Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


Wat off-topic bij wat er nu uitgewisseld wordt: zijn er films die jullie hebben gekeken die hebben geholpen in jouw proces?

Ik heb dit weekend Unfaithful gekeken. Vond het erg pijnlijk. Natuurlijk weer een ander verhaal, maar er zaten elementen die raken aan het verhaal hier. Als dat beeld krijgt komt dat wel even binnen. Ergens had ik m liever niet gezien en ergens heeft het geholpen het gevoel weer even ruimte te geven. Dus, nog kijktips?

Om heel eerlijk te zijn geen enkele. Voor mij is het een afgesloten periode in mijn leven. Iets wat ik achter mij heb gelaten. Het komt af en toe wel eens terug maar ik ga het niet bewust opzoeken. Liever luister ik af en toe naar leuke podcast over relaties in het algemeen. Omdat wat mij betreft er in een goede relatie geen ruimte is voor een derde.

Ik denk dat ik een anoniem bericht ga sturen of een brief. Ik ben toch erg bang dat hij me er op aan gaat kijken en dit dus toch iets betekent voor onze vriendschap. Ook in de vriendengroep. Wel wil ik dat zij de info krijgt en wat ze er vervolgens mee doet is natuurlijk aan haar. 

Dankjewel!

GekkeHenkie100 schreef op 07-04-2024 om 12:33:

Wat off-topic bij wat er nu uitgewisseld wordt: zijn er films die jullie hebben gekeken die hebben geholpen in jouw proces?

Ik heb dit weekend Unfaithful gekeken. Vond het erg pijnlijk. Natuurlijk weer een ander verhaal, maar er zaten elementen die raken aan het verhaal hier. Als dat beeld krijgt komt dat wel even binnen. Ergens had ik m liever niet gezien en ergens heeft het geholpen het gevoel weer even ruimte te geven. Dus, nog kijktips?

Ik ervaar dat ik het nog steeds  ongemakkelijk vind als er vreemdgaan voorkomt tijdens bijv. Een film. De eerst keer kreeg ik het helemaal benauwd en man ook weet ik nog.

Voorheen vond ik het gewoon vermakelijk. Zonder dat ik daar enige gevoelens bij had. Maar dat is natuurlijk logisch. Het staat dan ver van je af.

Kijktips..nee. ik heb wel ooit een serie gekeken. The affair...geweldige serie vond ik toen. Die heb ik gekeken voordat ik er zelf mee te maken had. Idd...je kijkt er toch met andere ogen naar. 

Hoewel ik steeds meer ervaar dat het steeds verder van me af begint te staan.

Heb je de film samen met je vrouw gekeken?

Veertje80 schreef op 07-04-2024 om 20:19:

Ik denk dat ik een anoniem bericht ga sturen of een brief. Ik ben toch erg bang dat hij me er op aan gaat kijken en dit dus toch iets betekent voor onze vriendschap. Ook in de vriendengroep. Wel wil ik dat zij de info krijgt en wat ze er vervolgens mee doet is natuurlijk aan haar.

Dankjewel!

Ik snap dat het ingewikkeld is.Vooral als je samen in een vriendengroep zit. Maar ik als bedrogene zou jet heel fijn gevonden hebben als mensen mij dingen verteld zouden hebben. En als je een goede vriendin van de vrouw bent zou ik het zeker doen.

Informatie vanuit de vreemdganger wordt vaak zo mondjesmaat gegeven. 

Ik zou wel van tevoren polsen of die vrouw er voor open staat om informatie te willen ontvangen.

Ik bezoek nu een coach en ben er achter gekomen dat ik grenzeloos was. Ik stelde nooit grenzen. Meegenomen vanuit mijn jeugd. Wilde alleen maar pleasen. Begin nu pas in te zien hoe dat werkt en dat het helemaal niet erg is om mijn grenzen aan te geven.

En weer het besef. Als dit nooit gebeurd was had ik dit groeiproces nooit meegemaakt. Hoe bizar dat ook klinkt.

miss1984 schreef op 29-03-2024 om 22:42:

Theekannetje, veel sterkte gewenst de komende tijd! Wat zul je geschrokken zijn! Kom je af en toe vertellen hoe het met je gaat? 💋

Dag allemaal,

Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Ik ben aan de helft van mijn chemo kuren en tot nu toe gaat het goed. 
Ik wil dit topic ook teveel niet innemen met berichtjes over mijn ziekte. En het komt er ook niet zoveel meer van om hier te komen kijken.

Sinds de diagnose en het besef dat mijn man en ik elkaar nu echt en voorgoed zouden kunnen kwijtraken, komt de affaire niet meer ter sprake. Als onze tijd korter zou zijn dan we willen, willen we ons samenzijn daar niet meer door laten beïnvloeden. Gelukkig is het al meer dan 5 jaar geleden, lang genoeg om het achter ons te laten. Ik denk dat moest dit kort na elkaar geweest zijn, ik het niet zou overleefd hebben. Maar nu voel en zie en ervaar ik de grote bezorgdheid en de angst en de inzet van mijn man. Dat doet me ongelooflijk veel deugd.

xxx

GekkeHenkie100 schreef op 07-04-2024 om 12:33:

Wat off-topic bij wat er nu uitgewisseld wordt: zijn er films die jullie hebben gekeken die hebben geholpen in jouw proces?

Ik heb dit weekend Unfaithful gekeken. Vond het erg pijnlijk. Natuurlijk weer een ander verhaal, maar er zaten elementen die raken aan het verhaal hier. Als dat beeld krijgt komt dat wel even binnen. Ergens had ik m liever niet gezien en ergens heeft het geholpen het gevoel weer even ruimte te geven. Dus, nog kijktips?

Bij elke film waar vreemdgaan een onderwerp is, voelde ik de schaamte van mijn man en mijn eigen verdriet en kwaadheid. Niet dat dat een reden was om er telkens weer eens over te beginnen. Alles was al gezegd. Je kijkt er gewoon anders naar, naar zo’n film.
Maar ook dat is ondertussen gesleten. Soms kan ik er zelfs al eens om glimlachen.

Veertje80 schreef op 07-04-2024 om 20:19:

Ik denk dat ik een anoniem bericht ga sturen of een brief. Ik ben toch erg bang dat hij me er op aan gaat kijken en dit dus toch iets betekent voor onze vriendschap. Ook in de vriendengroep. Wel wil ik dat zij de info krijgt en wat ze er vervolgens mee doet is natuurlijk aan haar.

Dankjewel!

Dag Veertje,

Ik persoonlijk denk dat dit contraproductief is. Ik begrijp je dilemma maar er zijn een paar bezwaren.

Elke al of niet verliefde schuinsmarcheerder zegt dingen aan zijn geliefde die achteraf weinig waarde meer hebben. Of omdat het brein vertroebeld is door de hormonenstorm. Of om het lief te vertellen wat ze wil horen. Wie liegt tegen zijn vrouw, liegt ook tegen de minnares, soms bewust, soms onbewust onder invloed van de verliefdheid. Na de affaire echter, als de verliefdheid gaan liggen is, hebben deze woorden geen betekenis meer. Waarschijnlijk schaamt die vent zich kapot om alle ijdele woorden die hij heeft verkocht en kan hij het nauwelijks van zichzelf geloven dat hij zo van het padje af is geweest. Belangrijker is wat hij in het heden doet en zegt. Komen woorden en daden in het heden overeen. 

Wat schiet zijn vrouw hiermee op? Met een beetje fantasie kan een intelligente vrouw zelf wel verzinnen wat hij allemaal aan het lief verteld heeft… natuurlijk was zij toen de mooiste en de liefste prinses … maar nu niet meer. Hij heeft niet voor de prinses gekozen, maar voor zijn koningin.

Het doet er nu allemaal niet meer toe. Gedane leugens maken geen keer en het is onmogelijk te bewijzen wie liegt over het verleden …de minnares? De schuinsmarcheerder? 

Het heden is belangrijk. Wat doet hij nu? 

Ik zou daar dus voorzichtig mee zijn. Het is immers van horen zeggen.

Even van mij afschrijven..
Wij zijn ondertussen nog geen steek verder gekomen voor mijn gevoel. Ik denk dat we eerder verder van elkaar afdwalen. 
Ik ben hard aan mezelf aan het werk door meer naar mijn man toe te groeien in zijn behoeftes, door zelf therapie te volgen, door dingen te verzinnen die we samen kunnen doen om weer wat positiviteit te voelen. Maar mijn man houdt de boot af. Hij probeert het echt wel op een paar punten, maar onze gesprekken eindigen telkens hetzelfde.
Hij praat over dat hij in onze relatie steun, genegenheid, interesse vanuit mij heeft gemist. En hoewel ik het (als hij het uitlegt) bij sommige dingen echt wel kan begrijpen, vind ik het enorm oneerlijk. Vanuit mijn beleving, op mijn manier, heb ik dat wel gedaan, maar hij heeft nooit aangegeven dit te weinig te vinden. Sterker nog, het was ook altijd goed, tot zijn realisatie momentje afgelopen herfst. Hij voelt nu dat hij meer nodig heeft. 
Als ik dan aangeef dat we hier aan kunnen werken, dan krijg ik telkens te horen dat het allemaal te laat voelt, dat hij dit al onze hele relatie mist, dat het nu nep voelt, dat er al teveel kapot is gemaakt, etc.
Ik voel dus geen ruimte om hier ook maar iets mee te doen, want het is toch allemaal te laat volgens hem. Plus hij heeft me al flink gekwetst door het vreemdgaan, waarom zou ik me nu opeens gaan openstellen als hij het niet weet?
Nou goed, als ik dat aangeef, dan krijg ik daar geen helder antwoord op. Als ik dan vraag: oké, houd je me dan aan het lijntje? Want het heeft toch allemaal geen zin meer? 
Dan wordt hij boos en roept hij dat hij dat absoluut niet doet want we hebben toch therapie samen?
Maar goed, zulke gesprekken doen mij natuurlijk ook geen goed, want het maakt mij weer somber en dan komt alles wat er gebeurd is weer naar boven. Waardoor de situatie weer verslechtert en ik afstand neem. 

Mijn vermoeden is dat hij zo diep in zijn hoofd zit dat hij het allemaal niet meer goed kan voelen, dat hij enorm worstelt met zijn eigen emoties. Ik denk dat hij echt zijn best probeert te doen op dit moment, maar het hem gewoon niet lukt. 

Ik herken het wel, want ik ga alle kanten op. Soms ben ik hartstikke strijdlustig, en dan ben ik enorm somber en denk ik: laat maar dan. Volgens mij hangt hij continu in de sombere bui.

We zijn 'pas' 2 maanden verder na het uitkomen van het vreemdgaan (en ja, hij worstelt al langer met zijn gevoelens, I know). Ik ben er inmiddels redelijk van overtuigd dat er niks fysiek is gebeurd tussen die twee, daarvoor was ik snel met ontdekken. Wat me vooral verdrietig en boos maakt, is de periode waarin het is gebeurd. Tijdens einde zwangerschap en kraamweken...
Ik merk dat ik echt op zoek ben naar erkenning vanuit hem. Dat hij sorry zegt, en het liefst met een reden. 'Sorry dat ik er niet voor je was.' etc.
Hij kan ook soms nog ontzettend bot uit de hoek komen. Zo zei hij vorige week: 'Blijkbaar is vreemdgaan een groot begrip.'
Als ik dan uitleg hoe zo'n opmerking voor mij voelt, dan begrijpt hij het uiteindelijk wel.
Is dit overigens grotendeels man eigen? Ik hoor het namelijk vaker van mannen. Dat het alleen vreemdgaan zou zijn als er iets fysieks gebeurt. Hij weet dat hij enorm fout is geweest, maar dat ik het vreemdgaan noem, vindt hij dan niet kloppen.

Ylja zoals jij het beschrijft is precies wat ik bedoel met alle tijd en energie in een ander moeten stoppen ipv in jezelf. Jij bent alleen maar aan het vechten en moet jezelf veranderen en aanpassen aan hem. Blijkbaar is er met jou van alles mis? Volgens mij was hij hier de vreemdganger toch? Bedenk dat in een goede relatie er ruimte is om jezelf te kunnen zijn. Gewoon zoals jij bent. 

En in dit geval neemt hij jou en het vreemdgaan ook niet al te serieus (lees jij moet niet zo zeuren in zijn beleving). Vermoedelijk heeft hij niet zoveel spijt. 

Vraag jezelf af of jij dit waard bent. Er zijn ook leuke relaties waarbij je niet moet vechten, moet veranderen en alle energie in een ander moet steken. Uiteindelijk maak jii zelf de keuze. Kijk eens wat jij zelf nodig hebt in het leven. 

je hebt helemaal gelijk hoor, Izza, wat betreft dat ik op dit moment er veel energie insteek en er nu weinig voor terug krijg. Hoewel ik op deze manier ook veel energie in mezelf steek. 
Je vraagt wat ik zelf nodig heb in het leven.
Natuurlijk is de huidige situatie niet wat ik wil. Natuurlijk wil ik een gelijkwaardige relatie waar ik mezelf kan zijn. 

Maar tegelijkertijd wil ik ook niet mijn kinderen de helft van de tijd maar kunnen zien. Belangrijke momenten moeten missen, omdat het niet 'mijn week' was. Misschien moeten dealen met moeilijke situaties wat betreft nieuwe partners. En zo kan ik nog wel meer dingen bedenken.  

Als het zo gaat zijn, dan zal ik dat accepteren en dan weet ik dat het vast wel goed komt, hoe moeilijk ook. En er zullen ook vast wel wat voordelen aan zitten. Maar ik zal (nog) niet degene zijn die die stap gaat zetten. Op dat punt ben ik nog niet.
Misschien naïef? Kan, maar ik vind het nog een beetje te vroeg om er nu al een punt achter te zetten. 

Ylja94 schreef op 09-04-2024 om 10:24:

je hebt helemaal gelijk hoor, Izza, wat betreft dat ik op dit moment er veel energie insteek en er nu weinig voor terug krijg. Hoewel ik op deze manier ook veel energie in mezelf steek.
Je vraagt wat ik zelf nodig heb in het leven.
Natuurlijk is de huidige situatie niet wat ik wil. Natuurlijk wil ik een gelijkwaardige relatie waar ik mezelf kan zijn.

Maar tegelijkertijd wil ik ook niet mijn kinderen de helft van de tijd maar kunnen zien. Belangrijke momenten moeten missen, omdat het niet 'mijn week' was. Misschien moeten dealen met moeilijke situaties wat betreft nieuwe partners. En zo kan ik nog wel meer dingen bedenken.

Als het zo gaat zijn, dan zal ik dat accepteren en dan weet ik dat het vast wel goed komt, hoe moeilijk ook. En er zullen ook vast wel wat voordelen aan zitten. Maar ik zal (nog) niet degene zijn die die stap gaat zetten. Op dat punt ben ik nog niet.
Misschien naïef? Kan, maar ik vind het nog een beetje te vroeg om er nu al een punt achter te zetten.

Ik begrijp het hoor. Dat je daar nu nog niet klaar voor bent. Maar ik zou jouw verhaal naar hem toe ook duidelijk maken. Dat het gaat uitlopen op een scheiding als hij zo doorgaat. Als gesprekken geen zin hebben en hij de boot blijft afhouden. Ik ben een groot voorstander van therapie. Maar dat is volstrekt zinloos zonder intrensieke motivatie. Er vanuit jezelf volledig achterstaan. Echt kritisch naar jezelf kijken en willen veranderen. 

Vraag hem wat hij nu wil. Wil hij jullie relatie behouden dan gaat hij zich inzetten en jou serieus nemen. Wil hij uit elkaar dan ga je dat inzetten. Blijft hij vaag of verwijtend naar jou en jouw gebreken dan is dat ook een antwoord (namelijk hij wil niet). En bespreek zijn gebrek aan inzet ook bij de therapeut. Een goede therapeut gaat daarmee aan de slag. Maar alles valt of staat met hem. Hou voor jezelf een moment in gedachten en werk daar naartoe. Als je dan nog geen daadwerkelijke verandering hebt gezien neem dan je besluit. Want ook hij mag zichzelf zijn binnen jullie relatie. Het is aan jou om te bepalen tot hoe ver jij wilt gaan. Maar blijf niet maanden of jaren hangen in een ongezonde of kansloze situatie (zoals velen doen). 

Veertje80 schreef op 07-04-2024 om 20:19:

Ik denk dat ik een anoniem bericht ga sturen of een brief. Ik ben toch erg bang dat hij me er op aan gaat kijken en dit dus toch iets betekent voor onze vriendschap. Ook in de vriendengroep. Wel wil ik dat zij de info krijgt en wat ze er vervolgens mee doet is natuurlijk aan haar.

Dankjewel!

Heel goed. Zij heeft recht op informatie die over haar gaat. Kwalijk omdat verborgen te houden terwijl je er wel van weet (en meerdere mensen met jou!) Wat ze verder doet en of het klopt is aan haar. 

Anna Cara

Anna Cara

09-04-2024 om 11:54 Topicstarter

Ylja, 


Weet je, je werkt heel hard aan alles. Wat goed. Maar ik denk dat het tijd is om jouw communicatie aan te gaan passen naar hem. Hij lijkt te hangen in hoe 'fout' jij was. Lijkt wel slachtoffer gedrag. En dat therapie volgen alleen voldoende is. Misschien goed als jullie therapeut wat meer huiswerk gaat geven. Vraag daar om, bel je therapeut met waar je tegenaan loopt. 

Anderzijds moet je het vreemdgaan verwerken en bagatelliseert hij dat ook zo te lezen (en ja ook zonder sex noem ik dat vreemdgaan maar hang er anders een andere term als hij dat lastig vindt, bijvoorbeeld niet okay gedrag. Het pad was hij duidelijk opgegaan naar fysiek vg). Onbetrouwbaar geworden is het punt. Hij moet weer betrouwbaar worden. En een man die jij wil. Zijn gedrag duwt jou naar de negatieve kant. 

Dat jij nog wil verder komen snap ik. Maar de tip die Izza geeft is niet onterecht. Kijk wel ook om de zoveel tijd naar wat wil jij. Waar word jij gelukkig van. Denk na over tijdslijn en wat jij van hem daarin wil zien. 

Een relatie is een keuze. 

Xxx

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.