Samengesteld gezin - we falen nogal - latten na samenwonen?

Al zouden jullie gaan latten, is er wel op korte termijn woonruimte te vinden bij jou in de buurt? 
Hoe groot is je huis? Heb je geen kamer ergens in huis over die je kunt inrichten als mini-woonkamertje? Dan kan je vriend daar even heen gaan als het hem te druk wordt. Zie je zijn chagrijnige hoofd ook niet en als hij is bijtgetankt, dan komt ie weer naar jullie toe.
Ik lees dat hij ook wel leuk is met je dochter, dus ik gok zelf dat het meer om momenten gaat dan dat hij het de hele tijd teveel vindt.

Tja, het werkt niet, dus je moet wat. En dat mag voor je dochter niet te lang duren. Ik heb de indruk dat je nogal snel alle opgeworpen oplossingen aan de kant schuift met logistieke argumenten. Ben je ook bang voor zijn reactie als hij merkt dat je omwille van je dochter naar oplossingen aan het zoeken bent?

Want hij lijkt me nu ook niet het type dat gemakkelijk plaats maakt als je aangeeft dat het zo niet gaat.

'dat gaat helaas niet omdat hij hier in de buurt werkt' Dan wordt het een stacaravan in de buurt. Tsjor

Je dochter blijft hopelijk niet eeuwig bij jou wonen, jullie hebben tijd, waarin je samen kunt zijn zonder dochter, dus ik zou een (tijdelijk) vakantieadres laten prevaleren boven definitief uit elkaar gaan wonen.

Tsjor

In hoeverre is andere (tijdelijke) woonruimte voor hem haalbaar in de buurt en ziet ook hij dit als een mogelijkheid/optie?

Ik zou in jullie geval zeker weer gaan latten maar ik vraag me af of dat op korte termijn mogelijk is gezien de gekte op de woningmarkt met het tekort aan betaalbare woningen zowel voor huur als koop.

'Ze is 12 dus dat is wel heel lang om een vakantie adres te huren denk ik 😊'

Nou nee, er zijn mensen die jarenlang een jaarplaats hebben voor hun stacaravan op dezelfde camping. Kan, als je maar een echt woonadres hebt. Er zijn zelfs mensen die een vakantiewoning kopen. Kan ook, als je maar een officieel woonadres hebt. Er zijn zelfs mensen die een ruime vakantiewoning kopen in de mooiste omgeving, geen woonadres meer hebben en gaan protesteren als de gemeente dat niet meer toestaat. Er zijn zelfs gemeentes die het vervolgens toch nog alsnog toestaan.

Tsjor

Zeker apart gaan wonen.

Voordat hij met jou en je dochter ging samenwonen, woonde hij ook ergens neem ik aan. Net zoals zoveel volwassenen. Dat komt echt wel goed. 

Ik zou het onderwerp zsm aansnijden en aangeven dat je het idee hebt dat jullie allemaal niet gelukkig zijn met de situatie. Hij zal het zelf ook een stuk fijner vinden zijn eigen plek te hebben om te kunnen opladen, neem ik aan? 

Op die manier kan hij af en toe iets leuks gaan doen met haar en voor de rest hoeft hij geen zorgtaken op zich te nemen, of zich aan haar te storen, ik kan me voorstellen dat dit moeilijk kan zijn als je samen in een huis woont. 

D e tijd dat je dochter bij haar vader is kunnen jullie tijd met elkaar doorbrengen. En de dagen dat ze bij jou is, heb je echt tijd met je dochter ipv dat er een boze man naast zit. 

Dit lijkt me voor alle partijen een stuk leuker. 

Hier is bij mij een relatie op gesneuveld. Toenmalige vriendin wilde per se samenwonen (beide twee kinderen in de zelfde leeftijdscategorie). Als we weekenden met zes personen probeerde waren we kapot, maar een dag optrekken en dan naar huis ging prima. Ook de rest van de week samen ging prima. toch wilde zij samenwonen en dan zou ik mijn huis moeten verkopen, want ze wilde een start in een heel 'nieuw' huis in een 'nieuwe' plaats. Zij woonde zelf tijdelijk bij familie. Alle risico's van dit experiment zouden dus voor rekening van mijn kinderen komen (weg uit huis, weg uit plaats waar ook de moeder woont, weg uit plaats waar de school en opvang was). Dat ter sprake gebracht, maar zij bleef aandringen op samen op 'nieuw' beginnen. Het voelde voor mij ook of ze dan macht over mij wilde, want ik zou niet maar zo weg kunnen als ik zoveel had opgeofferd.

Nu heeft jou partner nog geen kinderen, dus ik zou sowieso voor jouw dochter kiezen.

Wij latten al 5 jaar omdat we van in het begin begrepen hadden dat samenwonen geen goede oplossing was voor onze kinderen; ze hadden niet om deze relatie gevraagd, waren geen vragende partij om samen te wonen (integendeel) en wilden al zeker niet elke dag de (nieuwe) partner in de buurt hebben; samenwonen zal iets zijn voor wanneer al de kinderen het huis uit zijn en dat zal nog een aantal jaren duren.

Ik heb mijn kinderen af en toe, maar de kinderen van mijn partner wonen voltijds bij haar in; wij hebben dus jammer genoeg niet de luxe om halftijds onder ons tweetjes te zijn, alleen toevallig af en toe enkele uurtjes. Het vergt veel wegcijfering en de dochter van mijn vriendin stelt ons dikwijls zwaar op de proef ondanks het feit dat ze steeds op de eerste plaats komt; daardoor enkele keren getwijfeld of dit wel zou lukken, maar tot nu toe overwint onze liefde.

Prijs jullie gelukkig dat jullie zoveel tijd voor jullie zelf hebben zonder kinderen, daar kunnen wij alleen maar van dromen.