Samengesteld gezin - we falen nogal - latten na samenwonen?
Hallo allemaal,
Ik lees al een tijdje mee hier op het forum maar toch maar eens zelf een post maken. Ik zit nogal met de handen in het haar.
Ik heb sinds 3 jaar een relatie met mijn partner, hij heeft zelf geen kinderen. Ik heb een dochter van bijna 12.
Het leek goed te klikken tussen mijn vriend en mijn dochter. Ik ben trouwens na mijn scheiding eerst bewust een aantal jaren alleen met haar geweest. Na een jaar zijn we gaan samenwonen. Maar de gezins dynamiek is verre van goed. Mijn vriend kan als hij een goede dag heeft heel leuk overweg met mijn dochter. Dan zijn ze super leuk samen. Ze ondernemen ook wel vaker dingen samen en dat gaat altijd goed. Waar het mis gaat is dat mijn vriend van begin af aan mee ging opvoeden. Hij bemoeide zich overal mee en had veel commentaar. Ik heb hem hier heel vaak op aangesproken maar hij vond 't heel lastig dat hij dan niks mocht zeggen. Dus trekt hij zich terug. Doordat hij zich terug trekt komt er een heel naar sfeertje. Lastig te beschrijven.
Voor mijn vriend is mijn dochter gewoon vaak te veel prikkels. Ze heeft autisme en is heel verbaal aanwezig in de zin dat ze alles wat ze denkt hardop zegt. 😊 ik ben dit gewend en hoor dat al bijna niet meer maar voor hem is dit heel erg overprikkelend. Hij lijkt sowieso niet goed tegen 't gezinsleven te kunnen in de zin van dat er altijd van alles gebeurt.
Ik vind het heel erg lastig want ik heb veel liefde voor mijn kind en mijn vriend, maar ik voel me constant in een spagaat, mijn dochter heeft ook aangegeven dat ze 't niet leuk vindt dat hij veel commentaar op haar heeft en tussen hem en mij zorgt dit voor veel spanningen. Ik heb ook aangegeven dat we misschien toch beter kunnen gaan latten als dit niet verbetert. Want als dit zo doorgaat, dan vrees ik dat de relatie 't niet overleeft.
Heeft iemand tips?
Of ervaring met latten na het samenwonen?
Je kunt ook deels latten. Op het moment dat je dochter bij haar vader is wonen jullie samen en de rest van de tijd woont hij elders en kunnen jullie bijvoorbeeld wel samen eten of iets leuks gaan doen, maar niet heel de tijd bij elkaar in huis zijn.
Ik weet niet of het niet hebben van kinderen een bewuste keuze is van je vriend, maar dat zou kunnen en misschien heeft hij zich enigszins vergist in wat de aanwezigheid van een kind in huis betekent voor rust en privacy.
MamaE schreef op 02-07-2021 om 15:25:
Je kunt ook deels latten. Op het moment dat je dochter bij haar vader is wonen jullie samen en de rest van de tijd woont hij elders en kunnen jullie bijvoorbeeld wel samen eten of iets leuks gaan doen, maar niet heel de tijd bij elkaar in huis zijn.
Ik weet niet of het niet hebben van kinderen een bewuste keuze is van je vriend, maar dat zou kunnen en misschien heeft hij zich enigszins vergist in wat de aanwezigheid van een kind in huis betekent voor rust en privacy.
ja dat is inderdaad zeker een optie. Want als we met zijn tweeën zijn is er niks aan de hand. Er is ook heel veel liefde tussen ons. Wil het ook niet zomaar opgeven.
Maar wil ook deze situatie, die voor ons drietjes allemaal niet bepaald prettig is, niet onnodig lang voort laten slepen.
Een oplossing zou kunnen zijn dat hij veel uitjes plant in de tijd dat je dochter bij jullie is, dus dan op bezoek bij vrienden en familie en sporten e.d. Dan heeft hij misschien wel de energie om er de andere momenten wel mee om te gaan.
Hij moet alleen wel beseffen dat het aan hem ligt, en niet aan jouw opvoeding of dochter.
Als je kinderen hebt, dan weet je gewoon dat het totaal anders is, dan dat je alleen bent. Ouders groeien hier langzaam in (en weer uit, merk ik nu, nu mijn kinderen groter worden) Toen mijn kinderen jonger waren stond de hele dag Spongebob knetterhard aan en kon ik ook nog gewoon kletsen met een vriendin aan de telefoon (nou overdrijf ik, maar herrie was er wel en dat ging gewoon) nu ben ik dat al niet meer gewend.
Ik vind trouwens wel dat hij gezellig moet blijven doen, als het hem teveel wordt dan moet hij niet narrig gaan doen maar even ergens de rust op zoeken (er zijn genoeg opties; gras maaien/naar de supermarkt/douchen/even langs een vriend/stukje fietsen) maar acceptatie dat een kind nu eenmaal meer geluid/beweging/aanwezigheid met zich meebrengt, zou beter werken.
1968 schreef op 02-07-2021 om 17:16:
Een oplossing zou kunnen zijn dat hij veel uitjes plant in de tijd dat je dochter bij jullie is, dus dan op bezoek bij vrienden en familie en sporten e.d. Dan heeft hij misschien wel de energie om er de andere momenten wel mee om te gaan.
Hij moet alleen wel beseffen dat het aan hem ligt, en niet aan jouw opvoeding of dochter.
Als je kinderen hebt, dan weet je gewoon dat het totaal anders is, dan dat je alleen bent. Ouders groeien hier langzaam in (en weer uit, merk ik nu, nu mijn kinderen groter worden) Toen mijn kinderen jonger waren stond de hele dag Spongebob knetterhard aan en kon ik ook nog gewoon kletsen met een vriendin aan de telefoon (nou overdrijf ik, maar herrie was er wel en dat ging gewoon) nu ben ik dat al niet meer gewend.
Ik vind trouwens wel dat hij gezellig moet blijven doen, als het hem teveel wordt dan moet hij niet narrig gaan doen maar even ergens de rust op zoeken (er zijn genoeg opties; gras maaien/naar de supermarkt/douchen/even langs een vriend/stukje fietsen) maar acceptatie dat een kind nu eenmaal meer geluid/beweging/aanwezigheid met zich meebrengt, zou beter werken.
hij plant niet veel zelf. Deels omdat hij hier naar toe verhuisd is, dus vrienden en familie wonen vrij ver weg. Daarbij ook niet heel ondernemend van zichzelf zeg maar.
1968 schreef op 02-07-2021 om 17:16:
Een oplossing zou kunnen zijn dat hij veel uitjes plant in de tijd dat je dochter bij jullie is, dus dan op bezoek bij vrienden en familie en sporten e.d. Dan heeft hij misschien wel de energie om er de andere momenten wel mee om te gaan.
Hij moet alleen wel beseffen dat het aan hem ligt, en niet aan jouw opvoeding of dochter.
Als je kinderen hebt, dan weet je gewoon dat het totaal anders is, dan dat je alleen bent. Ouders groeien hier langzaam in (en weer uit, merk ik nu, nu mijn kinderen groter worden) Toen mijn kinderen jonger waren stond de hele dag Spongebob knetterhard aan en kon ik ook nog gewoon kletsen met een vriendin aan de telefoon (nou overdrijf ik, maar herrie was er wel en dat ging gewoon) nu ben ik dat al niet meer gewend.
Ik vind trouwens wel dat hij gezellig moet blijven doen, als het hem teveel wordt dan moet hij niet narrig gaan doen maar even ergens de rust op zoeken (er zijn genoeg opties; gras maaien/naar de supermarkt/douchen/even langs een vriend/stukje fietsen) maar acceptatie dat een kind nu eenmaal meer geluid/beweging/aanwezigheid met zich meebrengt, zou beter werken.
ja en dat hij niet gezellig blijft doen, daar heb ik dus enorm last van. De sfeer is dan echt ruk. En daar ben ik heel gevoelig voor en mijn dochter ook.
Beste Chaootje,
Ik herken het heel erg, mijn zoon is nu een stuk ouder en ik ben niet weggegaan. Heb de laatste tijd het idee dat ik mijn zoon daar tekort mee heb gedaan. Ik kan dit niet meer terugdraaien helaas
Ysieux schreef op 02-07-2021 om 19:52:
Beste Chaootje,
Ik herken het heel erg, mijn zoon is nu een stuk ouder en ik ben niet weggegaan. Heb de laatste tijd het idee dat ik mijn zoon daar tekort mee heb gedaan. Ik kan dit niet meer terugdraaien helaas
hee, wat verdrietig voor jullie 😔 waaraan merk je dit precies?
Ik merk dat mijn dochter erg aanhankelijk naar mij toe is, vaak vraagt om alleen tijd met mij (terwijl ik er echt op let dit regelmatig te doen, ook omdat ik dat zelf heel fijn vind natuurlijk) en als ik haar 's avonds een kus ga geven voor 't slapen komen er opeens hele verhalen uit die ze 's middags of tijdens het avondeten niet vertelt.
Vrienden van mij hebben dit ook gedaan. Na 5 jaar ploeteren zijn ze gaan latten. Nu na een paar jaar zijn de kinderen zo goed als het huis uit en wonen ze weer samen.
Tuurlijk wordt er door de omgeving even raar opgekeken, maar dat duurt 2 dagen.
Lastige situatie. Voor jullie alledrie. Als het mogelijk is om te latten (je kan woonruimte vinden en het is financieel haalbaar) dan is dat wellicht wel een goede optie.
Toch denk ik wel dat je misschien nog iets meer kan kijken naar wat jullie thuis kunnen doen zodat vriend niet overprikkeld raakt. Ik kan zelf ook last hebben van veel prikkels en geluid. Ik vind het ook super irritant als de kinderen het geluid van hun telefoon aan hebben, dus telefoon staat op stil of op trillen. Doen kinderen iets op ipad of telefoon met geluid dan doen ze een koptelefoon op. Willen ze chillen met vrienden dan zitten ze vaak buiten onder onze overkapping. Zijn ze in een drukke bui dan zeg ik wel eens prima dat jullie druk zijn maar ik ben moe/heb er nu echt even geen zin in, willen jullie misschien even boven of buiten druk doen? Zelf even naar boven of naar buiten gaan kan natuurlijk ook.
Als je met meerdere personen in een huis woont moet je rekening houden met elkaar en je soms aanpassen of dingen laten ook al vind je dat zelf onzin.
Het is wellicht lastiger omdat je dochter autisme heeft maar misschien is er wel meer mogelijk dan jullie nu doen.
'vrienden en familie wonen vrij ver weg.' Is het een optie een vakantieverblijf te zoeken in de buurt van zijn familie/vrienden?
Tsjor
Of een soort van kangoeroewoning of gastenverblijf-achtig iets bij jullie huis, voor hem. Dus een plek bij de woning, helemaal voor hem, waar hij zich volledig terug kan trekken als je dochter er is, maar waardoor hij toch niet ver weg is. Dan kan hij bij buiten aansluiten als hij dat wil, eventueel 's nachts samen slapen. En als hij daar een ruimte heeft voor hobby's oid (gameplekje) kan hij dat in de week dat je dochter er niet is dat ook nog steeds gebruik van maken.
Ik zou gaan latten, maar als je iets anders wil proberen zou ik daar niet teveel tijd overheen laten gaan. Je hebt je dochter niet zo heel lang meer thuis in principe en ze wordt waarschijnlijk -gewoon doordat ze opgroeit- ook steeds minder mededeelzaam. Als je iets wil veranderen voor je dochter moet je daar niet nog twee jaar mee wachten denk ik.
Groeten,
Temet
Tijgeroog schreef op 03-07-2021 om 09:27:
Of een soort van kangoeroewoning of gastenverblijf-achtig iets bij jullie huis, voor hem. Dus een plek bij de woning, helemaal voor hem, waar hij zich volledig terug kan trekken als je dochter er is, maar waardoor hij toch niet ver weg is. Dan kan hij bij buiten aansluiten als hij dat wil, eventueel 's nachts samen slapen. En als hij daar een ruimte heeft voor hobby's oid (gameplekje) kan hij dat in de week dat je dochter er niet is dat ook nog steeds gebruik van maken.
we hebben een huurwoning waarbij dit niet mogelijk is helaas.
femh schreef op 02-07-2021 om 20:25:
Vrienden van mij hebben dit ook gedaan. Na 5 jaar ploeteren zijn ze gaan latten. Nu na een paar jaar zijn de kinderen zo goed als het huis uit en wonen ze weer samen.
Tuurlijk wordt er door de omgeving even raar opgekeken, maar dat duurt 2 dagen.
ja precies.. Ik zei ook al, als wij zo gelukkig zijn wat maakt 't dan uit wat anderen ff denken..
Temet schreef op 03-07-2021 om 09:34:
Ik zou gaan latten, maar als je iets anders wil proberen zou ik daar niet teveel tijd overheen laten gaan. Je hebt je dochter niet zo heel lang meer thuis in principe en ze wordt waarschijnlijk -gewoon doordat ze opgroeit- ook steeds minder mededeelzaam. Als je iets wil veranderen voor je dochter moet je daar niet nog twee jaar mee wachten denk ik.
Groeten,
Temet
Ja dat ben ik met je eens.
