Verder na ontrouw - deel 8

Irtje, wil je delen wat dat "er" was? 

Irtje schreef op 08-05-2024 om 22:33:

[..]

Hoi Peet’52,

Wat je hier schrijft is zoooo herkenbaar!!!

Wij zijn nu twee jaar verder en een paar weken geleden heeft ‘er’ iets plaatsgevonden. Ik dacht dat we nu eindelijk op de goede weg zaten en dat ik dit alles steeds meer achter mij kon laten. Helaas dus! Het treft mij als een mokerslag en ik merk dat ik (weer) helemaal ontregeld ben.

Al mijn tijd en energie die ik nodig heb voor andere zaken gaat weer zitten in speuren/conroleren en er constant mee bezig zijn in mijn hoofd. Ik wil dit niet meer ik ben er zo klaar mee. Voor het eerst dat ik nu echt overweeg om alleen verder te gaan. Ik vind het voor de kinderen heel naar en ook wat we hebben opgebouwd maar zo kom ik gewoon niet verder.

Mijn energie is gewoon op en ik kan wel iets heel graag willen maar het moet ook gaan. Volgende week een gesprek met mijn therapeut, ik hoop dan zaken op een rij te kunnen zetten.

Jij heel veel kracht, sterkte en wijsheid in deze tijd toegewenst ❤️

Irtje schreef op 08-05-2024 om 22:33:

[..]

Hoi Peet’52,

Wat je hier schrijft is zoooo herkenbaar!!!

Wij zijn nu twee jaar verder en een paar weken geleden heeft ‘er’ iets plaatsgevonden. Ik dacht dat we nu eindelijk op de goede weg zaten en dat ik dit alles steeds meer achter mij kon laten. Helaas dus! Het treft mij als een mokerslag en ik merk dat ik (weer) helemaal ontregeld ben.

Al mijn tijd en energie die ik nodig heb voor andere zaken gaat weer zitten in speuren/conroleren en er constant mee bezig zijn in mijn hoofd. Ik wil dit niet meer ik ben er zo klaar mee. Voor het eerst dat ik nu echt overweeg om alleen verder te gaan. Ik vind het voor de kinderen heel naar en ook wat we hebben opgebouwd maar zo kom ik gewoon niet verder.

Mijn energie is gewoon op en ik kan wel iets heel graag willen maar het moet ook gaan. Volgende week een gesprek met mijn therapeut, ik hoop dan zaken op een rij te kunnen zetten.

Jij heel veel kracht, sterkte en wijsheid in deze tijd toegewenst ❤️

Hai Irtje.

Het is soms om moedeloos van te worden hé.  Soms denk je dat je al heel veel verwerkt hebt om zomaar opeens weer een terugval te krijgen. Nooit van tevoren bedacht dat het zo lastig zou zijn.

Maar zoals meerdere mensen ervaren. Het is ook een leerproces. En alles is een keuze. Van jezelf en van je partner.

Ik heb gisteren een goed gesprek gehad waarin ik aangegeven heb dat voor mij delen helen is. Dus ik moet mijn gevoel delen wil het stukje bij mij geheeld worden. En op deze manier weer verder te kunnen.

Nu weer even leren van beide kanten om dat zonder verwijten te doen. En de tijd zal het leren. 

Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn angst gedeeld heb en aangegeven heb.

En ja die controle. Daar kun je je in verliezen. Dat wij net samen verder gingen voelde ik me altijd zo slecht als ik dat gedaan had. Maar nu denk ik. Ik had dat nooit gedaan als man mij niet bedrogen had. En soms heb je zo'n dag dat je je even laat gaan. 

Jij ook heel veel sterkte😘

Irtje schreef op 10-05-2024 om 10:43:

[..]

Dag LiveEvent!

Zonder compleet in detail te treden ivm meelezers😉; dat ‘er’ bestaat uit een serie gedragingen, locatie van zijn Phone die ineens ‘anders ’ was na maanden stabiel te zijn geweest ed en gewoon gut feeling, op de dag zelf.

Ik kan dit niet verklaren maar ik denk dat de meesten van jullie hier begrijpen wat ik bedoel.

Eergisteren toch mee geconfronteerd maar omdat het geen echt bewijzen zijn blijft het zoals altijd hangen in vaagheid. Dat laatste raakt mij vooral.

Wees nu gewoon eens eerlijk denk ik dan. Dit maakt zoveel meer kapot dan wat hij gedaan zou hebben, want ik realiseer mij dat je jarenlang gedrag (verslaving) niet zomaar ineens kwijt bent, en dat is niet erg als we er maar over kunnen praten.

Daarnaast doet hij echt zijn stinkende best voor ons en dat zie en voel ik ook. Maar dat laatste stukje, praten over zijn verslaving dat blijft moeilijk.

Maar heeft hij er wel met anderen over gepraat? Stoppen met een verslaving is één ding, het volhouden moeilijker, zeker bij seksverslaving dat helaas de grootste terugval kent. 

Zou hij niet aan herstel kunnen werken, bijvoorbeeld door naar de AA voor seksverslaafden te gaan: https://www.slaa-nederland.nl/nl/contact-en-bijeenkomsten

Het is rot, er zal veel schaamte bij hem zitten en dat is lastig met je partner te delen

En het is ook rot voor jou. Heel veel sterkte

Ha MRI,

Hij heeft er tot nu toe alleen met de therapeut over gesproken en dan nog maar tot bepaalde diepte. 
Het is voor hem heel moeilijk bij zijn gevoelens te komen, zeker deze. Hij blijft ook maar volhouden dat het alleen een lichamelijke behoefte was verder niet maar dat is natuurlijk niet zo, hij vluchtte uit de situatie (druk gezinsleven waarbij er minder tijd en aandacht voor hem was) waar hij niet mee om kon gaan. Heeft met zijn jeugd te maken. Het was dus vooral een emotionele vlucht.

Ik denk dat het heel veel tijd zal kosten voor hem om dit te kunnen toegeven. Ik zal op een rustig moment de praatgroep ter sprake brengen, dank voor het meedenken, kan hem (ons) zeker verder helpen, super!

Irtje schreef op 10-05-2024 om 11:52:

Ha MRI,

Hij heeft er tot nu toe alleen met de therapeut over gesproken en dan nog maar tot bepaalde diepte.
Het is voor hem heel moeilijk bij zijn gevoelens te komen, zeker deze. Hij blijft ook maar volhouden dat het alleen een lichamelijke behoefte was verder niet maar dat is natuurlijk niet zo, hij vluchtte uit de situatie (druk gezinsleven waarbij er minder tijd en aandacht voor hem was) waar hij niet mee om kon gaan. Heeft met zijn jeugd te maken. Het was dus vooral een emotionele vlucht.

Ik denk dat het heel veel tijd zal kosten voor hem om dit te kunnen toegeven. Ik zal op een rustig moment de praatgroep ter sprake brengen, dank voor het meedenken, kan hem (ons) zeker verder helpen, super!

Graag gedaan hoor. Ja het is natuurlijk een coping mechanisme, die seksverslaving. En niet bij zijn gevoelens kunnen komen is waarschijnlijk juist de oorzaak van dit nodig (gehad) hebben. 

Er zijn ook hele fijne mannengroepen, waar het niet over seksverslaving gaat maar eerder om vanuit mannelijk perspectief begrip kunnen vinden voor allerlei zaken. Ik heb verscheidene vrienden die daar veel baat bij hebben gehad. Bijvoorbeeld: https://www.mkpnederland.nl/

Peet52! schreef op 07-05-2024 om 15:45:

[..]

Ik deel je mening. Het hele verhaal van theekannetje is een mooi inzicht. Hoe triest het ook is waarom je dan uiteindelijk tot zo'n inzicht kan komen. Alhoewel ik theekannetje altijd al heel sterk vond overkomen dat ze met haar man verder was gegaan na zijn ontrouw.

Heel veel sterkte theekannetje. En vind je verhaal juist heel waardevol dat je het deelt ook omdat het laat zien hoe je er nu mee omgaat en dat het dan van ondergeschikt belang is omdat al je aandacht nu voor je ziekte is en het bestrijden daarvan. En zo fijn dat je dan kan voelen wat jij voor je man betekent.

Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen😘

❤️

Even een update van mij.
Mijn man is de afgelopen weken 180 graden gedraaid. Doet zijn best, staat open voor moeilijke gesprekken, kijkt positief naar onze toekomst samen en wil er echt 100% voor gaan. 
 Dat voel ik nu ook (eindelijk) meer. 

Bij mij zorgt dat echter op dit moment voor spanningen. Want ik voel nu opeens dat ik ook een keuze heb. Wat wil ik eigenlijk? En dat maakt me zenuwachtig. Mijn verstand en mijn gevoel zijn in gevecht met elkaar.
Het verstand zegt: dit staat voor altijd tussen jullie in. Dit gaat niet goed komen. Ga voor je eigen geluk, kies voor jezelf. 
Het gevoel zegt: het is nog vers, geef het tijd, geef niet zomaar je gezinnetje op. Jullie hadden het goed samen. Dit kan goed komen. 

Ik hoef nog geen keuze te maken, en die ga ik ook nog niet maken. Mijn man is aan zet nu. Laat hem maar moeite doen voor ons. Ik heb een grens in gedachten en ondertussen werk ik aan mezelf.

Maar wat blijft dit pittig zeg. Dacht ik op het goede spoor te zitten omdat man nu positief is, schiet bij mij nu de twijfel extra toe... 

Herkenbaar voor anderen?

Ja hoor heel herkenbaar. En meestal wil je ook dat het goedkomt. Je wilt vroeger weer terug en de gedachte aan een onbekende toekomst alleen lokt meestal niet. 

Hou wel goed in de gaten dat dit een structurele verandering gaat zijn. Geen tijdelijke opleving van een paar weken of maanden om daarna weer terug te zakken in het oude en vertroude patroon. Want ook voor je partner is het oude vertrouwde makkelijker dan alleen verder. Maar dat moet dan wel om de goede redenen zijn (jou als partner en persoon). Let daarbij op wat hij doet (daden) en niet wat hij zegt (loze woorden zeggen niets, het gaat om de daden). 

Hi Ylja. Wat ik herken is dat het een proces is waarin veranderingen ook leiden tot ruimte voor andere vragen en verwerking. Blijkbaar voel dat er nu ruimte is voor deze vraag of dat het nodig is om deze vraag te beantwoorden. Ik denk ook dat het heel goed is je dit te realiseren: in mijn ogen moet je namelijk op een manier opnieuw voor je relatie kiezen (als je samen door wilt). Ik heb op enkele momenten gedacht en gevoeld dat mijn huwelijk voorbij was. Dat is achteraf voor mij heel goed geweest. Om te beseffen dat het mijn eigen keuze is om wel door te gaan, dat ik dat zelf wil, dat ik ook autonoom ben. En het gaf ergens een gevoel van veiligheid daarmee ook aan mijn vrouw duidelijk te maken dat dit zwaar, zwaar, zwaar over mijn grens was.

Dus ik zou zeggen: omarm het, het lijkt me een gezond stukje. Maar dat maakt het niet makkelijker. Want snap dat het ook ontmoedigend voelt. Zowel voor jou als voor hem. Maar daarmee ook een mooie check of jullie dat samen aankunnen en hij blijft laten zien dat er iets veranderd is.

Hoi Ylja,
Ja herkenbaar. Bij mij was het wel zo dat man meteen die draai maakte. Toen de affaire aan het licht kwam was er meteen de ontnuchtering.
Bij mijn man zat er ook veel angst voor het uitkomen van de affaire wat ervoor zorgde dat hij ermee bezig bleef. Angst om het cirkeltje te doorbreken.

Waar ik vandaag zelf nog mee bezig was na luisteren naar een podcast over seksualiteit en relaties: 
Als je de angst onder ogen kunt zien is er ruimte voor groei. Ik zie nu zelf ook waar het misging. Dat helpt ook in het verwerken. Bij ons was er toch iets mis in de connectie, ook al leek het aan de oppervlakte helemaal goed te gaan tussen ons. Als je het aan mensen in onze omgeving zou vragen: mooi gelukkig stel. Nooit ruzie, grotendeels zelfde interesses, leuke vrienden, fijne vakanties. Qua sex kwam het wel op steeds lager pitje. Ik dacht altijd, dat komt wel weer, nu even druk/veel stress/ geen tijd... terwijl ik voorheen erg van kan genieten.
Las laatst dat er bij een vrouw vaak eerst goede verbinding moet zijn en dat er dan ruimte komt voor sex en bij een man (vaak) andersom, en daardoor meer verbinding. Herken dat ook wel. Man heeft op bepaald moment gevoel gekregen dat hij het niet goed genoeg deed op dit gebied en heeft hier niet goed of duidelijk over gecommuniceerd. Als er dan iemand anders in beeld komt die alleen maar halleluja zegt en waar het alleen leuk en spannend is en die altijd zin heeft... Dat is dan heel erg verleidelijk en je denkt dan niet na over de consequenties. Als hij de consequenties goed had overzien was hij er niet aan begonnen.
Om positief te eindigen: Er is nu wel een enorme groei op alle vlakken.
Voor intiem zijn maken we nu veel meer tijd op betere momenten. We zorgen voor betere voorwaarden (slot op slaapkamerdeur, zodat kinderen niet kunnen storen en we geen angst hebben dat ze plots op slaapkamer staan), we gaan regelmatig nachtje weg, we gaan vroeg naar bed ipv moe naar bed zodat je er te moe voor bent, muziekje opzetten helpt voor mij ook heel erg en ook mezelf mooi maken hebt mij. 
Dus de frequentie en kwaliteit is nu dik in orde, dat helpt echt voor een betere verbinding. Ik heb me ook verdiept in wat ik nu precies fijn vind en geef dat beter aan. Nooit te oud om te leren. 

Mooi geschreven." Als je de angst onder ogen kunt zien". Is zeker zo.

Mijn grootste angst. Dat man nog een keer vreemdging/  gaat. Is dat realistisch gezien zijn gedrag en ook de verbinding( die er meestal is behalve als ik in mijn angst leef en tegen hem aan schop( figuurlijk dan). Dan kan ik even niet onze groei zien. Dan heb ik geen boodschap aan hoe we gegroeid zijn. Maar leef ik in angst. En dan komen de grootste twijfels.

Ja, dat is heel naar gevoel. Ik ken dat gevoel maar al te goed. Helpt om dan te beseffen dat het slechts een emotie is en dat je zelf kunt bepalen wat je ermee doet. Door dit keer op keer opnieuw te doen wordt je er steeds beter in.
Fijn weekend allemaal xxx

MRI schreef op 04-05-2024 om 16:10:

[..]
Stonewalling en grey rock methode zijn verschillende dingen (maar miss bedoelje dat ook?) Eerste is een passief agressieve manier om iemand te straffen door iemand dood te zwijgen. Tweede is een manier om zelf niet beschadigd te raken door een manipulatief persoon waarmee je wel om moet gaan (bv ex). Dan reageer je zo algemeen mogelijk om niet in een emotioneel conflict verstrikt te raken (ja je hoort van alles, overal is wel eens wat)

Dit komt even binnen bij mij. Off topic, maar mijn moeder deed dit 2e altijd, dat algemene praten. Als een gewoonte. Ook naar mij als kind. Dus de andere persoon hoefde helemaal niet manipulatief te zijn, misschien dat dat vroeger in haar leven wel zo is geweest. Ze praatte altijd in van die gemeenplaatsen, van die spreekwoordachtige dooddoeners. Ik kan zo even niet de goede voorbeelden vinden, maar van die zinnetjes zoals ‘God straft meteen’, maar zo had ze er nog veel meer (ook zonder god).

Ik heb het topic weer bij gelezen. Wat ik me wel afvraag is, is of het wel altijd een verslaving is. Alsof de relatie van de vreemdganger met die ander niet echt serieus te nemen is. Alsof de langste relatie altijd het beste is. Maar het kan toch ook zijn dat hij iemand ontmoet heeft waar het gewoon beter mee klikt?