Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Gingergirl schreef op 17-08-2022 om 17:41:
[..]
Je bent je nog steeds niet bewust van het verschil tussen jongere kinderen en pubers. Verdiep je er eens in, geeft ook wat meer helderheid denk ik.
Dat waren allemaal voorbeelden van dat zij in een heel andere fase zit dan dat ik zit.
Ik herinner me nog wel hoe ingewikkeld dat was, met puberkinderen weg. Op jongere leeftijd was het een stuk makkelijker, onderschat dat niet, voor je het weet zijn haar kinderen op een leeftijd dat ze niet meer mee gaan, en zit jouw vriendin met jouw dwarse pubers in dezelfde situatie als jij nu.
Wij hebben ook wel wat frustratie-ervaringen achter de rug. Pubers die liever in een geblindeerde kamer op hun telefoon wilden zitten in plaats van duffe dorpjes bezoeken. En dat je dan maar samen gaat, maar dan op stel en sprong een supermarkt moet zoeken en weer terug moet om een laffe pasta in elkaar te flansen, terwijl je zo’n leuk restaurantje was tegengekomen in één van die dorpjes. Ik geloof dat ze één keer echt gezellig waren, (opportunistisch als pubers kunnen zijn), toen we voor een middag een speedboot hadden gehuurd. En dan ben ik nog de enige die kinderen heeft, mijn partner niet. Een wereld van verschil, hoewel dit voor mijn partner natuurlijk echt wel even doorbijten was… meer dan voor mij, al was het maar omdat het mijn eigen bloed betrof.
Dat er zo’n leeftijdsverschil tussen de kinderen zit, maakt het ook erg lastig om activiteiten uit te zoeken die iedereen leuk vindt. Het belangrijkste wat ik geleerd heb is om van tevoren de verwachtingen uit te spreken. Want hoe vanzelfsprekend het ook lijkt, dat kan nogal uit elkaar liggen. Ook met je vriendin trouwens! Het is leuk wanneer iedereen daar bij voorbaat al over nadenkt, hoe zij een dagindeling zien. Misschien komen ze zelfs met ideeën, dan kun je je daar ook vast op voorbereiden.
Zo zou je bijvoorbeeld kunnen aangeven dat je af en toe naar een plaatselijk restaurant wilt, en dan afspraken maken dat je om-en-om naar een fastfoodketen gaat. Jij zeurt daar niet over, zij niet over het restaurant. Dat kan je dan heel duidelijk stellen en niet op de hotelkamer tegen etenstijd. En als dat niet lukt, dan mogen ze die avond voor zichzelf zorgen. Een huisje is dan misschien makkelijker, kun je zelf ook wat meer schipperen.
Wat bij ons werkt is wat korter op vakantie gaan. Een lang weekend weg (museum, bioscoop, uit eten, een beurs, iets actiefs) is echt gezellig en dan kun je dat afwisselen met samen weg. Eerlijk gezegd zou ik het sowieso scheiden: 1 x met de pubers, 1 x met de jongere kinderen en dan nog een keertje samen weg.
Conclusie: de fase waar jij met je kinderen in zit is totaal anders dan die waar je vriendin met haar kinderen in zit. Bij die verschillende fases horen ook verschillende wensen, mogelijkheden en verlangens. Tel daarbij op het verschil in opstelling van jou en je vriendin. Dit is geen goede match. Je kinderen zijn maar 1x jong. Ga je die tijd naar jouw inzichten besteden aan de opvoeding van je kinderen en daarvan genieten, of ga je je energie besteden aan aan achterhoedegevecht tegen de puberperikelen van haar kinderen waar moeder zelf niet eens zin in heeft?
Harrie, in tegenstelling tot sommige reacties vind ik je wel degelijk heel tolerant overkomen en aardig bovendien. Misschien wil je zelfs te aardig en meegaand zijn, maar heb je gemerkt dat je deze situatie te gortig vindt en dat dit toch niet bij je past (ik kan het me levendig voorstellen).
Ik denk dat geen relatie hebben voor nu misschien ook prima is? En op termijn iemand die veel meer bij je past. Je kinderen zijn nog zo jong. Je schreef al een paar keer 'die paar jaar dat ze nog mee willen', maar als het goed is, is dat nog heel wat jaren.
Je bent vast een lieve vader voor ze (die ze dit soort vakanties niet meer aandoet en iets leukers kan verzinnen als vakantie met ze). Succes en ook sterkte mocht je de relatie inderdaad verbreken.
HarrieDelSol schreef op 17-08-2022 om 18:01:
[..]
Dat waren allemaal voorbeelden van dat zij in een heel andere fase zit dan dat ik zit.
Had je anders verwacht dan?
Egel. schreef op 17-08-2022 om 19:29:
Harrie, in tegenstelling tot sommige reacties vind ik je wel degelijk heel tolerant overkomen en aardig bovendien. Misschien wil je zelfs te aardig en meegaand zijn, maar heb je gemerkt dat je deze situatie te gortig vindt en dat dit toch niet bij je past (ik kan het me levendig voorstellen).
Ik denk dat geen relatie hebben voor nu misschien ook prima is? En op termijn iemand die veel meer bij je past. Je kinderen zijn nog zo jong. Je schreef al een paar keer 'die paar jaar dat ze nog mee willen', maar als het goed is, is dat nog heel wat jaren.
Je bent vast een lieve vader voor ze (die ze dit soort vakanties niet meer aandoet en iets leukers kan verzinnen als vakantie met ze). Succes en ook sterkte mocht je de relatie inderdaad verbreken.
Dank je wel.
Voor mijn gevoel heb ik ook mijn uiterste best gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Maar het is niet gelukt.
Te aardig en te meegaand? Misschien wel. Achteraf weet ik ook niet wat wijsheid was geweest. Een andere vakantie? Doen alsof ik gek ben, een ijsje en drinken bestellen, de lange gezichten negerend? Of moeten zeggen dat dit is het, bevalt het je niet, dan ga je zelf maar op pad?
Ze gaan nog heel wat jaren met me op vakantie, maar de tijd gaat snel. Zonder relatie zou ik ook prima vinden. Ik hoef niet perse een relatie. Alleen als het een toegevoegde waarde is. Zo niet, dan niet. Een toegevoegde waarde dat is deze relatie op deze manier niet gebleken. Ik kan de tijd met mijn kinderen leuker invullen. En misschien ook maar wat tijd voor mezelf nemen.
Een samengesteld gezin, daar zie ik mezelf niet snel meer aan beginnen. Vrouwen zonder kinderen willen vaak ook geen kinderen of willen ze snel (op mijn leeftijd). Tenminste, zo lijkt het soms.
Pfff dit is voor mij heel herkenbaar.. ik zeg ren nu het nog kan! 1. Haar kinderen hebben geen respect voor jou en jouw kinderen. Geen aanpassingsvermogen en zijn alleen maar met zichzelf bezig. 2. Je vriendin heeft geen respect voor jou en jouw kinderen. Pakt ze haar kinderen aan? Geeft ze ze op hun flikker als ze zo met zichzelf bezig zijn en jouw kinderen opzadelen met wat zij willen?
Zo te lezen krijgen haar kinderen hun zin en kan moeder geen nee zeggen. Dit zal niet veranderen als je gaat samenwonen.
Ik denk dat het haar, net als jou, enorm is tegengevallen.
Blijkbaar hadden jullie hoge verwachtingen (siert je ook wel) en is het gewoon niet zo goed gelukt.
En haar kinderen waren je wrs aan het testen. Mannen blijken niet zo betrouwbaar voor hen dus niet zo vreemd dat ze (onbewust hè) moesten aftasten hoe en waar je staat en of je ze nog wel leuk vindt als ze hun slechtste kant laten zien.
Pinokkio schreef op 17-08-2022 om 22:38:
Ik denk dat het haar, net als jou, enorm is tegengevallen.
Blijkbaar hadden jullie hoge verwachtingen (siert je ook wel) en is het gewoon niet zo goed gelukt.
En haar kinderen waren je wrs aan het testen. Mannen blijken niet zo betrouwbaar voor hen dus niet zo vreemd dat ze (onbewust hè) moesten aftasten hoe en waar je staat en of je ze nog wel leuk vindt als ze hun slechtste kant laten zien.
Hoge verwachtingen... had in elk geval de verwachting dat het een leuke vakantie zou worden. Niet eens dat het de vakantie van mijn leven zou worden, maar gewoon dat het een leuke vakantie zou worden.
Testen zou ik zonde van zo'n vakantie vinden. Geniet er dan gewoon van i.p.v. anderen uit te gaan testen. Als dat het was, dan is de conclusie dat als dit hun slechtste kant is, dat ik er niet meer mee op vakantie ga. Kan het me nauwelijks voorstellen dat iemand met zo'n insteek op vakantie gaat. Denk gewoon dat ze weinig gewend zijn qua vakantie, qua eten en dat ze weten dat hun moeder het allemaal wel best vindt wat ze wel of niet doen.
Voor mijn gevoel heb ik wel mijn best gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Voor mijn gevoel was ik ook wel de enige wat dat betreft. De rest wat voor mijn gevoel alleen met zichzelf bezig.
Theatje schreef op 17-08-2022 om 22:12:
Pfff dit is voor mij heel herkenbaar.. ik zeg ren nu het nog kan! 1. Haar kinderen hebben geen respect voor jou en jouw kinderen. Geen aanpassingsvermogen en zijn alleen maar met zichzelf bezig. 2. Je vriendin heeft geen respect voor jou en jouw kinderen. Pakt ze haar kinderen aan? Geeft ze ze op hun flikker als ze zo met zichzelf bezig zijn en jouw kinderen opzadelen met wat zij willen?
Zo te lezen krijgen haar kinderen hun zin en kan moeder geen nee zeggen. Dit zal niet veranderen als je gaat samenwonen.
Ben wel blij om te horen dat ik niet de enige ben.
Ben het wel eens met je conclusies. Het leek erop alsof haar kinderen echt alleen met zichzelf bezig waren. Bij activiteiten (laat die kleine kinderen maar alleen want wij willen dit en dat...) en ook 's avonds als het ging om eten of nog even ergens zitten.
Nee, vriendin geeft ze niet op hun flikker. Ze laat haar oren naar ze hangen. Kiest echt de makkelijkste weg. Als ze demonstratief doorlopen, loopt ze er achter aan. Als ze ergens willen eten, dan wil ze dat uiteindelijk ook. En als haar kinderen beginnen te jagen, dan vindt ze dat uiteindeljk ook wel best.
Zonder kinderen weg is voor haar kinderen ook minder lang dan voor die van mij. De oudste bij haar is 16 en gaat misschien volgend jaar al niet mee. Mijn kinderen kunnen nog heel wat keren mee op vakantie met die ouwe tot ze 16 zijn.
HarrieDelSol schreef op 18-08-2022 om 00:28:
[..]
Hoge verwachtingen... had in elk geval de verwachting dat het een leuke vakantie zou worden. Niet eens dat het de vakantie van mijn leven zou worden, maar gewoon dat het een leuke vakantie zou worden.
Testen zou ik zonde van zo'n vakantie vinden. Geniet er dan gewoon van i.p.v. anderen uit te gaan testen. Als dat het was, dan is de conclusie dat als dit hun slechtste kant is, dat ik er niet meer mee op vakantie ga. Kan het me nauwelijks voorstellen dat iemand met zo'n insteek op vakantie gaat. Denk gewoon dat ze weinig gewend zijn qua vakantie, qua eten en dat ze weten dat hun moeder het allemaal wel best vindt wat ze wel of niet doen.
Het lijkt je maar niet door te dringen he.. maar het zijn pu-bers. Pubers van wie hun vader hen verlaten heeft en wie wellicht vertrouwensschade hebben opgelopen. Natuurlijk gaan ze je testen.
pinnokio had dat net juist mooi uitgelegd, dat ze dat onbewust kunnen doen om te ontdekken hoe jij in elkaar steekt.
Index224 schreef op 18-08-2022 om 07:02:
[..]
Het lijkt je maar niet door te dringen he.. maar het zijn pu-bers. Pubers van wie hun vader hen verlaten heeft en wie wellicht vertrouwensschade hebben opgelopen. Natuurlijk gaan ze je testen.
pinnokio had dat net juist mooi uitgelegd, dat ze dat onbewust kunnen doen om te ontdekken hoe jij in elkaar steekt.
Ik heb het idee dat TO dit echt wel door heeft.Het is de vraag of hij dit nu wil accepteren en vol kan houden. Is de relatie hem zoveel waard dat hij nog een paar jaar wil doorbijten.
En je kunt blijven zeggen met vetgedrukte letters dat het pubers zijn maar er zijn wel een paar.opvallende zaken in het verhaal. Er is allereerst een moeder die het opvoeden opgegeven lijkt te hebben en waarschijnlijk al heel lang weinig structuur biedt.
Het is niet normaal dat kinderen, iets jonger of al pubers nooit! Een normaal eetpatroon hebben. Dus niet alleen op vakantie niet maar nooit. Zomaar te hooi en te gras eten. Enorm overgewicht hebben. De pinpas van moeder mee krijgen, weinig regels opgelegd krijgen. Het is vreemd dat deze moeder zegt niet meer met haar kinderen op vakantie te willen waar de kinderen bij zitten.
Ja pubers zijn lastig. Vertel mij wat en dar is met pubers die niet van jezelf zijn nog lastiger. Maar hier speelt veel meer. Dat ligt zeker niet alleen aan de kinderen. Maar ook aan moeder en de vader die afwezig is
Je ziet vaker pubers die zo klem zitten met afwezige ouders of ze nu lijfelijk afwezig zijn of niet. Het is te hopen dat deze kinderen het gaan redden en op een goede manier volwassen worden.
TO afkraken omdat hij volgens jullie geen idee heeft van het verschil tussen jonge kinderen en pubers helpt ook niet.
Ja voor de jongen kan een man in huis die hem begrijpt fijn zijn maar TO moet zelf beslissen of hij dat.wil en kan. Hij is er ook niet verantwoordelijk voor dat deze moeder toch zaken heeft laten liggen of overspannen is of weet ik het wat. Wat ik me ook kan voorstellen. Kinderen opvoeden is loeizwaar. Al helemaal als je dat alleen moet doen.
Maar TO is geen hulpverlener. Het lijkt.er op dat deze moeder toch wel wat extra ondersteuning nodig heeft..Maar meestal is een geliefde nu niet de meest geschikte daarvoor.
Leene schreef op 18-08-2022 om 08:13:
[..]
Ik heb het idee dat TO dit echt wel door heeft.Het is de vraag of hij dit nu wil accepteren en vol kan houden. Is de relatie hem zoveel waard dat hij nog een paar jaar wil doorbijten.
En je kunt blijven zeggen met vetgedrukte letters dat het pubers zijn maar er zijn wel een paar.opvallende zaken in het verhaal. Er is allereerst een moeder die het opvoeden opgegeven lijkt te hebben en waarschijnlijk al heel lang weinig structuur biedt.
Het is niet normaal dat kinderen, iets jonger of al pubers nooit! Een normaal eetpatroon hebben. Dus niet alleen op vakantie niet maar nooit. Zomaar te hooi en te gras eten. Enorm overgewicht hebben. De pinpas van moeder mee krijgen, weinig regels opgelegd krijgen. Het is vreemd dat deze moeder zegt niet meer met haar kinderen op vakantie te willen waar de kinderen bij zitten.
Ja pubers zijn lastig. Vertel mij wat en dar is met pubers die niet van jezelf zijn nog lastiger. Maar hier speelt veel meer. Dat ligt zeker niet alleen aan de kinderen. Maar ook aan moeder en de vader die afwezig is
Je ziet vaker pubers die zo klem zitten met afwezige ouders of ze nu lijfelijk afwezig zijn of niet. Het is te hopen dat deze kinderen het gaan redden en op een goede manier volwassen worden.
TO afkraken omdat hij volgens jullie geen idee heeft van het verschil tussen jonge kinderen en pubers helpt ook niet.
Ja voor de jongen kan een man in huis die hem begrijpt fijn zijn maar TO moet zelf beslissen of hij dat.wil en kan. Hij is er ook niet verantwoordelijk voor dat deze moeder toch zaken heeft laten liggen of overspannen is of weet ik het wat. Wat ik me ook kan voorstellen. Kinderen opvoeden is loeizwaar. Al helemaal als je dat alleen moet doen.
Maar TO is geen hulpverlener. Het lijkt.er op dat deze moeder toch wel wat extra ondersteuning nodig heeft..Maar meestal is een geliefde nu niet de meest geschikte daarvoor.
Ik ben het met je eens, maar TO blijft zichzelf en zijn kinderen vergelijken met deze pubers. Tuurlijk, zij doen dingen die menig wenkbrauw doet fronsen. Maar hij blijft de negatieve kanten van deze pubers uitlichten. Zelfs dingen die wél normale puberdingen zijn, worden negatief uitgelicht. Er is meermaals gevraagd naar hun positieve kanten, maar daar reageert ie dan weer niet op. Ik ben ook wel benieuwd of TO zich eens echt verdiept in de interesses en hobby's van hen. Daar zit vaak een opening bij pubers.
Het probleem ligt niet alleen maar bij moeder en kinderen, ook bij de instelling van TO. Vriendin heeft nu eenmaal pubers en hoewel deze vrij extreem en onopgevoed zijn, lijkt TO geen enkele pubertrek te begrijpen of daarmee om te kunnen gaan.
Wat mij opvalt in de post van TO is de wijze waarop hij gebeurtenissen beschrijft als vaste prik; alsof zijn vriendin voortdurend haar oren naar ze laat hangen of haar pinpas gebruiken wanneer het hun blieft etc etc. Dergelijke verwoording geeft een gekleurd beeld over de vriendin. Dat kan omdat wij daar toch niet bij zijn en op basis van wat hier gedeeld wordt , gaan reageren en aannames doen.
TO is eerder gewezen op zijn objectiviteit daar hij haar pubers en zijn jonge kinderen onderling meende te moeten vergelijken en hij daarbij moeilijk kon voorstellen dat haar kinderen vroegtijdig hun vleugels gaan uitslaan. Wederom suggestieve informatie; oef, het zou je vriend maar wezen.
Eens met Leene. Het volkomen gebrek aan interesse in haar kinderen en opvoeding van moeder is niet normaal. Ik zou met iemand die zo onverschillig omgaat met haar kinderen geen relatie willen hebben. Als ze al zo met haar eigen kroost om gaat, dan verwacht ik niet dat het met de kinderen van een ander beter zal gaan.
Moeder kan zeker opvoedondersteuning gebruiken, maar die komt doorgaans niet van de partner en begint met daar open voor te staan.
HarrieDelSol schreef op 18-08-2022 om 00:28:
[..]
Hoge verwachtingen... had in elk geval de verwachting dat het een leuke vakantie zou worden. Niet eens dat het de vakantie van mijn leven zou worden, maar gewoon dat het een leuke vakantie zou worden.
Testen zou ik zonde van zo'n vakantie vinden. Geniet er dan gewoon van i.p.v. anderen uit te gaan testen. Als dat het was, dan is de conclusie dat als dit hun slechtste kant is, dat ik er niet meer mee op vakantie ga. Kan het me nauwelijks voorstellen dat iemand met zo'n insteek op vakantie gaat. Denk gewoon dat ze weinig gewend zijn qua vakantie, qua eten en dat ze weten dat hun moeder het allemaal wel best vindt wat ze wel of niet doen.
Voor mijn gevoel heb ik wel mijn best gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Voor mijn gevoel was ik ook wel de enige wat dat betreft. De rest wat voor mijn gevoel alleen met zichzelf bezig.
Zo werkt testen niet Harrie.
Iedereen test trouwens wel een beetje.
Dat verwachtingen niet uitgekomen zijn, het gebeurt nu eenmaal en is geen oordeel.
Je hoeft niet verder met deze relatie.
Maar een wedstrijd over wie het beter deed lijkt me weinig zinvol.
