Verder na ontrouw - deel 8

We zitten in een soort stilstaande bubbel op dit moment. Zijn nog wel delen van de week niet bij elkaar en als we beiden thuis zijn wel. Ik heb voor nu eigenlijk alles even losgelaten om gewoon te kunnen voelen wat ik nu echt wil en waar hij mee komt en dat is heel weinig vooral op dat vlak wat ik in mijn Posts van gisteren schreef.

Irtje schreef op 06-04-2025 om 20:41:

We zitten in een soort stilstaande bubbel op dit moment. Zijn nog wel delen van de week niet bij elkaar en als we beiden thuis zijn wel. Ik heb voor nu eigenlijk alles even losgelaten om gewoon te kunnen voelen wat ik nu echt wil en waar hij mee komt en dat is heel weinig vooral op dat vlak wat ik in mijn Posts van gisteren schreef.

Ah, oke. Dan snap ik je posts beter.

Ik vind niet dat je onredelijke dingen verlangt en dat je nu die emotionele verbinding wilt. Ik heb dat ook, maar ben nog geen 3 jaar onderweg, natuurlijk..

Ondoenlijk voelt dat voor mij. Ik puzzel nu anderhalfjaar op die rebus voor de oplossing en de oorzaak en het antwoord is nog lang niet in zicht. 

Jouw man is nog wel attent met complimentjes over uiterlijk etc. Dat vind ik wel positief, maar kan me voorstellen dat je op zoek bent naar die emotionele verbinding. Ik heb geen idee of je dat nog kan verwachten. Misschien komt het sneller omdat jullie nu wat dagen apart wonen. Dan moet hij zijn tijd wel goed benutten om erachter te komen hoe en wat. Heb je het idee dat er sinds jullie apart wonen iets is veranderd in hem? Maar misschien ook in jou en jouw gevoel? 

Irtje schreef op 05-04-2025 om 16:59:

Ter aanvulling; hij is actief in therapie om aan zijn eigen jeugdtrauma’s te werken. Wat hij daar geleerd en besproken heeft is dat hij betrouwbaar moest worden door open te communiceren over wat er bij hem speelt/aan de hand is. Ik moet aan mijn vertrouwen werken want dat kon hij niet voor mij oplossen volgens de therapeut. Dit was in mijn overcontrolerende periode.

Dit voelt voor mij krom want dan hebben we het niet meer over wat hij gedaan heeft en hoe hij na het uitkomen heeft gehandeld. Dan telt alleen het heden en dat hij openlijk over zijn gevoelens praat. Voelt voor mij als niet goed genoeg maar ik vraag mij dus af of ik niet te streng ben.

Hij gebruikt het nu als argument om verder te kunnen gaan en niet meer achterom te hoeven kijken want hij is nu eerlijk over zijn gevoelens en wat hem dwars zit.

Overigens zijn er in de afgelopen 3 jaar ook dingen gebeurt die niet kloppen, kan het niet hard maken, en als ik dan mijn intuïtie peil voelt het gewoon niet zuiver, maar hij houd zich dan zo van de domme en denk ik:ik ben toch niet gek 😵‍💫

Als ik het zo lees en het goed begrijp is je man nu op het punt van "ik heb mijn lesje geleerd, we hebben het er niet meer over en door!! (?) 

Dat is niet hoe herstel gaat. Jij bepaalt nl het tempo, hij de kwaliteit! 

Daarbij, je intuïtie geeft aan dat het niet goed zit. Dat moet je echt niet negeren. 🚩 

Dus nee, ik vind niet dat je te streng bent. 

LifeEvent! schreef op 06-04-2025 om 22:58:

[..]

Vooropgesteld is hoe de bedrieger zich gedraagt in het herstelproces het meest belangrijk. Wat de vrienden betreft. De psycholoog maakte een vergelijking met een sportwedstrijd. Je hebt ook support nodig, mensen die je graag zien winnen ipv verliezen. In die zin bedoel ik helpend. Het helpt niet als men je voor gek verklaart iemand een tweede kans te geven en om die reden aangeeft vriendschappen van 30 jaar te willen verbreken. Het voelt alsof ik niet meer aan hun voorwaarden van een vriendschap voldoe. Het geeft extra pijn en verdriet bij mij. Voelt als kiezen tussen mijn man en die vrienden. In die zin bedoel ik "niet helpend"

Tja ik kan me toch ook iets voorstellen bij het standpunt van die vrienden. (naast jouw pijn erom natuurlijk). Als zij inschatten dat jij door door te gaan met hem een toxische dynamiek in stand houdt, moeten zij dat dan blijven ondersteunen? Er wordt, door weer andere psychologen en deskundigen, aangeraden dat niet te doen. Dat als je ziet dat iemand zich weer in de nesten gaat steken hen daarin niet te steunen. Ik begrijp ook dat jij vindt dat je dat niet doet en dat je door alles wat jullie doorgemaakt hebben en de houding van je man jullie juist steun verdienen. Ik kan zien dat beide standpunten er naast elkaar kunnen bestaan. Blijft dat jij er veel pijn aan beleeft en dat is oprecht rot. 

Hun reden is niet omdat ze een toxische relatie zouden ondersteunen of bang dat ik mij weer in de nesten zou werken. 
Di verhalen ken ik en hen dat zelf meegemaakt met een vriendin die mishandeld werd en steeds naar hem terug ging. Ze waren juist altijd vol bewondering en jaloers dat ik zo'n romantische en liefdevolle man had. De schok was enorm dat juist hij vreemd was gegaan Hij is dus eng want bleek 2 gezichten te hebben. Ze wilden hem nooit meer zien en werden letterlijk misselijk als ze hem tegenkwamen. 
Ze vinden hem een misdadiger.. Een misdadiger verdient straf. Ik beloon hem juist vinden ze door hem te vergeven en een tweede kans te geven en omdat ze dat niet begrijpen kunnen ze met mij geen vriendschap meer hebben. Onze normen en waarden blijken totaal verschillend zeggen ze en er werd bijgehaald dat terugkijkend ik altijd al anders was dan zij, zoals veel serieuzer, gelovig (dat mijn geloof versterkt was door deze crisis begrepen ze al helemaal niet) en een wappie. Dat bedoelde ik met vriendschap op hun voorwaarden. 

Ik denk dat het voor niemand goed is je met je partner af te zonderen op een eiland. Je hebt ook sociale contacten nodig. Familie en vrienden die er voor je zijn. En tegen die mensen ben ik ook gewoon eerlijk. Zoiets groots verzwijgen is gewoon liegen. Natuurlijk mogen mensen hun eigen mening geven. Je hebt niets aan jaknikkers. En er zullen ook vrienden zijn die je laten vallen. Of mensen die je partner niet meer willen zien etc. Zelf blijf ik gewoon omgaan met vrienden die door zoiets gaan. Maar ik zou wel duidelijk mijn mening geven en de bedrieger toch anders gaan zien. Daar is hij nog wel welkom om. Want iedereen moet zelf zijn relatie inrichten toch? Als jij eindeloos samen wilt blijven in een ongezonde relatie moet je dat zelf weten. Maar ik zou daar niet over zwijgen. Het punt is dat veel mensen totaal niet om kunnen gaan met feedback of kritiek en dan zelf afhaken. 

LifeEvent! schreef op 07-04-2025 om 10:37:

Hun reden is niet omdat ze een toxische relatie zouden ondersteunen of bang dat ik mij weer in de nesten zou werken.
Di verhalen ken ik en hen dat zelf meegemaakt met een vriendin die mishandeld werd en steeds naar hem terug ging. Ze waren juist altijd vol bewondering en jaloers dat ik zo'n romantische en liefdevolle man had. De schok was enorm dat juist hij vreemd was gegaan Hij is dus eng want bleek 2 gezichten te hebben. Ze wilden hem nooit meer zien en werden letterlijk misselijk als ze hem tegenkwamen.
Ze vinden hem een misdadiger.. Een misdadiger verdient straf. Ik beloon hem juist vinden ze door hem te vergeven en een tweede kans te geven en omdat ze dat niet begrijpen kunnen ze met mij geen vriendschap meer hebben. Onze normen en waarden blijken totaal verschillend zeggen ze en er werd bijgehaald dat terugkijkend ik altijd al anders was dan zij, zoals veel serieuzer, gelovig (dat mijn geloof versterkt was door deze crisis begrepen ze al helemaal niet) en een wappie. Dat bedoelde ik met vriendschap op hun voorwaarden.

Ja maar zij kunnen dat toch juist als een toxische dynamiek zien? Dat het onder het mom van vergeving en groei gebeurt volgens jou kan hen alleen maar sterken in dat idee. Enfin, ik hoop dat je ergens steun kan vinden voor je verdriet over het verlies van deze vrienden want het kan natuurlijk heel goed dat zij inderdaad geen ruimte kunnen opbrengen voor jullie groei en vergeving. Als dat het geval is, heb je er eigenlijk niet veel aan verloren. Ze zullen dan op meer dan alleen dit gebied rigide en hard line zijn. 

Life Event. Het kan natuurlijk best dat jullie niet meer bij elkaar passen. Vriendschappen kunnen overgaan of veranderen. En als jij extremer bent geworden in jouw geloof of andere overtuigingen kan het natuurlijk best zijn dat jullie uit elkaar zijn gegroeid. En jouw man heeft toch ook duidelijk 2 gezichten. Dat contrast is wellicht heel groot als men altijd dacht dat jullie relatie zo goed was en hij een lieve en zachtaardige man. Dat maakt hem geen misdadiger. En of hij straf moet is niet aan hen maar aan jou (hoewel een scheiding geen straf is natuurlijk). Misschien ben jij toch beter op je plek met meer gelijkgezinden (bijvoorbeeld uit de kerkelijke kring).