Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Dat van die 14:00 was maar een voorbeeld (wat niet op mij van toepassing is). Natuurlijk heb ik het een en ander wel besproken.
Dit gaat eigenlijk helemaal niet om kinderen en opvoeding. Je hebt een relatie met een vrouw die op vakantie naar Spanje wil, maar het dan te warm vindt, niet van zand houdt en niet mee wil op uitstapjes. Die haar kinderen geen aandacht geeft, niks doet om de sfeer te verbeteren en ze ook nog een sneer geeft dat ze nooit meer meegaan (en dus jouw kinderen ook niet).
Focus je niet op die kinderen, die zijn het probleem helemaal niet. Ze is gewoon geen leuke vrouw, in ieder geval niet als er kinderen bij zijn.
In ieder geval heeft ze thuis meer privacy in haar slaapkamer. Tijdens een luxe vakantie je slaapkamer delen met de kinderen van je vriend, kan de pret van vakantie beleven drukken.
Flanagan schreef op 14-08-2022 om 16:31:
In ieder geval heeft ze thuis meer privacy in haar slaapkamer. Tijdens een luxe vakantie je slaapkamer delen met de kinderen van je vriend, kan de pret van vakantie beleven drukken.
De locatie was inderdaad niet handig gekozen, accommodatie ook niet bij dit aantal mensen en kinderen.
Samenwonen zou ik beslist nog niet doen maar ik denk dat de vakantie wel anders was verlopen als vooraf ieders wensen en verwachtingen beter waren besproken. Ieder moet wel eens water bij de wijn doen maar ik zou het wel van belang vinden dat ieder naderhand kon terug kijken op een geslaagde vakantie. En dat is nu zeker niet het geval
Max schrijft:
“Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.”
Ach, je maakt er een cliché van. Ik heb mijn kinderen grootgebracht met mijn waarden (daar horen toevallig Mozart, Romaanse kerkjes en alles eten wat de pot schaft bij inderdaad) en die kinderen van hem waren heel anders opgevoed. Niet noodzakelijk slechter heel anders. Ik had eerder moeten inzien dat het niet ging werken. Het was voor niemand leuk. Ik heb ze uiteraard laten doen wat ze wilden (not my circus, not my monkeys), wat het koken betreft bleef ik wel doen wat ik altijd doe en ze gingen inderdaad patat halen, maar het werd vanaf dat moment duidelijk dat de relatie met hun vader weinig kans van slagen maakte.
Het is niet direct gerelateerd aan de discussie, maar ik ga me ook niet schamen voor wat ik mijn kinderen heb willen meegeven. Nu zijn ze volwassen en doen ze ermee wat ze willen. Maar het ergert me enorm als ik afgeschilderd wordt als een elitaire trut terwijl ik gewoon probeer mijn best te doen volgens miij waarden en normen.
Sini
"De meeste andere dingen zijn leuk aan haar. Maar de manier waarop het met de kinderen gaat niet. Dat is zelfs zo'n grote afknapper, dat ik aan de relatie twijfel. De kinderen zijn er immers wel en ik ga mijn kinderen niet van alles ontzeggen, omdat zij dat wil. Hoe leuk iemand ook mag zijn, mijn kinderen staan op de eerste plaats."
De vakantie heeft je ogen geopend wat betreft deze relatie, de toekomst en eventueel samenwonen. Heb je dat ook besproken met je vriendin?
Of wil je eerst voor jezelf een beslissing nemen?
Sinilind schreef op 14-08-2022 om 17:44:
Max schrijft:
“Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.”
Ach, je maakt er een cliché van. Ik heb mijn kinderen grootgebracht met mijn waarden (daar horen toevallig Mozart, Romaanse kerkjes en alles eten wat de pot schaft bij inderdaad) en die kinderen van hem waren heel anders opgevoed. Niet noodzakelijk slechter heel anders. Ik had eerder moeten inzien dat het niet ging werken. Het was voor niemand leuk. Ik heb ze uiteraard laten doen wat ze wilden (not my circus, not my monkeys), wat het koken betreft bleef ik wel doen wat ik altijd doe en ze gingen inderdaad patat halen, maar het werd vanaf dat moment duidelijk dat de relatie met hun vader weinig kans van slagen maakte.
Het is niet direct gerelateerd aan de discussie, maar ik ga me ook niet schamen voor wat ik mijn kinderen heb willen meegeven. Nu zijn ze volwassen en doen ze ermee wat ze willen. Maar het ergert me enorm als ik afgeschilderd wordt als een elitaire trut terwijl ik gewoon probeer mijn best te doen volgens miij waarden en normen.
Sini
Zolang je maar in je hoofd houdt dat het niet jouw verdienste is dat jouw kinderen alles eten en blij worden van Romaanse kerkjes. Er zijn talloze gezinnen bij wie een bepaalde opvoeding bij het eerste kind prima werkte en bij het tweede totaal niet. Of andersom. Of opeens niet meer nadat het jaren goed ging. Of jouw kinderen jou volgen ligt meer in hun karakter dan in jouw kwaliteiten qua opvoeding.
Poezekat schreef op 14-08-2022 om 17:17:
[..]
De locatie was inderdaad niet handig gekozen, accommodatie ook niet bij dit aantal mensen en kinderen.
Samenwonen zou ik beslist nog niet doen maar ik denk dat de vakantie wel anders was verlopen als vooraf ieders wensen en verwachtingen beter waren besproken. Ieder moet wel eens water bij de wijn doen maar ik zou het wel van belang vinden dat ieder naderhand kon terug kijken op een geslaagde vakantie. En dat is nu zeker niet het geval
Ik vraag me wel een beetje af wat dan veel beter was geweest qua locatie. Misschien een locatie dichterbij gezellige straatjes met restaurants. Dan kan iemand die echt weg wil, terug naar het hotel. Maar het verandert niks aan waar ze willen weten en hoe ze zich aan tafel gedragen.
Het hotel was op zich prima. Het was schoon. De kamers ruim. Met twee volwassenen konden we twee kamers huren. Kinderen van 6 en 7 ga ik ook niet alleen in een kamer zetten. Kamers waren ruim genoeg overigens en in elk kamer waren er twee verschillende vertrekken om te slapen.
Ik denk niet dat ze een camping leuker gevonden zouden hebben. Eventueel een appartement huren, maar dan zit je ook met z'n allen in één appartementje. Je kunt dan koken, maar dat kon in het hotel ook en heeft ze niet gedaan.
Met wensen en verwachtingen is mijn vriendin altijd heel erg van "we zien wel". "We zien na het ontbijten wel wat we die dag gaan doen". Ben zelf er ook niet zo van om de hele vakantie vol te plannen, maar soms moet je wel iets plannen of bespreken.
Al met al ben ik er pessimistisch over. Met een andere accomodatie of planning was het misschien iets beter geweest, maar nog steeds niet geweldig.
wil40 schreef op 14-08-2022 om 17:54:
"De meeste andere dingen zijn leuk aan haar. Maar de manier waarop het met de kinderen gaat niet. Dat is zelfs zo'n grote afknapper, dat ik aan de relatie twijfel. De kinderen zijn er immers wel en ik ga mijn kinderen niet van alles ontzeggen, omdat zij dat wil. Hoe leuk iemand ook mag zijn, mijn kinderen staan op de eerste plaats."
De vakantie heeft je ogen geopend wat betreft deze relatie, de toekomst en eventueel samenwonen. Heb je dat ook besproken met je vriendin?
Of wil je eerst voor jezelf een beslissing nemen?
Samenwonen was ik al erg huiverig voor, maar met z'n allen meer op pad, dat zag ik wel zitten. Maar op de manier zoals het nu ging niet.
Met een samengesteld gezelschap met vier kinderen op pad is al best 'n uitdaging als iedereen 'n beetje meewerkt. Dat was nu helaas niet het geval. Ik stond er met de kinderen vaak alleen voor. En dan werd het me ook nog niet makkelijk gemaakt om iedereen tevreden te houden en mee te laten doen, zoals bijvoorbeeld dat voorbeeld met die jetski.
Voor echte knopen wil ik eerst zelf een beslissing nemen. Ik ben er na de vakantie een stuk negatiever over geworden.
Samenwonen niet. Vakanties niet. Weekendjes weg zie ik ook al niet zitten. Voor mijn kinderen heeft het op deze manier ook weinig toegevoegde waarde. Ik ga ze ook niet ergens dumpen zodat zij met mij zonder kinderen weg kan. Ik vraag me af wat er dan nog over blijft. Ja, een dame die leuk is als er geen kinderen zijn, maar die zijn er dus wel.
Flanagan schreef op 14-08-2022 om 16:31:
In ieder geval heeft ze thuis meer privacy in haar slaapkamer. Tijdens een luxe vakantie je slaapkamer delen met de kinderen van je vriend, kan de pret van vakantie beleven drukken.
Ze deelde de slaapkamer dus niet. Kinderen sliepen in een ander vertrek. Zelf hadden we een slaapkamer, die je af kon sluiten met een deur.
Eigenlijk doen die kinderen precies wat hun moeder ze voorleeft: precies doen waar je zelf zin in hebt en je zin doordrijven en irritant worden als je je zin niet krijgt.
Ik snap wel dat die kinderen zo zijn geworden, maar het komt hier niet over alsof dat gezin fijn gezelschap is.
Ik zou het overigens zelf vooral vervelend vinden om continu discussies met mijn eigen kind te hebben als anderen veel meer mogen. Met vakantie kan er hier ook meer dan normaal, maar echt niet onbeperkt ongezonde troep eten. En ik verwacht ook dat als we de vakantie grotendeels inrichten rondom ons kind, dat ze dan ook af en toe even mee moet naar iets wat wij leuk vinden. Gelukkig vind kind musea ook leuk. Maar soms is zij al uitgekeken en wij nog niet. Tja, dan moet ze even wachten. Hoort bij het leven.
Kerstin75 schreef op 14-08-2022 om 18:09:
[..]
Zolang je maar in je hoofd houdt dat het niet jouw verdienste is dat jouw kinderen alles eten en blij worden van Romaanse kerkjes. Er zijn talloze gezinnen bij wie een bepaalde opvoeding bij het eerste kind prima werkte en bij het tweede totaal niet. Of andersom. Of opeens niet meer nadat het jaren goed ging. Of jouw kinderen jou volgen ligt meer in hun karakter dan in jouw kwaliteiten qua opvoeding.
Mee eens. Ik doe ook mijn best om ze te vormen met culturele uitstapjes en hoop dat ze meekrijgen dat museum niet gelijk 'saai' betekent. Tot nu toe lukt dat best aardig en ik hoop dat er genoeg blijft hangen voor later en mooie herinneringen, maar ik merk ook dat de interesse van mijn 15-jarige zich flink heeft verplaatst naar vooral online en ander schermgerelateerd bezig zijn...tja, ik kan daar niet tegenop en ga daar niet al mijn energie in steken om aan een bepaald plaatje te voldoen. Ik hoop maar dat er iets blijft hangen en dat ze het tzt toch kunnen waarderen (momenteel nog best wel met enige inspanning en beloning/omkopen met bijvoorbeeld daarna pizza eten, maar ik vind zelf ook niet alles even interessant) Het heeft ook wel wat als ze een eigen weg durven inslaan, met die basis van thuis (ook op lifestyle gebied, maar hoewel ik wandel en fiets, ik krijg ze niet in beweging tenzij er een ijsje o.i.d. tegenover staat.....zucht) Dat zie ik dan maar als genoeg zelfvertrouwen meegegeven om eigen keuzes te maken, al dan niet deels hetzelfde als van mij. En ik als ouder moet ook vertrouwen hebben in de wijsheid van mijn kinderen. En ze mogen ook kind zijn.
MamaE schreef op 14-08-2022 om 18:37:
Eigenlijk doen die kinderen precies wat hun moeder ze voorleeft: precies doen waar je zelf zin in hebt en je zin doordrijven en irritant worden als je je zin niet krijgt.
Ik snap wel dat die kinderen zo zijn geworden, maar het komt hier niet over alsof dat gezin fijn gezelschap is.
Ik zou het overigens zelf vooral vervelend vinden om continu discussies met mijn eigen kind te hebben als anderen veel meer mogen. Met vakantie kan er hier ook meer dan normaal, maar echt niet onbeperkt ongezonde troep eten. En ik verwacht ook dat als we de vakantie grotendeels inrichten rondom ons kind, dat ze dan ook af en toe even mee moet naar iets wat wij leuk vinden. Gelukkig vind kind musea ook leuk. Maar soms is zij al uitgekeken en wij nog niet. Tja, dan moet ze even wachten. Hoort bij het leven.
Ja, dat eerste dat is het een beetje. Met dat eten is het zoals ik heb begrepen ook al heel lang vrijheid blijheid. Als ze niet willen eten wat moeder kookt, dan bestellen ze wat of mikken ze zelf wat in de frituurpan.
Die discussies zijn vervelend. Mijn kinderen hoeven echt niet aan de quinoa-salade of zo. Ze eten gewoon normaal en ook weleens friet. Maar niet elke dag. Ook op vakantie niet. Als ze dan zien dat andere kinderen uit het gezelschap de hele dag door snoepen, paar keer per dag friet eten (wat mijn kinderen ook graag lusten), dan zorgt dat voor discussie. Beetje 6- of 7-jarige is dan ook wel gehaaid genoeg om proberen op je gevoel te spelen.
Dat wordt snel vervelend. Zeker als je die discussie 's ochtends, 's middags, 's avonds en ook nog tussendoor met snoep, chips en snacks hebt.
Het helpt dan in zo'n discussie niet alsof wordt gedaan alsof ik gek ben en 3 keer per dag friet, tussendoor snoep en chips heel erg normaal en goed is.
Overigens waren er ook wel dingen die mijn kinderen niet leuk vonden. Zoals bijvoorbeeld kledingwinkels afstruinen, wat moeder en dochter dan wel weer leuk vonden. Dan zeuren ze ook wel dat het lang duurt. Ik maak ze dan wel duidelijk dat ze soms ook iets moeten doen wat ze niet leuk vinden, daarna er weer iets komt wat ze wel leuk vinden en ze zich gewoon even moeten gedragen.
Sinilind schreef op 14-08-2022 om 17:44:
Max schrijft:
“Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.”
Ach, je maakt er een cliché van. Ik heb mijn kinderen grootgebracht met mijn waarden (daar horen toevallig Mozart, Romaanse kerkjes en alles eten wat de pot schaft bij inderdaad) en die kinderen van hem waren heel anders opgevoed. Niet noodzakelijk slechter heel anders. Ik had eerder moeten inzien dat het niet ging werken. Het was voor niemand leuk. Ik heb ze uiteraard laten doen wat ze wilden (not my circus, not my monkeys), wat het koken betreft bleef ik wel doen wat ik altijd doe en ze gingen inderdaad patat halen, maar het werd vanaf dat moment duidelijk dat de relatie met hun vader weinig kans van slagen maakte.
Het is niet direct gerelateerd aan de discussie, maar ik ga me ook niet schamen voor wat ik mijn kinderen heb willen meegeven. Nu zijn ze volwassen en doen ze ermee wat ze willen. Maar het ergert me enorm als ik afgeschilderd wordt als een elitaire trut terwijl ik gewoon probeer mijn best te doen volgens miij waarden en normen.
Sini
Nouu daar heb je mij niet voor nodig om een cliché van te maken. De rest zijn jouw woorden, ook de opluchting dat je nieuwe partner geen kinderen heeft.
Iedereen doet tot bepaalde hoogte zijn of haar best. Maar ik hoor zelden ouders zeggen dat hun eigen kinderen onaangepaste etterstralen zijn.
Dat hoor ik wel over stiefkinderen en dat verzin ik echt niet, het forum staat er vol mee en praktijkvoorbeelden te over. Geen kind ongewenste dan een stiefkind denk ik wel eens.
Wat TO betreft, als je van een vrouw houdt, houd dan vooral ook van haar kinderen. Lukt dat niet, zoek dan iemand anders.
Doorgaans vinden ouders hun eigen kroost niet onaangepast, want dan hadden ze er wel wat aan gedaan.
Er was hier ook ooit een topic over gekke situaties met speelafspraakjes. Daar kwamen heel wat onaangepaste en brutale ouders en kinderen voorbij hoor.
Voordeel van klasgenootjes is dat je ze kunt weren uit je huis en je er niet mee op vakantie hoeft. Bij stiefkinderen is dat ingewikkelder.
Maar laten we nu niet net doen alsof het gedrag van deze kinderen en vooral ook dat van hun moeder normaal is.
