Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
MRI schreef op 21-06-2024 om 11:28:
Vergeving is voor mij niet een daad van wilskracht maar de beschrijving van het eindstadium als alle emoties zijn doorlopen.
Wat onzettend goed gezegd. Die ga ik onthouden.
Gisteravond tijdens de appjes en het telefoontje had hij geblowt. Ik heb vandaag nog niets van hem gehoord. We delen een account ivm de kinderen en ik zag dat hij net huurwoningen aan het bekijken was. Nu is hij weer nuchter.
LifeEvent! schreef op 21-06-2024 om 06:47:
[..]
Mijn geloof is zeker een hele grote factor. Ik probeer naar mijn man met de ogen van Jezus te kijken maar dat heeft een aantal maanden geduurd voor ik dat kon. Wel kon ik in die tijd en nog steeds, terecht bij Hem, met mijn wanhoop, intense pijn en verdriet en bad ik om Zijn leiding in mijn leven. Langzaam werd dat duidelijker.
Klopt wat je zegt MRI! Steeds aangeven dat je door wil , steeds aangeven dat het je spijt van je bedrog en je leugens (zijn aandeel in de relatie komt ook aan de beurt dat zit nu nog verstopt door de schok=trauma , zijn onmacht pijn en verdriet) maar als die mist is opgetrokken komt dat wel.
Geef aan dat je op hem blijf wachten, niet pushen door steeds te melden dat je aan jezelf moet denken en aan je kinderen. Dat hij in het verleden lang boos bleef is een andere situatie. Ik kreeg na een paar weken het verwijt van mijn man dat hij geen hoop had op herstel omdat ik "langer dan andere mensen kon blijven hangen in het verleden en toen noemde hij het voorbeeld dat ik het lang moeilijk had met het stelen van mijn auto 28 jaar geleden". Woest werd ik! Nu vindt hij het van zichzelf ook een achterlijke vergelijking. Hij heeft wel meer dingen gezegd die eerste maanden die totaal niet relevant waren en mij heel boos maakte. Ik heb toen ook app contact verbroken en wilde hem niet meer zien. Ik zette de kinderen voor zijn deur af en reed dan weer weg Ik ben ook een half jaar niet in zijn huis geweest, ik kon het niet. Dan zei hij dat dat slecht was voor de kinderen. Mijn psycholoog noemde dat gedrag , wel cognitief maar geen emotioneel schuldbesef. Dat was ook een zelfbeschermingsmechanisme en dat veranderde door gesprekken met zijn psycholoog (ik wilde geen relatietherapie maar ieder een eigen psycholoog) het lezen van het artikel "eerste hulp bij vreemdgaan" van relatiehuis Rijnmond (link staat hierboven) en de tijd.
TIJD!
Maar wat jij vergeet, zo lijkt het in elk geval doordat je het steeds vergelijkt met je eigen situatie, is dat manlief in deze situatie dus als eerste ontrouw geweest is. Ik denk dat dat een essentieel verschil is met onze situaties.
Het is een opeenstapeling van fouten, eerst gaat man de fout in, daarna gaat vrouw de fout in, en daarna gaat man wederom de fout in, maar wordt die net op tijd betrapt. Ja kom op hoor. En als klap op de vuurpijl is het "ineens" allemaal de schuld van TO. ik vind dat rieken naar manipulatie. De manier waarop dit gebeurd, als ik zo lees wat TO zegt, is dat ze gewoon overal de schuld van krijgt en ik herken het gedrag heel erg. Vandaar dat ik aangaf: Grenzen stellen. Ik denk namelijk dat manlief gewoon weer een affaire aan het starten is. Dat aantrekken en afstoten. Herkenbaar.
Nina0011 schreef op 21-06-2024 om 13:24:
Gisteravond tijdens de appjes en het telefoontje had hij geblowt. Ik heb vandaag nog niets van hem gehoord. We delen een account ivm de kinderen en ik zag dat hij net huurwoningen aan het bekijken was. Nu is hij weer nuchter.
Ahja drugs... Met alle respect, maar als ik lees hoe jullie met elkaar omgaan vind ik het net een verhaal van een stel pubers. En dan komt er ook weer blowen om de hoek. Gebruik je zelf ook een of ander? Maakt 't allemaal niet minder heftig voor je, maar bij jullie verhaal denk ik vooral "Ga volwassen worden".
@Elledoris, ik vind je reactie best kwetsend. Nee, ik gebruik niks.
Elpisto schreef op 21-06-2024 om 13:41:
[..]
Maar wat jij vergeet, zo lijkt het in elk geval doordat je het steeds vergelijkt met je eigen situatie, is dat manlief in deze situatie dus als eerste ontrouw geweest is. Ik denk dat dat een essentieel verschil is met onze situaties.
Het is een opeenstapeling van fouten, eerst gaat man de fout in, daarna gaat vrouw de fout in, en daarna gaat man wederom de fout in, maar wordt die net op tijd betrapt. Ja kom op hoor. En als klap op de vuurpijl is het "ineens" allemaal de schuld van TO. ik vind dat rieken naar manipulatie. De manier waarop dit gebeurd, als ik zo lees wat TO zegt, is dat ze gewoon overal de schuld van krijgt en ik herken het gedrag heel erg. Vandaar dat ik aangaf: Grenzen stellen. Ik denk namelijk dat manlief gewoon weer een affaire aan het starten is. Dat aantrekken en afstoten. Herkenbaar.
Ja de term 'dubbele standaard' dringt zich op bij de man van Nina. Dat is entitlement. Het lijkt of hij bijna blij is dat hij een stok heeft om een hond te slaan. Daarin mag Nina wat mij betreft veel pittiger worden (wellicht mbv therapeut). Inderdaad: grenzen stellen. Voluit kunnen zeggen: ja het was niet mooi wat ik deed, het was niet mooi wat jij deed. En laten we nu doorpakken. 'Waarbij ik jou de ruimte geeft dit in je eentje te verwerken maar ik ga me niet langer heel schuldig voelen. We hebben allebei geen schone lei. ' En dan niet op allerlei argumenten ingaan.
Bir_F schreef op 21-06-2024 om 09:58:
[..]
En met die instelling heb je dan toch niet goed de bijbel gelezen..
Ik heb er een poos geleden in een preek ook nog over gehoord. Echtbreken wordt gezien als een van de ergste zonden en je hebt absoluut van God ‘toestemming’ om dan je huwelijk te verbreken.
Vergeving is alleen mogelijk (en wordt op aangedrongen in de bijbel) bij oprecht berouw. Bij geen berouw hoeft er geen vergeving te zijn. Dan mag je je moeite bij Hem neerleggen.
Ik heb wel de Bijbel goed gelezen op dat punt. Overspel is idd een Bijbelse reden voor scheiden als er geen berouw is.
In het begin miste ik ook berouw, ik zag alleen spijt en schaamte. Dat is geen berouw. Dat kwam pas nadat hij de volledige verantwoordelijkheid had genomen, hij werd toen letterlijk ziek en was tot niets meer in staat lichamelijk en geestelijk. Hij begon te walgen van zichzelf dat hij tot zulke vreselijke dingen in staat bleek te zijn terwijl hij zelf ook overspel van zijn eerste vrouw heeft meegemaakt. Ik werd ook boos in het begin toen mensen uit de kerk mij wezen op de tekst uit de Bijbel dat God scheiding niet wil.
Vergeving is een proces wat ingaat bij erkenning, volledig inzien van vreselijke daden en schuld betonen steeds weer opnieuw als dat nodig is. En de consequenties van zijn daden aanvaarden zoals dat hij voor zijn kinderen van zijn voetstuk is gevallen. Zijn oudste zoon wilde een tijdlang niets van hem weten. Hij begrijpt dat collega's vrienden en familie hem een klootzak vinden. Hij onderging en gaat de hoon als hij zich ergens vertoonde op zijn werk of als hij net de nek aangekeken werd (we werken bij hetzelfde bedrijf maar ik ben de eerste maanden ziek geweest ). Ook is het confronterend voor hem om te merken dat ik met de kinderen een "nieuw leven/ritme" heb opgebouwd. Hij maakt daar geen deel meer van uit zoals voor zijn ontmaskering maar ziet het als de consequenties. Dus bij oprecht berouw idd. En dat zag ik ontstaan na een paar maanden en zie ik nog steeds!
Hij weet ook dat het een wankel evenwicht is, dat proces van vergeven.. Stap voor stap ik krijg alle ruimte. Ik herken veel in het proces van Henk met zijn vrouw. Samen huilen, spijt betuigen, praten maar ook genieten van de momenten dat het intens voelt samen.
Ik begrijp niet waar andere mensen zich mee bemoeien. Stel iemand doet zoiets. Wat gaat jou als buitenstaander dat dan aan? Bijna alle mensen maken in hun leven grote fouten. Laten we naar onszelf kijken en niet naar anderen.
Verder Nina ik zou waakzaam zijn wat betreft drugs. Dat is verdoving en wegvluchten van de realiteit ipv de oorzaken aanpakken. Als hij dit doet komen jullie niets Verder.
Elpisto schreef op 21-06-2024 om 13:41:
[..]
Maar wat jij vergeet, zo lijkt het in elk geval doordat je het steeds vergelijkt met je eigen situatie, is dat manlief in deze situatie dus als eerste ontrouw geweest is. Ik denk dat dat een essentieel verschil is met onze situaties.
Het is een opeenstapeling van fouten, eerst gaat man de fout in, daarna gaat vrouw de fout in, en daarna gaat man wederom de fout in, maar wordt die net op tijd betrapt. Ja kom op hoor. En als klap op de vuurpijl is het "ineens" allemaal de schuld van TO. ik vind dat rieken naar manipulatie. De manier waarop dit gebeurd, als ik zo lees wat TO zegt, is dat ze gewoon overal de schuld van krijgt en ik herken het gedrag heel erg. Vandaar dat ik aangaf: Grenzen stellen. Ik denk namelijk dat manlief gewoon weer een affaire aan het starten is. Dat aantrekken en afstoten. Herkenbaar.
Dat vergeet ik niet hoor. Wat man van Nina heeft gedaan is ook heel erg fout geweest. (een zoen met de ene en op een andere vrouw verliefd worden en daarmee een hotelafspraak wilde maken maar net op tijd is betrapt, zo begrijp ik) ik weet daar verder het fijne niet van. Dat moet ook zeker aan de orde komen in hun proces straks en hij moet daar de verantwoording voor nemen. Ik denk echter niet, dat het hier "de pot verwijt de ketel" story is. Maar is de man van Nina enorm gekwetst door de leugens over het overspel zelf.
Nb
Ik begrijp uit de reacties dat ik mensen heb gekwetst. Ieder reageert vanuit eigen ervaring denk ik. Dus generaliseren van mij dat ieder die gescheiden is vindt dat de ander moet wegwezen of niet moet zeuren als je doorgaat is niet tactisch geweest.
Excuses!
Ik ga/probeer het bij mijzelf te houden. De ander kan daarmee doen wat hij/zij kan gebruiken.
Anna Cara schreef op 21-06-2024 om 09:04:
Nina, wat mij opvalt is dat je niet in gaat hier op wat je schreef dat hij eerst wat deed en na jouw vreemdgaan verliefd werd en bij jou weg wilde voor andere vrouw. Hoe zit dit nou?
Ik begrijp namelijk niet goed dat jij in rol zit van vreemdgaander en foute vrouw, terwijl je zegt dat hij jou wilde verlaten. Waarom ben jij niet boos daarover? Waarom zie jij hem niet als ook vreemdgegaan?
Mijn man ging vreemd en ik was helemaal van slag uit ongeloof. Verdrietig maar later werd ik boos. Heel heel boos. En de enorme boosheid maskeerde vooral mijn pijn. Ook ik zag mijn man met haar voor zich. Ook mijn man zei sorry maar wat kocht ik daarvoor? Ik twijfelde sterk aan verder gaan met hem. Hoe kon ik? Waarom zou ik? Wij kwamen terecht in bepaalde communicatie en dat zie ik beetje terug in jouw beschrijving van gesprekken en gedrag. Wilde ook meteen weten of ik wilde scheiden. Dat jij die vraag over scheiden meermaals voorlegt heeft geen zin. Hoofd en hart botsen. Wat ik nodig had was met rust gelaten worden. Tijd. En ik wist het oprecht even niet meer. Of ik wel kon vergeven. Wel verder wilde met de man die mij pijn had gedaan.
Je wil verder met hem toch? Geef hem dan tijd. Vindt rust. Voor jezelf, je kinderen en hem.
Mijn motto is scheiden kan altijd nog.
Mooi beschreven!
MRI schreef op 21-06-2024 om 11:28:
lifeEvent: je schrijft" Ik probeer naar mijn man met de ogen van Jezus te kijken"
Daar voel ik een jezelf boven de menselijke emoties plaatsen in. En natuurlijk hebben we allemaal die prachtige vergevingsgezinde vonk in ons. Maar zoals ik al eerder zei: eigenlijk kan je de ander niet vergeven, dat kan alleen een Hogere Macht doen. En maar al te vaak probeert men de ander te 'vergeven' om door te kunnen gaan met de relatie. Dat mag maar men moet dan niet verbaasd zijn als in een later stadium de emoties uit de krochten van het eenvoudige menszijn komen opborrelen. Ik zie je mooie intenties hoor, maar het voelt of er iets dwingends in zit. Het kan ook hovaardigheid zijn, te snel willen gaan en daardoor natuurlijk emoties overslaan. Vergeving is voor mij niet een daad van wilskracht maar de beschrijving van het eindstadium als alle emoties zijn doorlopen.Natuurlijk is het fijn als jullie er mooier uitkomen en dat hoop ik voor jullie. Ik vind allebei een eigen psycholoog bijvoorbeeld een hele goede greep. Kun je nader toelichten waarom je dat wilde? Ik heb het niet altijd zo op relatietherapeuten, tenzij ze enorm goed de dynamiek kunnen blootleggen en niet zich meteen als een soort mediator opstellen.
Ik hoop dat in mijn vorige posts over vergeving duidelijk is hoe ik erin sta. Je hebt er een mooie formulering voor gemaakt en daar ben ik het absoluut mee eens. Het staat of valt wel met de intentie van allebei. Van de dader en het slachtoffer dus, of alle emoties doorlopen kunnen worden. Mijn psycholoog zei het zo " het is niet een kwestie van, ik wil wel vergeven maar kan het niet maar, is er de bereidheid/de wil om te vergeven/veranderen" En van de ander mag je daar tijd voor vragen.
Je vraag waarom 2 psychologen. Mijn man zei meteen dat hij naar de psycholoog wilde omdat hij de Waarom vragen niet kon beantwoorden. Waarom je vrouw en kinderen zoveel pijn doen en beschadigen terwijl hij van ons hield en zelf wist hoe het voelde om jarenlang bedrogen te zijn. Waar kwam zijn egocentrische daad vandaan? Etc
Daarnaast wilde hij relatietherapie, dat hadden we echter net 1,5 jaar gehad, dus 0 vertrouwen en bovendien wilde ik scheiden.
Mij werd door de manager een psycholoog aangeboden voor 12 sessies om het overspel te verwerken en hoe om te gaan met hem en collega's op het werk. Door haar werd na 2 maanden geadviseerd ook gesprekken te hebben met zijn psycholoog en man, waarbij zij 2 x mee is gegaan. Toen mijn sessies waren afgesloten ben ik soms met man mee gegaan naar therapie en hebben we daarnaast relatie therapie sinds mei (begon met een weekend intensief van 9 uur lang gesprekken)
Man is geweest en weer vertrokken. Zn pa was teleurgesteld geweest dat ie weg ging, dacht dat ze samen voetbal zouden kijken. Dus hij keek constant op de klok en zodra het bijna begon was ie vertrokken.
Alles wat ik zeg irriteert hem. Toen ik bijvoorbeeld zei dat ik hem rust geef (omdat ik bijvoorbeeld wacht tot hij contact zoekt en hem niet app of bel of wat dan ook). Maar zelfs dan wordt hij nog boos, want ik vraag hem niet eens of hij het fijn vindt. Ik ben even uitgepraat.
Nina0011 schreef op 21-06-2024 om 21:05:
Man is geweest en weer vertrokken. Zn pa was teleurgesteld geweest dat ie weg ging, dacht dat ze samen voetbal zouden kijken. Dus hij keek constant op de klok en zodra het bijna begon was ie vertrokken.
Alles wat ik zeg irriteert hem. Toen ik bijvoorbeeld zei dat ik hem rust geef (omdat ik bijvoorbeeld wacht tot hij contact zoekt en hem niet app of bel of wat dan ook). Maar zelfs dan wordt hij nog boos, want ik vraag hem niet eens of hij het fijn vindt. Ik ben even uitgepraat.
Je kan even niets goed doen. Heel herkenbaar. Zo was mijn gedrag ook. Ik haatte hem!
LifeEvent! schreef op 21-06-2024 om 23:33:
[..]
Je kan even niets goed doen. Heel herkenbaar. Zo was mijn gedrag ook. Ik haatte hem!
Ja okay maar had jij ook twee keer een scheve schaats gereden daarvoor?
Ik zou er denk ik in jouw geval een punt achter zetten, Nina. Jullie hebben er beide een potje van gemaakt. Als ik zie hoe jullie nu met elkaar omgaan, zou ik denken dat het te complex is om dit goed te boven te komen. Wie het eerst of het laatst was met vreemdgaan doet er denk ik niet zoveel toe. Van beide kanten is er zoveel vertrouwen geschaad, ik denk dat dat toch de hele tijd blijft oppoppen. Er is dan altijd wel iemand die een reden kan vinden om boos of gekwetst te zijn. Hoe jullie nu met elkaar omgaan, daar zou ik op die manier niet mee doorgaan. Dat hij huurwoningen bekijkt vind ik niet raar als hij bij zijn ouders zit en het met jou niet goed loopt. Dat hij voetbal wilde kijken is ook niet zo raar, dat wilden heel veel mannen die dag. Maar jij ziet dat soort dingen dan als ‘Zie je wel, hij houdt toch niet van me.’ Jij geeft hem tijd, hij ziet dat als onverschilligheid en Zie je wel, ze houdt niet van me. En zo kun je eindeloos doorgaan. Maar er is geen vertrouwen meer en het vertrouwen in elkaar groeit op deze manier ook niet.
