Verder na ontrouw deel 6

Gebroken

Dit is HEEL erg normaal ! Heel erg goed dat je hulp vraagt bij de huisarts. Je kunt dit niet alleen.
Voel je absoluut niet schuldig, je doet alles om je gezin in stand te houden.
Ik herken dit compleet, mijn man werkt nog met 1 Truus. Zelfs daar heb ik nog dagelijks last van.

Ik heb enorm met je te doen, woorden schieten te kort. Wat een vreselijke dag voor je.

@ Fransien, ze heeft helaas geen werk.
Dat lijkt mij stap 1 als straks de rust wat terug gekeerd is gebroken, ga goed voor jezelf zorgen. Nog beter dan ooit!!

Ik word

zo ontzettend boos van dit verhaal. Hij bepaalt wanneer jij hem 100% kan vertrouwen en daarvoor moet hij eerst naar haar huis gaan voor een laatste gesprek? En daarna bepaalt hij dat jij hem 100% vertrouwt?

Uuuhhh???? Het vertrouwen is al compleet weg oelewapper en je recente acties pleiten niet voor je. Hij wil bij haar zijn. Alleen de kinderen staan in de weg. Wie zegt dat nu over zijn kinderen. Ik zou al mijn respect voor deze man allang zijn verloren.

Waarom zou je bij zo iemand willen zijn? Hij heeft geen enkel respect voor je. Voor jouw gevoelens. Een man die van je houdt zou je nooit zo door het slijk laten gaan. En waarom bij haar thuis afspreken? Is ze melaats? Heeft ze pleinvrees? Want het is absoluut niet logisch om zo'n gesprek bij haar thuis te voeren, dat doe je op een openbare plek. Als je het al doet, want nodig is het niet.

Hij zou ook een lange mail kunnen sturen waarin hij haar het een of ander uitlegt, als dat echt zo belangrijk is. Een mail die jij ook mag lezen uiteraard. Maar nee, hij moet bij haar thuis afspreken, s avonds. Samen.

En jij stemt toe, omdat hij je manipuleert, onder druk zet, dat is geen liefde.

Draadje

Ik ben hier niet op dit draadje gekomen om te scheiden, ik hoop dat jullie het begrijpen. Ik wou weten of er meerder mensen zijn die zoiets pijnlijks hebben meegemaakt, en er beter uit zijn gekomen.

Ik waardeer jullie meningen. Ik weet niet waarom ik bij zon man wil blijven. Als een van mijn vriendinnen dit zou meemaken, had ik haar als advies gegeven om te kappen.

Ik hoop dat ik hierdoor sterker uitkom, of het nou samen is of uiteindelijk alleen.

Hij heeft alle grenzen overschreden, maar ik wil gewoon vechten voor ons relatie voor ons gezin.
Hij wilt stoppen met Truus dat is voor mij al stap 1. Zolang zij er nog is, kunnen wij nooit aan ons werken.
Ik hoop dat ik de dag doorkom, ik loop nu al te piekeren. En zit vandaag echt heel slecht in mijn vel.
Ik hoop niet dat zij hem weer laat twijfelen, wat ze wel gaat proberen. Zoals ik al zeg ze kan goed manipuleren.
Waarom hij naar haar toe wilt, omdat zij loopt te pushen. Ze probeert van alles zoals ik al zegt. Ze nam zelfs contact met mij op zo ver gaat ze.
En na dit krijgt hij zijn rust.

Als hij toch voor haar kiest na vanavond, dan ga ik de scheiding doorzetten. Dan heb ik het geprobeerd, geprobeerd mezelf weg te cijferen voor mijn kinderen.

Gebroken

Ik pleit er niet voor om te scheiden. Ik heb aangegeven dat je vooral zelf moet bedenken wat je wel of niet aankunt. En eerlijk gezegd krijg ik wat buikpijn van je laatste opmerking "Dan heb ik het geprobeerd, geprobeerd mezelf weg te cijferen voor mijn kinderen" . Dat is niet een basis waarop je een gezonde relatie gaat krijgen. En juist dat, een gezonde relatie, is wat je je kinderen mee zou moeten geven. Denk je dat het voor hen goed is om een ouder te hebben die zichzelf wegcijfert ten behoeve van de kinderen? Is dat wat je mee wilt geven?

Eens met Alkes

Het gaat niet om jezelf wegcijferen! Dat is niet het voorbeeld dat je wilt geven!

Mijn insteek was: ik wil geen scheiding. Ik wilde mijn kinderen niet missen, ik wilde mijn gezin niet kwijt. En ik wilde mijn man niet kwijt. Ik had echt heel sterk het gevoel dat we bij elkaar horen en dat het (weer) helemaal goed kon komen tussen ons. Ik wilde daarom de knoop niet zelf doorhakken en heb hem de ruimte gegeven om uit te zoeken wat hij wilde. Hij is toen doordeweeks ergens anders gaan wonen, in de weekenden waren we regelmatig samen thuis maar was ik ook vaak weg.

Maar ik heb mezelf nadrukkelijk níet weggecijferd. Ook niet voor de kinderen. Ik heb hard aan mezelf gewerkt in die tijd, en daar pluk ik nu de vruchten van. Ik ben sterker geworden, zelfstandiger, zelfverzekerder en mijn relatie met de kinderen is enorm verbeterd doordat we zo lang veel op elkaar aangewezen waren.
Ik ben dus blij met de situatie nu. Dat we daarvoor door zo'n diep dal gegaan zijn is heel erg naar, maar ik denk niet dat we zonder dat nu zo'n fijn en hecht gezin en echtpaar zouden zijn geweest.

Gebroken...

Ja, en toch denk ik dat het goed is dat je m nu laat gaan.
Hoe zwaar dat ook zal zijn...
Zoals ik al eerder heb gezegd ben ik zelf een Truus
Onze "relatie" van meer dan een jaar eindigde drie maanden geleden.
Ik heb van hem geen enkel bericht meer gehad en heeft mij op alle mogelijke manieren geblokkeerd. Wonen ook niet bij elkaar in de buurt dus komen elkaar ook niet spontaan tegen.
Ik had toch graag een afsluiting willen hebben, nog steeds trouwens
Waarin hij mij uitlegde waarom het zo is gegaan. Waarom hij ook tegen mij loog, dat hij tegen haar loog wist ik..
Maar ook tegen mij? Nee, diep in mijn hart wist ik dat natuurlijk wel
Al die maanden heb ik geen dag, geen dagdeel niet aan m gedacht. Nu kan ik m soms een uurtje loslaten.
Ik denk dat als ik toch een gesprek had gehad met hem waarin hij me uitleg had kunnen geven, we het samen hadden kunnen afsluiten..
Ja, dan had ik hem nu misschien wat makkelijker uit mijn hoofd kunnen krijgen.
De kans dat ze seks gaan hebben is natuurlijk ongelooflijk groot want hij houdt ook van haar.
En als ze het niet gehad zouden hebben zou zij tegen jou zeggen dat het wel zo was geweest want jouw Truus is echt slecht als ik het zo hoor. Zij gaat jullie tegen elkaar uitspelen..
Heel veel sterkte!

Je kunt er door komen

Het is mogelijk, ik heb het zien gebeuren, maar het vereist enorm veel inzet en doorzettingsvermogen.
De eerste vereiste is wel dat degene die vreemdgegaan is daar volledig mee stopt, alle contact verbreekt en zijn schouders onder de opbouw van de relatie zet. Als hij dat niet wil is het onmogelijk.
Ik hoop dat hij zich echt gaat inzetten, en dan met daden ipv woorden.

Sterkte, dit wachten is zo enorm naar!
Ik heb meer dan 20 jaar geleden ooit zo op het bankje gezeten, het doet nog pijn als ik er aan terug denk.

Wegcijferen

Gebroken, de keuze voor het woord "wegcijferen" vind ik veelzeggend. Het lijkt wel alsof je ergens het idee hebt dat je moet Lijden met een hoofdletter L voor je kinderen. Ik ben het eens met Alkes en Pennestreek dat wegcijferen hier echt totaal niet aan de orde is.

Verder schrijf je dat je niet hier kwam met de intentie om te scheiden. Je haalt hoop uit de verhalen van o.a. Pennestreek, maar ik wens je toe dat je zelf inziet hoe anders de situatie van Pennestreek was. Ik denk (sorry, Pennestreek, dat ik over jouw hoofd heen over jou praat) dat de man van Pennestreek wel een soort basisrespect voor haar had, en die basis lijkt jouw man totaal te ontberen. Je hebt hem nota bene gezegd dat je niet wil dat hij vanavond naar haar toe gaat, en toch doet-ie het. Hij zou, zoals Lanze schrijft, een mail kunnen schrijven, maar neeeee - uitpraten moet live. Bij haar thuis. Met een vrouw die net zoals jij aan het vechten is voor haar relatie. Een vrouw waar hij verliefd op is terwijl hij voor jou geen gevoel meer heeft, maar "de kinderen zitten in de weg". Tja, wat kan DAAR nou nog misgaan he...

Zijn belang en gevoelens (en die van haar) gaan boven die van jou. Zoals dat de afgelopen bijna 4 jaar ook al het geval was. Hij geeft je nu een aardig inkijkje in hoe het in het vervolg (als hij niet alsnog opstapt) voor jou zal gaan zijn: hij doet wat-ie wil en jij moet dat accepteren. Wil je dat? Gun je jezelf niet iets beters dan dat?

ach

Wat rot voor je Gebroken. En toch... het zegt niets als iemand wel zegt te kappen en de truus nooit meer te zullen zien. Ik ken een koppel waarvan de man vreemd gaat. Hij heeft nu voor de derde keer gezegd dat hij echt voor zijn vrouw gaat en het ook geprobeerd. Vrouw beheert zijn geld, zijn telefoon, zijn leven. En toch zien truus en vreemdganger elkaar weer stiekem. Er zijn altijd manieren te vinden.

Wat ik maar wil zeggen is: dit is keihard en velen geloven er niet in dat de truus van je man het af wil sluiten maar wellicht is er een kansje meer -omdat je man toch nu eerlijk lijkt- dat dit wel in jouw voordeel gaat werken.

Wat Pryne hierboven zegt, geldt natuurlijk ook: zij is ook maar voor haar relatie aan het vechten, ze hadden al een tijd wat, ze is zwanger van hem geweest, heeft abortus moeten plegen. Dat vechten kan als manipulatief uitgelegd worden en dat zal het ook best zijn maar ook begrijpelijk vanuit menselijk perspectief. Ik zeg dit niet opdat je medelijden met haar zou moeten hebben hoor. Ik zelf zou met zo iemand gaan praten.

Want hoe je het ook wendt of keert: je man zit in een positie waarin het bijna onmogelijk is naar beide partijen integer te zijn: naar jou en en naar haar zullen steeds verhalen net iets anders verteld worden. Ook dat is menselijk. En hij zal vatbaar zijn voor emoties van beide kanten en zich uit elkaar getrokken voelen. Ook daar hoef je geen medelijden mee te hebben, dat heeft hij zelf opgezocht.

Maar wat mijn diepe overtuiging is: zolang de dames (jij en truus) elkaar nooit gesproken hebben, blijft de scheiding van 'saaie zekere wereld thuis' en 'spannende hele nieuwe magische wereld bij truus' in stand. En dat is weer een voedingsbodem om van beide werelden mee te kunnen snoepen. Ik zou het doorbreken.

Gebroken

Al die gevoelens zijn normaal, mogen er zijn.
Pakt hij ergens de verantwoordelijkheid om jou te ontlasten? Zodat je even uit de gezinssituatie kan stappen en je emoties kan toelaten?

Hier is bij mijn man de grote eyeopener geweest dat ik aangaf dat ik dacht dat het beter voor de kinderen was als we uit elkaar gingen. Nu is er nog genoeg over om normaal uit elkaar te kunnen gaan en op een redelijke manier als ouders te functioneren. Als het nog een keer gebeurd is dat ook kapot.
Hij heeft toen mij en mijn rol als moeder boven alles geplaatst. Of ik hem nu nog wel een kans wilde geven of niet, hij wilde mij als moeder van zijn kinderen niet kwijt en het respect geven die de rol heeft. Want als we uit elkaar zijn moeten we wel normaal een oudergesprek kunnen voeren, op een verjaardag kunnen zijn, bij de diploma uitreikingen, huwelijken etc etc etc.
En zij, hun verhouding, hoe zij het aangepakt hebben maakt dat onmogelijk. Dus waren zij niet meer mogelijk. Hij heeft de kinderen in die zin boven alles gesteld, maar ook binnen de situatie dat we niet bij elkaar blijven.

Ik weet het niet met dat afspreken. Hoeveel ellende wilt hij jou, zichzelf en haar aandoen. Want het veranderd niks aan de situatie. Niks van wat hij gaat zeggen zal die pijn minderen. Het is alleen maar een nieuwe mogelijkheid om hem van gedachten te doen veranderen.

Hier heeft mijn man ook nog afgesproken met Truus. Ik wilde het niet, na pushen vond ik telefonisch ok, na nog meer pushen ben ik akkoord gegaan met face to face (handiger op een laatste werkdag waar overdracht gedaan moet worden) met de voorwaarde dat er geen lichamelijk contact zou zijn.
Achteraf komt dan de opmerking “ja, je moet geen dingen vragen waarvan je zelf ook wel weet dat het onmogelijk is”.
Dus hou wel in je achterhoofd; na 4 jaar leugens, na 4 jaar manipulatie, jou verwaarlozen, jou gebruiken als goedkope oppas tijdens zijn dates, schoonmaakster.... is het een tweede natuur geworden. Die knop moet echt om bij hem, het besef dat hij andere allee kwijt is. Want iedere omhelzing praat hij voor zichzelf goed.... want ze is zo verdrietig bla bla bla

Truus

Sorry hoor Truus, maar je wist waar je aan begon. Denken dat een vreemdgaande man niet tegen jou zal liegen is wel erg naief. Hij verteld jou wat jij graag wilt horen en binnen jullie “relatie” is dat de waarheid. Waarvan je zelf prima weet dat je die met een korreltje zout moet nemen.
Want als je hem vraagt of hij nog seks heeft met zijn vrouw gaat hij echt niet antwoorden “ja, gisteravond nog spetterende seks gehad”.

Bij een verhouding hoort dat stiekeme, de leugens, het geheime, elkaar kort en krachtig zien. Dit voedt de hele setting, waarbij je elkaar alleen maar op je best ziet, het alleen maar leuk hebt samen. Je hebt geen discussie wie het vuilnis buiten zet of de kinderen van de creche haalt...

Maar de keerzijde is ook, dat iedere date de laatste kan zijn. Zonder eventuele uitleg of wat dan ook. En alsof er een uitleg goed genoeg gaat zijn?!
Er was een passie, een chemie, een aantrekkingskracht, misschien ook wel gevoelens.... maar dat is altijd ondergeschikt aan zijn echte leven. Jij was zijn kleine geheimpje, zijn speeltje, zijn ontlading, zijn vlucht van de echte wereld.
Is dat aardig of ok? Nee, maar dat wist je toen je eraan begon, dat vond je spannend, geil. Een getrouwde man wilde liever jou dan zijn vrouw. Goed voor je ego, zelfvertrouwen wat dan ook. En dat snap ik, maar uiteindelijk ben je ondergeschikt. En dat is jou aangedaan door je minnaar maar ook door jezelf

haasje

Jouw verhaal is ook maar een kant van het verhaal. Ik ken de nodige stellen die voortgekomen zijn uit een Truus/Henk start. En die na 10 jaar nog steeds gelukkig bij elkaar zijn. Het is niet altijd een speeltje of vlucht uit de echte wereld.

Haasje

weet jij wat die man Truus verteld heeft? Weet jij hoe gebroken zij zelf was door iets in haar leven waardoor ze de kruimeltjes liefde maar pikte en dacht dat het echt was?Je schrijft " misschien ook wel gevoelens.... maar dat is altijd ondergeschikt aan zijn echte leven." Hoe kan jij oordelen wat zijn echte leven is? Misschien vindt hij zijn rendez vous met truus wel zijn echte leven.
Is het niet even naief van de vrouw de vreemdganger te geloven?
Nee ik ben geen truus, nooit geweest maar hier heb ik zo'n ongelooflijke grafhekel aan: twee vrouwen die elkaar niet kennen, elkaars verhaal niet kennen en elkaar gaan haten terwijl meneer als lachende derde aan de zijkant staat.
Ik zie het in mijn omgeving gebeurend: truus vindt vrouw van man een dominantie douariëre vrouw vindt truus een sletterige stoephoer. En zo houden ze zelf de driehoek instand.

Wat zou ik graag zien dat vrouwen niet meer elkaar de schuld geven maar de verantwoordelijkheid leggen waar het hoort: bij die vent

Haasje

Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik zat ook fout, ik wist dat hij getrouwd was. Maar de chemie tussen ons was zo overweldigend.
Fout ja natuurlijk.
Heb ik er spijt van? Ja, wel voor de pijn die ik haar en hun gezin heb aangedaan. Ik heb wel contact met haar gehad en zij ziet ook dat ik in zijn leugens ben getrapt.
Tot twee keer toe en ook de tweede keer hebben we hierover geappt.

NU weet ik dat hij niet te vertrouwen is, zij wil m niet kwijt. Gelukkig maar... ik hou van m en wil graag dat hij ook weer gelukkig kan zijn. Dan maar zonder mij.
De liefde was echt, dat weet ik zeker.

En toch...zal ik proberen om wel zijn leven te volgen en mochten ze toch uit elkaar gaan dan weet ik dat hij ooit weer contact met mij zal opnemen.
Ik heb ook gezegd dat dat ook over 10 of over 20 jaar kan zijn maar dat we uiteindelijk bij elkaar gaan komen.
Maar ik ga niet wachten, als er een andere liefde op mijn pad komt ga ik daar voor. Voorlopig is daar nog geen ruimte voor

Mooie post van

Persephone, waar ik me helemaal bij wil aansluiten.

De manier waarop je man zich nu opstelt zegt heel veel over het totale gebrek aan respect dat hij voor je heeft. Als je dit nu accepteert, dan zullen er andere situaties komen waarin hij over je grenzen heen walst, want hij weet dat je toch wel alles accepteert en dat je bereid bent daarin heel ver te gaan. Vanaf nu weet hij dat hij alles bij je kan maken.

Mari

Zijn vrouw en ik hebben uitgebreid contact gehad over hem en wat er in hem omgaat. Hij heeft ook wat issues en zij is in ons contact wat we hadden niet boos geweest op mij. Eigenlijk alleen het onbegrip naar hem en dat hij mij voor een tweede keer leugens heeft verteld en mij weer heeft doen geloven dat er een toekomst zou zijn voor ons samen.
Heel bijzonder was dat contact. In een normaal leven denk ik dat we vriendinnen hadden kunnen zijn als zij niet met hem getrouwd zou zijn geweest.
Ik had hem wel eens vertelt dat ik ( aan de hand van alle verhalen over haar) dacht dat zijn vrouw en ik meer van elkaar weg zouden hebben dan dat hij bedacht..
Haha, daar schrok hij even van...dat zag hij zeker niet zo...

De verantwoordelijkheid

ligt inderdaad volledig bij haar man. Truzen zullen er altijd zijn, die bestaan nu eenmaal en mannen die er gevoelig voor zijn zullen altijd Truzen blijven tegenkomen en er zullen altijd overweldigende verliefdheden ontstaan.

De vraag is alleen of jij als getrouwde man/vrouw je hierin laat meeslepen. Voor de meeste stellen geldt dit gelukkig niet. Die zijn tevreden met zichzelf, hun leven en hun relatie en zijn er niet vatbaar voor. Als een Truus (of een Hans) zich aandient dan hebben ze dat echt wel door, maar ze zullen er niet mee in zee gaan.

Dus ja, 100% ligt het aan haar man. Truzen en Hansen zijn fout, dat zullen ze altijd zijn, maar in feite heb je daar weinig mee van doen. Het gaat om jou, om je man en om jullie huwelijk/relatie.

truus

Wat mooi, in alle pijnlijkheid dat jij en zijn vrouw toch contact hebben gehad. Ja, daar zie ik aan dat -ook al is het natuurlijk stervensmoeilijk- het toch ook kan verzachten, het contact van een truus met de getrouwde vrouw: je gaat elkaar meer als mens zien. Beter dan verharden in de karikatuur die je in je hoofd van de ander maakt.
En... het ontneemt degene die vreemdgaat de macht van onwaarachtigheid.

Truus

Ik bedankte de Truus, op mijn blote knieën!

Nu wist ik eindelijk dat mijn onderbuikgevoel altijd had geklopt! Ik was serieus blij dat ze me berichten.

Ergens vind ik het zo moeilijk te begrijpen Truus, gewoon vanuit mezelf, waarom zou je een man willen die zo ontrouw is als ik weet niet wat als partner willen houden?
Zoals je eraan komt kom je er ook weer vanaf, het is volgens mij zelden echt liefde die stand blijft houden, omdat je zijn gestink en gesnurk niet hoort. Zijn gebulder als hij zijn lievelings kost niet op tafel hebt staan. Dat verbaast mij nu echt, ander half later. Dit zo te lezen...

Soms begrijp ik er nog geen klap van.

Gisteren had Ik meneer in mijn stoel, zijn vrouw en hij waren 80 jaar bij elkaar. Nog nooit een ander gehad, ik moest een traantje weg pinken. Dat zal ik nooit hebben.

Gebroken Ik denk aan je. Nogmaals door gaan kan nog steeds maar ga eerst jezelf eens heel goed verzorgen en overeind houden.

En nee dames die mee posten

Ik hoef geen medelijden. Ik blijf zelf. Dat weet ik.

Maar als je zoiets met vele ups and downs waar het echtpaar mee te dealen hadden samen zonder vreemdgaan ( waarvan ik op recht denk dat het toch kan en ze bestaan) doorheen zijn gekomen, raakt mij dat echt. En weet ik van mezelf. Ik ben er nog lang niet klaar mee. Anderhalf jaar is niets.

En dat deed me echt veel pijn. Waar dient het toch allemaal voor?
Terwijl we dat echt wel weten, voel ik het op zn moment even echt niet.

Natuurlijk komt het voor

dat stellen niet gaan voor die weg.

Mijn man en ik hebben er uitgebreide gesprekken over gehad. We kennen de valkuilen en kennen de mechanismen die aan de basis liggen van vreemdgaan.

We zijn ons er dus terdege van bewust dat ook wij kwetsbaar kunnen zijn. Tegelijkertijd kiezen we iedere dag weer heel duidelijk voor elkaar. Ook dat spreken we regelmatig uit. We investeren veel tijd energie en liefde in onze relatie. We praten veel, blijven elkaar betrekken in onze levens. Dat is wel echt nodig om met elkaar verbonden te blijven, ook in heel moeilijke en drukke tijden.

Maar over het feit dat het kan hoef je echt niet te twijfelen. Er zijn genoeg mannen die de waarde kennen van trouw en een liefdevolle langdurige relatie. Echt ze bestaan nog. Ik hoop dat jullie ook ooit weer dat vertrouwen zullen hebben/ terugkrijgen, want het is een van de mooiste, meest oprechte en liefdevolle dingen die er in de wereld bestaan.

Mari

Ik vind niet dat ik haat spreek naar Truus toe, ik stel het misschien zwart wit omdat ik niets weet over hun verhouding en daar geen uitspraken over wilde doen. Ik sprak dus over alle verschillende soorten. Want voor sommige mannen is het de jacht, soms de kick, een zoektocht naar iets wat ze kwijt zijn in zichzelf, een slechte relatie, liefde op het eerste gezicht.. alles kan!
Sommige dames worden voorgelogen dat ze single zijn, sommige weten het en vinden het juist een kick. En alle gradaties ertussen in.

En beide zijn verantwoordelijk voor hun aandeel in dat verhaal, zij zijn beide wetend (voor zover ze elkaar op de hoogte houden en eerlijk zijn tegen elkaar) en de vaste partner is de onwetende in die driehoek.

Truus, ik wil even zeggen; doe het jezelf niet aan. Gun jezelf een leuk, lief exemplaar! Met deze zal het nooit echt goedkomen. Want dit zal altijd een onderdeel van jullie zijn. En de toekomst zal onmogelijk worden, want het begrip van zijn vrouw houdt op een gegeven moment op. En, het allerbelangrijkste; in je binnenste zal je hem nooit helemaal vertrouwen, je weet waartoe hij in staat is. De basis zal nooit stabiel en gelijkwaardig zijn. Zoek desnoods hulp zodat jij ook hier sterker uitkomt, belangrijke levensles geleerd. Meer zelfliefde gevonden

Ik heb zelfs geen haat naar mijn Truus toe. Ik heb echte medelijden gevoeld, verschrikkelijk schuldgevoel wat dan ook, want mijn “eisen” hadden een zakelijke uitwerking vanuit een privekwestie.
Maar zij heeft willens en wetens mijn man versierd (ik heb hun chat gevonden) en hij is er op ingegaan. Beide zijn schuldig, beide op een andere manier want beide hebben een andere verantwoordelijkheid naar iemand toe.
Dus ik ben mijn grenzen gaan bewaken nadat zij ze niet respecteerde, herhaaldelijk. Zij sprak zeer negatief over mij naar mijn man toe (ik ben een slechte moeder, zij zou het allemaal veel beter doen etc) puur uit wanhoop en om hem over te halen. En dat zie ik, daar heb ik medelijden voor, Ik snap het zelfs want ze was zó verliefd en moest kostte wat kost winnen, maar ze heeft het zichzelf aangedaan door achter haar getrouwde baas aan te gaan!

Mari

Een verliefdheid overkomt je, wat je ermee doet is een keuze.
Ik ken ook stellen die uit zo’n situatie komen. Maar die hebben het allemaal zo netjes mogelijk proberen op te lossen.
De stellen waar het pas uitkwam doordat ze betrapt waren zijn niet zo verlopen. Het vaste stel bleef bij elkaar of er was toch een scheiding en het “nieuwe” stel kreeg zoveel ellende en een realitycheck dat het geen stand hield

nee Haasje

De vreemdganger die een relatie heeft is verantwoordelijk, niemand anders.

Neemt niet weg dat het dom is om iets met een getrouwde man te beginnen (of te continueren): het is meestal gewoon geen leuke man.

Dankje haasje

Dat wat je zegt, bedoelde ik. Maar kreeg het mijn keel niet uit.

Gebroken kun je vanavond iemand naar je toe laten komen, gewoon iemand die een arm om je heen slaat? Jezus blijf alsjeblieft niet alleen. Ik denk aan je.

Mari

Eens met Mari: de vreemdganger is 100% verantwoordelijk, want met hem/haar ben je immers getrouwd. De minnares doet er eigenlijk helemaal niet toe. Die kan ook voorgelogen zijn, of zelf gewoon een akelig mens zijn- dat is totaal niet relevant. Om die reden ook zou ik nooit met de minnares van mijn man afspreken: zij doet immers niet terzake.

Ik kende de minnares van mijn ex-man (goed). Ik vond haar al nooit een aardig mens, dus dat vond ik nadat uitkwam dat hij mij met haar besodemieterde ook niet. Maar boos op haar ben ik nooit geweest, want ik was immers niet met haar getrouwd.

Overigens: toen ik hem eruit gooide, wilde hij in eerste instantie ons huwelijk redden (maar hij was al wel bij haar ingetrokken, direct nadat ik hem de deur wees). Toen bleek dat ik wilde scheiden, is hij bij haar gebleven en ze zijn nu alweer jaren getrouwd. Dat kan dus gewoon gebeuren.

Persephone, toch niet helemaal eens hoor

in mijn geval dan. Man twijfelde al een tijdje. Besprak dat o.a. met een goede vriendin die zelf net door een nare scheiding was gegaan waar wij (en vooral hij) haar flink in bijgestaan heeft. Zij hebben uiteindelijk een jaar lang een relatie gehad. Ik weet niet wie het initiatief heeft genomen. Volgens man 'gebeurde het op dag gewoon' en was het niet zo dat hij of zij er bewust op aangestuurd heeft.
Maar ik mijn optiek heeft zij toch echt van de situatie misbruik gemaakt en mijn vertrouwen en vriendschap verraden. Ze had nota bene het lef om mijn uitnodiging aan te nemen om Kerst bij ons te vieren. Stonden ze samen in de keuken een beetje te flikflooien, waar mijn kinderen en ik bij waren!
Natuurlijk, man heeft zich daar ook flink over moeten verantwoorden. Ik dacht eerst nog dat het aan mij lag, maar het was de kinderen ook opgevallen . Maar daar ben ik echt laaiend over geweest. Dat dóe je toch niet. Die affaire niet, maar zeker die uitnodiging voor Kerst niet. Als ze een echte vriendin was geweest had ze geprobeerd man weer richting zijn gezin te helpen, maar nee, ze wurmde zich ertussen.

Dus zeker, man was 99% fout (zijn 'excuus' was dat hij al lang twijfelde natuurlijk) maar die ene % neem ik haar nog steeds zeer kwalijk. En zij zichzelf ook. Ik heb later nog een excuusbrief van haar gekregen. Daar heb ik niet op gereageerd. Ik heb me nog wel heel lang (en soms nog) schuldig gevoeld over het feit dat man geen contact meer met haar kan hebben. Dat vindt hij zelf hoor, ik verbied hem niks. Ze/we waren echt heel close, zij deelden ook een gezamenlijke hobby. Dus Haasje, ik begrijp wat je bedoelt met schuldgevoel.

Gebroken, zoek afleiding. Vraag iemand op bezoek, of ga zelf ergens heen. Niet thuis in je eentje gaan zitten piekeren. Ik hoop voor jou en je man dat het na vanavond inderdaad klaar is voor hem. Dat zij hem met rust gaat laten hierna. Zodat jullie weer kunnen gaan opbouwen. Heb je voor jezelf al hulp geregeld? Slecht slapen is fnuikend, zorg desnoods met medicatie dat je kunt slapen. Verder goed voor jezelf zorgen door goed te eten (ik weet dat je weinig trek hebt, maar zorg dan in ieder geval dat wat je eet gezond is en geen troostvoer, vul aan met een multivitamine) en veel te bewegen en zorg voor afleiding. Doe dingen waar je vroeger blij van werd, ook al heb je er nu geen zin in misschien. Spreek af met vriendinnen en vertel ze wat er aan de hand is. Zodat het oké is als je een avond stilletjes bent, en ze je kunnen steunen. Vraag daar ook om. "Ik heb besloten voorlopig bij hem te blijven, wil je me daarin steunen, ik heb geen behoefte aan het advies om hem de deur uit te schoppen". Hou vol! Je bent veel sterker dan je denkt.

Pennestreek

Ja maar in het geval dat je al vriendin was met een truus vind ik het argument van ' hij is 100% verantwoordelijk" ook niet opgaan hoor. Zij heeft namelijk ook een relatie met jou, een vriendschapsrelatie. Vriendinnen verraadt je niet.