten uit mij hoofd krijgen. Als ik weer zo'n beeld heb hoe ze samen in die hotelkamer hebben gelegen....breien of haken helpt niet echt en als ik een stuk ga lopen dan neem ik mij hoofd ook mee. Ik zeg vaak tegen hem...wat een ellende en moet dat heel diep zuchten, ja zegt hij dan ik zou willen dat ik de klok terug kon draaien maar dat kan niet...
Het gaat wel met me gelukkig, toen hij weg was voelde ik verdriet maar ook een rust, hij heeft wel contact gezocht maar ik heb er beleefd voor bedankt. Hij kwam dinsdag terug en heeft me beloofd nooit meer naar daar te gaan, en stel het zou echt moeten dat hij dan ergens anders gaat overnachten, dus niet meer in het hotel waar hij met haar sliep. Ik moet hierover nadenken, want ik geloof hem niet meer. We hebben wel goede gesprekken gehad sinds hij terug is, legde mij ook uit dat hij niet aan haar denkt als hij daar slaapt maar nu wel inziet dat t kwetsend is voor mij. Ook gaf hij aan dat hij op die plek rust vind, hij kent t daar goed, werkt daar wel maar tegelijk vind hij rust vd werkstress hier. Een soort werk vakantie. Tja tuurlijk snap ik dat wel, wie wil dat nu niet maar hij moet ook beseffen dat t mij raakt en telkens de wond word opengehaald, dat begrijpt hij nu (zegt hij)..hij zei ook dat ik hem moet verbieden om nog naar daar te gaan anders blijft hij gaan, een soort van uitlaatklep is t voor hem, en hij zou nooit meer vreemdgaan daar of waar dan ook maar dan denk ik, jawel want daar ging je vreemd!! Daar was blijkbaar de verleiding te groot maar ik verbied t hem niet, zo wil ik niet zijn, zo wil ik ook niet worden, zijn liefde en respect voor mij moet van zn hart komen en anders hoef ik t niet heb ik gezegd waarop hij dan weer zegt hoeveel hij van mij houd...
ik gaf aan dat we eik niet meer bij mekaar passen (onze interesses en manier van in t leven staan is de afg jaren erg veranderd) en dat vond hij niet, wel dat we uit mekaar gegroeid zijn door zijn fout, hij wil terug naar mekaar groeien en wil niet opgeven. Klinkt allemaal mooi maar ik heb t al vaker gehoord. Ik weet niet of ik nog de vechtlust in mij heb nu. Ik geloof hem gewoonweg niet. Hij vroeg voor nog een kans, ik heb gezegd dat ik t even wil aanzien en laten bezinken... dus dat is wat ik nu doe. Ik vind t moeilijk, moet je iemand zoveel tijd geven om zichzelf terug te vinden...? Had t hele vreemdgaan iemand niet meteen met beiden benen op de grond moeten zetten.. ik vind van wel maar wat ik hier dus ook lees werkt dat niet zo... dat vind ik moeilijk en onbegrijpelijk. Ik heb t idee dat vreemdgaan ook de vreemdganger veranderd of een soort van schild voor die persoon is zo van ik ben vreemdgegaan maar mijn partner wil mij nog steeds, onbewust worden ze volgens mij roekeloos en gevoelloos, ik weet niet goed hoe ik t moet verwoorden...
Ik vind t moeilijk... dat is alles wat ik er nu over kan zeggen eigenlijk....
Uiteindelijk gaat het erom wat jij wil. Maar vooral of je het nog kan. Mijn man beloofde ook vaak iets maar in begin waren woorden anders dan daden. Toch is dat (lijkt dat) doorbroken. Jouw man wil veel maar wat gaat er daadwerkelijk veranderen. Jij bent nu meer dan half uitgecheckt. Wat zou maken dat je met hem verdergaat? Wil gaan. Wat zijn zijn mooie kanten?
Gevoel kun je niet veranderen.
Wel je gedachtes.
Een vriendin is gescheiden na een oefening. Ze beeldde zich op een stoel links in dat ze gescheiden was. Waar ze dan woonde. Hoe dat voelde. Daarna deed ze dit op stoel rechts, met bij elkaar blijven. De rust die ze kreeg bij eerste gaf haar het antwoord. Ze voelde het anders.
Titiv schreef op 05-05-2023 om 14:56:
[..]
Het gaat wel met me gelukkig, toen hij weg was voelde ik verdriet maar ook een rust, hij heeft wel contact gezocht maar ik heb er beleefd voor bedankt. Hij kwam dinsdag terug en heeft me beloofd nooit meer naar daar te gaan, en stel het zou echt moeten dat hij dan ergens anders gaat overnachten, dus niet meer in het hotel waar hij met haar sliep. Ik moet hierover nadenken, want ik geloof hem niet meer. We hebben wel goede gesprekken gehad sinds hij terug is, legde mij ook uit dat hij niet aan haar denkt als hij daar slaapt maar nu wel inziet dat t kwetsend is voor mij. Ook gaf hij aan dat hij op die plek rust vind, hij kent t daar goed, werkt daar wel maar tegelijk vind hij rust vd werkstress hier. Een soort werk vakantie. Tja tuurlijk snap ik dat wel, wie wil dat nu niet maar hij moet ook beseffen dat t mij raakt en telkens de wond word opengehaald, dat begrijpt hij nu (zegt hij)..hij zei ook dat ik hem moet verbieden om nog naar daar te gaan anders blijft hij gaan, een soort van uitlaatklep is t voor hem, en hij zou nooit meer vreemdgaan daar of waar dan ook maar dan denk ik, jawel want daar ging je vreemd!! Daar was blijkbaar de verleiding te groot maar ik verbied t hem niet, zo wil ik niet zijn, zo wil ik ook niet worden, zijn liefde en respect voor mij moet van zn hart komen en anders hoef ik t niet heb ik gezegd waarop hij dan weer zegt hoeveel hij van mij houd...
ik gaf aan dat we eik niet meer bij mekaar passen (onze interesses en manier van in t leven staan is de afg jaren erg veranderd) en dat vond hij niet, wel dat we uit mekaar gegroeid zijn door zijn fout, hij wil terug naar mekaar groeien en wil niet opgeven. Klinkt allemaal mooi maar ik heb t al vaker gehoord. Ik weet niet of ik nog de vechtlust in mij heb nu. Ik geloof hem gewoonweg niet. Hij vroeg voor nog een kans, ik heb gezegd dat ik t even wil aanzien en laten bezinken... dus dat is wat ik nu doe. Ik vind t moeilijk, moet je iemand zoveel tijd geven om zichzelf terug te vinden...? Had t hele vreemdgaan iemand niet meteen met beiden benen op de grond moeten zetten.. ik vind van wel maar wat ik hier dus ook lees werkt dat niet zo... dat vind ik moeilijk en onbegrijpelijk. Ik heb t idee dat vreemdgaan ook de vreemdganger veranderd of een soort van schild voor die persoon is zo van ik ben vreemdgegaan maar mijn partner wil mij nog steeds, onbewust worden ze volgens mij roekeloos en gevoelloos, ik weet niet goed hoe ik t moet verwoorden...
Ik vind t moeilijk... dat is alles wat ik er nu over kan zeggen eigenlijk....
Eens met wat Anna Cara zegt: het gaat om jouw gevoel. Er is volgens mij maar een zin die je hoeft te herhalen voor jezelf en ook tegen hem: "Beloftes zonder concrete veranderingen zijn manipulaties". Als je er nog de puf voor hebt, zou je met dat in gedachte de deur op een kier kunnen zetten en voor jezelf een tijdspanne kunnen bedenken waarop gebleken is dat die beloftes zijn concrete veranderingen zijn gebleken.
Maar ik zou echt de tijd nemen om nu goed te voelen of je dat echt wilt. Als je dat doet en over een maand of twee manden vindt hij het te lang duren, dan weet je genoeg imho
Hier had ik het gevoel dat mijn teleurstellende man daarnaast ook last had van een midlifecrisis. Dat besef deed mij inzien dat het niet in een maand over is. Daarom heb ik ons beiden de tijd gegeven om die gevoelens van grief en pijn te laten bezinken.
Door midlifecrisis kunnen mannen zo veranderen, dat je je achteraf afvraagt waarom je het niet eerder gemerkt hebt en je je afvraagt waar die man gebleven is waar je eens ‘ja’ tegen gezegd hebt. Vaak een frustratie uit gebrekkige carrière op een bepaald moment in hun carrière, terwijl er niets te klagen valt.
De man van Titiv geeft aan naar die plaats te willen vanwege de rust ipv werkstress. Zijn ontrouw kan voortkomen uit die onvrede. Op OO zijn meerdere draadjes waarin de partners in een midlifecrisis verzeild raakten en daarbij hun ‘rust’ zochten bij een Truus. Maar de bron was in eerste instantie niet Truus, maar onvrede op het werk. Belangrijk om dan te weten wat de aanleiding tot ontrouw was; MLC of verliefdheid.
——
De man van Titiv geeft aan dat zij hem daar niet meer naar toe mag laten gaan. Dat is gelijk aan op andermans bordje schuiven. Hij is zelf verantwoordelijk voor de beslissing waar hij overnacht. Titiv hoeft zijn hand niet vast te houden.
Embee3,
Zo eens met Anna-Cara!
Daar maakte ik direct korte mette mee!
Wat maakt dat hij het nodig vind nog contact met haar te hebben?
En de aanleiding hiervan is de zeven jaar die je benoemd. Als je draagkracht al nihil is mag hij wel tot het besef komen dat dit absoluut niet helpend is.
In mei is het 5 jaar geleden dat ik achter veelvuldig vreemdgaan kwam. Ik heb knopen doorgehakt en mijn man ook. Het was verschrikkelijk moeilijk.
Maar mijn eigenwaarde heb ik compleet omarmt en ik tollereer niet veel meer. Eigenlijkheeft het mij gewapend en ben ik uit de naïviteit gestapt.. Ik denk dat het tijd wordt dat je jezelf ook liefdevol gaat omarmen en je grenzen ( opnieuw) gaat afbakkeren.
Deze blog kwam ik ( toevallig?) vanavond tegen. Misschien heb je er wat aan.
En nog een waardevolle tip die ik je kan geven uit ervaring is blijf uit het conflict. Baker jou grens af en houd mri ' s waardevolle zin in gedachten.
https://www.loslaten.nu/over-je-grenzen-laten-gaan/
Boogschutter: mijn man had zo'n spijt...vertelde dat keer op keer. In het begin denk wel dagelijks of in n ieder geval een paar keer per week
Onze verwerking begon wel op een moment dat hij mij echt kwijt was. Hij heeft ervaren hoe het was dat hij mij kwijt was doordat hij vreemd was gegaan. We zijn 3 maanden uit elkaar geweest en daarvan elkaar 6 weken niet gezien.
Het was op die manier wel bij hem binnen gekomen wat het veroorzaakt had en dat hij een tweede kans kreeg bij mij, greep hij die met beide handen aan. Het vreemdgaan was op het moment van opbiechten wel al een tijdje voorbij maar ze zagen elkaar binnen het bedrijf. Ik zei...als je haar maar één seconde aankijkt..bij wijze van spreken. Even om duidelijk te maken dat er op geen enkele manier contact mogelijk was/ is. Ik ben in het dagelijks leven zelf geen keneau maar op het gebied van die collega heb ik meteen alle grenzen aangegeven en dat contact not done was...dus in jouw situatie...opmerking van collega naar jouw man over zijn nieuwe overhemd had mij al doen ontploffen. Echt zo manipulerend . Zo zie ik dat gewoon. Wel goed dat je man hier open in is.
Die collega van mijn man wilde ook gewoon vrienden blijven. Pffff...ja ja..
Mijn man ik hebben veel gesprekken gehad over dat we elkaar kwijt waren..dat had zo'n impact op ons gehad. Van daaruit konden we heel veel over ons gevoel naar elkaar toe kwijt. Het was voor mijn man ook een trauma om mij kwijt te zijn..eigenlijk alles kwijt te zijn. Hij woonde in bij een vriend. Kon daar terrecht. Maar daar sta je dan.
Sinds dat we weer samen zijn..heeft hij zijn kans gegrepen. Niet alleen met praten/ spijt betuigen..maar zijn hele houding is anders. De blik in zijn ogen is anders. Mijn man heeft ook zo vaak gezegd. Kon ik de tijd maar terug draaien. Maar helaas kan dat niet .
Ik weet nog dat hij zei dat hij dacht dat hij de bouwstenen weer op kon bouwen. Hij moest hard werken. Ik weet niet meer precies hoe of wat maar hij zou een kaart sturen of iets . Ik meldde hem op dat moment. Die kaart had er al moeten liggen..en niet 1 maar 2. Even om aan te geven dat hij tien stappen vooruit moest gaan lopen. Wilde hij mij terugwinnen moest hij keihard zijn best doen. Keer op keer. En dat doet hij nog steeds. Hij verslapt na 2 jaar nog steeds niet. Maar dit is wel een wisselwerking geweest. Vanuit mijn kant heb ik ook hard gewerkt.
En tja..5 maanden...het eerst jaar/ 1 1/2 jaar...las ik alles...veel over vreemdgaan alles wat los en vast was. Boeken besteld over het onderwerp. Ik was er dagelijks mee bezig. Vooral de eerst paar maanden denk ik. Hele draadjes hier gelezen over ontrouw. En wat een herkenning in emoties van diegene die ermee te maken hadden. Soms was er dan weer een hele dag voorbij. Ik gaf me er soms ook wel aan over hoor. Maar was soms echt wel een obsessie aan het worden. Pffff als ik daar weer aan terug denk. Mijn hemel echt niet normaal meer. Overal wat achter zoeken. Bah..zo'n naar gevoel.
Maar misschien was het wel nodig om te komen waar ik nu sta.
Dus idd...trek er echt 2 jaar voor uit. Denk dat de meeste hier dat kunnen beamen dat het sowieso zolang duurt dat je het een beetje verwerkt hebt. Mijn man dacht...2 jaar en dan is het klaar maar zo werkt het ook niet. Het blijft denk ik altijd als een duiveltje op je schouder aanwezig. Het vlamt alleen niet zo hevig meer ennde triggers worden minder.
titiv...heel goed dat je heel duidelijk je grenzen hebt aangegeven. Welke kant het ook opgaat je hebt gezegd. Tot hier en niet verder. Het is genoeg geweest.
Nu tijd voor hem om te laten zien dat hij JOU echt niet kwijt wilt. Hij heeft een 2e kans gekregen van je en die moet hij met beide handen aangrijpen.
Neem echt je tijd om goed na te denken. Wat wil JIJ.
flanagan: ik heb ook wel eens gedacht aan een midlife crisis. Man hier was altijd zo niet vrolijk. Kort lontje etc etc. Ook onvrede op werk.
Is vreemd gegaan( wat ik niet wist). Toen hij daar een eind aan had gemaakt...wilde hij een motor. Die heeft hij ook gekocht. Zo opeens..nou ja dacht ik. Het zal wel maar vond het wel een ietwat vreemde keuze omdat ik hem daar nooit over gehoord had. Achteraf misschien een keuze die de leegte moest opvullen die was ontstaan door het beëindigen van het online seksuele contact / sessies met collega.
Nou ja..de motor was van korte duur. Moest verkocht worden dat we uit elkaar waren. Hij had er 1 rit op gemaakt.
Nou ik hoop maar dat het zijn midlife crisis was. Kan er niet nog 1 aan.
Flanagan schreef op 05-05-2023 om 21:38:
Hier had ik het gevoel dat mijn teleurstellende man daarnaast ook last had van een midlifecrisis. Dat besef deed mij inzien dat het niet in een maand over is. Daarom heb ik ons beiden de tijd gegeven om die gevoelens van grief en pijn te laten bezinken.
Door midlifecrisis kunnen mannen zo veranderen, dat je je achteraf afvraagt waarom je het niet eerder gemerkt hebt en je je afvraagt waar die man gebleven is waar je eens ‘ja’ tegen gezegd hebt. Vaak een frustratie uit gebrekkige carrière op een bepaald moment in hun carrière, terwijl er niets te klagen valt.
De man van Titiv geeft aan naar die plaats te willen vanwege de rust ipv werkstress. Zijn ontrouw kan voortkomen uit die onvrede. Op OO zijn meerdere draadjes waarin de partners in een midlifecrisis verzeild raakten en daarbij hun ‘rust’ zochten bij een Truus. Maar de bron was in eerste instantie niet Truus, maar onvrede op het werk. Belangrijk om dan te weten wat de aanleiding tot ontrouw was; MLC of verliefdheid.
——
De man van Titiv geeft aan dat zij hem daar niet meer naar toe mag laten gaan. Dat is gelijk aan op andermans bordje schuiven. Hij is zelf verantwoordelijk voor de beslissing waar hij overnacht. Titiv hoeft zijn hand niet vast te houden.
Helemaal dit. Híj moet dat beslissen. Hij is je partner, niet je kind. Als hij daar niet meer heenging omdat jij dat niet wilt, waarom kan hij dan zelf die keuze niet maken zélfs niet als de boel op klappen staat of al geklapt is? Dat komt wat over als mooie praatjes wmb.
Max88 schreef op 06-05-2023 om 00:48:
[..]
Helemaal dit. Híj moet dat beslissen. Hij is je partner, niet je kind. Als hij daar niet meer heenging omdat jij dat niet wilt, waarom kan hij dan zelf die keuze niet maken zélfs niet als de boel op klappen staat of al geklapt is? Dat komt wat over als mooie praatjes wmb.
Helemaal mee eens!
Het verbaast mij dan ook totaal niet dat het nu loopt zoals het loopt, exact wat ik had verwacht dat er zou gebeuren. Ikzelf zou hier niet meer intrappen, hij heeft Titiv’s grenzen al té vaak volledig genegeerd.
Jaren geleden was dit zelfs haar enige harde eis, nooit meer naar daar, en zie wat hij daarmee deed…….compleet niets. En nu durft hij zelfs maar te zeggen dat zij hem moet verbieden, ik denk dat ik hem keihard in zijn gezicht had uitgelachen. Wat een clown zeg.
Titiv, natuurlijk is het aan jou om beslissingen te nemen en knopen door te hakken, maar ik denk dat je ook iets meer met jezelf aan de slag moet gaan (al dan niet met professionele hulp). Je zegt het één, maar doet het ander, waarom zou jouw man je überhaupt nog serieus nemen (deed ie al niet)?
RoodVruchtje schreef op 06-05-2023 om 13:33:
[..]
Helemaal mee eens!
Het verbaast mij dan ook totaal niet dat het nu loopt zoals het loopt, exact wat ik had verwacht dat er zou gebeuren. Ikzelf zou hier niet meer intrappen, hij heeft Titiv’s grenzen al té vaak volledig genegeerd.
Jaren geleden was dit zelfs haar enige harde eis, nooit meer naar daar, en zie wat hij daarmee deed…….compleet niets. En nu durft hij zelfs maar te zeggen dat zij hem moet verbieden, ik denk dat ik hem keihard in zijn gezicht had uitgelachen. Wat een clown zeg.
Titiv, natuurlijk is het aan jou om beslissingen te nemen en knopen door te hakken, maar ik denk dat je ook iets meer met jezelf aan de slag moet gaan (al dan niet met professionele hulp). Je zegt het één, maar doet het ander, waarom zou jouw man je überhaupt nog serieus nemen (deed ie al niet)?
Okay als het zo ligt (ik lees niet altijd alles) trek ik mijn woorden terug Titiv dat je tijd moet nemen om te voelen of je hem nog een kans geeft. Als het zo is als hierboven beschreven is er een patroon ontstaan waarbij je veel verdriet (en kwaadheid) voelt, het wordt je op een gegeven moment te veel, je wil de handdoek in de ring gooien, hij komt met beloftes en jij bindt weer in. En dan lijkt het weer even 'goed' of okay, totdat het gevoel van verdriet kwaadheid etc weer opnieuw begint bij je. Een cirkel van gepasseerde stations en de trein rijdt er vaak steeds sneller langs
Daarmee wordt het imho steeds moeilijker om door te zetten want je boet aan geloofwaardigheid en kracht in. Ook tegenover jezelf. Op een gegeven moment moet je dan het voornemen hebben om na je initiële gevoel van 'ik kap er ook mee' door te zetten, door de zure appel heen te bijten, al is het op verstand, ook gewoon streng zijn voor jezelf. Ook al is het met hulp van een therapeut.
Maar goed het kan ook een keuze zijn in deze cirkel te blijven natuurlijk. Als het per saldo, dus door de hele tijd heen genomen, goed voelt moet je dat natuurlijk doen. Dat is aan jou.
MRI schreef op 06-05-2023 om 14:21:
[..]
Daarmee wordt het imho steeds moeilijker om door te zetten want je boet aan geloofwaardigheid en kracht in. Ook tegenover jezelf. Op een gegeven moment moet je dan het voornemen hebben om na je initiële gevoel van 'ik kap er ook mee' door te zetten, door de zure appel heen te bijten, al is het op verstand, ook gewoon streng zijn voor jezelf. Ook al is het met hulp van een therapeut.
Maar goed het kan ook een keuze zijn in deze cirkel te blijven natuurlijk. Als het per saldo, dus door de hele tijd heen genomen, goed voelt moet je dat natuurlijk doen. Dat is aan jou.
Begrijp me niet verkeerd hoor, want ik zeg helemaal niet dat Titiv nu maar eens achter haar besluiten moet staan en de scheiding moet gaan aanvragen, dat is geheel aan haar uiteraard.
Het is alleen dat ik haar al zo vaak hier heb gelezen in negatieve zin, wat ook zeker begrijpelijk is (!), maar haar woorden hebben geen consequenties en dat bedoel ik te zeggen. Daarom had ik al voorspeld dat haar man met deze woorden zou terugkomen en Titiv het tóch weer in overweging zou nemen, dus niet achter haar woorden/gevoel/beslissing/grenzen staat. Helemaal prima wat mij betreft, maar het is dan ook niet mijn huwelijk, dus makkelijk lullen 😉
Daarom vroeg ik een poosje terug, na weer de zoveelste verdrietige post van Titiv, wanneer zij voor zichzelf ging kiezen. Kijk, prima als je dit forum gebruikt om je hart te luchten, daarop krijg je dan reacties/adviezen/spiegels, heel fijn.
Daar waar je bij de meesten hier, die gekozen hebben voor blijven, over een positief opbouwende herstart leest (uiteraard met de nodige terugvallen of triggers), miste ik dat bij Titiv, vandaar mijn vraag. En ja, ik heb gelezen dat niet meer naar dat land/die plaats afreizen haar enige eis was voor ‘blijven’, maar hij ging toch en zelfs niet 1 keer. Vandaar mijn advies professionele hulp voor zichzelf in te schakelen om alleen al haar eigen grenzen te kunnen stellen, maar dan mét consequenties.
Titiv schreef op 28-04-2023 om 10:45:
[..]
Ik snap wel hoor dat t goed bedoeld is en echt waar ik heb vaak aangegeven mss hebben we hulp nodig maar hij wil niet. En ik besef dat je sommige beslissingen maakt in een opwelling maar na 1,5 jaar kan ik wel met zekerheid zeggen dat ik er nu zeker van ben wat ik wil, hij heeft zoveel tijd van mij gekregen en hij is me nu echt kwijt, en mss ook beter voor hem want hij is duidelijk zijn weg kwijt, jammer na 18 jaar huwelijk maar ja, mensen veranderen. Mss vind hij juist rust zonder mij, en word hij terug happy. Ik gun t hem nog altijd. Hij is een ontzettend goede vader, dus hij is niet in en in slecht. Mss passen we gwn niet meer bij mekaar. Er is iets in mij gekrakt, ik voel geen liefde meer, wil hem niet meer, wil hem niet meer aanraken, wil ik terug wat ik had ja maar het is niet meer. Het gemis zal voor altijd blijven.
Knuffel terug ❤️
Tot heden wilde hij niet. Leg hem de keus voor; gezamenlijk wel hulp inschakelen want je hebt niet de indruk dat hij inziet wat zijn rol in jullie relatie is, je aan het lijntje houdt en jij je geloof in jullie meer dan ooit ziet stranden.
Die stap vraagt m.i. dan wel van jou om te wachten met scheiden; veranderingen zijn nu eenmaal voelbaarder wanneer je nog samen woont.
