Verder na ontrouw deel 6

Truus

Mijn man zeg wel dat hij denkt dat ze zwanger van hem was. Maar hij heeft nooit testen gezien of wat dan ook. Ze was op vakantie toen hij wou stoppen met haar. Toen kwam opeens ik ben zwanger van je, ze had toen op vakantie een abortus pil genomen. Dus of ik het moet geloven ik weet het niet. Mij boeit het niet eens.

Ze kan goed manipuleren, ik heb met haar gesproken. En ze deed alsof ze een vriendin van me was en het beste voor me wou.

Dan lees ik haar berichten met mijn man denk ik van woow je kan goed manipuleren, ze heeft hem helemaal in haar macht. Me man heeft paar x aangegeven dat ie niet wou praten en rust wou. Ze was jaloers dat ik hem nog zou zien wegens het ophalen en brengen van de kids. En dat vond ze niet eerlijk. Ze vind het geen eerlijke strijd, daarom wilt ze een dag met hem doorbrengen. Ze heeft lopen pushen, en stuurt hem zowat elke dag berichten en hij gaat er niet op in. Controleert mijn man, appt zijn vrienden op. Hele mikmak. Daarom wilt me man snel met haar afsluiten.

Ik denk

Ik denk trouwens dat mijn man denkt als Truus achter de rug is, kan hij eindelijk aan ons relatie werken. Zij is nog de enigste obstakel.

De láátste twee posts

Heb ik gemist gebroken. We zullen het gaan zien en wanneer moet dat feestje plaatst gaan vinden?
Die eneeee dag !!!! Pfffffffff.

nee gebroken

Truus is niet het obstakel. De keuze van jouw man is dat...

Die vrouw

Is net als jij aan het vechten als een leeuwin. Ze heeft tenslotte heel veel te verliezen in haar ogen.

Heb jij het omgedraaid naar jou man toe?
Zou hij " afsluiten van jou minnaar accepteren "?
Nee dus.

Hij moet zich op jullie richten. Wat ontzettend dubbel en dwars pijnlijk dit. Heeft hij in de gaten dat er zo per dat meer en meer afbrokkelt.

Gebroken, ik sta er in als : ik heb NIETS, helemaal niets meer te verliezen nu mijn man mij ontrouw is geweest. Het heeft mij alleen maar als persoon enorm sterk gemaakt.
En precies wat pennenstreek zegt het kan. Ik zie het in mijn omgeving.

Gebroken

Begrijp ik nu goed dat ze zakelijk met elkaar van doen hebben? Is dat op te heffen/te voorkomen?

Ze zal het nooit gaan accepteren of begrijpen. Ze kunnen beide steeds weer iets nieuws bedenken waarom ze elkaar al dan niet moeten zien. (Man en Truus wilde nog een geheime vriendschap onderhouden omdat ze het met elkaar over de affaire konden hebben, verder hadden ze niemand want het was geheim.... en van het 1 kwam weer het ander, want zij respecteerde zijn grenzen niet en hij was te zwak om ze te bewaken).

En dat moet hij zich gaan realiseren; ze zal zich er niet bij neerleggen. Zij is verliefd en heeft niks meer te verliezen. Dus blokkeren die boel, hoe pijnlijk ook. En zich focussen op wat hij wilt en moet gaan doen om weer beide in een gezamenlijke toekomst te gaan geloven.

Nog een boekentip over die strijd die zij er van maakt (belachelijk, dit is geen wedstrijd er zullen alleen maar verliezers zijn, enige vraag zal dat 1 verliezer worden of 3?)
“De duivelsdriehoek, de psychologische achtergronden van overspel” door Carolien Roodvoets.
Ik heb er een beetje scannend doorheen gebladerd maar mijn man heeft het uitgebreider gelezen en herkende er veel in. Qua manipulatie, strijd, gevoelens, verantwoordlijkheidsgevoel, alles wordt er in beschreven.

En contact

Ik heb zelf geen contact meer met Truus gehad. Alleen in de zomer na het “alleen zoenen en verliefd” gebeuren. Ze beloofde me uit de weg te gaan, niet de reden te willen zijn van een scheiding en het opbreken van een gezin bla bla bla, bood zelfs aan een andere baan te gaan zoeken, schrok zelf ook zo van die gevoelens, mistte mij zo, mistte de kindjes zo.

Ik was redelijk intensief bevriend met haar, zag haar minimaal 1 keer per week. Kwam ze uiteraard op de fiets zodat ze wijn kon drinken en mijn man haar naar huis kon fietsen...

Maar gevoelens kunnen gebeuren, het gaat erom wat je ermee doet. Het is uit de hand gelopen, als jullie elkaar nu ontlopen enzo hoeft een prive kwestie geen invloed te hebben op een werkgerelateerde situatie (oh wat was ik dom en naief).
Ze heeft zich een paar weken geleden in een gezamenlijk bericht aan mij en mijn man betreurt over het verlies ban de vriendschap maar bood zich daarnaast aan op een presenteerblaadje. Mijn reactie daarop vond ze zo stuitend en onterecht (want ik wist niet dat er al veel meer speelde dus was het niet terecht dat ik dat wel las tussen de regels door) dat ze me geblokkeerd heeft.

Soms heb ik zin om ook wat met die woede naar haar toe te doen, maar dat gun ik haar niet. Ik schrijf het op, dan is het wel uit mijn gedachtes. Maar geen haar op mijn hoofd die haar erop aan wilt spreken. Ze wist dondersgoed wat ze deed, maar ze vond haar eigen geluk belangrijker

Ik ga haar zaterdag voor het eerst weer zien sinds december. Ik ben mezelf alvast aan het proberen voor te bereiden, sterk te zijn. Ze heeft me al genoeg afgepakt, ze mag niks meer, geen snipper energie

niet geschoten

Ik begrijp goed dat Pennestreek vanuit haar ervaring adviseert om het gewoon te proberen "want niet geschoten is altijd mis". Maar zoals ik al eerder zei, bedenk eerst of jij het aan kan. Je moet toch je eigen beslissingen een tijd on hold zetten om te zien of je man echt voor jou kiest. Sommige mensen kunnen dat zonder dat ze daar schade van ondervinden als het toch niet goed komt (voor diegenen geldt inderdaad "niet geschoten is altijd mis"). Voor anderen geldt dat als het mis gaat, ze nog minder zelfvertrouwen over houden en verder op afstand zijn gezet (voor hen geldt zeker niet dat niet geschoten altijd mis is). Bedenk zelf, of praat met vriendinnen, een therapeut wat voor jou het beste is.

Contact

En ook deze Truus had mij beloofd om geen contact met hem op te zoeken, dat wanneer het gebeurd dat ze me wel laat weten.

In haar gesprek met mijn man was, waarom hij niet wil liegen voor haar. Om elkaar nog 1x te zien. Me man zei ik wil niet meer liegen tegenover me vrouw. Want hij had gezegd dat ik niet wou dat ze nog contact met elkaar hadden. Hij had haar duidelijk gemaakt.

Op een of ander manier, is het haar gelukt. Door te pushen claimen en zielig doen. Mijn man gaat morgen na toe om het helemaal af te sluiten. Ze beloofde hem dat ze hem niet zou aanraken of wat dan ook, normaal doen en praten.

Maar hij zei na morgen, is het voor hem klaar.

He bah

Wat een naar mens gebroken.
Sterkte voor morgen. En die vragen bespreken waarom niet telefonisch?
Misschien kun je nog eisen dat hij op een openbare plek met haar afspreekt? Bij haar thuis lijkt me wel erg onveilig want ik kan mij voorstellen dat deze dame haar lijf nog wel in de strijd gaat gooien. En dan heeft ze hem alsnog want ze weet wel dat dat ontzettend veel gedoe tussen jullie oplevert.
Kun je niet meegaan? Of een vriendin van jou?
Als ik jou verhaal lees krijg ik de indruk dat je hem nog wel een kans geeft daarna. Klopt dat?
Of betekent dit een scheiding?

Je zou je man

een ultimatum kunnen stellen: of je gaat naar de afspraak met Truus, maar dan is het over tussen ons. Of je zegt haar af en dan wil ik het nog een kans geven.

BAM.

Laat hem maar kiezen. Laat hem eindelijk (veel te laat, maar ok) ruggegraat tonen. Dat verdien je echt. Dat hij werkelijk voor jou kiest. Niet dit slappe gedoe.

Of loslaten

Of je moet het loslaten en zien of je man woord houdt...
Jammer dat hij jou nog een extra dosis pijn geeft. Ik had dat jou echt anders gegund.

Kom je de dag wat door? Pas je goed op jezelf?
Ik herinner me dat het in het begin soms zoveel pijn deed dat ik gewoon niet wist hoe ik het nog kon hanteren. Gelukkig is die scherpte met de tijd verdwenen. Maar de pijn komt nog regelmatig terug. Het is een soort rouwproces.

Iemand die je

zelfs nadat het bedrog is uitgekomen en van dichtbij ziet hoeveel pijn het je doet, alsnog een beslissing neemt waarvan hij weet dat het nog eens een extra mokerslag geeft, die houdt niet van je. Gewoon echt niet. 0,0. Anders doe je dat niet.

Hij kiest voor haar. Opnieuw. Hij geeft meer om haar en om haar gevoelens en om de dingen die zij belangrijk vindt.

Zijn acties spreken voor zich. Zijn woorden zijn niks waard, dat heeft het verleden al uitgewezen. Waarom laat je zo met je omgaan? Welke boodschap denk je je kinderen mee te geven als ze zien dat je zo met je om laat gaan?

Zachte heelmeesters

We kunnen blijven troosten, moed inspreken, maar hoe duidelijk wil je het hebben gebroken? Hoe komt hij morgen thuis? Geloof je hem dan? Denk je nou echt dat ie dan echt voor jou zal gaan? Jouw posts hier op deze draad, lees ze allemaal eens terug. En dan met name over wat je man doet en zegt. Niet zijn minnares. Zij heeft hem (Ik weet dat je liever een andere naam gebruikt maar ze is nu eenmaal zijn minnares), jij zit in de wachtkamer, te wachten en waarop? Het gaat niet om haar. Het gaat om jouw man die morgen m.i. hoogverraad pleegt en wat m.i. onvergeeflijk is.

Haar gedrag

Op zich is het stap 1 dat hij naar zichzelf afspreekt dat het dan klaar is. Maar zij weet nu ook wat ze kan bereiken met haar gedrag.

Ik vind het heel knap van je dat je hierin mee kan gaan. Maar, hele grote maar... hier mag je wel grenzen aan stelen, zodat het voor jou ook nog enigszins te doen is, weten dat ze samen zijn. Want dat is al erg zat. Ze hebben beide willens en wetens bijna 4 jaar lang deze grenzen niet gerespecteerd, waarom zouden ze dat nu wel doen? (Mijn Truus heeft na 2 maanden nog om een laatste keer seks gevraagd/aangeboden. Want ze wist niet dat de laatste keer de laatste keer was)

Maar vragen of het op een openbare plek kan plaats vinden, zodat elkaars grenzen wel gerespecteerd moeten worden is niet gek. Of wat jou dan ook nog wat controle of respect terug geeft binnen de situatie.

En hoe ben je getrouwd? Huwelijkse voorwaarden? Kan je jezelf goed genoeg bedruipen als het wel fout gaat?
Want vanaf 1 januari wordt de partneralimentatie aangepast van 12 naar 5 jaar. Dit moet geen reden zijn om toch versnelt de handdoek in de ring te gooien. Maar eventueel de huwelijkse voorwaarden aan te passen of andere afspraken op papier te zetten waarmee hij jou en de kinderen zo goed, eerlijk en gelijkwaardig mogelijk achterlaat.
Dat is wat wij gaan doen, ik gaf aan onbewuste tijdsdruk te ervaren. En dat ik “genaaid” word als we het proberen en in 2020 toch uit elkaar te gaan, er slechter van wordt. Mijn man heeft voorgesteld om die alimentatie van 12 jaar in onze eigen huwelijksevoorwaarden op te nemen. Hiermee wilt hij de tijdsdruk voor mij weg nemen en zo veel mogelijk aantonen dat hij er met mij samen uit wilt komen.
Niet dat ik 12 jaar op zijn zak wil leven, maar in 5 jaar is er minder carrière opgebouwd dan in 7-12 jaar.

Lanza, helpt dit haar?

Jij geeft haar nu vooral nog een mokerslag.

In de praktijk en in het echte leven is het zoveel moeilijker dan hoe jij het opschrijft..

Nijntje

"Bij haar thuis lijkt me wel erg onveilig want ik kan mij voorstellen dat deze dame haar lijf nog wel in de strijd gaat gooien."
Maar helpt dit Gebroken? Jij stelt haar man als een willoos slachtoffer voor die geen weerstand kan bieden als zijn (ex)minnares zich aanbiedt. Lijkt me eerlijk gezegd een bijzonder onprettige basis om weer vertrouwen op te bouwen.

Hoop

Mag ze ook hoop hebben? Het kan ook zijn dat hij naar morgen wel helemaal afsluit. Gebroken haar grens moeten we ook respecteren. En die lijkt nog niet helemaal bereikt. En dat zal mega moeilijk voor haar zijn.

Eens alkes

Geen helpende tekst, excuses

Gebroken je bent

Zeer krachtig als je een laatste afspraak nog toe staat. Kan niets anders toevoegen dan bewaak je eigen grenzen. Voel of je dat aankan en zo niet dan is de keuze aan je man. Hoop oprecht dat hij gaat vechten voor jullie relatie. Digitale knuffel

@Haasje, pijnlijk herkenbaar. Ik weiger de vrouw die zich mijn beste vriendin noemde ooit nog te zien. Sta niet voor de gevolgen in.

Ik ook

Ik voel nog wel veel boosheid naar haar toe, daarom schrijf ik dit op, kan ik het beter loslaten. Ik hoop dat ik een pokerface kan opzetten zaterdag.... Ik heb dezelfde boosheid naar mijn man, waarschijnlijk nog wel meer want hij is verantwoordelijk voor ons huwelijk. Maar die boosheid kan ik bij hem neerleggen, weiger ik zelf te dragen.

Maar achteraf blijkt die hele vriendschap nep te zijn. Ze heeft me alleen maar benaderd om dichterbij hem te zijn. En die slappe zak durfde er niks van te zeggen toen ze het daadwerkelijk ook deed, na zijn “misschien beter van niet”. En heeft er vervolgens misbruik van gemaakt

Dus voel me dubbel bedrogen en die acties heb ik onder ren steen begraven. Langzaam aan ben ik aan die steen aan het werk, want ik kan niet verder als ik alles weg stop. Dus bij ons kan het nog steeds alle kanten op, hoe goed het nu dan ook gaat

Ik weet het

Ik weet het, ik weet alles wel wat er kan gebeuren, war er allemaal afspeelt nu. Ik weet ook dat hij over al mijn grenzen zijn gegaan.

Ik heb al tegen hem gezegd ik wil dit niet, ik wil niet dat je naar haar toe gaat. Enigste wat hij zegt is er gaat niks gebeuren, je kan me daarop vertrouwen. Ze wilt praten en normaal doen. Mijn man zegt; ik weet dat het moeilijk is, maar dit is het laatste bittere pil die je moet slikken.
Wil je dat iemand die niet 100% voor je gaat? Of wil je iemand die na dit 100% voor je gaat?

Ik ben moe in zijn leugens. Hij zegt dit tegen mij, en wat anders tegen haar. Hij ging laatst voor afsluiting. Maar uit hun gesprek blijk dat hij liever bij haar wou zijn, maar dat de kinderen in de “weg” zitten. Kiezen tussen verstand en gevoel; ze zegt telkens soms moet je voor je gevoel gaan.

Ik weet het, dat ik voor mezelf moet kiezen. Bespaar me dan al die pijn. Heb al hele week maar paar uurtjes geslapen, eet amper, de stress die met zich mee brengt, de pijn, en vooral het verdriet. Het lijkt alsof ik een dierbare ben verloren. Dat ik er om rouwt nu. Iemand die ik dacht dat ik zo goed kende, blijkt niet zo te zijn. is moeilijk om los te laten.

Waarom kies ik voor de moeilijke weg, als het makkelijker kan? Omdat ik niet snel mijn bijltje erbij neer legt, omdat ik er nog hoop in heb. Scheiden kan altijd nog.

Hmmmm

Wil je dat iemand die niet 100% voor je gaat? Of wil je iemand die na dit 100% voor je gaat?

Pure chantage....

Vertrouwen

Bizar toch dat hij überhaupt dat woord nog in zijn mond durft te nemen.

Let op jezelf, want hij doet dat niet. Is teveel bezig met haar en haar verdriet. Bij beide dames zal dat niet weg zijn morgen...

Je kunt elke kant op in een restaurant hoor

Daar ga je alleen maar nog scheler van uit je ogen kijken; niet recht.
Je moet je als mens niet voor de gek laten houden. Je partner besodemieterde je, dus het vertrouwen is weg. Nog voor geen miljoen zou ik hem met haar op een " publieke" plek vertrouwen. Hou van jezelf.

Snik

Ik voel me vandaag zo kut, wetend dat ie vanavond bij haar is. Hij gaat naar haar huis. Hij zegt heel de tijd na dit is het klaar, bijt door aub nog niet opgeven. Ik heb tegen hem gezegd als je lichamelijk contact is geweest ben je klaar met mij, dan heb je niet eens dat kleine stukje respect voor mij hoe wil je dan aan ons relatie werken erna. Hij beloofd dat het niet gaat gebeuren. Hij zegt zoveel je kan niet van te voren weten. Hij zegt ik ben vastbesloten. Hij ziet mijn pijn, maar hij zeg dit is het laatste wat ik moet doen.

Ik weet niet waarom ik het toelaat. Ik snap mezelf niet waarom ik dit mezelf aandoe. In de hoop dat het beter word.

Ik ben fysiek,mentaal,emotioneel gesloopt! Ik heb volgende week een afspraak bij de dokter staan. Volgens mij heb je een verwijsbriefje nodig voor een therapeut?
Ik ben zo met mezelf in de knoop, en dat is al sinds vorig jaar. Nu dat dit uit is gekomen ben ik nog dieper in de put beland. Ik probeer het gezellig mogelijk te maken voor mijn kinderen, maar ze zien het. Ik krijg wel veel liefde van hun, knuffels en kussjes.

Ik twijfel zo erg. Hebben jullie dat ook gehad? Die twijfels?

Het is ook ...

Logisch dat je je vreselijk voelt!
Je man gaat naar zijn truus, je weet dat zij hem niet los wil laten en dat ze waarschijnlijk alles op alles gaat zetten om hem terug te krijgen. Zij heeft niets meer te verkiezen immers.
Het is nu aan je man om te bewijzen dat hij het meent en met haar wil breken. Hij zal nu voet bij stuk moeten houden en een relatie van vier jaar definitief en permanent moeten verbreken.
Jij zit met de brokken in de wachtkamer...

Fijn dat je in ieder geval steun van jouw en zijn familie hebt. Het is zijn fout, niet de jouwe.
Zoek vooral ook steun bij je vrienden, vraag gewoon een vriendin om bij je te zijn vanavond, dan zit je niet in je eentje te wachten.
Vertel het op je werk aan een goede collega, dan kunnen ze daar rekening met je houden en dan snappen ze het als je afgeleid of snel emotioneel bent. Hij zal er op aangekeken worden, jij niet.

Het is bijna weekend, plan iets leuks met de kinderen, zorg dat je plezier hebt met ze. Zorg goed voor jezelf en voor hen, jullie hebben elkaar nu hard nodig.