Verder na ontrouw deel 6

Wij hebben hiermee

ook te maken in de familie, maar we hebben een heel duidelijke regel gesteld: wij vieren verjaardagen en andere festiviteiten op 1 tijdstip en dat is het.

Wil je komen, gezellig! Kom je niet, om welke reden dan ook? Jammer, maar wij gaan ons niet in bochten wringen om iedereen op andere tijdstippen nog eens te zien, omdat ze elkaar niet willen tegenkomen. Dat is toch echt je eigen probleem en wij weigeren dit te faciliteren.

Ellendig

Hoi allemaal, ben er weer.
Na een paar dagen rust.

Man wilt niet in relatie therapie. Hij denkt dat ie al weet wat er aan de hand is, en dat zon iemand hem niet kan overtuigen. Koppig karakter.

Na donderdag, hebben wij niet echt meer gehad over de situatie. Ik vind het moeilijk om hem op aan te spreken, terwijl het mij heel erg dwars zit.

Hij zei je kan me verwijten met alles wat ik gedaan heb, maar je kan me niet verwijten door de keuzes die je nu maakt.

Ook loopt Truus te stoken, blijkt uit hun gesprek van donderdag. Dat ik bot deed tegen haar, maar ik heb nooit bot tegen haar gedaan. Ik heb al onze gesprekken nog en hij wou het niet lezen.

Hij gaf aan je wist al dat mijn gevoel ergens anders is, je kan niet zeggen stop het gevoel. Het is er nou eenmaal, misschien met de tijd dat het weg gaat misschien helemaal niet. Jij hebt geaccepteerd om zo te leven, jou keuzes. Ik heb je heel vaak duidelijk gemaakt dat het nu zo is, of je ermee kan leven. Je zei ja en nu twijfel je weer.

En nu dacht ik dat de eerste hobbel weg is, heb ik mijn twijfels. Omdat we er niet over praten. We zwijgen tegenover elkaar.

Liefs

Hij is tenminste wel duidelijk

Je hebt het ermee te doen. Dit gaat niet stoppen. Aan jou de keuze of je ermee kunt leven, of niet.

Therapie

Hij wil niet praten en hij wil geen therapie. Hij zégt wel dat hij voor jou en zijn gezin kiest, maar waaruit blijkt dat dan precies? Zonder relatietherapie gaat dit nooit werken, denk ik.

Net als Alkes vind ik het erop lijken dat hij hoopt dat JIJ de scheiding inzet, en dat hij er dan zonder schuldgevoel vanaf komt. Niet fraai, Gebroken.

Therapie

Hij wilt absoluut niet in therapie, hij vind het onzin.

Hij praat er niet over omdat ik donderdag aan gaf ik wil er tijdelijk niet meer over praten. Ik kan de schuld over geven, omdat ik zelf niet durf om erover te praten. Maar het betekend niet dat er niks dwarszitten. En voor mijn gevoel is hij heeft een keuze gemaakt om te blijven dus we gaan zwijgend ons relatie “normaal” veder.

Wij communiceren heel slecht, zijn denkwijze en mijn denkwijze botsen elkaar heel erg. Daarom vond ik het wel nuttig om naar een relatie therapie te gaan samen.

Ik heb ook gezegd als wil je dat ik de knoop doorhakt zodat je minder schuldig voelt doe ik het. Voor mij ben je altijd de schuldige die 4 jaar lang een affaire op achter na houd. Dus je kan wel zeggen ik wou het proberen dit en dat. Maar jij had ons allang opgegeven.

Ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen meer, wat mij bezielde om te denken dat dit kon werken.

Therapie voor jezelf

Gebroken, als je man dan niks wil, dan zou ik als ze wiedeweerga therapie voor mezelf regelen.

Inderdaad, zelf therapie

Wat een zak hooi, Gebroken. Je kunt niet doorgaan alsof er niks gebeurd is. Dat zou hij wel willen natuurlijk, maar dat kan niet.

Ga zelf in therapie. Zijn gedrag kun je niet veranderen, wel je eigen gedrag. En dan zal hij als reactie vanzelf ook veranderen. Of je daar wat mee opschiet is de vraag, maar steek je energie nu in jezelf.

En soms....

.....moet je mensen gewoon geloven op hun woord. En jouw man, Gebroken, is heel duidelijk geweest: DIT is waar je mee akkoord gaat. Een man die zegt te kiezen, maar niet wil werken aan een herstel van het huwelijk. Die HEEL duidelijk maakt dat zijn gevoel voor jou weg is, en dat zijn hart bij zijn minnares ligt - misschien wel voor altijd.

Daar zit geen woord Frans bij. Dit is wat het is. Geen communicatie, geen spijt, geen therapie, geen wederopbouw.

Wil je zo oud worden?

Gebroken

Ik herken dit, de eerste maanden denderen wij gewoon door. Als een stoomtrein...

Maar Ik ben wel zelf meteen met de huisarts en prof gaan praten want ik zag in dat ik anders door moest gaan. Ik hield vast aan iets ouds, ik wilde terug naar onze oude relatie. Een klein beetje zoals jij denkt denk ik?
Je dacht na deze breuk dat het wel in rustig vaarwater zou komen maar dat is niet zo.

Man zag zijn " fouten" totaal niet. Ik ging gewoon mee met de flow. En als ik er niet over praten dan was het er gewoon niet.
Tot ik na 4 maanden de stoptrein nam.

Hij had nog wel gevoel en heeft zelf de relatie therapie ingezet en de hulp voor zichzelf.
Ik weet nog goed dat we op bed zaten en zeiden, zonder dit stop ik ermee.

Je kunt nog best even in die locomotief blijven zitten, niet om te " niksen " maar om bij jezelf na te gaan wat je nog voelt en wil.
En of er nog iets gaat veranderen bij je man, of je moet het echt niet meer willen en hij niet lief voor je is. Dan weet je over een tijdje wel wat je moet doen.
Heb je mijn tips nog gelezen om jezelf voorop te gaan zetten?
Werk zoeken en hulp. Echt zonder dat blijf je in het zelfde systeem.

Kom Op meid, pak jezelf op. Laat hem zien dat jij goed voor jezelf gaat zorgen !!! En Trek je eigen plan.

Ik word verdrietig van je post. Denk aan jezelf xxx

Laat het bezinken

Ik zou nu even niets doen. Kijken of de man alsnog in actie komt of hoe het gaat verlopen. Heb je op de achtergrond wel al duidelijk voor jezelf hoe of wat, voor het geval het wel tot een scheiding komt? Je hoeft niets te forceren, maar het kan geen kwaad wat voor te sorteren op het gebied van werk en woning.

Weet je wat het wel is...

Mensen die zich laten behandelen als stront, worden ook vaak behandeld als stront. Heel naar, maar zo werkt het vaak wel. Die dynamiek daar moet je uit zien te komen.

Jouw man wil niks meer. Hij is er klaar mee. Hij vecht niet voor jou, niet voor zijn huwelijk, niet voor zijn kinderen. Niks. Ik snap niet waarom hij er zelf de stekker er niet uittrekt. Waar is hij bang voor?

Eens met phyrne

Je hoeft nu even in je relatie niets. En kunt die 100,- per sessie relatie therapie nu in jezelf gaan steken, gebroken.

Laat hem maar eens flink in zijn eigen sop gaar koken als hij zo grillig, nors, en eigenwijs blijft.

Je bent in diepe rouw. Maar ga zelf door met fijne dingen met de kinderen te doen. En voel je vooral niet schuldig tegen over de kinderen, papa heeft tenslotte met een andere mevrouw gekust.

Eerder al geschreven

Helaas verbaast me dit niet, dat de man van Gebroken niet in therapie wil. Ik heb het zelfs vele berichten terug al geschreven. Ik schreef toen ook al dat hij zeker geen boeken gaat lezen. Ik wil mijn gelijk niet halen hoor maar alles duidt erop wat voor type man Gebroken heeft. De laatste posts van Gebroken vond ik weer zo verdrietig. Heeft hij dan helemaal geen gevoel in zijn donder? Moet hij haar nog verder naar beneden trappen? Lieve Gebroken, het is jouw huwelijk maar wanneer je dit toch niet vol kunt houden, weet dan dat je echt alles hebt gedaan en over al je grenzen bent gegaan. Niemand zal jou ooit verwijten maken, je hebt dan gevochten als een leeuwin voor je huwelijk. Petje af.

tja Gebroken

Ik denk ook wel eigenlijk "maar waar kiest de man van gebroken nou eigenlijk voor"? Hij kiest niet voor het huwelijk uit liefde, zegt hij. Heeft hij dan zo'n diepe band band met de kinderen die hij niet wil verliezen?

Het lijkt ook wel, Gebroken, of hij boos op jou is dat jij hem voor deze keuze stelt. Inderdaad zeer manipulatief en passief agressief.

Ik denk, Gebroken, dat het beste wat je nu kunt doen, mede omdat hij ook niet naar relatietherapie wil, je huwelijk als voorbij beschouwen. Niet dat het dat al is. Maar in de zin dat jij helemaal voor je zelf gaat. Neem een voorbeeld aan hoe Miss het doet (hoewel haar man denk ik wel meer gevoel voor haar aan de dag legt).
Maar: doe of je het al alleen doet, ga in therapie of bij iets wat heel goed voor jou is, massage, zingen, mindfulness, waar je ook maar vrolijk van wordt. Maak nieuwe vrienden (ja moeilijk nu, snap het). Richt je op jouw welbevinden en dat van je kinderen. Ga niet meer hard werken of vechten voor je huwelijk. Kies elk moment voor wat jij, gegeven de situatie, het fijnste vindt: gaan wandelen met de kinderen, naar de film etc. Negeer hem gewoon zo veel mogelijk, niet om hem het te laten voelen, maar omdat jouw eigen energie belangrijker is. rek je handen af van je relatie, maar houd de deur een klein beetje open voor mocht hij wel een stap willen doen. Maar ga er niet meer op zitten wachten

En kijk dan wat er gebeurt. Heel misschien komt je man wel los en doet ook stappen naar jou toe. En misschien raak je hem wel kwijt op die manier, maar ja, wat had je dan eigenlijk nog aan/met hem? En op deze manier heb je altijd jezelf nog. T

Doe jij nog steeds

alles voor hem? Zijn eten koken, het huishouden, zijn was doen, overhemden strijken en in de kast leggen? Alle zorg voor de kinderen in je eentje?

Want dat is het enige waar het nog in kan zitten dat hij niet weggaat, denk ik. Dat hij aan jou een gratis huishoudster, slaaf en kinderoppas heeft, een gespreide bedje. Is hij ooit zelfstandig geweest? Misschien wil hij dat werk niet op zich nemen? Want volgens mij is er verder niets meer.

Wat zou er gebeuren als jij een weekje weg gaat met een vriendin of alleen? Maar dus niet met de kinderen, die laat je thuis bij hem. Uitwaaien aan zee? Je gedachtes en gevoelens op een rijtje zetten? Dit ook naar hem uitspreken, dat je tijd nodig hebt voor jezelf, om een beslissing te maken op basis van de nieuwe feiten die er nu liggen.

Hoe zou hij reageren denk je als je het voorstelt?

Nut

Wat heeft het voor nut om alleen in relatie therapie te gaan? Zoals ik al eerder zei ik ga 11-11 met een prof praten.

Hij zei nog je gaat al met een prof praten, je praat op de forum, waarom wil je met mij in therapie.

Mijn man is trots op onze kinderen, hun zijn nu ook de enigste die hem gelukkig maken. Hij wou niet de vaderschap ontnemen van de kinderen. En wou als gezin veder. Hij wou ze niet missen. De kinderen zijn ook heel blij met papa, voor hun is hij de beste papa ooit.
voor mij was hij een goed partner met slechte keuzes.

Wat me wel raakt wat hij gisteren zei was;
“Toen jij erachter was gekomen, had jij geen haar op je hoofd gehad die dacht ik moet hem verlaten” het deed pijn om te horen dat ie dat dacht, ik wou heel graag weg gaan.
Hij zei als je weg wou gaan had je het allang gedaan.

Ja lanza ik doe nog steeds alles in huis.

Voor de rest hij is normaal en lief tegen mij. Alleen het is vervelend dat we er niet over praten. De hele situatie. Idd alsof ie wacht dat ik de knoop door hakt.

Maar er zijn nog meer dingen, en ik wil dat hier niet vertellen. Bang dat Truus erop zit. En zijn plan kapot gaat.

Lanza

Als ik een weekje weg wilt zonder de kinderen vind hij prima hoor, tenminste dat zeg hij ik heb dat zelf nog nooit gedaan.

Het gaat toch niet alleen over jou?

Hij zegt dat je toch al met een prof gaat praten en hier op het forum schrijft, maar dat zijn allemaal dingen die JIJ doet. Wat doet hij om jullie huwelijk nu te redden, na alles wat hij heeft gedaan? Waarom ziet hij het als jouw ding om hier nu mee te leren omgaan?

Ziet hij echt niet in dat hij zelf ook verantwoordelijkheid draagt voor jullie huwelijk? Ik vind hem zo volkomen wereldvreemd overkomen? Totaal geen empathie? Is hij gediagnosticeerd met het een of ander? Want dit is echt niet normaal hoor.

Je laatste berichten bevestigen voor mij alleen maar meer dat hij je volkomen onder de duim heeft. Hij weet dat jij toch niet weggaat, wat hij ook doet. Als hij je morgen slaat, dan zul je dat ook weer vergoelijken. Als hij zegt dat het nodig is dat hij met Truus op vakantie gaat, dan is dat ook ok.

Waar ligt jouw grens? Heb je wel een grens?

Verliefd

Deze man is verliefd en houdt vast aan een aangenaam verleden met Truus. Dat sluit niet uit dat hij toch voor zijn gezin wil gaan, maar nu moet hij afstand doen van zijn gevoel voor Truus en dat is toch ook echt rouwen en kan even duren.

En ja, natuurlijk is het nu hoog tijd dat jij je met jezelf bezighoudt en toch overweegt wat de consequenties kunnen zijn van een scheiding en je daarop voorbereiden.

Liefst wat gestructureerd. Zoek een convenant op internet en vul dat eens in. Zoek werk en schrijf je in voor een andere woning. Hoe gaat dat.

Wed op twee paarden. Maar dat de man van TS niet spontaan meebeweegt hoeft nog niet te betekenen dat hij het huwelijk al opgegeven heeft.

Het lijkt me sowieso

niet verkeerd om uit te zoeken hoe je je leven anders kan vormgeven. Op deze man kun je niet bouwen, zoveel is wel duidelijk. Kun je werk zoeken? Sta je ingeschreven bij de woningbouw? Hoe zien jouw financiën eruit? Heb je overzicht over de hypotheek en alle administratie? Hoe zijn jullie getrouwd en wat houdt dat precies in? Heb je alle papieren bij de hand? Heb je een stevig netwerk om je heen?

Maak een plan b, zodat je weg kan op het moment dat je weg wil. Misschien kost het tijd om daar te komen, om die onafhankelijkheid te bereiken, maar ga ermee aan de slag. Op die manier kun je een echte beslissing maken ipv dat je vastzit.

Langzaam aan gebroken

Lieve lieve lieve gebroken, jij moet helemaal niks!

Relatie therapie voor jezelf hoef je ook niet te doen. Dat was gewoon een tip voor je. Net als de tips die ik bijvoorbeeld gaf.
Wacht idd op 11 nov dan ga je daar mee aan de slag. Stap 1 in het proces, in jou proces.
Dat wat Mari zegt pas ik toe. Over een maand zie ik wel weer, over een twee maanden? Zie Ik dan wel weer. De eerste dagen keek ik per dag maar ging steeds en steeds meer mijn eigen weg...

Ik trok en trek nog heeel erg vaak de handrem erop!

Mijn partner had vorige week geen zin om mee op stap te gaan met ons kind. Prima !! Lekker dan niet.
Wij gingen wel, heb mijn fijne zus gebeld en heb er een super fijne dag van gemaakt.

Ik kan je (later, straks, ooit) nog veel meer tips geven als je wilt maar je moet er wel voor open staan?
Je kunt je het aan blijven trekken dat hij dat soort dingen zegt zoals je moest er niet aan denken dat jij op zou stappen. Dat weet hij helemaal niet! Hij kan niet in jou hoofd kijken.
Hij is verliefd en net wat AnneJ zegt hij is boos en aan het afkicken. Zo komt Hij over.

Gebroken

Je hoeft geen relatietherapie te doen. Misschien drukte ik me wat onhandig uit. Wat ik je wel adviseer is om professionele hulp te zoeken (maar mss doe je dat al en heb ik er over heen gelezen). Ik ken je man niet, maar wat ik hier lees is een bepaald manipulatief gedrag waarvan het goed is om te weten hoe jij daar mee moet gaan. Manipulaties komen in verschillende soorten en maten. En dat kunnen herkennen is iets waar je sterker van wordt.

Mijn man

Misschien heb ik echt een heel verkeerd beeld gegeven over hem, hoe hij is omgegaan met de situatie.

Ons hele relatie had hij mijn wensen, mijn behoeftes altijd vooraan gezet. Hij bleef maar geven en ik bleef maar nemen. Tot op moment dat het hem teveel werd. Hij voelde op den duur dat ik hem claimde en bezitterig werd. Hij voelde zich “gesloten”. Terwijl mijn gevoel was, ik zit altijd thuis, ik voed de kinderen op. Hij integendeel wou altijd nog “stappen” zonder mij. Ik voelde me eenzaam. Dus op den duur vond ik het niet kunnen dat ik altijd alleen met de kinderen was, en hij “buitenspelen”. Het werd hem teveel, hij wou niks doen meer samen. Hij had geen gevoelens meer hoe het hoorde, zijn houden van was niet meer op die manier. Voor hem was het we zijn zolang samen, dus iedereen wist dat we gewoon samen waren. Dat was het. Hij heeft spijt dat ie niet eerder aan de bel had getrokken. Dat ik geen eerlijke kans had gekregen.
Hij voelde zich al zo voordat ie Truus leerde kennen.

Nu dat alles boven tafel is, en zijn gevoel ergens anders is. Kan ik nog steeds zeggen dat hij lief is voor me. Hij probeer me aan het lachen te maken, als hij ziet dat ik aan het denken ben kietelt hij mij. Alleen wanneer we over dit onderwerp hebben trigger ik hem. Dan word ie boos, en snap niet waarom ik dan nog wil blijven. Ik verwijt hem op zoveel dingen. Hij zeg ik heb gekozen het gezin. Omdat de kinderen er baat bij hebben, ik er baat bij heb, en hij er baat bij hebt. maar mijn gevoel is nu niet hier ik kan het niet uitschakelen het is eenmaal zo nu. Dat heeft ie me al heel duidelijk gemaakt. Hij heeft de knoop doorgehakt met Truus. Hij is opgelucht dat ie niet meer hoeft te liegen, hij kan gewoon zichzelf zijn tegen mij. Dat maakt hem wel blij, hij is het liegen zat. Het dubbel leven zat. Wat ik hem dus vraag is waarom blijf je hier als je gevoel ergens anders is.
Zijn antwoord was, ik had je gevraagd mijn gevoel is nu niet hier wil je dan nog bij me blijven. Ik had toen altijd ja gezegd. En nu wijs ik hem erop aan. Dat vind ie niet kunnen. Ik maak keuzes dus ik moet er maar mee dealen, net als wanneer hij keuzes maakt.

Maar hoe wilt ie aan ons relatie werken, als ie letterlijk niks aan wil doen? Ik begrijp wel dat het nog vers is, en dat je het eerst voor jezelf moet verwerken. Maar is gewoon moeilijk. Hoeveel hobbels moet er nog komen?
Ik ben gewoon bang dat zijn gevoelens nooit meer terug komen, ooit was de gevoelens met hoofdletters.

Quote:

Ons hele relatie had hij mijn wensen, mijn behoeftes altijd vooraan gezet. Hij bleef maar geven en ik bleef maar nemen.

Uit welk gedrag bleek dit? Wat gaf hij jou dan bijvoorbeeld? Welke behoeften van jou zette hij voorop? En waaruit blijkt dat jij alleen maar nam?

Lanza

Alles wat ik wou deed ie voor me, of ie het leuk vond of niet het was altijd ja. Als ik bijvoorbeeld ergens na toe wou, was het altijd ja is goed. Als ik maar blij was deed hij voor mij. Als ik hem gewoon iets vroeg zei ie altijd ja zonder bij na te denken of ie het wel leuk vond of niet. Als ik maar tevreden was.

Maar in tegenstelling als hij iets wou, vond hij dat hij voor moest smeken. Of het was altijd nee liever niet. Omdat ik dingen niet leuk vond deed ie het niet. Hij vond dat ik hem altijd beschuldigde van iets wat hij niet heeft gedaan. Of ik wou altijd een bevestiging van hem.

Doordat werd zijn liefde voor mij, steeds minder en minder. Jaren dat wij samen waren, is er niet echt liefde meer over. Dat is hoe het ervaren hebt. Hij voelde zich altijd als een schuldige daarom maakte hij een misstap. En is ie gaan verdiepen in een ander.

Hij werd gehoord door Truus, hij kon met zijn problemen bij haar terecht, hij kon bij haar zijn gevoelens uiten. En hij vond dat ze dezelfde denkwijze hadden, en er was een klik.

En ja daar zat ik fout in, ik erken mijn fout. Ik heb er net als hij er spijt van. Maar nooit heb ik het zo ervaren, omdat hij nooit had aangegeven dat hij zich ongelukkig voelde. Nooit had hij tegen mij gezegd schat we moeten praten. Omdat hij vond dat hij niet met mij kon praten over problemen.

Maar nadat ik vorige jaar het ontdekt had, was voor hem al te laat. Zijn gevoelens voor Truus waren toen al te diep.
Ik liet hem gaan en staan waar ie maar wou, maar door de vrijheid die ik hem gaf besteed ie aan Truus.
En nu zitten we hier, deels door mij maar het waren zijn keuzes. Hij had ons relatie toen al opgegeven.

Nu dat alles eruit is, heeft ie spijt dat ie mij zo bedrogen hebt. Hij kan de tijd niet meer terug draaien. De liefde die hij nu nog voor mij hebt is voornamelijk uit schuldgevoel en waardering. Ik had gezegd dat als er ooit liefde was tussen ons, dan komt het misschien wel terug en daar sluit hij zich bij aan.

Hij wilt niet weg, omdat hij ons gezin belangrijker vind. Dan dat hij bij iemand wilt zijn. Hij heeft het afgesloten met haar. In de hoop dat het beter kan gaan tussen ons. Alleen hij geef telkens aan dat we zijn gevoelens niet kan forceren. Omdat het eenmaal is wat het is. Hij wilt er zijn voor gezin.

Verwachtingen

Wat zijn jou verwachtingen hoe het nu verder gaat gebroken? Ik krijg ergens de indruk (maar misschien klopt dat niet) dat je nu een stijgende lijn verwacht nu de hobbel met Truus is genomen.

En wat zijn zijn verwachtingen? Ik lees (maar misschien klopt dat niet) dat hij verwacht dat het nu wel goed komt. Dat nu jullie voor elkaar kiezen dat zijn daden geen gevolgen hebben.

Ik heb niet de indruk dat jullie er over praten hoe nu verder. Dat jullie niet puzzelen over het fixen van dit probleem. Deze crisis kan jullie ook veel brengen. Je erkent dat ook jij onderdeel bent van de relatie problemen. Jou man heeft een hele vernietigende manier gekozen om met deze problemen om te gaan.
Misschien durf je uit je comfort te gaan en hierover het gesprek met hem aan te gaan. Praten over wat jullie verwachten van elkaar maar ook wat jullie anders gaan doen. En noem maar op, er is zoveel waar je over kunt praten nu.

Nijntje

Nee dat denk ik juist niet, dat Truus weg is dat het nu met een stijgende lijn na boven gaat. Ik weet ook dat dit jaren kan duren voordat we uitkomen samen, kan ook zijn dat we halverwege beide het bijltje bij neerleggen. Maar zo wie zo denk ik niet aan een snelle herstel. Dit heeft veel tijd en geduld nodig.

We hebben niet meer gepraat over hoe nu veder, alleen over dat hij af moest sluiten met truus. Dat heeft ie gedaan, en we hebben eigenlijk daarna niet meer over gehad hoe wij veder gaan. Hoe wij het gaan doen ect.

Omdat hij nu ook kapot is, van zijn “liefdesverdriet” durf ik hem niet op aan te spreken. Ik ga vanavond proberen om over te hebben. Maar zijn gedachte gang is ene keer zeg ie dit en andere keer zeg ie weer dat. Ik kan hem moeilijk peilen.

Ik weet zelf niet eigenlijk hoe we veder moeten.