Verder na ontrouw deel 6

Elledoris

Mag ik misschien weten waarom jou ex blij is dat je er mee gestopt ben.

Ik heb zelf in het begin ook gedacht als ik er een punt achter zet, dan zal ik vast veel gelukkiger worden met een nieuwe vrouw.
Maar WIE zegt dat de “nieuwe” beter is, dat je daar gelukkiger mee word?
Uiteindelijk hebben mijn vrouw en ik elkaar altijd graag gezien en we zien elkaar nog steeds heel graag.
Tuurlijk ik kan nu ondanks wij samen door gaan niet zeggen dat we nu gelukkig zijn, maar we hopen wel uiteindelijk weer naar geluk te bouwen!
Al moet ik wel eerlijk toegeven dat ik vandaag wel na een tijdje weer een slechte dag heb, een dag dat ik denk wat doe je nou toch, ga bij haar weg ze is je niet waard, en dat is wel vervelend dat soort gedachtes want zoals ik net al zei ik zie haar zo graag, ze is nog steeds mijn alles, en met haar wil ik het gezin vormen!

Dat gevoel

Van wat doe je nou toch en ga bij haar weg want ze is je niet waard komt volgens mij vooral door het gevecht in jezelf. Ik herken het wel. Er is je wat aangedaan, iets wat je diep gekwetst heeft, iets wat je vertrouwen in de ander flink beschadigd heeft. Je wil jezelf in bescherming nemen tegen de pijn van die gevoelens. Dat zegt je ego. En aan de andere kant hou je van diegene die je zoveel pijn heeft gedaan, wil je graag samen met die persoon zijn, het gezin vormen en de toekomst samen tegemoet gaan. Dat zegt je hart. Ik snap zo goed wat je voelt en wat er door je heen gaat op die mindere momenten, die slechtere dagen. Het hoort er allemaal bij, helaas.

Aanvulling

Zo als vele gezegd hebben tegen mij volg je hart.

En net wat je zegt je wilt je zelf beschermen, maar je houd ook veel van die gene.
Maar hoe heet ik nou wat bij wat hoort, wat zegt nou me hart en wat zegt nou me ego?

Ja, het slijt

Anoniempje1989, echt, het slijt.
Vooral je angsten worden ingegeven door je ego, je gevoelens van hoop, geloof en liefde door je hart... Dus inderdaad, wat anderen ook al tegen je zeggen, volg je hart.
En je hart kan ook wel eens boos en verdrietig zijn. Boos om alles wat er is gebeurd. Boos dat je het hebt laten gebeuren. Boos omdat je zelf egoïstisch bent geweest, soms te veel naar je eigen ego luistert/ hebt geluisterd. Verdrietig dat je daardoor je geliefde even uit het oog bent verloren, enz., enz.

Elledoris

Elledoris, je schreef: "Ik ben benieuwd wat mensen ervan vinden die wel uit elkaar zijn gegaan en daarna een 'veel betere' partner hebben gevonden. Hadden ze, terugkijkend, inderdaad meer kunnen investeren en naar elkaar toegroeien? Zou het dat waard zijn geweest?"

Daar wil ik wel op antwoorden.

Ik was 21 jaar getrouwd met de vader van mijn 4 kinderen, toen mijn man's (langdurige) ontrouw uit kwam. Hij wilde nog wel proberen ons huwelijk te lijmen, ik niet. Hij trok daarop direct bij zijn vriendin in en heeft eigenlijk nauwelijks nog naar onze kinderen omgekeken.

We zijn nu 9 jaar verder, en ik heb -na jaren alleen te zijn geweest- sinds 2 jaar een nieuwe partner. Deze man past vele malen beter bij mij dan mijn ex-man.

Ik ben heel erg blij dat ik destijds niet heb willen investeren. Dat was ik overigens ook al tijdens de jaren dat ik alleen was, dus die blijdschap hangt niet samen met het feit dat ik mijn huidige partner beter bij mij vind passen. Voor mij gold destijds dat het vertrouwen volledig weg was, en dat had misschien met een hoop werk nog wel weer goed kunnen komen. Maar mijn respect voor mijn ex-man was helemaal weg, en dat zag ik niet snel weer goedkomen.

Voor mijn kinderen had ik het graag anders gewild. Maar voor mezelf kan ik eerlijk zeggen dat ik gelukkiger ben zonder hem, zonder dat huwelijk, en MET de vrijheid om alleen te zijn, en later een man te vinden die op zoveel gebieden beter bij me past.

Ik snap best dat er mensen zijn die na ontrouw willen proberen de relatie te redden, maar voor mij zou dat niet gewerkt hebben en gold dat ik liever alleen was dan te gaan werken aan een relatie met iemand voor wie ik geen respect meer had.

Vergeven niet vergeten

Hi,
Ik heb heel veel stukken gelezen van jullie gesprekken, verhalen, ervaringen, gevoelens en emoties. Het verbaast mij dat er zoveel ergere scenario’s kunnen afspelen dan die van mij. (Terwijl ik die van mij al onverdraagbaar moeilijk vind). En hoe kan een persoon zo’n onbeschrijfelijk gevoel aan? Voor iedereen zal het vast verschrikkelijk zijn om bedrogen te worden, dat is natuurlijk nooit “leuk”. Ik zit in een toxic relatie, toch kan/wil ik er geen einde aan maken. Om het kort te houden, ik ben door mijn vriend bedrogen met zijn ex-vrouw een jaar geleden. Ik was bij hem weggegaan (we woonden een half jaar samen en hebben nu 2 jaar een relatie. Zij hebben dan samen ook een kind, en ze vertelde mij dan ook dat hij in het begin van onze relatie heel vaak nog bij haar over de vloer kwam. Ze hadden dagelijks contact en ik had al zo mijn vermoedens, ik wilde het gewoon niet geloven. Ze appte met elkaar, bellen als ik er niet was, stiekem toch met elkaar zijn als hij eventjes zijn kind moest ophalen. Ik gaf hem al zijn vrijheid en dat misbruikte hij. Een jaar geleden had hij haar dus ook naar zijn huis laten komen. (Ik woonde daar, we hadden ruzie omdat ik heel veel berichten van haar zag staan op zijn telefoon en hij het alsmaar verwijderde. Toen ben ik eventjes weg gegaan, hij besloot om haar dan toch maar ff te pakken). Hij heeft dat aan mij verteld via de telefoon en achteraf weer ontkent. Uiteindelijk heeft zijn ex vrouw contact met mij op genomen en ze zei dat dit was wat ze ermee wilde bereiken. WRAAK. Ik wist altijd al dat ze ermee bezig was om hem van me af te pakken en me vriend bleef dat continu ontkennen. Ik was gek en ik was gestoord aan het doen. Het domme is dat ik hem uiteindelijk ook echt ging geloven. Tot een jaar geleden dat alles naar boven kwam en ik als een rots van de berg af viel. Hij had zoveel spijt zei hij en alles erop en eraan dat ik terug ben gegaan bij hem. En nu ik achteraf zo erover na denk (na een heel jaar) zitten er mij nog zoveel dingen dwars, af en toe kijk ik naar hem om lig ik in bed of sta ik in de douch en dan komt er opeens een hele flash back van alles wat mij pijn heeft gedaan terug. Pure haat naar hem komt naar boven. Ik heb er zo veel moeite mee dat ik niet weet wat er nou precies gebeurt is en dat ik nog veel meer dingen nooit te weten zal komen. Hij heeft nooit toegegeven dat hij in het begin al met haar vreemd ging en dat zal hij ook nooit toegeven. Zijn zijn gevoelens naar mij toe wel oprecht? Wilt hij niet liever met haar zijn ipv met mij? Als zij hem weer gaat contacten kiest hij dan weer voor haar? Was ze beter in bed dan mij? Voelde hij zich meer op zijn gemak bij haar? Droomt hij over haar? Wat moet ik doen om hem deze keer wel tevreden te houden? Allemaal vragen die eke dag door mijn hoofd schieten en dan nog de nare flashbacks die ik me steeds inbeeld. Hoe zou hij haar hebben geneukt in dit huis? Wat had zij aan? Watvoor gesprekken hebben ze met elkaar gehad? Hoevaak is hij wel niet stiekem met haar gaan afspreken? Alles wat ik deed voor hem was vergooide tijd want hij dacht toch constant aan haar. Het maakt me kapot. Ik probeer het te vergeven en te vergeten maar hoe hard ik het probeer het lukt me niet. En als ik dan al jullie verhalen lees is mijn gebeurtenis er niks bij. Gewoon een standaard vreemdgaan verhaal. Ik vraag niet perse om advies ik wilde gewoon mijn eitje kwijt....

Nonanona

Wat een vreselijke toestand voor jou momenteel. Je bent dus, zoals zovelen hier in dit draadje, gewoon flink bedrogen. Weet niet of het nu direct onder de noemer van een toxic relatie valt waar je nu in zit.

Hoe is jullie relatie ontstaan? Ging je partner vreemd met jou, waardoor zijn ex wraak wilde nemen omdat hij haar voor jou heeft verlaten? Waarom wilde ze anders wraak nemen? Waarom is hun relatie beëindigd? Was jij anders meer een rebound-relatie voor hem (als hij in zijn vorige relatie niet met jou is vreemdgegaan)?

En het is een jaar geleden uitgekomen dat hij jou bedroog met zijn ex? En dat heeft hij een jaar lang gedaan, vanaf het begin van jullie relatie? En dat is gestopt toen het uitkwam? En nu, een jaar later, zit de pijn van zijn bedrog nog heel hoog. Hebben jullie er dan nooit meer over gepraat samen, ben je na zijn spijtbetuiging zomaar weer terug gegaan en verder gegaan alsof er niets gebeurd was? Al het verdriet, de pijn en boosheid onverwerkt gelaten?

Belladonna

Ik noem het een toxic relatie omdat hij erg jaloers en bezitterig is. Hij heeft zijn ex vrouw verlaten voor mij, maar ik dacht dat ze allang gescheiden waren en hij beweerde dat hij alleen nog zijn spullen daar had omdat hij voor zijn zoon moest zorgen of dat hij daar was voor zijn zoon. Ik heb haar 1x gezien toen we nog niet eens met elkaar naar bed waren geweest en toen vertelde ze mij dat ze nog met elkaar naar bed waren geweest paar weken geleden (toen die tijd) en dat wist ik wel maar hij beweerde mij dat ze al echt gescheiden waren en dat 1malig was. Hij loog jij voor en haar ook.

Ik denk dat ik ook een rebound voor hem ben en hij zijn huwelijk met haar nog niet 100% had verwerkt of überhaupt had beëindigd. Vanaf het begin sprak van onze relatie ging hij eigenlijk alweer met haar naar bed en dat is een paar maanden gestopt en toen was hij weer met haar vreemdgegaan en dat was een jaar geleden. Alleen van die laatste keer had hij het mij verteld omdat hij denk ik echt voor haar wilde gaan. Zij deed het alleen maar om onze relatie kapot te maken want ze had zelf al een nieuwe vriend. Vanaf toen heb ik hem een paar maanden niet gezien en uiteindelijk heb ik hem toch een kans gegeven. We hebben er over gepraat en dingen met elkaar besproken maar ik kan het niet weg stoppen. Misschien doordat het in dit huis is gebeurt en zij samen ook een kind hebben. Voorheen in mijn relaties had ik er nooit zoveel moeite mee, deze keer heeft het echt mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld aangetast. Ik voel me niet gewild terwijl hij wel erg lief voor me is en ik nu ook zeker weet dat hij niks verkeerds doet ( op vreemdgaan gebied). Maar ik kan er nu niet meer met hem over praten, dan word hij zo boos, alsof ik het allemaal maar moet vergeten en mijn gevoelens moet weg stoppen. Laatst wilde hij met me naar bed en terwijl we bezig waren dacht ik alleen maar aan hem en zijn ex vrouw hoe ze seks zouden hebben gehad die ene keer. De tranen rolde over mijn wangen en hij bleef vragen wat er aan de hand was. Op het moment dat ik het hem vertelde verklaarde hij me voor gek, dat ik er nogsteeds aan denk. “Je bent echt dom! Dat je daar nogsteeds aan denk! We kunnen beter uit elkaar gaan, je vertrouwt mij niet! Ik doe alles voor niks!” Ik bleef maar huilen als een klein kind. Als een steek in mijn hart alles kwam weer naar boven. Ik wil elke keer met een psycholoog gaan praten alleen ik durf het niet. Het voelt zwak. En toch dee ik mijn verhaal hoe top het internet...

Nonanona

Precies hetzelfde meegemaakt. Man in kwestie kreeg uiteindelijk de diagnose narcisme. Ik zeg niet dat je partner dat is maar veel dingen lijken er op. Maakt ook niet uit: het is toxisch, dat klopt en het beschadigt jou, die relatie.
Mijn advies: houd er mee op zo snel je kan.

Ho stop

Nonanona,

"Ik probeer het te vergeven en te vergeten maar hoe hard ik het probeer het lukt me niet."

Dit triggert mij. Vergeven kan, maar dat doe je voor jezelf om door te kunnen gaan met je leven. Het vergeven van de pijn die je voelt, het vergeven van jezelf met name.
Vergeten, dat Nooit niet. Dat kan niet. Het heeft iets stuk gemaakt, dat schrijf jezelf al. En dat is natuurlijk ook zo.
Wat ik lees is dat je enorm veel weg stopt en hem maar tevreden houdt.
Als je een bal onderwater probeert te drukken komt hij 3x zo hard boven. Begin eens met je verdriet, pijn, boosheid, teleurstelling en alles van je opkomende gevoelens te erkennen.

"En als ik dan al jullie verhalen lees is mijn gebeurtenis er niks bij. Gewoon een standaard vreemdgaan verhaal."

En daar doe je het weer, waarom is mijn verhaal of van andere hier erger?
Dat is dus absoluut niet waar. Ook jou pijn mag er zijn.

Buiten de hele dynamiek om, die ik herken wil ik je alleen zeggen, ga kijken naar wat jou gelukkig maakt inplaats van hem...
Veel sterkte en bagatelliseer je verdriet niet. Zolang jou man geen empathie toont word het enorm moeilijk hier boven op te komen. Helaas ben ik daar deskundige in.

Achtbaan van emoties nu

Ontrouw, bedrogen worden, is een ervaring die erg ingrijpend is en waarvan je de pijn en vernedering lang kunt meedragen. Jij ervaart dat nu nog dagelijks. Bovendien heeft het bij jullie wel tot een tijdelijke relatiebreuk geleid, maar ben je uiteindelijk wel teruggekeerd naar jouw vriend. Op zich een positieve afloop, ware het niet dat de manier waarop allesbehalve goed aanvoelt. Door zijn onduidelijke gedrag toen, vreemdgaan/daarmee stoppen/opnieuw vreemdgaan, jou in de veronderstelling laten dat hij al van haar gescheiden was voordat hij iets met jou begon, heeft hij bij jou veel onzekerheid geïnstalleerd. Bovendien heeft hij uiteindelijk dan maar voor jou gekozen nadat zijn ex de keuze had gemaakt om bij haar nieuwe vriend te blijven? Dat je je tweede keuze voelt, zelfs al hoeft dat niet zo te zijn, is normaal.

Hij maakt het je ook moeilijk om zijn overspel te vergeven. Hij wil er niet over praten, wordt boos als jij dat wilt doen en doet nu alsof het allemaal niet waar is en het niks voorstelde, wat natuurlijk flauwekul is. Het is duidelijk dat hij zijn verantwoordelijkheid op dit vlak probeert te ontlopen. Hij heeft jou gekwetst, heeft jou schade toegebracht, maar erkent dat onvoldoende of zelfs helemaal niet, waardoor hij jou opzadelt met een gevoel van 'je overdrijft', 'vergeet het nu maar', 'waar zeur je nog over'.

Je kunt het allemaal ook als volgt bekijken. Door overspel te plegen heeft je partner je kwetsbaar en klein gemaakt. Hij heeft je duidelijk het gevoel gegeven dat jij afhankelijk bent van hem, van zijn keuze of de relatie al dan niet voortgezet wordt. Je hebt die kwetsbaarheid naar alle waarschijnlijk getoond en geuit: je had medelijden en hij had immers zó veel spijt? Hij kreeg daardoor het gevoel dat je niet zonder hem kunt, dat hij altijd opnieuw welkom was, en dat bleek in de praktijk ook zo. Het is ook de reden waarom hij denkt er op deze manier mee weg te komen. Wie kwetst, een schuld uitstaan heeft, betaalt daar normaal gezien een prijs voor, al was het maar onder de vorm van erkenning, van excuses. Wanneer je pijn serieus wordt genomen, je in de ogen van de ander ziet dat er spijt is, besef van wat hij aangericht heeft, kan je het gebeurde loslaten en verder gaan. Nu lukt dat niet, omdat die erkenning er niet geweest is. Je twijfels omtrent de oprechtheid van zijn keuze, hangen daar ook mee samen. Diep van binnen vind je dat je dit niet zomaar had mogen laten passeren, was je graag boos geworden (in plaats van hij!). Je kunt dat duidelijk niet, waarschijnlijk uit angst om hem alsnog te verliezen. Probeer die terechte woede toch een plaats te geven. Vraag jezelf af wat jou in dat verband wel een goed en zeker gevoel zou kunnen geven. En ook al bagatelliseert hij de hele situatie, je mag hem er gerust aan herinneren dat hij je toen diep gekwetst heeft en dat het vertrouwen zeker nog niet is wat het was.

Werk ook aan je zelfbeeld en je positie binnen de relatie. Doe dingen die je een goed en sterk gevoel bezorgen: dat kan een vriendschap zijn die je extra aandacht geeft, meer investeren in je carrière, een hobby. Dingen die je het gevoel geven dat je ergens goed in bent, versterken je zelfwaardegevoel en ook je positie in de relatie.

Mari

Ik heb even opgezocht wat narcisme precies inhoud en het lijkt er inderdaad op dat mijn partner een narcist is....

Nonanona

Okay, niet hardop zeggen hoor, hier, dan krijg je allemaal mensen die gaan zeggen "je moet geen diagnose stellen/ labels plakken, dat moet een deskundige doen" Kwestie is alleen dat narcisten niet naar een deskundige zullen gaan en die veelal ook (nog) niet zo ingevoerd zijn in de dynamiek van het narcisme.

Maar het label doet er ook niet zoveel toe. Het gaat om het gedrag. Herken je eenmaal bepaald gedrag dan kun je je licht op gaan steken hoe daar mee om te gaan dan wel afstand van te nemen. En dat zijn zaken die sowieso al goed voor je zijn: je eigen leven leiden, niet in drama meegaan, niet eindeloos dingen uit gaan leggen maar ook: als je voelt dat het echt te toxisch is, weggaan, en no-contact gaan als dat mogelijk is.

Hier nog een link waar je misschien iets aan hebt: https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/is-your-partner-narcissist-here-are-50-ways-tell

Mezelf gelukkig maken

Jullie “feedback” doet me erg goed. Het is heel fijn dat ik in bepaalde dingen advies krijg om wat het beste is te doen ipv dat er gelijk tegen mij gezegd wordt ermee te stoppen.

Ik probeer ook meer voor mezelf te doen, we zijn ook echt 24/7 samen door de Corona. (Daarvoor trouwens ook omdat ik in zijn zaak werkte) Daarom was het voor mij juist een extra klap dat hij vreemdging. Hoe kan je zo zijn dat als ik eventjes niet met je ben je gelijk de kans pakt om vreemd te gaan. Alleen het was natuurlijk al bezig met berichten sturen, bellen, FaceTime en die smoesjes als “ik doe het voor mijn kind”. Pfff de emoties komen weer erg naar boven als ik het erover heb...

In ieder geval heb ik ruimte en tijd voor mezelf nodig. Hij wilt altijd echt altijd samen zijn, voor mij hoeft dat echt niet. Het voelt niet zo dat hij samen wilt zijn omdat hij het zo leuk vind met mij maar om mij niet alleen te laten alsof ik zijn bezit ben. Hij wilt zelf ook nooit wat met zijn vrienden doen. (Hij zegt altijd ik heb geen vrienden, terwijl hij dat wel heeft) Hij ziet het als iets slechts om iets met zijn vrienden te doen lijkt net. Vorige keer vroeg ik of hij bij die ene vriend was langs geweest en hij deed er heel raar over en werd zelfs boos. Ik vond dat heel erg raar, het voelde alsof ik boos was dat hij bij een vriend was geweest terwijl dat mij niet eens iets interesseert als hij het me maar gewoon laat weten. Als ik met een vriendin wil gaan afspreken is hij ook gelijk chaggerijnig en geïrriteerd. Daar irriteer ik me mateloos aan. Het voelt net alsof ik in deze relatie iets verkeerds heb gedaan ipv hij. En nu ik het allemaal van mezelf terug lees klopt er iets niet. Dit hoort niet. Hij manipuleert mij heel erg met de manier waarop hij dingen tegen mij zegt en doet. En nu ik het al een tijdje besef en in zie wat hij met mij doet kijk ik heel anders naar hem. Anderen mensen om mij heen hadden dit allemaal al tegen mij gezegt, ik moet het altijd pas met eigen ogen zien en meemaken. Super irritant.

Het word tijd dat IK voor mijzelf ga kiezen en niet voor hem. Als ik mezelf herpak en echt doe wat ik zelf doe wat mij gelukkig maakt kom ik al een heel stuk verder volgens mij. Ik heb alleen altijd dat wantrouw gevoel dat stel dat ik niet met hem ben omdat ik bij me vrienden ben of wat dan ook hij weer vreemd gaat. Elke keer krijg ik dat gevoel met die nare flashbacks. En om eerlijk te zijn weet ik niet of ik daar wel mee kan leven. Nu schieten er weer 1000 gedachtes door me heen over hem en haar. Volgens mij houd dat nooit op. Of wel?

Nonanona

"Ik heb alleen altijd dat wantrouw gevoel dat stel dat ik niet met hem ben omdat ik bij me vrienden ben of wat dan ook hij weer vreemd gaat. "

Maar laat dat er niet toe leiden dat jij per se de hele tijd bij hem moet zijn. Denk eerder "ik moet het fijn hebben, en als dat er toe leidt dat hij vreemdgaat, dan maakt dat alleen maar dingen duidelijk en dan moet ik maar gaan overwegen een punt erachter te zetten."

Je kan hem niet gaan bewaken en zodoende jezelf dingen ontzeggen. Dan zit je in een gevangenis.

Maar Nonanona

Als ik het goed lees hebben jullie pas twee jaar een relatie, waarin hij vanaf het begin vreemd ging. Jullie hebben geen kinderen samen. Hij zet je onder druk, wordt boos als je met een vriendin wil afspreken, hij wordt sowieso vaak onredelijk boos, hij manipuleert, je kunt hem niet vertrouwen, hij liegt vanaf het begin af aan al tegen je, hij vernedert je, hij heeft een negatieve invloed op je zelfvertrouwen en zelfbeeld..... wat levert deze relatie je dan op als je dit allemaal voor lief neemt?

Mari

Op die manier heb ik er nog niet naar gekeken, ik denk dat ik onbewust zo denk omdat ik bang ben dat het weer gebeurt en ik dat echt niet wil omdat ik weet dat ik hem niet nog een kans ga geven. Maar zoals je zegt kan ik het niet tegen houden en als het zou gebeuren zou het heel duidelijk zijn.

En wanneer het gebeurt en ik mezelf goed voel en ik bezig ben met mijn werk en/of hobby is het wat minder erg. Alsnog wil ik hem niet kwijt, ik hou echt van hem, alleen ik weet dat dat misschien wel het beste is om te doen. Alleen ik wil het niet.

Jee heftig

Lieve Mona,

Ja je houdt nog lang die gedachtes en beelden. Maar het slijt wel. Het behoort tot het verleden. Jij bent het hier en nu. Zij is NIET leuker of lekkerder dan jij. Hij heeft tenslotte voor jou gekozen. Hij schaamt zich vast ook enorm. Dat zij een ultieme wraak poging heeft gedaan is verschrikkelijk. Dat hij erin trapte ook. Maar hij wil haar zo te lezen niet.

Vertrouw op jezelf. Zij is een vage maan en jij de zon.

Mijn tips (deels van psych)
- ga naar therapeut voor jezelf
- bouw je eigen leven zsm op, ga dingen doen alleen of met vriendinnen of familie
- ga dingen met hem doen, maak nieuwe herinneringen (hotel, strandwandeling, mountainbiken, parachute springen. Mag best ff spannend zijn)
- las 1x per week praat moment in. Schrijf je vragen op. Vraag jezelf bij elke vraag af: wil ik dit echt weten en waarom, wat verandert er als ik het antwoord hoor? Vraah hem om géén details te vertellen (!)
- bij die gedachtes... Zeg STOP. En dwing jezelf aan iets anders te denken. Je hersens vergiftigen zichzelf maar kunnen gereset/gefopt worden door aan leuke dingen te denken.
- doe positieve affirmaties, op YouTube tig te vinden.
- wordt liever voor jezelf, je bent leuk, goed en het waard!

En geef het tijd. Weggaan kan altijd nog. Stel eventueel een datum. Beslis dan. sterkte!

Anne

Hi Anne!

Wat lief van je dat je mij de zon noemt <3
Erg bedankt voor de tips! Ik zie nu al een paar tussen staan waar ik gelijk werk van ga maken!
Vooral om een datum te zetten, zo kan ik er mentaal ook beter uitkomen. Ik probeer nu al erg vaak ergens anders aan te denken als ik weg dwaal met mijn gedachten, dat werkt nu nog niet echt heel erg maar dat gaat vast wel helpen op den duur.

Wat fijn dat ik van jullie advies krijg en ook een erg positieve vibe!

Trillende benen

Hi!
Ik voel me laatste dagen heel erg down, heb ook echt huil aanvallen. Heftigere emoties door ongesteldheid. Ondanks dat heb ik de ex vrouw gezien van mijn vriend want ze kwam haar kind af zetten, ik kreeg gewoon trillende benen en een brok in mijn keel. Ik kreeg er gewoon zo’n naar gevoel van het deed echt pijn. Alle emoties komen gelijk weer naar boven, het is mijn trots die ik op dat moment niet meer kan vinden. Ze is ook heel erg mooi, dat vond ik altijd al. Zij weet ook gewoon dat hij haar over mij koos. Hij ging terug bij haar terwijl hij mij had. Hij zou het zo weer doen, niemand zou er achter komen. Steeds afwisseling zou ik ook wel willen, het verschil is dat ik het niet over me hart zou krijgen om dat te doen.

Ik breek steeds weer als hun kind hier komt en ik haar zie. Het word tijd om mijn tijd beter te benutten en meer voor mezelf te doen. Dan sta ik sterker in mijn schoenen en als ik het niet meer trek kan ik gewoon weg gaan. Ik voer echt een strijd met mezelf dat ik niet langer meer zo vol hou. Ik voel me zo vernederd en minderwaardig. Mijn trots is weg. Mijn zelfvertrouwen die ik altijd zo erg had is ver te zoeken. Ik weet me geen houding. Het liefst sla ik haar gezicht kapot en knip ik haar haar eraf. Maar als ik haar zie tril ik als een biggetje.

oh ja...

Lekker makkelijk om je te willen afreageren op degene waar je vent vreemd mee gaat! Realiseer je nu eens dat jij een afspraak hebt met je vriend dat hij niet met anderen gaat. Daar heeft zij niets mee te maken.
Wees eens stoer en zie onder ogen dat dit de totale verantwoordelijkheid van hem is.

Als ik jouw verhaal lees dan snap ik niet wat je aan het doen bent. Verwacht je serieus dat dit goed gaat komen met een man die zo bot reageert?

Juf ank

Hallo,
Ik reageer me af op haar omdat zij uit wraak naar mij toe hem begon te verleiden dag in dag uit. Hij ging er in mee. Ik weet donders goed dat mijn man het probleem is en ik een relatie met hem heb en niet met haar. Als je alles hebt gelezen haal je eruit dat ik er moeite mee heb voor mezelf. ZIJ verleidde mijn man met het doel om “wraak” op mij te nemen. Om die reden verwijt ik haar van het feit dat ik haat gevoelens naar haar toe heb. En in mijn eerder verhaal schrijf ik ook dat HIJ ons in het begin allebei aan het voorliegen was. Dat hij is vreemdgegaan is 100% zijn verantwoordelijkheid, dat neemt nog niet weg wat haar intenties ervan waren om eraan mee te doen. Voordat je een aanvallende reactie schrijft op dit forum dat mensen kan kwetsen, zou je alsjeblieft het hele verhaal kunnen lezen en kijken naar ieder woord wat er staat. Of helemaal niet reageren als je niet weet waar je over praat.

Plus, zij heeft er alles mee te maken. Ik zal je een voorbeeld geven, mijn ex zocht contact met mij en ik zou zo met hem kunnen afspreken maar omdat ik wist dat hij een vriendin had heb ik het niet gedaan uit respect naar haar toe. Zij heeft uit wanhoop mij benaderd en toen heb ik haar verteld dat hij met mij wilde afspreken en ik hem heb afgewezen.

Iedereen kijkt er op een andere manier naar als mensen vreemdgaan en wie er fout zit en wie niet. In mij opzichte zitten beide partijen fout en natuurlijk de gene die jou partner is het meest die ander heeft geen relatie met jou en jij niet met hem/haar. Je weet als geen ander wat vreemdgaan met een persoon kan doen en daarom zou ik persoonlijk niet mijn partner bedriegen of met iemand iets doen die in een relatie zit. Puur om het principe.

Nonanona

Ik snap je frustratie, dat je haar zou willen slaan en haar haar wil afknippen.
Ik zit in een soort zelfde situatie, ik snap juf Ank ook wel kwa reactie.
Mijn vrouw is ook vreemd gegaan met een vriend van ons, hij ordinaire vreemdgaander, hoe vaak hij zijn vrouw inmiddels exvrouw bedroog met vrouwen is niet meer op 1 hand te tellen.
Mijn vrouw neemt haar verantwoording volledig van wat er gebeurd is, maar wij hebben een hele zware dip in onze 10 jarige relatie gehad endaar in die dip was meneer wel even het luisterend oor voor mijn vrouw (achter mijn rug om).
Ze kreeg ineens volle boost aandacht want ik kon het door mentale problemen slecht geven.
En nee ik praat zeker niets goed richting mijn vrouw maar deze man heeft haar helemaal compleet ingepakt, wist wat hij wilde gaan doen had zijn pijlen gericht op mijn vrouw.
Tot grote spijt van mijn vrouw vond ze de aandacht toch wel erg fijn en van het 1 komt het ander blijkt.
Na uitkomen van dit met zijn 3e hier aan tafel gezeten alles moest op tafel, en wat zei meneer hier aan tafel in de ogen van mijn vrouw, je wist toch wel een beetje hoe ik was? Het moment dat je terug reageerde wist ik dat ik je beet had, en ja dan ga je als man dingen zeggen die vrouwen willen horen, een soort jager noemde hij het.
Mijn vrouw, echt werkelijk waar een wereld vrouw zou dit nooit gedaan hebben als ze sterk in haar schoenen stond en thuis geen problemen waren.
Ik was voorheen de eerste die altijd hoorde als een man op jacht was.
Hij wist precies op de juiste tijd haar te benaderen, ze heeft spijt hele diepe spijt huilt veel en zit totaal niet meer lekker in haar vel.
Nee zodra ik zijn auto al ziet (woont in de zelfde straat als mijn ouders) begin ik ook opgefokt te raken, na dat gesprek wat gemoedelijk verliep is alles veranderd.
Wij proberen samen ons gezin te redden, ik weet dat wij beide heel veel geleerd hebben, maar hij in kwestie nee hij is nog steeds een behoorlijke trigger voor mij, en het fijne van het verhaal is dat hij ook behoorlijk op zn hoede is.
Laat hem maar bang zijn en flink om zich heen kijken, ik geniet daar meer van dan dat ik daadwerkelijk hem zou gaan slaan want dan gooi ik mijn glazen in.
Ik ben 1x na het gesprek naar zn huis geweest en hem heel goed in ze oren wezen knopen hoe hij mijn gezin verwoest heeft, hij had mijn vrouw met rust moeten laten, vrienden doen dit niet, je hoort elkaar te helpen, niet je pijlen te richten op een emotionele zwakke vrouw.
Bij ons gaat de relatie gelukkig wat beter, in het begin zag ik ons hele gezin uit elkaar vallen, maar ik ben gelukkig er wat positiever in komen te staan.
Mijn vrouw, het lijkt haar steeds meer te beseffen wat ze op het spel gezet heeft, zeg nooit nooit maar ik denk dat ik voor 99% zeker weet dat mijn vrouw een harde leerschool heeft gehad.
En ja mijn handen jeuken ook als ik hem zie, maar dat soort lui zijn het niet waard, ze komen vanzelf een echte verkeerde tegen.

Aanvulling

Meeste vrienden van mij riepen allemaal pak hem bla bla bla, ik kan je zeggen ik ben thuis echt opgevoed oog om oog tand om tand (misschien een slechte eigenschap van thuis mee gekregen) maar goed het is niet gebeurd.
Als ik hem zou slaan of whatever dan weet ik ook heel goed dat ik dan voorloopig niet thuis eet en slaap maar in een hokje van 3x3 verblijf, nee heb ik het dan voor elkaar? Nee
Zolang hij bang om zich heen blijft kijken en ziet als ik bij mijn ouders ben en hij ze huis niet uit durft, vind ik toch veel mooier!

Nonanona

'Ik reageer me af op haar omdat zij uit wraak naar mij toe hem begon te verleiden dag in dag uit. Hij ging er in mee. '

Weet je dat zeker? Of heeft hij je dat verteld? Waarom zou zij wraak op jou willen nemen? Ze weet toch dat hij onmiddellijk terug zou komen naar haar als ze dat zou willen?

ElenaH

Ik weet dat omdat zij dat letterlijk tegen mij heeft gezegt. “Ik deed er alles aan om jullie relatie kapot te maken, nu weet je hoe het voelt, ik had je gewaarschuwd”. Zij dacht ik haar van haar bestaan af wist toen ik met hem begon, ik wist dat ze bestond maar ik dacht te ze gescheiden waren. En dat waren ze ook maar ze gingen dus nog met elkaar.

Als ik dat had geweten was ik nooit met hem iets begonnen. En daarom is het zo krom. Van hem en van haar en ook van mij, ik had beter moeten weten en niet zo naïef moeten zijn. Dit achteraf, nu hou ik van hem en dat is dus heel het probleem.

Nonanona

'Dit achteraf, nu hou ik van hem'

En waar hou je dan precies van, bij hem? Wat maakt hem zo leuk dat je zijn vreemdgaan (wat vast nog vaker zal gebeuren) accepteert?

Elenah

Ik accepteer het niet. Vreemdgaan zal ik nooit accepteren, ik heb hem een tweede kans gegeven. Ik weet alleen niet zo goed waarom ik zo veel van hem jou dat ik hem die tweede ons heb gegeven. Dat ben ik nu voor mezelf aan het uitzoeken of ik nou echt van hem hou of dat ik denk dat ik van hem hou. Ik heb ook moeite met iemand verlaten en alleen zijn. Dat speelt ook een rol. Er bestaan vast betere mannen dat weet ik ook wel, maar op dit moment wil ik met hem zijn en tegelijkertijd ook weer niet....

Elenah

Hoezo “wat vast nog vaker zal gebeuren”?