Verder na ontrouw deel 6

Anoniempje1989

Ze bedoelt daarmee te zeggen dat mensen die vreemdgaan blijven vreemdgaan en het vast nog een keer zal kunnen gebeuren.
Als het zou gebeuren zou ik er niet versteld van staan, mijn gevoel zegt dat dat nu niet van toepassing is. Gebeurt het wel dan kom ik er vanzelf wel achter en is het klaar voor mij.

Niet alle mensen die een keer zijn vreemdgegaan doen dat nog een keer, 9 van de 10 wel, helaas....

Anoniempje1989

'Hoezo “wat vast nog vaker zal gebeuren”?'

De vriend van nonanona lijkt niet echt spijt te hebben van het vreemdgaan. Hij wordt boos als ze er over begint, heeft tegen haar én tegen zijn ex gelogen, en komt op mij sowieso niet zo prettig over.

De paar mensen die ik ken waarvan ik weet dat ze ooit vreemd gegaan zijn, stellen (of stelden) zich anders op. Waren zich bewust van hun eigen rol en werkten eraan om het vertrouwen terug te winnen. Dat zie ik bij nonanona's vriend eigenlijk helemaal niet.

vind ik niet

ik denk niet dat je zomaar met jan en alleman vreemd gaat als je dat 1x hebt gedaan.
ligt uiteraard aan de persoon, maar je moet vet verliefd zijn volgens mij wil je vreemd gaan.
er zijn uiteraard wel mensen (vaker mannen?) die het meer als een lust moment zien?
wellicht is dat 'minder erg' dan wanneer je echt verliefd bent? want dan is er bij die partner sprake van een tweestrijd.
voor wie kies ik.

Ik vraag mijzelf af waarom iemand eerst een gezin en alles daar om heen alles op het spel zet, het vervolgens wel eerlijk verteld en dan kapot gaat van spijt schuldgevoel en alle ellende, om vervolgens dan te weten wat die gene nooit meer gaat doen?

Anoniempje1989

Misschien omdat diegene dan pas beseft wat hij/zij op het spel zet? Ik kan me daar best iets bij voorstellen. Het is in ieder geval wat ik gezien heb bij die paar mensen waarvan ik weet dat ze zijn vreemd gegaan. Het verschil tussen de mensen bij wie het één keer gebeurde en mensen die na 1 of 2 jaar opnieuw vreemd gingen, was dat besef. En het onder ogen zien in welke situaties iemand 'vatbaar' is en actief wegblijven uit zulke situaties.

Het maakt veel verschil hoe iemand in de periode erna met de partner omgaat. Liefdevol en gericht op de relatie (waarbij niet gezegd is dat je nooit eens ruzie mag hebben) of afhoudend en kribbig.

Heel ingewikkeld

Sommige mensen zijn nou eenmaal niet te begrijpen. Ik zie ook jullie verwarring en heel veel verschillende gedachtes. Het is allemaal heel erg ingewikkeld en daarom zit ik ook met al die vraagtekens en puzzel stukjes in mijn hoofd. Ik heb hier in ieder geval veel van geleerd en dit zal mij niet nog een keer gebeuren. Ik kom er “uiteindelijk” sterker uit

Nabrander

Ik vermoed dat Nonanona zichzelf in slaap sust met de gedachte dat haar vriend iets deed dat iedereen had kunnen overkomen (met een gemene knappe ex die zich wulps gedraagt), zodat ze er niets mee hoeft. Maar haar vriend heeft nog steeds niet echt gekozen voor Nonanona, en dat wil ze niet onder ogen zien.

Nonanona

'Het is allemaal heel erg ingewikkeld '

Nee, dat is het niet. In jouw geval tenminste. Jij máákt het ingewikkeld om te voorkomen dat je consequenties moet verbinden aan zijn gedrag. Dat mag natuurlijk, het staat je vrij om bij deze vriend te blijven. Moet je helemaal zelf weten.

Anoniempje1989

Wat ElenaH zegt: "(wat vast nog vaker zal gebeuren)" daarmee doelt ze op de vriend van Nonanona, om hoe hij in elkaar zit en om hoe hij zich gedraagt naar haar toe.
Jij pakt die zin nu op als ware het dat voor iedere vreemdganger de uitspraak geldt: "eens een vreendganger, altijd een vreemdganger".
Maar je moet het niet zo kort door de bocht zien, want dat is heus niet zo. In heel veel gevallen is het namelijk zelfs zo, dat de vreemdganger echt wel beseft dat ze een grote fout hebben gemaakt en dat nooit, maar dan ook nooit meer op die manier willen meemaken. Dus ga nu alsjeblieft niet twijfelen aan de inzet en goede bedoelingen van je vrouw om jullie relatie weer te terug op de rit te krijgen, alsof ze volgende maand of zo toch weer vreemd zal gaan. Dat is echt niet wat ze wil.

En inderdaad Nonanona, ik kan het wel eens zijn met ElenaH. Ik denk ook dat jouw vriend nog steeds niet echt gekozen heeft voor jou. Alsof hij nu maar even de lieve vrede bewaard, maar ergens stiekem hoop blijft houden dat zijn ex en hij ooit toch weer samen komen. Dat dat zijn grote, stille wens is. Ook al is het tegen beter weten in, omdat zijn ex nu ook een nieuwe relatie heeft met een andere man. Ze hebben een kind waardoor ze immers voor altijd met elkaar te maken zullen hebben, wat hun verbindt, waardoor de hoop bij hem altijd "gevoed" zal worden. En hij stopt dat gevoel voor nu heel ver weg. Reageert daarom wellicht nog en kribbig. Deels omdat hij zich daar schuldig over voelt en omdat hij dat vooral voelt als jij hem aanspreekt op zijn gedrag.

Ja wat belladonna zegt of...

hij wil gewoon meerdere opties open houden. Als je twee mensen hebt die jou wel willen kan je ook met dat gegeven ook manipuleren natuurlijk. Zoek maar eens op 'triangulate'

Elenah

Volgens mij snap jij helemaal niet wat ik allemaal heb gezegt en wat ik denk en voel. Als je het allemaal zo goed weet te zeggen haal je er uit dat ik juist zie wat er aan de hand is. Je loopt nu dingen over mij gevoelens en gedachtes te zeggen die niet kloppen. En het is wel ingewikkeld, voor jou misschien niet omdat jij alles zwart op wit ziet en je blijkbaar precies weet wat er ieder persoons hoofd gaande is. Bedankt voor je support en advies! Lijkt erop dat je mij alleen maar probeert tegen te spreken, je komt heel neerbuigend over naar mij gevoel. Terwijl heel het onderwerp erover ging wat mij gevoel was en wat het allemaal met mij deed. Je verdraait mijn woorden, gevoelens en gedachtes, dat vind ik niet echt oké.

Belladonna

Heel erg fijn dat je het zo verwoord en direct bent naar wat jij ziet dat de situatie is. Dan heeft het voor mij ook geen nut om nog met hem in een relatie te zijn. Zal het ook zo snel mogelijk afkappen en hem introduceren aan zijn ex vrouw. Precies waar ik bang voor was ik nu toch echt de realiteit. Ik was gewoon een rebound en afleiding meer niet.

Nonanona

Je zegt dat zijn ex wraak op jou wilde nemen, een jaar nadat jij en je vriend een relatie kregen. Je vriend heeft dus nooit de moeite genomen om zijn ex te vertellen dat jij niet wist dat hij nog getrouwd was toen jullie wat kregen. Dat is een alarmbel.

'Hij zou het zo weer doen, niemand zou er achter komen.'

Dus?

Maar dat is niet wat je wilt horen. Je wilt horen dat je geduld moet hebben, zijn vreemdgaan moet zien als iets tijdelijks, dat jouw volhoudendheid ertoe leidt dat hij 100 % voor jou kiest. Dat niet 'jij' maar 'jullie samen' hier sterker uitkomen en dat al het afzien wordt beloond.
Je weet zelf dat niets in de afgelopen twee jaar erop wijst dat dat gaat gebeuren.

Doel

ElenaH wat is precies jou “doel” van deze feedback?
Ten eerste heb ik geen één keer gezegd wat ik wel en niet wil horen.
Ten tweede zit het mij dwars dat jij voor mij bepaalt wat ik denk en voel. Sterker nog krijg ik van jou een hele negatieve vibe. En dat niet omdat je mijn situatie omschrijft meer op de manier waarop je dat doet. Het lijkt erop dat je me niet probeert over eind te houden maar mij juist in het diepe gooit met al je comments.

Voor nu laat ik het zo ik heb ook absoluut geen zin meer om überhaupt nog hier erover te praten. Jullie hebben de kijk van buiten af en dan is het altijd makkelijker om er dingen over te zeggen. (Die mij heel erg kunnen kwetsen) Ik hoopte op een positieve pep-talk voor mijzelf en niet een weerspiegeling van hoe slecht mijn relatie is en hoe slecht mijn partner is voor mij. Als het allemaal zo makkelijk was, zou ik nu niet in deze situatie zitten of mijn verhaal delen op dit forum. Nu begrijp ik heel goed waarom mensen naar een psycholoog gaan en niet zomaar hun verhaal doen bij ongeschoolde personen

nonanona

tja bij ieder forum is er altijd wel iemand die wat kort door de bocht is. En hier is dat Elena. Kijk bij andere draadjes over heel andere onderwerpen, dan ga je wellicht een rode draad zien. Soms heeft ze gelijk soms niet soms een beetje een punt. Slim is het je vooral niet persoonlijk aan te trekken.

Lol Mari

Klopt helemaal. Ik zeg waar het op staat. De volgende zegt dat ik een punt heb en formuleert het net iets anders. Diegene wordt bedankt en ik krijg een kat.
Geeft niks.

Nonanona

Ik zou vooral gaan kijken naar wat je nu nodig hebt.
Je verdriet uiten, ook al zint hem dat niet en word hij kribbig. Dat is zijn probleem.
Wat ik denk als ik je zo lees is dat je het enorm opgekrobt hebt en het nu als een boemerang terug komt... ?

In het dagelijks leven en op het forum krijg je natuurlijk allerlei visies. Ik hoorde ook vaak dingen die ik helemaal niet wilde horen maar uiteindelijk heeft het mij wel inzicht gegeven in mijn eigen systeem.
Ik was ook een ster in het baggitaliseren en mijn man laten verschuilen achter: hij had zn moeilijke jeugd. Ahhh hij zou het nóóit meer doen. Tot ik er 4 maanden na de eerste uitkomst achter kwam dat hij al véél vaker vreemd was gegaan. Toen kregen mensen hier op het forum toch gelijk.
Ik wilde dat echt niet horen gewoon omdat mijn kaartenhuisje in elkaar viel. Ik was woest, teleurgesteld en verdrietig. Maar vooral op mezelf dat ik zoveel weg gestopt had en naïef was.
En nu zie ik het weer heel anders, gaande weg ga je leren hoe er mee om te gaan en te handelen naar in dat wat voor jou van belang is.

(Ik praat vanuit mezelf, ik zeg niet dat jij dat doet hé)
Maar je kunt nu eenmaal niet in de toekomst kijken naar wat er gaat gebeuren, doet hij nog een keer of doet hij het niet meer? Accepteer je dat wel of niet?
Dat is wat ik heb gemerkt door het jaar heen voor mij zelf geen helpende vraag meer.

Maar meer wat wil ik, wat heb ik nodig, hoe kan ik een weg vinden in het behouden van mijn gezin. Wat is nu echt de moeite waard in het hele proces en het samen zijn? En dat is bij iedereen anders. Ga dat voor jezelf eens op een rijtje zetten.Ik kijk naar het nu. En ik denk dat je daar wel wat hulp bij kunt gebruiken. Is het nu 1 jaar geleden dat het uitkwam?
Welke boeken en adviezen kan ik wel gebruiken en Welke constructie werkt en sta ik daar nog voor open?

Dat vraag ik me geregeld af. En keer op keer ga ik daarmee aan de slag. Misschien heb je er wat aan.... om weer lief voor jezelf te worden.

Nonanona

Durf je er nog over in gesprek te gaan met je vriend? Om hem de vraag te stellen, wat hij zelf het liefste zou willen? Of hij écht wel van jou houdt? Of dat hij juist eigenlijk zijn ex niet kan vergeten en diep in zijn hart hoopt dat het ooit weer goed komt tussen hun? Durf je om duidelijkheid te vragen? Vanuit jezelf, omdat jij dat nu even nodig hebt? Een eerlijk antwoord, ook al is het niet het antwoord dat je zou willen horen?
Want nu doe je jezelf immers heel erg tekort. Je verdient veel beter dan waar je nu steeds doorheen moet aan negatieve gevoelens en gedachten. Ook jij verdient iemand die oprecht van je houdt en echt helemaal voor jou wil gaan. Niet iemand die zoete broodjes bakt en je vervolgens met een nare nasmaak laat zitten.

ach nonanona

Zie je zelf wat je doet? Iedere keer als iemand jouw confronteert met feiten en andere zaken die je niet graag hoort dan begin je te roepen dat deze mensen niet goed gelezen hebben en jou niet goed begrijpen.
Je bent constant nog bezig je vriend te verdedigen terwijl hij jou gewoon in de stront laat zakken met je verdriet want je moet er gewoon niet meer over zeuren.
En verder zet hem hier neer als die arme man die verleid wordt door een vrouw: ach ja, daar kan hij natuurlijk niet tegenop. Nee, dat klopt en weet je waarom niet? Omdat hij gewoon nog steeds niet 100% voor jou gekozen heeft.
En jij weet het op dit moment ook even niet meer en je blijft maar omdat je eigenlijk niet goed weet wat je alleen met je zelf aan moet denk ik zo.

Je hoopte op een positieve peptalk maar krijgt soms lelijke confrontaties onder ogen die je waarschijnlijk nog niet aankan. Ja, dat kan zeer doen. Maar onthoud dat ze niet gegeven zijn om jou te willen kwetsen (waarom zouden we) maar om je te helpen je ogen te openen voor de waarheid. De harde waarheid.

Dus............ sterkte!

“Hij”

De laatste dagen enorm last van “hem” hij die mijn vrouw heeft weten te verleiden om dingen te doen waardoor ons gezin zo op zijn kop van heeft gestaan, en wat echt wel nog steeds een behoorlijke nasleep heeft.
Hij die zo misbruik maakte om mijn vrouw op het juiste moment even te porren om te kijken hoe ze zou gaan toehappen, wat ie in al die jaren vriendschap nooit eerder geprobeerd heeft.
Ik merk dat ik steeds vaker denk de klootzak, het voelt als een soort jaloezie, ik weet alleen niet of dit dus het echte gevoel is.
Hoe kan het toch zo zijn dat hij mijn vrouw ook zo naar de klote heeft kunnen helpen, en daar mee bedoel ik te zeggen dat ze zo intens verdrietig is dat ze er in mee is gegaan, ze begrijpt het gewoon zelf totaal niet. (We zijn inmiddels een half jaar verder na uitkomen) dus ik neem aan dat dit niet het standaard verhaaltje is even spijt betuigen enz enz.
Het lijkt alleen maar erger en erger te worden haar schuldgevoel en spijt, terwijl het in huis toch redelijk rustig is geworden, zijn zelfs bezig met klusjes in huis samen.
Soms word ik wakker door haar gehuil in bed😔 als ik dan vraag wat er is, dan kan ze alleen maar zeggen ik snap het niet hoe kon ik zo wezen, hoe kon ik ons mooie gezin ons geluk zo kapot maken?
Ik ben een vent met een grote mond, maar mijn hart breekt echt op zulke momenten ook!!
Wat moet ik hier nou mee doen, ik troost haar, maar ik denk ook dan van ja jij gaat mee in zijn spelletje?

Voor er mensen zijn ja je praat haar straatje schoon, nee en ik denk dat ik dat hier ook wel eerder heb laten merken, want nou en of dat ik weet wat ze gedaan heeft, ze is behoorlijk door het stof gegaan maar die tijd is al even voorbij want ergens is dat ook gewoon klaar, boos blijven ga je nergens mee verder komen.
Maar de boosheid naar hem lijkt steeds meer toe te nemen, en zoals ik al eerder zei hij weet dat ik “boos” ben en hij zorgt er wel voor dat we elkaar niet treffen.
Gewoon het idee hij die mijn vrouw zo ver kreeg en haar gezien heeft enz enz, wat moet je er nou mee?

Flanagan

Ik vraag me af waarom ze dit niet los kan laten ze zegt zelf door spijt en schuld maar ben een beetje bang dat het ook met hem te maken heeft, ze zegt van niet ze wil niks meer met die vent te maken hebben zoals haar woorden zijn.
Ook is er vanaf mijn vrouw een officiële antistalkingsbrief/contactverbod brief naar hem gegaan zodat hij haar ook in de toekomst met rust moet laten.
Hij stalkte haar niet trouwens, maar het ging om het contactverbod stukje, bij enig contact is hij gewaarschuwd dat er aangifte gedaan word.
Maar soms denk ik wel eens als het even stil thuis is, zal ze terug denken aan hem?

Anoniempje1989

'Ik vraag me af waarom ze dit niet los kan laten ze zegt zelf door spijt en schuld maar ben een beetje bang dat het ook met hem te maken heeft, ze zegt van niet ze wil niks meer met die vent te maken hebben zoals haar woorden zijn.'

'Maar soms denk ik wel eens als het even stil thuis is, zal ze terug denken aan hem?'

Misschien voelt ze aan dat jij het nog niet los kan laten, en blijft ze zich daarom zo schuldig voelen.

Anoniempje1989

Op deze site staat veel hierover geschreven. Met tips voor zowel de bedrogene als de vreemdganger. Dus misschien voor jullie beiden goed om te lezen en dan samen in gesprek daar over te kunnen gaan (Even op de site scrollen tot je het onderwerp wat je bezig houdt, tegenkomt). Het laat je ook dingen van uit het standpunt van de ander, je partner, bekijken.

https://www.relatietherapie-nijmegen.nl/

Loslaten

“Misschien voelt ze aan dat jij het nog niet los kan laten, en blijft ze zich daarom zo schuldig voelen.“

Echt loslaten kan ik het nog niet nee, wat het overigens ook lastig maakt is mijn beroep “chauffeur” dus ik zit uren en uren alleen maar voor me uit te staren, je gedachte heeft alle vrijheid om na te denken.

Rustig is het thuis echter wel, de momenten dat we echt strubbelingen hebben is als we dus seks gehad hebben. Wat voel ik me dan naar zeg.

Ik voel me vaak als een soort verliezer, een verliezer omdat iemand het dus gelukt is om mij vrouw zo ver te krijgen.
Ik voel me ook vaak een ja loser ofzo tegen over de mensen die er vanaf weten, soort schaamte ofzo?

Dat gevoel van schaamte

Ik snap wat je bedoeld, Anoniempje1989!
Dat je je soort van schaamt tegenover de mensen die er vanaf weten, van het overspel in je huwelijk.
Alsof je gefaald hebt om je partner alleen maar oog voor jou te laten hebben. Dat je gefaald hebt om te voorkomen dat iemand je partner zo ver heeft kunnen krijgen dat die seks hebben met een ander niet kon weerstaan. Dat het niet had hoeven gebeuren als je jezelf wat meer "weggecijferd" had, meer aandacht voor de ander had gehad...(onzin natuurlijk, niemand hoeft zichzelf steeds maar weer weg te cijferen in een relatie. Voor ieders behoeftes aan aandacht die je van je partner nodig hebt, dient oog en oor te zijn).

Ja, dat voelt voor mij ook wel eens zo. Zeker in de eerste tijd na het uitkomen van de affaire. Ben toen vaak ook wel heel bang en onzeker over mezelf geweest, omdat mijn man immers voor zichzelf de vergelijking kan maken tussen mij en zijn toenmalige minnares. Dan was ik bang, dat hij liever haar zachte, gave, egaal getinte huid zou willen zien/voelen, liever haar manier van bewegen zou willen voelen, liever zou willen horen hoe zij tegen hem praatte tijdens hun tijd samen tussen de lakens, liever de geluidjes zou willen horen die zij dan maakte, liever haar handen over zijn lichaam zou willen voelen gaan, liever haar lippen op de zijne zou willen voelen, liever haar geur zou willen ruiken, enz., enz.
Maar als ik die dingen mijn goede gevoel en zelfvertrouwen had laten overheersen, had ik geen fijn leven meer gehad. Dus ik liet dat niet groter worden en liet die gedachten ook zo snel mogelijk los. Dat kon ik dan door die angst en onzekerheid met mijn man te delen. Samen praten en huilen. Steeds weer. Soms tot diep in de nacht. Net zo lang en zo vaak als het nodig was om weer rustig te worden in mijn hoofd en hart.
En in de nu ruim twee jaar van alles verwerken werden de tussenpozen tussen die onzekerheid, angst, verdriet, boosheid, pijn en de momenten dat het rustig, goed en fijn voelde, steeds groter en heb ik er momenteel eigenlijk geen last meer van. Al lang niet meer dagelijks, zelfs niet eens meer wekelijks.

Dus geef het de tijd. Jullie zijn heel goed op weg samen. En je vrouw hoeft zich ook niet schuldig te voelen als het eens even goed en fijn tussen jullie gaat. Alsof dat nu niet meer zou mogen.

Je vroeg jezelf ook nog af : "Maar soms denk ik wel eens als het even stil thuis is, zal ze terug denken aan hem?"

Dat zou misschien zo kunnen zijn. Maar dan heus niet op een verlangende manier, terwijl jij daar waarschijnlijk bang voor bent? Dat ze dus misschien stiekem toch ergens verlangt naar hoe het was met die ander samen?
Maar ik verwacht dat dat niet zo is. Dat jij zelf die gedachte in je hoofd haalt. Ik herken dat ook wel.
Bij navraag aan mijn man krijg ik steevast te horen dat hij nooit meer aan haar denkt. Geen mijmerende gedachtes over haar. Omdat hij daar totaal nul komma nul nog behoefte aan heeft.

Belladonna

Precies hoe jij het verwoord zo klopt het ook indd!
De geluiden, het voelen het ruiken enz enz enz!
Ik voel me kwa seks echt enorm minderwaardig, we praten er af en toe indd ook over en hoor alleen maar hij was niks maar dan niks met wat jij bent, en daar moet je dus in geloven anders ga je er op een gegeven moment toch aan onderdoor denk ik?

De schaamte is vooral tegen over vrienden/bekenden die hem ook kennen en of bevriend zijn met hem!
Of de ex collegas van mijn vrouw, mensen die nog wel met hem werken.
Wat moeten ze wel niet over haar denken als ze dan nu nog bij haar gezin leuk loopt bijv met winkelen ofzo, voor mij idee denken ze wat een slet of zo jij bent dus zo makkelijk het bed in te praten of whatever. Allemaal nare dingen.
Ik kan bijna niet geloven dat dat soort mensen denken die zijn sterk, die vechten voor hun gezin!
Zeker de bekenden die wij en hij kennen voel ik dit heel erg.