Twijfels na affaire vriend

Goedemorgen allemaal,

 Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat mijn vriend een affaire van anderhalf jaar heeft gehad met een collega. De affaire begon toen onze jongste dochter twee maanden oud was, maar er was al sprake van flirterig contact vanaf het moment dat hij daar is gaan werken (dus ook voordat onze kinderen er überhaupt waren). Hij ging vreemd tijdens werkuren, dan ging hij naar haar thuis, na het sporten met een groep collega's of incidenteel na feestjes van het werk. Ook was er veelvuldig appcontact (ook via de app Telegram, zodat berichtjes minder makkelijk te zien waren). Hij heeft naar haar uitgesproken bij mij weg te willen en zij was zelfs al bezig met het inrichten van haar nieuwe woning (zij was door de affaire gescheiden van haar man), ze had het over waar zij en mijn vriend zouden slapen en welke kamer van onze kinderen zou worden. Vrij snel na die verhuizing heeft hij echter uitgesproken niet bij mij weg te gaan, ondanks dat heeft de affaire wel nog een tijd voortgezet, terwijl zij ondertussen daarnaast een nieuwe relatie kreeg. Tijdens de affaire is zij zelfs bij ons thuis langs gekomen met een andere collega en hebben we met zijn vieren gezellig iets gedronken in de tuin.. zij wist namelijk niet alleen van mijn bestaan af, maar heeft zelfs vanuit het werk kraamcadeaus uitgezocht voor onze kinderen en is ook op kraambezoek geweest bij beide kinderen.

Ik ben enorm gekwetst hierdoor, zeker omdat ik vermoedens van een affaire naar hem uitsprak, maar hij het telkens ontkende en zei dat hij mij dat nooit zou aandoen. Ik dacht dat ik deze vermoedens had door de hormonen die nog door mijn lijf gierden van de zwangerschap.. ik geloofde met momenten dan ook mijn eigen waarnemingen/gevoel niet meer.

Naast de affaire blijkt achteraf dat er veel meer niet goed zat in onze relatie. Hij was er enkel in praktische zin voor onze kinderen, dus fysiek aanwezig, maar niet met zijn aandacht erbij. De verhouding tussen ons was niet gelijkwaardig en er was altijd iets waardoor ik mij niet goed genoeg voor hem voelde: dan was het huishouden niet op orde, dan kreeg hij niet genoeg aandacht en zo waren er steeds punten van kritiek, terwijl hij zelf niet zijn handen uitstak om het beter te maken, hij wilde vooral dat ik dat deed. Als hij daar wel iets in bijdroeg, verwachtte hij bijna een staande ovatie (terwijl het voor mij dagelijkse kost was en ik hier ook nooit waardering, maar juist kritiek over kreeg). Ten opzichte van anderen nam hij dan een slachtofferrol in: 'kijk ik moet alles doen thuis en zij werkt alleen maar en ziet mij niet staan.' Daarbij vergat hij te vertellen dat als hij het een dag in de week deed, ik het de andere zes dagen van de week deed of dat hij nooit kookte of boodschappen haalde, maar ik dit wel iedere dag (na het werk! deed). Ik hield dit in stand door vooral maar harder te gaan rennen en alle ballen in de lucht proberen te houden. 

Op seksueel vlak liet ik hem ook ver over mijn grenzen gaan. Zo wilde hij bijvoorbeeld iedere dag seks of als het even kon, vaker op een dag. Als we hier gesprekken over hadden waarin ik aangaf dat het teveel werd (voor bijvoorbeeld mijn bekken) dan was hij heel begripvol en dan stemde hij ermee in om minder vaak seks te hebben. Totdat de volgende dag aanbrak en hij opnieuw seks initieerde en als ik aangaf niet te willen (want last van bekken), dan had hij een lang gezicht en was de sfeer in huis alles behalve gezellig. Omdat ik graag wilde dat hij gelukkig was, gaf ik toch telkens maar toe en had ik vaak seks tegen mijn zin om hem gelukkig te maken, maar ook dat leek nooit genoeg..

Op seksueel vlak sprak hij ook een fantasie uit: hij wilde mij graag delen met een andere man. Dit past helemaal niet bij wat ik zelf wil en dat heb ik ook meermaals naar hem uitgesproken, maar toch bleef hij hierop aandringen en na vaak aandringen heb ik een account aangemaakt op Tinder om een date tot stand te laten komen. Hij vond dit helemaal geweldig en hij was in het dagelijks leven ook weer liever voor mij, snauwde me minder vaak af en maakte me niet zo vaak belachelijk over mijn onzekerheden. Gelukkig is het zo ver niet gekomen, omdat ik hier wel mijn grens heb bewaakt en als vrij snel het account weer heb verwijderd. Achteraf bleek dat met name zijn schuldgevoel de drijfveer was om mij het met een andere man te laten doen...

Ondanks alles zijn we nog steeds samen. Sinds de affaire bekend is, doet hij ontzettend zijn best en is hij er voor de kinderen er niet alleen in praktische zin, maar ook sociaal-emotioneel. Hij volgt therapie en wij volgen ook relatietherapie. Mijn gevoel schiet alle kanten op. Enerzijds houd ik ontzettend veel van hem, anderzijds word ik verscheurd door verdriet en vertrouw ik hem niet. Het gevoel dat ik voor hem heb voelt op bepaalde dagen heel sterk en dan zie ik ook echt een toekomst voor ons samen. Op andere dagen denk ik dat we het beste uit elkaar kunnen gaan. Ik heb nog geen idee hoe het gaat aflopen met ons. Waar we het wel over eens zijn is dat we het voor de kinderen hoe dan ook zo goed mogelijk willen doen samen..en samen..