Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
Bericht van het forumbeheer
Miss1984, Anna Cara en iedereen.
Op dit moment werkt de forummail nog niet. Jullie kunnen ons iets meedelen via het uitroepteken of met een bericht op het forum en wij kunnen met een bericht op het forum reageren maar meer kan op het moment niet.
We kunnen dus helaas ook geen emailadressen meer doorgeven. Het beste is dan ook om een anoniem adres aan te maken.
Met vriendelijke groet,
Heidi Sour
Forumbeheer Ouders Online
Oh dear, ons sexleven is kwijnende... Ik wil graag, maar hij niet. Zelden. De afgelopen weken heeft hij eindelijk 2 keer initiatief genomen.
Van de winter was ik zoveel afgevallen, maar helaas wekte het zijn lust niet op. Het is al heel lang zo dat ik veel vaker wil dan hij. Ik neem altijd initiatief. Ik voel me daar beroerd onder, want ik wil me graag begeerd vielen door hem. De tien kg zit er al weer aan. Wat dat betreft laat ik me niet meer beledigen: toen ik slank was wou hij immers ook niet.
Ik mis het enorm. Juist omdat je dan even alleen met elkaar bezig bent en het je verhouding intiemer maakt.
Puinhoop schreef op 30-05-2021 om 19:55:
Oh dear, ons sexleven is kwijnende... Ik wil graag, maar hij niet. Zelden. De afgelopen weken heeft hij eindelijk 2 keer initiatief genomen.
Van de winter was ik zoveel afgevallen, maar helaas wekte het zijn lust niet op. Het is al heel lang zo dat ik veel vaker wil dan hij. Ik neem altijd initiatief. Ik voel me daar beroerd onder, want ik wil me graag begeerd vielen door hem. De tien kg zit er al weer aan. Wat dat betreft laat ik me niet meer beledigen: toen ik slank was wou hij immers ook niet.
Ik mis het enorm. Juist omdat je dan even alleen met elkaar bezig bent en het je verhouding intiemer maakt.
Puinhoop: wat kan ik me dat voorstellen, dat je het mist, het kan zo'n verbindend element zijn, intimiteit. Wat zegt hij er zelf over?
Het hoeft van hem niet.
Basta.
Puinhoop schreef op 30-05-2021 om 21:07:
Het hoeft van hem niet.
Basta.
hebben jullie nog therapie, zodat je dit kan bespreken? Want Basta lijkt me niet een reden waar jij mee verder kan. Als ik naar mezelf kijk hield ik de sex ver van me vandaan omdat ik van binnen zo ongelukkig was over onze relatie, het was een soort afstand creëeren zodat we ook geen band meer hoefden te hebben.
Heftig onderwerp altijd maar een affaire begint ook vaak met sex, dus als ze in hun eigen bed niet meer willen zal er gepraat moeten worden.
Puinhoop schreef op 30-05-2021 om 21:07:
Het hoeft van hem niet.
Basta.
ach... daar word ik plaatsvervangend verdrietig van. Ik hoop ook dat jullie hier hulp bij krijgen
Miss: email is @gmail: anna.cara.amata
Net als het weer
Dreef ik even op een donderswolk, breekt onverwachts de zon door. Ik kreeg support; na aanvaring met studenten next door, gaven een aantal buren uit zichzelf bij man aan net zo gereageerd te hebben. De meiden hadden ook social media gebruikt om dit aan de grote klok te hangen en dat was not done. Mijn man was eerst kritisch naar mij, ( told you so) maar is helemaal bijgedraaid. En zo hebben we in het weekend in de auto rondgetoerd en genoten van mooie weer en andere omgeving. Heeft hij gezien dat ik een heel leuke, betrokken en lieve vrouw ben. Eerder een spiegel voor zichzelf. Want wie een deur dichtgooit, mist ook de schoonheid erachter.
Lieve Puinhoop, dat is echt niet goed. Is dat altijd al zo geweest? Zo niet dat moet je er echt iets mee. Toen mijn man de boot afhield, moe, hoofdpijn, later naar bed gaan, had hij een affaire. Ik vond het vreemd, maar kon ook weer niet mijn vinger erop leggen. Nu wel. Er moet iets zijn waarom hij dit niet wil. Hoeft echt geen affaire te zijn, iets anders kan ook.
Flanagan, wat fijn! Helemaal waar ook, die kwam even binnen.
Wij hebben een weekje samen vrij. Kids naar school en wij tijd voor elkaar. Wilde ik vorig jaar al doen, toen was hij het vergeten aan te vragen zei hij. Nu vraag ik me af of hij die week niet gewoon met haar was. Hij zegt gewerkt te hebben, wel bij haar, maar niet vrij te zijn geweest. Veel triggers deze periode. In het hier en nu blijven en genieten van deze tijd samen, nieuwe herinneringen maken. Ik doe mijn best.
Fijn, Flanagan! En bovendien ook, als je een deur dichtgooien, mis je niet alleen de schoonheid erachter, maar kun je ook niet meer in de spiegel kijken die erachter staat...
Sterkte Lentebloem. Wat telt, is dat hij nu wel vrij gevraagd heeft, om het mogelijk te maken om samen met jou te zijn. Om tijd voor jou en jullie samen te hebben. Vorig jaar is vorig jaar, die tijd, die periode, is voorbij. In die tijd zijn dingen veranderd tot hoe het er nu voor staat. Dat had er ook heel anders uit kunnen zien. Wat had je liever gehad, nu gescheiden van elkaar leven, of dat je nu nog samen fijne tijd met elkaar kunt spenderen? Geniet er vooral ook van. En als het nodig is, laat het verdriet, boosheid, pijn dan toe, maar laat het de goede momenten van nu niet overheersen. Dikke knuffel!
Triggers zijn zó naar qua mindset. Ook ik heb daar nog steeds veel last van.
Ik ben veel bezig met loslaten. Ook bij triggers. Maar ben dan wel eerst kwartier aan het mopperen in mijzelf.
Fijne trigger: even GTST kijken. Ik zag mezelf even.
AnnaCara, herkenbaar. Ik ook, maar vind het ook moeilijk. Hoop niet dat dit elk jaar zo terug komt, maar dat het zal slijten. Normaal geniet ik zo van deze periode, lente en zomer. Nu kost het me veel meer moeite. Merk ook echt dat ik prikkelbaar ben en minder kan hebben. Hoe laat jij het los?
Mamame, confronterend en pijnlijk. Overigens vindt mijn man dat ook. Als we iets kijken waarin overspel gepleegd wordt, heeft hij daar zelf ook moeite mee zegt hij. Dat geeft mij dan weer steun op een vreemde manier. Is dat raar?
Dat is hier ook aan de orde. Denk niet dat het raar is, eerder dat het een spiegel is waardoor man dan geconfronteerd wordt met zijn gedrag van toen, en de hele situatie door zulke beelden ineens compleet voor ogen ziet, dus ook hoe zo'n vreemdganger dan glashard tegen zijn vrouw staat te liegen en haar bedriegt en zich vervolgens afvraagt hoe hij dat ooit zo heeft kunnen doen, dat ze soort van schrikken van dat ze ook zo zijn geweest. Dat voelt dan als dat hij zijn fout inziet, als erkenning voor wat je je partner daarmee aandoet, waardoor je jezelf gesteund voelt daarin, zoiets, denk ik.
En dat helpt ook mee in het steeds meer los kunnen laten.
