Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Zij was teleurgesteld en het er niet mee eens. Blijft bij het verhaal dat het zonder kinderen op vakantie wel leuk is. Een hele discussie die steeds in cirkels draaide.
Heel egoistisch, maar de tijd met de kinderen besteed ik liever leuk met de kinderen en mijn "vrije tijd" vul ik zelf in. Omdat we in een totaal andere fase zitten (haar kinderen een stuk ouder), anders doen qua opvoeding, anders denken over de kinderen vind ik de verschillen veel te groot om er iets van te kunnen maken wat voor iedereen leuk is.
Relaties in de toekomst dat wordt gewoon scharrelen in de tijd dat kinderen bij hun moeder zijn. Een samengesteld gezin, dat ga ik niet meer proberen. Vrouwen zonder kinderen in mijn leeftijdscategorie hebben meestal heel bewust geen kinderen. Die zitten niet te wachten op jonge "bonuskinderen" en voor mijn kinderen zit ik niet te wachten op iemand die liever geen kinderen heeft.
Kinderen reageren er blij op. Zeggen dat ik beter iemand kan hebben die voor minder stress zorgt. Maar ik heb me voorgenomen om "relaties" en kinderen voortaan apart te houden.
'Blijft bij het verhaal dat het zonder kinderen op vakantie wel leuk is.' Dat vind ik eigenlijk niog het meest zorgwekkende in dit hele vehaal, dat ze eigenlijk zelf ook niet op vakantie wil met haar kinderen. Oké, vakantie met pubers kan een zware dobber zijn, maar meestal begin je er toch welgemoed en vol goede intenties aan.
Goed dat je de relatie verbroken hebt. Ik zou haar toewensen dat ze hulp zoekt voor zichzelf en haar kinderen. er zijn genoeg punten om aan te werken. Met als doel dat ze weer de moeder wil zijn die haar kinderen nodig hebben.
Tsjor
Ik hoop van harte dat de opstelling van de moeder in kwestie naar haar kinderen niet is voortgesproten uit behaagzucht naar TO; van wie ze haarfijn aanvoelde dat hij hun niet echt op prijs stelde ...
jee RodeKrullenbol, je kunt bijzondere, maar ook wel gecompliceerde associaties maken. Ik moest even nadenken: dus zij denkt dat hij en daarom gaat zij.... Oke. Tsjor
tsjor schreef op 20-08-2022 om 21:35:
jee RodeKrullenbol, je kunt bijzondere, maar ook wel gecompliceerde associaties maken. Ik moest even nadenken: dus zij denkt dat hij en daarom gaat zij.... Oke. Tsjor
Gecompliceerd? Het zou juist van een schrikbarende eenvoud zijn. Kinderen uit een vorige relatie een beletsel voor een nieuwe relatie? Dan maar weg ermee!
RodeKrullenbol schreef op 20-08-2022 om 21:33:
Ik hoop van harte dat de opstelling van de moeder in kwestie naar haar kinderen niet is voortgesproten uit behaagzucht naar TO; van wie ze haarfijn aanvoelde dat hij hun niet echt op prijs stelde ...
Precies het gevoel dat ik er ook bij kreeg.
Ik geloof niet dat de manier van opvoeden van moeder pas begonnen is toen ze de relatie met HarriedelSol kreeg. Dus ik vind het zeer onwaarschijnlijk dat 'behaagzucht' de reden is dat ze haar kinderen zo opvoedt. Uit de verhalen van HarriedelSol komt eerder het beeld naar voren van een moeder die in eerste instantie, uit liefde, veel heeft toegegeven en nu geen grip meer heeft op haar kinderen, niet weet hoe ze daarmee om moet gaan en er ook niet blij mee is. Misschien hangt ze juist aan de relatie met HarriedelSol omdat ze ziet dat hij zo met zijn kinderen omgaat zoals zij dat eigenlijk wel zou willen doen en ergens hoopt dat hij ook haar kinderen zo kan aanpakken. Puur speculatie, maar met meer onderbouwing mogelijk dan de hypothese van 'behaagzucht'.
Tsjor
Waarom zou de moeder in kwestie nou weer overspannen zijn en een burnout hebben? Alsof er niet gewoon ook waardeloze moeders bestaan, die gewoon geen zin hebben om tijd en aandacht in hun kinderen te steken en er liefst zo snel mogelijk af willen.
Inderdaad Wendelmoed; dat zijn er maar heel weinig. De meeste ouders beginnen vol liefde en goede moed aan kinderen. Gelukkig.
RodeKrullenbol schreef op 20-08-2022 om 21:33:
Ik hoop van harte dat de opstelling van de moeder in kwestie naar haar kinderen niet is voortgesproten uit behaagzucht naar TO; van wie ze haarfijn aanvoelde dat hij hun niet echt op prijs stelde ...
ja maar ook als dat het geval zou zijn, is het dan niet beter dat de relatie is verbroken? Dan was het sws toxisch, toch?
MRI schreef op 21-08-2022 om 11:35:
[..]
ja maar ook als dat het geval zou zijn, is het dan niet beter dat de relatie is verbroken? Dan was het sws toxisch, toch?
Seauouiseau.
Pippeltje schreef op 21-08-2022 om 11:30:
Inderdaad Wendelmoed; dat zijn er maar heel weinig. De meeste ouders beginnen vol liefde en goede moed aan kinderen. Gelukkig.
Gelukkig wel ja, maar neemt niet weg dat er zeker ook moeders zijn die het wel als een last of obstakel zien uit eigenbelang of welke reden dan ook. Het wordt wel heel vaak over vaders gezegd die niet naar hun kinderen omkijken, maar zo bestaan er zeker ook moeders al zijn ze in de minderheid. Waarom mag dat niet gezegd worden?
Ik vind de oplossing van deze vrouw, om dan maar zonder kinderen op vakantie te gaan, nu ook niet overlopen van liefde voor haar kinderen die een product zijn van haar eigen opvoeding.
Hoe dan ook, de meest positieve beslissing voor alle partijen is volgens mij genomen, het verbreken van deze relatie!
Ik denk ook niet dat het uit behaagzucht was, maar eerder haar manier van opvoeden. Niet op vakantie onderneemt ze ook niet veel met de kinderen.
Ik denk niet dat dat begonnen is toen ze met mij begonnen is, maar al langer zo is. Vakantie zijn ze bijvoorbeeld amper geweest. Uitstapjes ook weinig. Als ik het goed heb, zijn ze een keer of 2 op vakantie geweest buiten deze vakantie. De bekende dierentuinen, pretparken e.d. waar ouders normaal met kinderen heen gaan zijn ze of niet geweest of met school.
Dingen als bv. geen werk maken van zakgeld, maar gewoon de pinpas geven vind ik ook wel erg laisser-faire. Ik weet ook zeker dat de bedragen waar het om gaat een veelvoud zijn van de bedragen die worden genoemd in het puber-zakgeldtopic waar ik hier op dit forum in zat te lezen.
Persoonlijk denk ik dat ze niet van slechte wil is geweest qua opvoeding, maar ergens een keer tot de conclusie is gekomen dat ze sommige dingen teveel op hun beloop heeft gelaten.
Behalve 'laisser fair' vind ik het eigenlijk ook vrij gevaarlijk. Weet jij veel wat zij voor gekke dingen ineens kan doen met je geld. Ik neem aan dat het haar enige rekening is; stel je voor dat ze het maandbedrag ineens opmaakt of zo...
Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt Harrie. Deze relatie voegde niks toe aan jouw leven en ook niet aan die van je kinderen. Ik denk overigens dat de houding van moeder en kinderen en het gebrek aan opvoeding van moeder ook in andere relaties een issue zal worden.
Ik hoop wel echt dat deze moeder tot inkeer komt en bedenkt dat er echt dingen anders moeten. Ze neemt geen enkele verantwoordelijkheid (en de vader van de kinderen al helemaal niet) en leert haar kinderen ook niet om dat zelf wel te doen.
Je schrijft dat ze bijvoorbeeld gaan zakgeld geeft, maar de pinpas ter beschikking stelt. Dat zal de kinderen ook niet motiveren om een baantje te nemen, want ze kunnen toch wel onbeperkt mama's geld uitgeven.
