Twijfels na affaire vriend
Goedemorgen allemaal,
Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat mijn vriend een affaire van anderhalf jaar heeft gehad met een collega. De affaire begon toen onze jongste dochter twee maanden oud was, maar er was al sprake van flirterig contact vanaf het moment dat hij daar is gaan werken (dus ook voordat onze kinderen er überhaupt waren). Hij ging vreemd tijdens werkuren, dan ging hij naar haar thuis, na het sporten met een groep collega's of incidenteel na feestjes van het werk. Ook was er veelvuldig appcontact (ook via de app Telegram, zodat berichtjes minder makkelijk te zien waren). Hij heeft naar haar uitgesproken bij mij weg te willen en zij was zelfs al bezig met het inrichten van haar nieuwe woning (zij was door de affaire gescheiden van haar man), ze had het over waar zij en mijn vriend zouden slapen en welke kamer van onze kinderen zou worden. Vrij snel na die verhuizing heeft hij echter uitgesproken niet bij mij weg te gaan, ondanks dat heeft de affaire wel nog een tijd voortgezet, terwijl zij ondertussen daarnaast een nieuwe relatie kreeg. Tijdens de affaire is zij zelfs bij ons thuis langs gekomen met een andere collega en hebben we met zijn vieren gezellig iets gedronken in de tuin.. zij wist namelijk niet alleen van mijn bestaan af, maar heeft zelfs vanuit het werk kraamcadeaus uitgezocht voor onze kinderen en is ook op kraambezoek geweest bij beide kinderen.
Ik ben enorm gekwetst hierdoor, zeker omdat ik vermoedens van een affaire naar hem uitsprak, maar hij het telkens ontkende en zei dat hij mij dat nooit zou aandoen. Ik dacht dat ik deze vermoedens had door de hormonen die nog door mijn lijf gierden van de zwangerschap.. ik geloofde met momenten dan ook mijn eigen waarnemingen/gevoel niet meer.
Naast de affaire blijkt achteraf dat er veel meer niet goed zat in onze relatie. Hij was er enkel in praktische zin voor onze kinderen, dus fysiek aanwezig, maar niet met zijn aandacht erbij. De verhouding tussen ons was niet gelijkwaardig en er was altijd iets waardoor ik mij niet goed genoeg voor hem voelde: dan was het huishouden niet op orde, dan kreeg hij niet genoeg aandacht en zo waren er steeds punten van kritiek, terwijl hij zelf niet zijn handen uitstak om het beter te maken, hij wilde vooral dat ik dat deed. Als hij daar wel iets in bijdroeg, verwachtte hij bijna een staande ovatie (terwijl het voor mij dagelijkse kost was en ik hier ook nooit waardering, maar juist kritiek over kreeg). Ten opzichte van anderen nam hij dan een slachtofferrol in: 'kijk ik moet alles doen thuis en zij werkt alleen maar en ziet mij niet staan.' Daarbij vergat hij te vertellen dat als hij het een dag in de week deed, ik het de andere zes dagen van de week deed of dat hij nooit kookte of boodschappen haalde, maar ik dit wel iedere dag (na het werk! deed). Ik hield dit in stand door vooral maar harder te gaan rennen en alle ballen in de lucht proberen te houden.
Op seksueel vlak liet ik hem ook ver over mijn grenzen gaan. Zo wilde hij bijvoorbeeld iedere dag seks of als het even kon, vaker op een dag. Als we hier gesprekken over hadden waarin ik aangaf dat het teveel werd (voor bijvoorbeeld mijn bekken) dan was hij heel begripvol en dan stemde hij ermee in om minder vaak seks te hebben. Totdat de volgende dag aanbrak en hij opnieuw seks initieerde en als ik aangaf niet te willen (want last van bekken), dan had hij een lang gezicht en was de sfeer in huis alles behalve gezellig. Omdat ik graag wilde dat hij gelukkig was, gaf ik toch telkens maar toe en had ik vaak seks tegen mijn zin om hem gelukkig te maken, maar ook dat leek nooit genoeg..
Op seksueel vlak sprak hij ook een fantasie uit: hij wilde mij graag delen met een andere man. Dit past helemaal niet bij wat ik zelf wil en dat heb ik ook meermaals naar hem uitgesproken, maar toch bleef hij hierop aandringen en na vaak aandringen heb ik een account aangemaakt op Tinder om een date tot stand te laten komen. Hij vond dit helemaal geweldig en hij was in het dagelijks leven ook weer liever voor mij, snauwde me minder vaak af en maakte me niet zo vaak belachelijk over mijn onzekerheden. Gelukkig is het zo ver niet gekomen, omdat ik hier wel mijn grens heb bewaakt en als vrij snel het account weer heb verwijderd. Achteraf bleek dat met name zijn schuldgevoel de drijfveer was om mij het met een andere man te laten doen...
Ondanks alles zijn we nog steeds samen. Sinds de affaire bekend is, doet hij ontzettend zijn best en is hij er voor de kinderen er niet alleen in praktische zin, maar ook sociaal-emotioneel. Hij volgt therapie en wij volgen ook relatietherapie. Mijn gevoel schiet alle kanten op. Enerzijds houd ik ontzettend veel van hem, anderzijds word ik verscheurd door verdriet en vertrouw ik hem niet. Het gevoel dat ik voor hem heb voelt op bepaalde dagen heel sterk en dan zie ik ook echt een toekomst voor ons samen. Op andere dagen denk ik dat we het beste uit elkaar kunnen gaan. Ik heb nog geen idee hoe het gaat aflopen met ons. Waar we het wel over eens zijn is dat we het voor de kinderen hoe dan ook zo goed mogelijk willen doen samen..en samen..
Pinokkio schreef op 07-08-2022 om 23:22:
[..]
Das wel een heel slimme man! Vreemdgaan en de pijn meteen verzachten door aan te geven dat het met jou veel leuker is….(zelfs al geloof je het niet, het is natuurlijk toch precies wat je wilt horen dus werkt wel)
Je snapt toch wel dat dit type man wrs dezelfde tekst heeft voor zijn minnares?
Ik heb echt niks aan deze reactie.
Pippeltje schreef op 07-08-2022 om 23:17:
Je moet ook zeker niet in de 'wij-vorm' spreken. Spreek voor jezelf!!
Wat je doet is goedpraten doordat je je zelf wijs maakt dat 'wij' dat allemaal doen. "Wij, vrouwen" bedoel je dan waarschijnlijk. Nou echt niet. Wij zijn echt niet allemaal hetzelfde, wat dat betreft zijn we net mensen: allemaal anders.
Prima, ik dan.
Titiv schreef op 08-08-2022 om 08:26:
[..]
Ik heb echt niks aan deze reactie.
Nee. ik snap wel dat je dat zegt. Maar als je echt open zou staan voor het horkerige gedrag van je vent dan zou het misschien maken dat je ogen geopend worden voor zijn doorzichtige trucjes.
Titiv schreef op 08-08-2022 om 08:26:
[..]
Ik heb echt niks aan deze reactie.
Ik denk het wel dat je iets aan deze reactie hebt, zeker gezien je nieuwe topic. Maar het zal wellicht zeer doen om dat te lezen. Je vertrouwd hem niet en dat lijkt me heel logisch en terecht.
Titiv schreef op 08-08-2022 om 08:26:
[..]
Ik heb echt niks aan deze reactie.
Ik denk, net als Max , jij zeker wel iets hebt aan die reactie, alleen is het waarschijnlijk té confronterend. Kan me namelijk niet voorstellen dat dit niet exact ook door jouw hoofd is gegaan ooit? Ik begrijp zeker heel goed dat het pijnlijk is dit te lezen en dat je het liever niet leest, maar dat is wat anders, wel begrijpelijk.
Max88 schreef op 08-08-2022 om 12:14:
[..]
Ik denk het wel dat je iets aan deze reactie hebt, zeker gezien je nieuwe topic. Maar het zal wellicht zeer doen om dat te lezen. Je vertrouwd hem niet en dat lijkt me heel logisch en terecht.
Ik ben niet van gisteren, tuurlijk heeft hij haar lieve dingen gezegd, dat weet ik al dus ik heb niks aan die reactie. Al die details die pijn doen heb ik maanden over lopen in mijn hoofd, zeer pijnlijke idd.
Titiv schreef op 08-08-2022 om 14:33:
[..]
Ik ben niet van gisteren, tuurlijk heeft hij haar lieve dingen gezegd, dat weet ik al dus ik heb niks aan die reactie. Al die details die pijn doen heb ik maanden over lopen in mijn hoofd, zeer pijnlijke idd.
Maar het gaat er niet over dat iemand hier jou nog even wil herinneren aan die pijnlijke details, het gaat erom dat jij je man niet vertrouwt, en terecht.
Uit wat jij over je man vertelt, komt een beeld naar voren van een man die eerst vreemdgaat en dan daarna zelfs nog over de details van dat vreemdgaan liegt. Hij neemt dus nergens zijn verantwoordelijkheid en daarmee doet hij ook geen moeite om de situatie voor jou "verwerkbaar" te maken.
Wat ga je daarmee doen?
Ik zie nu pas dat het een topic is van MamavanTweee en ik merendeel heb gereageerd op Titiv, excuses MamavanTwee, want dit topic gaat nu meer over Titiv dan over jou.
Hoe gaat het nu met je TO?
Dit is idd niet mijn topic sorry 
en ik snap dat jullie 't allemaal goed bedoelen hoor maar het is idd zo pijnlijk...
Titiv schreef op 08-08-2022 om 17:39:
Dit is idd niet mijn topic sorry
Sluit anders aan bij het topic: verder na ontrouw, daar komen regelmatig nieuwe verhalen bij en lees je veel vrouwen in hetzelfde schuitje.
Er zijn geloof ik al 8 delen van elk 1000 reacties, dus denk dat je daar veel herkenning en erkenning krijgt, plus af en toe een andere blik of frisse kijk.
Max88 schreef op 08-08-2022 om 18:03:
[..]
Sluit anders aan bij het topic: verder na ontrouw, daar komen regelmatig nieuwe verhalen bij en lees je veel vrouwen in hetzelfde schuitje.
Er zijn geloof ik al 8 delen van elk 1000 reacties, dus denk dat je daar veel herkenning en erkenning krijgt, plus af en toe een andere blik of frisse kijk.
Daar heb ik idd m'n verhaal al gedeeeld 👍
Titiv schreef op 08-08-2022 om 08:26:
[..]
Ik heb echt niks aan deze reactie.
Titiv, opmerking was van mij. Sorry, was idd nogal makkelijk, een inkoppertje, en weet je vast zelf ook wel….Het raakt me gewoon soms nogal, al dat hufterige gedrag van die mannen, (nee, natuurlijk zijn het niet alleen mannen) niet alleen naar hun partners toe maar, in jouw geval, dus ook over hun minnares. En dat dat goed gepraat wordt door vrouwen omdat we zo graag willen, ons afhankelijk voelen of wat dan ook.
Heb je niks aan, snap ik ook wel!
Pinokkio schreef op 09-08-2022 om 02:15:
[..]
Titiv, opmerking was van mij. Sorry, was idd nogal makkelijk, een inkoppertje, en weet je vast zelf ook wel….Het raakt me gewoon soms nogal, al dat hufterige gedrag van die mannen, (nee, natuurlijk zijn het niet alleen mannen) niet alleen naar hun partners toe maar, in jouw geval, dus ook over hun minnares. En dat dat goed gepraat wordt door vrouwen omdat we zo graag willen, ons afhankelijk voelen of wat dan ook.
Heb je niks aan, snap ik ook wel!
Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Soms kan het ook heel verhelderend zijn als iemand anders bevestigt wat je zelf ook best weet. Omdat sommige vrouwen (ik weet niet of Titiv dat doet, hoor) misschien zelfs wel de schuld bij zichzelf gaan zoeken, of de man in kwestie zo graag willen geloven dat ze daarbij hun eigen grenzen overgaan.
Als er al een doorstart gemaakt kan worden na vreemdgaan, dan is het belangrijk dat de vreemdganger voortaan bloedeerlijk is. Geen leugens meer, want iedere nieuwe leugen maakt de kans op herstel kleiner. Geen smoesjes meer, geen praatjes om de situatie te verzachten ("de sex met jou was veel leuker"), maar eerlijkheid. Zonder die eerlijkheid is een eventuele doorstart kansloos.
Persephone schreef op 09-08-2022 om 10:18:
[..]
Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Soms kan het ook heel verhelderend zijn als iemand anders bevestigt wat je zelf ook best weet. Omdat sommige vrouwen (ik weet niet of Titiv dat doet, hoor) misschien zelfs wel de schuld bij zichzelf gaan zoeken, of de man in kwestie zo graag willen geloven dat ze daarbij hun eigen grenzen overgaan.
Als er al een doorstart gemaakt kan worden na vreemdgaan, dan is het belangrijk dat de vreemdganger voortaan bloedeerlijk is. Geen leugens meer, want iedere nieuwe leugen maakt de kans op herstel kleiner. Geen smoesjes meer, geen praatjes om de situatie te verzachten ("de sex met jou was veel leuker"), maar eerlijkheid. Zonder die eerlijkheid is een eventuele doorstart kansloos.
Persephone, daarbij ga je er vanuit dat ts sowieso in ontkenning zit of de zaken echt niet wil zien. Dat kan zo zijn maar kunnen we op basis van een summiere post niet echt concluderen.
Daarnaast is het, voor mij, nog maar de vraag of iemand die in ontkenning zit daar wel uit wil. Dus ik vind zelf wel dat ik wat terughoudender had mogen reageren.
Geloof me ik ben echt al met m'n neus op de harde feiten gedrukt en ik ontken echt niks, ik weet heel goed wat hij gedaan heeft en ik probeer gewoonweg nog te redden wat er te redden valt, het is m'n gebroken hart die dat wil van mij, want ja ik hou nog van hem, maar de oude hem, ik weet dat we kapot zijn nu maar ik was altijd het meisje wat droomde van een eeuwig huwelijk, huisje boompje beestje, hij is mijn eerste, dus het is zwaar, ik ben al zoiezo een gevoelig persoon en heel zacht van aard dus nu is 't echt oorlog van binnen. Ik zit hier al 9 maanden in dus ik weet echt wel de harde waarheid en ik snap jullie helemaal, jullie bedoelen 't goed en 't maakt je ook boos als je 't leest van een ander ik ken dat...
