Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
Beaver1984 schreef op 25-06-2023 om 17:32:
Vandaag langsgeweest ivm verjaardag van mijn zoon. Ze gaf deze keer wel dingen toe. Ook weer emotioneel geworden omdat ze zo weinig hulpt heeft. Ik heb dan de kleren van de kids etc gewassen om hun een beetje te helpen. Ze gaf ook toe dat ze in de knoop zit. Dat is ook voor het eerst. Ook zei ze ik zit misschien in een ontkenningsfase. Wat dat moet betekenen weet ik ook niet. Maar goed ben nu weer thuis en na goed contact is het voor mij ook iets eenvoudiger loskomen. Gisteravond ben ik weggegaan met een vriend. Zij wist dat. Eerste wat ze me vroeg vanmorgen is waar ik was geweest
De kleren van je kinderen wassen is geen 'helpen' hoor. Dat is je verantwoordelijkheid als vader nemen omdat hun moeder is geopereerd. Ik kan me zo voorstellen dat als je deze term gebruikt, er nog veel meer van de opvoedings- en verzorgingstaken op haar bordje liggen. Die zou je nu imho voor kortere tijd 100% op je moeten nemen en daarna voor 50%. En niet alleen omdat zij nu hulpbehoevend is, maar gewoon omdat het ook jouw kinderen zijn.
Lexus schreef op 25-06-2023 om 17:50:
[..]
De kleren van je kinderen wassen is geen 'helpen' hoor. Dat is je verantwoordelijkheid als vader nemen omdat hun moeder is geopereerd. Ik kan me zo voorstellen dat als je deze term gebruikt, er nog veel meer van de opvoedings- en verzorgingstaken op haar bordje liggen. Die zou je nu imho voor kortere tijd 100% op je moeten nemen en daarna voor 50%. En niet alleen omdat zij nu hulpbehoevend is, maar gewoon omdat het ook jouw kinderen zijn.
Dit deed ik van te voren ook al. Zij wou geen hulp en heb het toch gewoon gedaan. Is idd ook mijn verantwoordelijkheid. Denk dat ik het verkeerd schreef😅
Snap alleen nog steeds niet waarom ze zich dan laat troosten/aanraken? Als ik een nieuwe liefde zou hebben zou ik dit niet willen van mijn ex. Dat zou dan als vreemdgaan voelen.
Beaver1984 schreef op 25-06-2023 om 17:32:
VandaagEerste wat ze me vroeg vanmorgen is waar ik was geweest
Ja ze wordt nu bang omdat jij je eigen leven gaat opbouwen en niet als afhankelijk "hondje" haar achter na blijft lopen. Dat probeer ik je al de hele tijd te zeggen. Je hebt haar alleen maar afgestoten met je gedrag. Laat eens zien wie je bent. Een man die voor zichzelf en voor de kinderen kan zorgen. Niet afhankelijk is. Jij bent echt wel sterker dan haar maar ga dat eens beseffen. Koop mooie/stoere kleren en draag ze als je naar haar toe gaat. Laat haar zien wie Beaver is. Zij is echt afhankelijk van iemand terwijl al door de pijn heen bent gegaan.
Ze zal best nog van je houden dat ze getroost wil worden door je. Kan ook niet anders na zoveel jaar samen maar je moet haar laten beseffen dat ze jou kwijt raakt. Dus zeg eens nee als ze wat vraagt en het liefst even geen contact.
Ruud1971! schreef op 26-06-2023 om 07:56:
[..]
Ja ze wordt nu bang omdat jij je eigen leven gaat opbouwen en niet als afhankelijk "hondje" haar achter na blijft lopen. Dat probeer ik je al de hele tijd te zeggen. Je hebt haar alleen maar afgestoten met je gedrag. Laat eens zien wie je bent. Een man die voor zichzelf en voor de kinderen kan zorgen. Niet afhankelijk is. Jij bent echt wel sterker dan haar maar ga dat eens beseffen. Koop mooie/stoere kleren en draag ze als je naar haar toe gaat. Laat haar zien wie Beaver is. Zij is echt afhankelijk van iemand terwijl al door de pijn heen bent gegaan.
Ze zal best nog van je houden dat ze getroost wil worden door je. Kan ook niet anders na zoveel jaar samen maar je moet haar laten beseffen dat ze jou kwijt raakt. Dus zeg eens nee als ze wat vraagt en het liefst even geen contact.
Ga ik ook doen. Dit is niet meer de manier 2x per week een dag bij haar te zijn. Maak het mezelf daar zo moeilijk mee.
Beaver1984 schreef op 26-06-2023 om 08:09:
[..]
Ga ik ook doen. Dit is niet meer de manier 2x per week een dag bij haar te zijn. Maak het mezelf daar zo moeilijk mee.
Goed zo. Heb je overigens een pb bericht gestuurd.
Ze trekt je aan en stoot je weer af. Telkens opnieuw. En ze trekt je vooral aan als ze je nodig heeft om te klussen. Als ze bang wordt dat haar invloed minder wordt, word je weer eens gepaaid met wat tranen en een knuffel en toont ze zich afhankelijk waarop jij dan de redder kan spelen. Totdat ze je weer afstoot. Bovendien is de rol van de derde partij onduidelijk. Dat spelletje kunnen jullie nog lang spelen, sommige doen het een heel leven lang, maar gelukkig wordt niemand ervan. Zeker de kinderen niet. Neem je vaderrol op voor hen. Niet voor haar. En laat haar los. Niet voor twee of drie dagen, maar echt, diep in je binnenste. Enfin… mijn bescheiden mening. Dat is hoe ik er als buitenstaander naar kijk. Als je er midden inzit, is het natuurlijk gecompliceerd. Veel moed. Maar ook vastberadenheid.
Theekannetje schreef op 26-06-2023 om 11:45:
Ze trekt je aan en stoot je weer af. Telkens opnieuw. En ze trekt je vooral aan als ze je nodig heeft om te klussen. Als ze bang wordt dat haar invloed minder wordt, word je weer eens gepaaid met wat tranen en een knuffel en toont ze zich afhankelijk waarop jij dan de redder kan spelen. Totdat ze je weer afstoot. Bovendien is de rol van de derde partij onduidelijk. Dat spelletje kunnen jullie nog lang spelen, sommige doen het een heel leven lang, maar gelukkig wordt niemand ervan. Zeker de kinderen niet. Neem je vaderrol op voor hen. Niet voor haar. En laat haar los. Niet voor twee of drie dagen, maar echt, diep in je binnenste. Enfin… mijn bescheiden mening. Dat is hoe ik er als buitenstaander naar kijk. Als je er midden inzit, is het natuurlijk gecompliceerd. Veel moed. Maar ook vastberadenheid.
Ik wil gewoon geen 2e keuze zijn. Vandaag aangegeven dat ze maar een afspraak moet maken voor volgende week met een mediator. Dan roept ze weer de mediator is op vakantie en ze hadden al afgesproken dat ze zouden bellen na het herstel van haar operatie. Enfin dan wachten we nog wel effe maar geen maanden meer. In de maand juli wil ik alles geregeld hebben. Ik wil niet meer 2e keuze zijn. Ze vond ook weer dat ik de baas wilde spelen. Nu ik zelf naar de mediator wil moet het wel meteen zegt ze. Heb gister op de verjaardag van mijn zoontje ook weer van alles voor haar gedaan. Ze wilde dit niet maar liet het wel toe. Uiteindelijk ook echt teveel aan haar gezeten. Kwam overigens alleen van mijn kant. Omdat ze zo emotioneel is soms troost ik haar of als ze pijn heeft. Echt mijn fout. Dat ze me gewoon eens wegduwt en zegt stopt laat ze alles ook maar toe. Vind ze het dan gek dat ik op een verkeerd been word gezet? Maar goed gister zag ik ook een facebook status van haar nieuwe relatie dat hij in een relatie zit. Zij heeft geen fb dus kon hier niet in getagt worden. Had ze uiteindelijk ook niet gedaan. Denk dat het hem ook te warm onder de voeten wordt en dat hij ook merkt dat ze twijfelt. Heb het haar gister gevraagd of ze in de knoop zit in haar hoofd. Toen zei ze maakt dat wat uit dan? Ik moet echt gaan proberen te stoppen met langsgaan en teveel appen. Als wij appen dan appen wij de hele dag door. Ook raar voor iemand met een andere nieuwe partner. Ik zou dat niet kunnen. Ik wil gewoon zsm langs een mediator. Wil gewoon echt afstand kunnen nemen
Beaver1984 schreef op 26-06-2023 om 13:06:
[..]
Ik wil gewoon zsm langs een mediator. Wil gewoon echt afstand kunnen nemen
Maar voor afstand hoef je niet naar een mediator, die afstand creëer je zelf. Ik zou haar nu, na zo’n zware operatie en in zo’n duidelijk labiele toestand niet dwingen zulke ingrijpende beslissingen te nemen. Jíj bent degene die steeds toenadering zoekt, stop daar gewoon mee. Houd het zakelijk. Contact alleen over de kinderen en het huishouden. Is niet zo moeilijk als dat jij het maakt. Al haar appjes een uur laten wachten en alleen reageren als er iets afgesproken moet worden. Beter nog: contact alleen via de mail. Dan is het nog makkelijker om later te reageren en nog 2 keer terug te lezen of je alle emotie eruit hebt gehaald/gelaten.
Dat je vrouw de weg kwijt is vind ik heel begrijpelijk. Ze heeft nogal wat te verstouwen… Heeft ze vanuit het ziekenhuis psychische begeleiding aangeboden gekregen? Zo nee, raad haar dat dan zeker aan. Of via de huisarts. Ze zal weer stabiel moeten worden, zowel fysiek als emotioneel, om straks in haar eentje goed voor de kinderen te kunnen zorgen. Als ze ondersteuning krijgt bij het fysieke en mentale herstel na de ingreep, komt jullie situatie vanzelf ook aan bod. Als ze dat traject heeft gelopen is het vroeg genoeg om te besluiten wel of niet definitief uit elkaar te gaan. Scheiden kan echt altijd nog!
Pennestreek schreef op 26-06-2023 om 22:24:
[..]
Maar voor afstand hoef je niet naar een mediator, die afstand creëer je zelf. Ik zou haar nu, na zo’n zware operatie en in zo’n duidelijk labiele toestand niet dwingen zulke ingrijpende beslissingen te nemen. Jíj bent degene die steeds toenadering zoekt, stop daar gewoon mee. Houd het zakelijk. Contact alleen over de kinderen en het huishouden. Is niet zo moeilijk als dat jij het maakt. Al haar appjes een uur laten wachten en alleen reageren als er iets afgesproken moet worden. Beter nog: contact alleen via de mail. Dan is het nog makkelijker om later te reageren en nog 2 keer terug te lezen of je alle emotie eruit hebt gehaald/gelaten.
Dat je vrouw de weg kwijt is vind ik heel begrijpelijk. Ze heeft nogal wat te verstouwen… Heeft ze vanuit het ziekenhuis psychische begeleiding aangeboden gekregen? Zo nee, raad haar dat dan zeker aan. Of via de huisarts. Ze zal weer stabiel moeten worden, zowel fysiek als emotioneel, om straks in haar eentje goed voor de kinderen te kunnen zorgen. Als ze ondersteuning krijgt bij het fysieke en mentale herstel na de ingreep, komt jullie situatie vanzelf ook aan bod. Als ze dat traject heeft gelopen is het vroeg genoeg om te besluiten wel of niet definitief uit elkaar te gaan. Scheiden kan echt altijd nog!
Heb haar ook gezegd dat ze echt hulp nodig heeft. Gisteravond zat ze er ook weer helemaal doorheen en alleen maar gehuild. Had haar boodschappen gebracht, dat kan ze zelf nog niet. Heb haar ook ff gerust gesteld dat ze de schuld niet alleen bij haar zelf moet leggen, want dat doet ze op dit moment. Ben het toch zelf schuld zegt ze dan. Dit soort dingen gebeuren gewoon in het leven. De 1 staat hier niet open voor en de ander ziet geen andere mogelijkheid om van een situatie weg te komen. Dus die zoekt liefde bij iemand anders. Ze vertelde me dat ze knettergek wordt dat iedereen haar lastig valt. Kan ik begrijpen op dit moment. Tuurlijk praten we wel over wat gebeurd is en hoe verder maar niet meer zoals in het begin dat het uitliep op bedelen van mijn kant. Ik heb haar gevraagd of ze niet gewoon als vrienden door het leven wilt? Want we zullen toch voor de rest van ons leven met elkaar moeten praten. Bij mij is het allemaal al iets beter nu. Ik help haar waar nodig maar heb niet meer die drang om bij haar te zijn. Merkte gister dat ze een conflict heeft met haar nieuwe liefde. Zoiets merk je gewoon. Maar goed ook dit hou je niet tegen. Die wilt natuurlijk ook dat ze stappen zet. Heb haar gezegd dat ze alleen maar aan zichzelf moet denken nu en volledig moet focussen op herstel. Als ze iets nodig heeft ben ik er voor haar. Want ze heeft het enorm zwaar met alles. Veel pijn en emoties. En zodra ze voelt dat het kan we dan naar de mediator gaan. Heb haar ook gevraagd om eens te proberen om gewoon helemaal geen contact meer te hebben voor 30 dagen. Alleen over email. Daar zei ze niet direct nee op. Maar dat kan na haar herstel. Nu wil ik er voor mijn kinderen en haar zijn.
Wat mensen ook van je zeggen ik vind dat je een groot hart hebt. Ooit zal de tijd komen dat ze beseft dat ze iets heeft weggedaan wat eigenlijk goud was. Denk en werk aan jezelf. Ik hoor graag over een tijdje hoe het met je gaat. Succes
Ruud1971! schreef op 27-06-2023 om 11:19:
Wat mensen ook van je zeggen ik vind dat je een groot hart hebt. Ooit zal de tijd komen dat ze beseft dat ze iets heeft weggedaan wat eigenlijk goud was. Denk en werk aan jezelf. Ik hoor graag over een tijdje hoe het met je gaat. Succes
Tja dat hart heb ik te weinig laten zien bij haar. Dat is 1 ding dat zeker is.Hoop ook dat ze dat gaat inzien dat het allemaal misschien nog had gekund. Maar op dit moment speelt er nog veel te veel in haar hoofd. Ze moet eerst eens tot rust komen. Thanks voor je medeleven. Probeer echt een ander mens te worden. Beetje bij beetje lukt dat.
Vandaag was ze weer heel afstandelijk en had alleen maar slechte zin. Depressief lijkt het wel. Naja heb daar ook eigenlijk geen zin meer in. Dat geschommel van haar emoties. Blijkbaar heeft ze ruzie met haar nieuwe vlam. Bij alles wat ik deed reageerde ze geirriteerd. Ook weer gauw weggegaan. Ging alleen langs om die zak hondenvoer te brengen.
Beaver, waarom moet jij dat hondenvoer brengen? Daar heeft ze een nieuwe man voor. Laat hem het maar doen. Ze wil niet verder met jou maar met hem, dan mag hij ook de leuke en minder leuke klusjes doen. Dat lijkt me part of the deal.
Dingen voor de kinderen doen is natuurlijk prima, maar klusjes in en om het huis hoef je echt niet meer te doen, zeker niet als die zo'n emotionele wissel op jou trekken. Al te goed is buurmans gek.
IMI-x2 schreef op 27-06-2023 om 17:26:
Beaver, waarom moet jij dat hondenvoer brengen? Daar heeft ze een nieuwe man voor. Laat hem het maar doen. Ze wil niet verder met jou maar met hem, dan mag hij ook de leuke en minder leuke klusjes doen. Dat lijkt me part of the deal.
Dingen voor de kinderen doen is natuurlijk prima, maar klusjes in en om het huis hoef je echt niet meer te doen, zeker niet als die zo'n emotionele wissel op jou trekken. Al te goed is buurmans gek.
Dacht dat het goed ging, maar vandaag was ze weer verschrikkelijk. Vroeg haar of ze ruzie had met haar nieuwe liefde. Ging mij niks aan. Maar aangezien ze al vanaf gister van alles had veranderd op whatsapp met blauwe vinkjes wist ik al genoeg. Maar goed hun probleem. Uit alle goede bedoelingen van alles het doen maar nu wordt ik weer zo aangepakt omdat ik 2 dagen achter elkaar binnenkwam. Vind het mooi geweest. Ga nu niks meer doen.
