Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Tjonge nou, ik vind helemaal niet dat je veroordelend en negatief bent over de situatie/ pubers: ik denk wel dat je nog niet gewend bent aan pubers en te veel denkt dat ze al 'groot' zijn, terwijl ze er echt nog juist zo tussen in zitten. Ik vind het ook wat schijnend zoals haar jongste eigenlijk op zoek is naar jouw aandacht maar dat door de omstandigheden gewoon niet kan.
Wat je vriendin betreft: ik ben inmiddels echt supernieuwsgierig geworden waarom je verliefd op haar bent geworden en wat er leuk aan haar is.
Hebben jullie ook leuke momenten gehad in deze vakantie? Ik lees namelijk eigenlijk ook nergens iets van spijt of verdriet terug van jou, omdat deze relatie dreigt stuk te lopen en er weinig uitzicht op verbetering lijkt omdat de boel al zo zwaar in de shit zit. Eerlijk gezegd heb ik respect voor je zoals je deze vakantie alles hebt opgevangen zonder je vriendin eens even enorm aan te pakken. (of heb je dat wel gedaan en staat het er niet bij)
Ik denk dat deze moeder haar kinderen al heel lang zo verwaarloost; meer met zichzelf bezig is en een gek eetpatroon heeft waardoor haar kinderen waarschijnlijk zo geworden zijn. Als je niet dagelijks kookt of zorgt voor een fatsoenlijke maaltijd maar wel je bankrekening grenzeloos ter beschikking stelt dan kan dat toch ook niet anders?
tja… in mijn vorige relatie had mijn toemalige vriend 2 pubers van 14 en 16 (bij het begin) en toen we uit elkaar gingen waren de jongens 19 en 21. We zijn dom (ik ben dom) genoeg geweest om na 1,5 jaar samen mijn zoon en zijn zonen mee te nemen. Het klikte niet echt tussen mijn zoon en zijn zonen, en daarna was er een enorm verschil in dagritme, eetgewoontes etc. Mijn kind wist dat hij met de pot mee moest eten (inclusief Franse kaasjes en rare groente), de rommel achter zijn kont op moest ruimen en af en toe meedoen met de activiteiten (zwemmen in de rivier, kasteel bezichtigen etc). Zijn zonen stonden om 13:00 op, hun ontbijt was chips en cola, ze hingen de hele dag rond bij de tent op de playstation en alles wat ik met veel moeite kookte op een campingstweepitter werd met walging bekeken. Kortom: een keer maar nooit meer, ondanks het feit dat mijn vriend bleef aandringen om zijn kinderen toch weer mee te nemen. Maar gezien zijn geringe inkomen moest ik ook nog voor zijn kinderen betalen en het ging me te ver.
Kortom: voor niemand een succes, en de relatie was uiteindelijk na vijf jaar ook ten ziele. Niet door de kinderen, overigens, maar het heeft ook niet geholpen. Een relatie waar beide kinderen hebben werkt ontzetten confronterend, en ik ben (ondanks het feit dat mijn eigen kinderen nu volwassen zijn en het huis uit) erg blij dat mijn man geen kinderen heeft uit zijn eerste. Het maakt het ontzettend makkelijk.
Sini
Sinilind schreef op 14-08-2022 om 11:15:
tja… in mijn vorige relatie had mijn toemalige vriend 2 pubers van 14 en 16 (bij het begin) en toen we uit elkaar gingen waren de jongens 19 en 21. We zijn dom (ik ben dom) genoeg geweest om na 1,5 jaar samen mijn zoon en zijn zonen mee te nemen. Het klikte niet echt tussen mijn zoon en zijn zonen, en daarna was er een enorm verschil in dagritme, eetgewoontes etc. Mijn kind wist dat hij met de pot mee moest eten (inclusief Franse kaasjes en rare groente), de rommel achter zijn kont op moest ruimen en af en toe meedoen met de activiteiten (zwemmen in de rivier, kasteel bezichtigen etc). Zijn zonen stonden om 13:00 op, hun ontbijt was chips en cola, ze hingen de hele dag rond bij de tent op de playstation en alles wat ik met veel moeite kookte op een campingstweepitter werd met walging bekeken. Kortom: een keer maar nooit meer, ondanks het feit dat mijn vriend bleef aandringen om zijn kinderen toch weer mee te nemen. Maar gezien zijn geringe inkomen moest ik ook nog voor zijn kinderen betalen en het ging me te ver.
Kortom: voor niemand een succes, en de relatie was uiteindelijk na vijf jaar ook ten ziele. Niet door de kinderen, overigens, maar het heeft ook niet geholpen. Een relatie waar beide kinderen hebben werkt ontzetten confronterend, en ik ben (ondanks het feit dat mijn eigen kinderen nu volwassen zijn en het huis uit) erg blij dat mijn man geen kinderen heeft uit zijn eerste. Het maakt het ontzettend makkelijk.
Sini
Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.
Max88 schreef op 14-08-2022 om 11:49:
[..]
Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog erfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.
Allemaal een kwestie van perspectief inderdaad. Deze jongemannen vonden het vast enorm ongezellig dat de rest vroeg ging slapen en de hele dag weg was. Waarom dan samen op een camping staan?
Max88 schreef op 14-08-2022 om 11:49:
[..]
Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.
Ik voel me altijd wel aangesproken door dit soort clichés. Mijn kinderen mogen op vakantie ook doen, laten en eten waar ze zin in hebben. Toevallig heb ik er een die dol is op musea en cultuur, en een die bij voorkeur zo min mogelijk doet, zolang er WiFi is. We hebben vaak gezamenlijk lol over de opvoedacties van andere ouders, als we weer eens een 15-jarige tegen zijn wil meegesleept zien worden naar een markt of zo.
Mij rest nog 1 vraag. Waarom ben je in vredesnaam met je vriendin samen. Dat je verliefd wordt op iemand... Tuurlijk kan gebeuren 😜. Maar wat zie je in iemand die duidelijk moeite heeft met de opvoeding, heen grenzen aangeeft ( wat in feite neerkomt op mishandeling, en dan heb ik het niet alleen over kinderen losser laten op vakantie).maar wie geeft er nu zijn kinderen de eigen pinpas het hele jaar door. Zelf ook nooit normaal eet.. zonder de kinderen op vakantie wil de volgende keer en dat ook zegt waar de kinderen bij zijn.. en ga zo maar door.
Wat vind jij dan wel positief aan haar?
Voor de kinderen hoop je dat ze een steunpilaren mogen vinden waar ze zich aan op kunnen trekken
Max88 schreef op 14-08-2022 om 11:49:
[..]
Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.
Eens met dit commentaar!
Het is een kwestie van perspectief. Waar het mij om gaat is dat je ook rekening houdt met anderen.
Als iemand tot 13:00 uur op z'n bed wil liggen op vakantie, vind ik dat prima, zolang maar niet van mij wordt verwacht dat het leven dan stil staat tot diegene een keer wakker is, zich gewassen en aangekleed heeft. Omgekeerd snap ik prima dat diegene het vervelend zou vinden als ik 'm elke dag om 7 uur zou wekken voor allerlei activiteiten, dus dat doe ik dan ook niet.
Zo is het ook met activiteiten. Niemand was verplicht om ergens mee naar toe te gaan. Behalve dan mijn kinderen, omdat die te klein zijn om uren alleen in het hotel rond te hangen. Haar kinderen en zij zelf hadden die keuze wel. Als je ergens geen zin in hebt, is het simpel wat mij betreft, dan ga je beter wat anders doen. In het hotel kon je eten, er was goede Wifi, er waren activiteiten, zwembaden, een arcadehal, trampolines, je kon eventueel eten laten bezorgen via Thuisbezorgd-achtige apps. Je hoefde dus niet je op een hotelkamer zitten te vervelen.
Iemand die een activiteit "verstiert" met zijn/haar gedrag, die houdt geen rekening met anderen. Hij/zij had niet mee kunnen gaan, doet dat toch, maar "misdraagt" zich dan, waarvoor voor anderen de lol er ook vanaf is.
Er werd ook van niemand verwacht dat 'ie allerlei pittige kazen, gekke vissoorten of rare sausjes op ging eten. Maar alleen frituur willen, dat is dan wel weer het andere uiterste.
Aan de friet bij het ontbijt en dan daarna ook nog stoorde me vooral dat als ik mijn kinderen dat niet toelaat, dat dan werd gedaan alsof ik de zeikerd ben en een raar standpunt heb. Ik verbied haar kinderen niet om bij het ontbijt friet te eten of 's avonds friet te eten, maar als ik niet wil dat mijn kinderen dat elke dag eten, dan is het wel discussie en gedoe. Of als ik eens naar 'n restaurant wil, waar niet alleen fast food op het menu staat. Waarbij ik het prima zou vinden als iemand dan niet mee wil en zelf naar de Burger King gaat of fast food laat bezorgen.
Het gaat me dus niet zo zeer over wat iemand doet, maar op de impact die dat op een ander heeft. Stel dat ik graag elke dag tot 14:00 uur op mijn nest lig op vakantie. Dan heeft niemand daar last van. Behalve als ik van anderen verwacht dat ze tot 14:00 uur niks ondernemen, omdat ik er dan niet bij kan zijn. En ik heb geen last van anderen die wel wat doen voor die tijd. Behalve als ze me vroeg wekken.
Er zijn heel veel dingen heel leuk aan mijn vriendin, maar de manier waarop het met kinderen gaat niet. Ik vind het zelfs een behoorlijke afknapper. Tijdens de vakantie is het wel een paar keer discussie geweest. Uiteindelijk elke keer dan maar geprobeerd te "de-esclaren", omdat je er op zo'n vakantie toch niet uit komt, er kinderen bij zijn en je zoiets beter achteraf bespreekt.
MMcGonagall schreef op 14-08-2022 om 13:12:
[..]
Ik voel me altijd wel aangesproken door dit soort clichés. Mijn kinderen mogen op vakantie ook doen, laten en eten waar ze zin in hebben. Toevallig heb ik er een die dol is op musea en cultuur, en een die bij voorkeur zo min mogelijk doet, zolang er WiFi is. We hebben vaak gezamenlijk lol over de opvoedacties van andere ouders, als we weer eens een 15-jarige tegen zijn wil meegesleept zien worden naar een markt of zo.
De mijne mochten dat ook. Heb in m'n jeugd zoveel educatiefs ( en lol trouwens!) meegekregen dat ik een aversie heb tegen alles wat status "lijkt" te geven en nuttig is. Werd ook vreselijk nerveus van mijn ex die bij aankomst op vakantie als eerste niet de koffers uitpakte, maar de folders met nuttige bezienswaardigheden verzamelde. Op vakantie mag je doen wat je wilt en als dat een musea is, top. Zo niet, net zo leuk. Ik zeg altijd dat ik rustig kan sterven zonder alles gezien te hebben; stuur maar een foto😉
Max88 schreef op 14-08-2022 om 11:49:
[..]
Gek toch dat het altijd aan de stiefjes ligt en niet aan die geweldige, perfect eigen kindertjes die ook nog perfect zijn opgevoed, houden van schelpdieren, olijfjes, musea, Mozart. Ja ik ben sarcastisch, maar het is zo cliché dat t saai wordt.
🤣 Oh vreselijk dit idd. Alsof een tiener die enkel op roblox wil zitten de hele dag slecht is opgevoed🤕
Leene schreef op 14-08-2022 om 13:46:
Mij rest nog 1 vraag. Waarom ben je in vredesnaam met je vriendin samen. Dat je verliefd wordt op iemand... Tuurlijk kan gebeuren 😜. Maar wat zie je in iemand die duidelijk moeite heeft met de opvoeding, heen grenzen aangeeft ( wat in feite neerkomt op mishandeling, en dan heb ik het niet alleen over kinderen losser laten op vakantie).maar wie geeft er nu zijn kinderen de eigen pinpas het hele jaar door. Zelf ook nooit normaal eet.. zonder de kinderen op vakantie wil de volgende keer en dat ook zegt waar de kinderen bij zijn.. en ga zo maar door.
Wat vind jij dan wel positief aan haar?
Voor de kinderen hoop je dat ze een steunpilaren mogen vinden waar ze zich aan op kunnen trekken
De meeste andere dingen zijn leuk aan haar. Maar de manier waarop het met de kinderen gaat niet. Dat is zelfs zo'n grote afknapper, dat ik aan de relatie twijfel. De kinderen zijn er immers wel en ik ga mijn kinderen niet van alles ontzeggen, omdat zij dat wil. Hoe leuk iemand ook mag zijn, mijn kinderen staan op de eerste plaats.
Ik kan best zonder kinderen op vakantie als dat zo uitkomt. Maar ik ga ze niet ergens dumpen, omdat iemand anders ze er niet bij wil hebben op vakantie.
Verder is haar manier van opvoeden de mijne niet. Samenwonen lijkt me dan sowieso al niet mogelijk. Je hebt dan twee heel verschillende manieren van opvoeden. Zelfs als ik geen kinderen zou hebben, zou ik het denk ik al niet trekken om samen te leven met iemand die op zo'n manier opvoedt.
Ook voor de vakantie weleens mijn verbazing uitgesproken over dingen. Maar niet meer dan dat, omdat ik niet bij hun woon en dus ook niets (mede-)bepaal, maar wel aangegeven dat ik het bv. raar vind dat een 16-jarige niet gewoon zakgeld krijgt, maar met de pinpas rond loopt. Waarbij ze dan ook nog liegt over dingen. Daar trapt de moeder in, maar ik weet beter.
Of dat ze gewoon van tafel kunnen lopen, zonder alles op hun bord op te eten, maar dan meteen daarna een zak chips open trekken.
Dat weinig eten, komt niet zo zeer omdat de moeder weinig kookt. Er wordt daar vaak gekozen voor "snel eten". Kinderen zitten aan tafel ook vaak met hun telefoon (ook van gezegd dat ik dat niet heel sociaal vind) en het lijkt een sport om zo snel mogelijk van tafel te gaan. Het moet gewoon allemaal snel-snel. Soms is ze bv. bezig met het eten en dan zitten ze vooraf nog te snoepen. Ik heb dan zoiets van je kunt beter gewoon een goede maaltijd eten. Moeder kookt niet heel erg gezond. Als ze dat wel zou doen, zouden de kinderen het ook gewoon niet opeten en zelf wat bestellen.
Dat is dan weer niet hoe ik kinderen en eten zie.
Max88 schreef op 14-08-2022 om 13:58:
[..]
De mijne mochten dat ook. Heb in m'n jeugd zoveel educatiefs ( en lol trouwens!) meegekregen dat ik een aversie heb tegen alles wat status "lijkt" te geven en nuttig is. Werd ook vreselijk nerveus van mijn ex die bij aankomst op vakantie als eerste niet de koffers uitpakte, maar de folders met nuttige bezienswaardigheden verzamelde. Op vakantie mag je doen wat je wilt en als dat een musea is, top. Zo niet, net zo leuk. Ik zeg altijd dat ik rustig kan sterven zonder alles gezien te hebben; stuur maar een foto😉
Ja, ben ik met je eens. je mag doen wat je wilt, maar ik vind wel dat je rekening moet houden met anderen. Het wordt vervelend als je anderen voortdurend dingen gaat opleggen of ontzeggen.
Die ex is vervelend als hij gaat dwingelanden dat mensen die willen luieren dag in dag uit musea gaan aflopen. De mensen die willen luieren zijn vervelend als ze uit vrije wil meegaan naar zo'n museum en dan daar irritant gaan doen.
De een moet begrijpen dat niet iedereen elke dag een "cultureel nuttig uitstapje" wil en de ander dat niet iedereen de hele dag wil niksen, ook al is het vakantie.
Het is allemaal niet simpel natuurlijk. Ik wil de mensen die op vakantie enorme ruzie krijgen niet de kost geven. Vaak zijn dat dan nog mensen die al lang een relatie hebben of familie zijn en dus in een minder ingewikkelde situatie zitten dan een samengesteld gezin.
Met pubers erbij is er wel wat voor te zeggen om gewoon thuis te blijven in de vakantie en daguitstapjes te maken. Doen wij al enige jaren en bevalt alle partijen goed: ieder z'n eigen bioritme aanhouden, en bij een uitstapje waar iemand niet aan mee wil doen (komt weinig voor) blijven ze in eigen vertrouwde omgeving thuis. Voorwaarde bij meegaan is een goed humeur, al lukt dat niet altijd even goed maar na enige correctie en wijzen op de afspraak gaat het meestal wel beter daarna. Mijn man is hun stiefvader, mijn kinderen gaan met mijn ex wel op vakantie naar de warme stranden. Ex met nieuwe vrouw en de pubers (ook nog puber stiefzus erbij) hebben het daar prima naar de zin.
Ieder gezin, samengesteld of niet, heeft een eigen dynamiek, waarbij nu eenmaal bepaalde dingen wel of niet (goed) werken. Taak is om daarin een weg te vinden die voor iedereen acceptabel is, dan heeft iedereen het fijn.
Titiv schreef op 14-08-2022 om 14:04:
[..]
🤣 Oh vreselijk dit idd. Alsof een tiener die enkel op roblox wil zitten de hele dag slecht is opgevoed🤕
Dat is prima verder, zolang hij wel snapt dat andere mensen uit het gezelschap misschien andere dingen moeten doen en dat betekent dat hij dan soms alleen zit te robloxen (wat het ook moge zijn).
Ik zou het enorm zonde vinden als iemand z'n tienerjaren gaat besteden aan Robloxen, maar zou 'm ook weer niet verplicht overal mee naar toe slepen. Aan de andere kant verwacht ik wel dat als hij mee wil ergens naar toe, dat hij zich dan gedraagt en niet de hele dag probeert te forceren dat iedereen maar weer terug naar het hotel of de caravan gaat.
Allemachtig Harrie, pagina 7 en je blijft maar zagen over de eetgewoonten en manieren van die kinderen joh. Het zit je wel hoog hè ? Wordt je niet een beetje moe van jezelf ? Volgens mij heb je grotere problemen dan de frietconsumptie van de kinderen van een ander, is het niet handiger om je energie daarop te richten ?
Het valt me trouwens wel op dat je je partner als opvoeder maar slappe hap vindt, maar kennelijk slaagt ze er wel in om tijdens de vakantie bij jouw af te dwingen dat je wacht met activiteiten tot de pubers om 14.00 wakker zijn. Dat duidt toch op daadkracht ! En dan ga jij hier pagina’s lang zitten sippen over haar ongemanierde monstertjes. Dat noem ik nu slappe hap ! Probeer met je partner te praten en vertel haar precies wat je hier ook schrijft, tot in het detail. Of beter : laat haar dit topic lezen !
