Samengesteld gezin - we falen nogal - latten na samenwonen?
Hallo allemaal,
Ik lees al een tijdje mee hier op het forum maar toch maar eens zelf een post maken. Ik zit nogal met de handen in het haar.
Ik heb sinds 3 jaar een relatie met mijn partner, hij heeft zelf geen kinderen. Ik heb een dochter van bijna 12.
Het leek goed te klikken tussen mijn vriend en mijn dochter. Ik ben trouwens na mijn scheiding eerst bewust een aantal jaren alleen met haar geweest. Na een jaar zijn we gaan samenwonen. Maar de gezins dynamiek is verre van goed. Mijn vriend kan als hij een goede dag heeft heel leuk overweg met mijn dochter. Dan zijn ze super leuk samen. Ze ondernemen ook wel vaker dingen samen en dat gaat altijd goed. Waar het mis gaat is dat mijn vriend van begin af aan mee ging opvoeden. Hij bemoeide zich overal mee en had veel commentaar. Ik heb hem hier heel vaak op aangesproken maar hij vond 't heel lastig dat hij dan niks mocht zeggen. Dus trekt hij zich terug. Doordat hij zich terug trekt komt er een heel naar sfeertje. Lastig te beschrijven.
Voor mijn vriend is mijn dochter gewoon vaak te veel prikkels. Ze heeft autisme en is heel verbaal aanwezig in de zin dat ze alles wat ze denkt hardop zegt. 😊 ik ben dit gewend en hoor dat al bijna niet meer maar voor hem is dit heel erg overprikkelend. Hij lijkt sowieso niet goed tegen 't gezinsleven te kunnen in de zin van dat er altijd van alles gebeurt.
Ik vind het heel erg lastig want ik heb veel liefde voor mijn kind en mijn vriend, maar ik voel me constant in een spagaat, mijn dochter heeft ook aangegeven dat ze 't niet leuk vindt dat hij veel commentaar op haar heeft en tussen hem en mij zorgt dit voor veel spanningen. Ik heb ook aangegeven dat we misschien toch beter kunnen gaan latten als dit niet verbetert. Want als dit zo doorgaat, dan vrees ik dat de relatie 't niet overleeft.
Heeft iemand tips?
Of ervaring met latten na het samenwonen?
Oh ja, we hebben al van alles geprobeerd.
Bijv ook huisregels opstellen waar we het alle drie mee eens waren. Maar 't lijkt allemaal niet zo te werken.
Wat ik trouwens 't moeilijkst vind, zijn de dingen waardoor hij overprikkeld raakt bij mijn dochter. Bijvoorbeeld dat ze veel beweegt (ze kan niet goed stil zitten, dit had ik ook als kind) en dat ze bijv veel tegen de dieren praat. Dit doet ze al van kleins af aan, ze heeft heel veel met dieren omdat ze soms moeite heeft met communicatie met mensen, en dieren zijn altijd veilig en voorspelbaar voor haar.
Als hij zich terug trekt gaat hij achter de xbox zitten of op zijn telefoon en zegt gerust hele tijden niks meer, als ze dan tegen hem praat kijkt hij niet op van zijn telefoon (geeft wel antwoord maar kijkt niet op van zijn spelletje)
Als apart gaan wonen voor jullie allemaal beter werkt, dan is dat geen falen als je dat toegeeft en ernaar handelt. Blijven zitten in een situatie waarin iedereen ongelukkig wordt omdat je bang bent dat je anders faalt, is erger.
Ik vind tegen dieren praten en bewegen normaal gedrag voor een kind. Niet alle mensen houden van kinderen en kindergedrag. Misschien is jouw vriend zo iemand. Dat kan. Maar dat kan hij je dochter niet verwijten.
Herkenning deels, ik lat, zelf heb ik 2 kinderen en mijn vriend heeft 3 kinderen. Hartstikke leuke kinderen maar ze maken nogal veel geluid. Waar ik bij mijn kinderen zeg, 'zet het geluid van je telefoon eens wat zachter' (bijv. als we ook aan het tv kijken zijn) zegt mijn vriend er niets van. En dan zit er links achter me nog een zoon te gamen op zijn laptop en daar komt ook geluid uit. Dus de film die we proberen te kijken heeft gelukkig ondertiteling want horen doe ik er niets van. Ik word hier soms helemaal gek van. Vriend zegt ' ik zie ze al zo weinig en ben blij dat ze er zijn en dan vind ik het niet erg dat ze herrie maken' (hij wil niet dat ze zich naar hun slaapkamer terugtrekken) en eigenlijk begrijp ik dat wel, dus ik zit die uren van herrie uit, of soms ga ik zelf dan even wat doen waarbij ik wat rust aan mijn hoofd heb.
Misschien kan je vriend een goede koptelefoon aanschaffen, zodat hij wat muziek kan luisteren en haar niet zo veel hoort? Of hij moet zich letterlijk even een uurtje kunnen terugtrekken, is er geen ruimte in huis waar jullie een soort tweede relaxhoek van kunnen maken? Je kunt dan aan je dochter uitleggen dat je vriend even rust nodig heeft, niet iedereen kan die drukte hebben, zo kan hij even bijtanken en er weer tegenaan, je schrijft dat je het zelf ook als kind had, dus misschien wordt het minder naarmate ze ouder wordt?
Dat bemoeien met de opvoeding zou ik inderdaad niet goed vinden, doe ik ook niet bij de kinderen van mijn vriend.
Zeker apart gaan wonen! Je vriend trekt het niet als je dochter doet wat haar helemaal eigen is. Veel bewegen en tegen dieren praten is iets wat bij haar hoort en wat ze thuis moet kunnen doen.
Je vriend trekt zich blijkbaar niet terug op een manier die werkzaam is, maar op zo'n manier dat het een vervelende sfeer met zich meebrengt. Hier kan je vriend wellicht niets aan doen, maar het is voor iedereen vervelend: voor jou, voor je vriend en voor je dochter. Dan lijkt weer apart gaan wonen me de logische optie.
Jij hebt met je dochter al een traject doorlopen, waarin je inzicht hebt gekregen in wat nu eenmaal bij haar hoort, wat komt door autisme, waar je nou eenmaal mee moet leren leven en waar je opvoedkundig mag ingrijpen (ik hoop dat althans). Dat traject heeft je vriend niet doorlopen, hij komt bij de status quo erin.
Misschien moet je hem meenemen op jouw traject, zodat hij een inhaalslag kan maken. Dat zal deels bestaan uit jouw verhalen en ervaringen, wanneer dacht je: dit is toch wel bijzonder en ging je naar de huisarts (vermoed ik). Waar heb je ondertussen informatie vandaan gehaald, wat was nuttig. Misschien kan hij ook een keer met een deskundige daarover praten of iets lezen. Wat heb je geleerd. Dat laatste is het moeilijkste te omschrijven, omdat het inmiddels automatisch gaat.
Het is te hopen dat hij zich wil verdiepen in de voorafgaande ontwikkeling van je kind en in autisme.
Tsjor
tsjor schreef op 02-07-2021 om 12:12:
Jij hebt met je dochter al een traject doorlopen, waarin je inzicht hebt gekregen in wat nu eenmaal bij haar hoort, wat komt door autisme, waar je nou eenmaal mee moet leren leven en waar je opvoedkundig mag ingrijpen (ik hoop dat althans). Dat traject heeft je vriend niet doorlopen, hij komt bij de status quo erin.
Misschien moet je hem meenemen op jouw traject, zodat hij een inhaalslag kan maken. Dat zal deels bestaan uit jouw verhalen en ervaringen, wanneer dacht je: dit is toch wel bijzonder en ging je naar de huisarts (vermoed ik). Waar heb je ondertussen informatie vandaan gehaald, wat was nuttig. Misschien kan hij ook een keer met een deskundige daarover praten of iets lezen. Wat heb je geleerd. Dat laatste is het moeilijkste te omschrijven, omdat het inmiddels automatisch gaat.
Het is te hopen dat hij zich wil verdiepen in de voorafgaande ontwikkeling van je kind en in autisme.
Tsjor
dit heb ik al gedaan. Heel veel uitgelegd, verteld, verhalen gedeeld, hele proces van diagnose, ook het geef me de 5 boek laten lezen (na een hoofdstuk was ie er wel klaar mee, hij herkende te veel van zichzelf er in).
Ik denk dat dit ook mee speelt. Toen we nog apart woonden kon hij opladen in de tijd dat we niet samen waren. Nu kan hij er niet aan ontsnappen.
1968 schreef op 02-07-2021 om 11:25:
Herkenning deels, ik lat, zelf heb ik 2 kinderen en mijn vriend heeft 3 kinderen. Hartstikke leuke kinderen maar ze maken nogal veel geluid. Waar ik bij mijn kinderen zeg, 'zet het geluid van je telefoon eens wat zachter' (bijv. als we ook aan het tv kijken zijn) zegt mijn vriend er niets van. En dan zit er links achter me nog een zoon te gamen op zijn laptop en daar komt ook geluid uit. Dus de film die we proberen te kijken heeft gelukkig ondertiteling want horen doe ik er niets van. Ik word hier soms helemaal gek van. Vriend zegt ' ik zie ze al zo weinig en ben blij dat ze er zijn en dan vind ik het niet erg dat ze herrie maken' (hij wil niet dat ze zich naar hun slaapkamer terugtrekken) en eigenlijk begrijp ik dat wel, dus ik zit die uren van herrie uit, of soms ga ik zelf dan even wat doen waarbij ik wat rust aan mijn hoofd heb.
Misschien kan je vriend een goede koptelefoon aanschaffen, zodat hij wat muziek kan luisteren en haar niet zo veel hoort? Of hij moet zich letterlijk even een uurtje kunnen terugtrekken, is er geen ruimte in huis waar jullie een soort tweede relaxhoek van kunnen maken? Je kunt dan aan je dochter uitleggen dat je vriend even rust nodig heeft, niet iedereen kan die drukte hebben, zo kan hij even bijtanken en er weer tegenaan, je schrijft dat je het zelf ook als kind had, dus misschien wordt het minder naarmate ze ouder wordt?
Dat bemoeien met de opvoeding zou ik inderdaad niet goed vinden, doe ik ook niet bij de kinderen van mijn vriend.
ja in 't begin had hij enorm veel commentaar op haar. Wel 30 opmerkingen op een dag. Dat ging bij haar en bij mij helemaal in 't verkeerde keelgat. Zit eens stil, ruim dit op, pak je dat even, doe dit, doe dat niet.. Het was alsof zij constant onder de loep lag en niks goed kon doen. Ik kreeg niet eens meer de kans om iets te zeggen 🤦♀️ want dan was hij me al voor. Geluid op de telefoon moet ze beneden al stil zetten.
Toen heb ik hem er op aangesproken (meerdere keren) en ging hij alles tegen mij zeggen ipv tegen haar. Dus 20 keer per dag: heb je dit gezien, kun je daar iets van zeggen? Ik werd er helemaal gestoord van. Alsof iemand mij op voedde in het opvoeden. Terwijl ik het al jaren zelf deed en dat prima ging. Alsof iemand continu mee kijkt en je wijst op alles wat je ff niet super consequent hebt aangepakt.
Op 't moment dat hij zich inhoudt, trekt hij zich dus letterlijk terug en doet ook niet meer gezellig. Zegt gewoon niks meer. Zo van dan kan ik ook niks verkeerd zeggen.
Heb al honderd keer uitgelegd dat opvoeden veel meer is dan de hele dag de regeltjes controleren, maar ook de gesprekken, de vragen beantwoorden, het knuffelen, het interesse tonen, muziek luisteren, samen wandelen, oprechte interesse tonen. Maar zo makkelijk als 't commentaar er uit komt, zo moeilijk vindt hij deze dingen. Dan weet hij niet goed hoe. Heb al 100 suggesties gedaan maar dan bemoei ik me er te veel mee.
Heel vermoeiend. 😔
' Ik denk dat dit ook mee speelt. Toen we nog apart woonden kon hij
opladen in de tijd dat we niet samen waren. Nu kan hij er niet aan
ontsnappen.' Denk je dat hij het probleem zelf ook zo analyseert? En wat zou dan zijn oplossing zijn?
Tsjor
Dit lijkt me duidelijk, deze situatie is voor iedereen onwenselijk. Ik zou voor mijn dochter kiezen, zij heeft een rustig en veilig thuis nodig. Dat heeft ze niet met je vriend erbij, dus dan ligt latten voor de hand. En eerlijk gezegd denk ik dat dat voor jullie alle drie de beste oplossing is. Als je gaat latten komt de focus weer op de leuke dingen te liggen, in plaats van op wat er allemaal niet goed is.
Maar ik vermoed dat je vriend niet wil latten, of zie ik dat verkeerd?
Latten, geen twijfel mogelijk. Jullie lopen nu alledrie je de hele tijd in te houden en/of ongelukkig te zijn. En er is ook weinig dat hoop geeft dat het beter wordt. En dochter is nog lang het huis niet uit. En de puberteit is amper begonnen.
Het is toch hopelijk niet alleen zijn woning? Want het is vermoedelijk voor hem alleen wat minder moeilijk om andere woonruimte te vinden dan voor jou en dochter.
Sterkte ermee, maar trek die pleister er maar snel af.
Groeten,
Temet
Eens met mijn voorgangers, ook ik zou denken dat het verstandig is om weer te gaan latten. Als jullie dat doen, wordt het vast weer erg gezellig wanneer jullie met zijn drietjes zijn. Maar als jullie blijven samenwonen, verwacht ik eerlijk gezegd niet dat jullie relatie standhoudt.
Zie het maar zo: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald (gefaald 😉). 🙂
We hebben het er wel over gehad. We hebben het latten nu wel als alternatief aangemerkt voor als dit echt niet meer werkt. Hij is wel wat bang dat onze omgeving dan gaat denken dat we uit elkaar gaan. Maar ik zei ook al, daar moeten we ons niet zo veel van aantrekken. De mensen die er echt toe doen begrijpen het wel als we het uitleggen. En wat de rest vindt mogen ze naar de politie brengen 🤣.
Wat mij betreft is het prioriteit dat we ons alle drie goed voelen. We hebben co ouderschap met mijn ex, dus dochter is er de helft van de tijd wel en niet. Als we met zijn tweeën zijn is de sfeer gezellig, ontspannen en hebben we het heel fijn samen. Maar zodra de overdracht is geweest en we zijn weer met zijn drieën verandert dat heel vaak. Dan weet niemand zijn draai te vinden en gaat hij vaak iets doen waarbij hij geen interactie met ons hoeft te hebben. Hij is heel direct en zegt vaak wat hij denkt zonder er heel lang bij na te denken. Dat is best lastig omdst dus ook alle commentaar er zo uit "floept." Ondanks dat ik al heel vaak heb gezegd dat hij die taak aan mij over moet laten omdat ze het van mij gewend is en veel beter kan hebben. Ik ben ook meer ervaren in het met humor brengen van dingen. Hij klinkt altijd meteen heel serieus. 🤦♀️😂
Temet schreef op 02-07-2021 om 13:50:
Latten, geen twijfel mogelijk. Jullie lopen nu alledrie je de hele tijd in te houden en/of ongelukkig te zijn. En er is ook weinig dat hoop geeft dat het beter wordt. En dochter is nog lang het huis niet uit. En de puberteit is amper begonnen.
Het is toch hopelijk niet alleen zijn woning? Want het is vermoedelijk voor hem alleen wat minder moeilijk om andere woonruimte te vinden dan voor jou en dochter.
Sterkte ermee, maar trek die pleister er maar snel af.
Groeten,
Temet
nee, het is gelukkig mijn woning. Dus ik zou met mijn dochter dan ook hier blijven wonen.
RosaMontana schreef op 02-07-2021 om 12:37:
Dit lijkt me duidelijk, deze situatie is voor iedereen onwenselijk. Ik zou voor mijn dochter kiezen, zij heeft een rustig en veilig thuis nodig. Dat heeft ze niet met je vriend erbij, dus dan ligt latten voor de hand. En eerlijk gezegd denk ik dat dat voor jullie alle drie de beste oplossing is. Als je gaat latten komt de focus weer op de leuke dingen te liggen, in plaats van op wat er allemaal niet goed is.
Maar ik vermoed dat je vriend niet wil latten, of zie ik dat verkeerd?
hij wil het idd liever niet maar sluit het ook niet uit. Als 't niet anders kan dan vindt hij latten ook 'n beter idee dan uit elkaar gaan.
