Relatie zonder intimiteit
Ik ben een man van 49 jaar en heb al 11 jaar een relatie met een aardig sexleven. Ik zeg aardig want mijn vriendin (61) is best passief en heeft een sextrauma dankzij haar ex. Dit weet ik sinds 2 jaar en sinds 1 jaar is ons sexleven dood. Ik ben geen lompe hork die een vrouw als sexpop ziet maar vind mezelf een moderne romantische verzorgde man...ik help in de huishouding, koken, wassen, strijken, poetsen...ik ben een handige harrie met 2 rechterhanden . Ik hou van winkelen, theater, bios, uit eten gaan...op intiem gebied ben ik geduldig en staat samen genieten voorop...ik ben een pleaser en openminded en nieuwsgierig maar word ook graag gepleased...kaarsjes, massage, voorspel, speeltjes, lingerie, hoge hakken, soft bdsm, sex niet alleen in bed... kortom een aardige minnaar denk ikzelf!
nu ruim al een jaar is er wel sprake van intimiteit maar geen erotiek en sex meer helaas...we slapen beiden naakt in 1 bed...we kussen nog wel maar verder niets! Nu heb ik geduld getoond, gesprekken proberen te vioeren, een luisterend oor geboden en zelfs via whatsapp mijn probleem aangekaart... ik ben intussen aardig gefrustreerd geraakt dat onze relatie richting ravijn af aan glijden is en ze dat laat gebeuren terwijl ze me niet kwijt zegt te willen??? Ik begrijp er niets meer van....wie herkent dit en weet hoe ik deze ramkoers kan stoppen...of moet ik dit ook maar laten gebeuren? Sexloos zo doorgaan wil ik niet! Ik heb ook aangegeven dat ik een minnares ga zoeken en dat heeft ze gelaten geaccepteerd!
Maar Paasei, het is toch bekend dat seksuele trauma's jarenlang weggedrukt kunnen worden? En daarvoor noemde hij haar ook al te passief
Ik ben wel benieuwd wat zij er zelf over zegt trouwens. Hoewel ik niet zoveel hoop heb op een open communicatie tussen de partners als ik op dit draadje af ga.
Richard, oprecht jongen: je beantwoord geen vragen, doet niet aan introspectie, vertelt de hele tijd dat jij het zo goed doet maar dat je als man dit niet langer aankan. En als mensen dan met hele redelijke opmerkingen komen waar jij blijkbaar geen antwoord op hebt of niet over na wil denken ga je hen dominant en azijnpissers noemen die zelf wel geen seks zullen willen (terwijl al herhaalde malen is aangegeven dat het voor vrouwen en de mensen die hier posten ook frustrerend en verdrietig zou zijn). een grappig fenomeen dat projectie genoemd wordt: Jij verwijt de ander wat je zelf doet.
Zo ga je er niet komen gast. Hier niet, waar je maar vertrekt omdat er niet mee gehuild wordt met je slachtofferschap, in je relatie niet, want blijkbaar kan je partner ook niks met je qua communicatie (nogmaals, voor zoveelste keer: ik vind wel dat ze je een antwoord schuldig is maar begrijp uit je opstelling hier dook waarom ze dicht kan slaan) maar ook niet in toekomstige relaties. Ja je zal even die fijne seks hebben die je nu voorstaat maar dan...
Blijft over dat je een sekswerker in kan huren. Ik hoop dat je haar goed betaalt dan.
Beste Richard,
Eerlijkheids halve heb ik niet alles gelezen wat iedereen hier heeft geschreven. Maar bij mij komt er een gevoel boven, want een groot deel van de reakties heb ik wel gelezen, waarom ga je door met deze relatie vraag ik mij af? Je bent heel erg onteverden, je weet wat je vriendin kan en wil. Je kan dit niet afdwingen. Voor intimiteit heb je 2 mensen nodig die om elkaar geven en elkaar vertrouwen. En het vertrouwen bij je vriendin is weg.
Wat de oorzaak ook is. Heel verdrietig. Maar je kan nog zoveel redeneren. Liefde kan je niet opeisen als een recht dat hoort bij het samenzijn.
En ik denk zelfs, als dat niet al zover is, dat de breuk met al je geredeneer eerder komt dan dat je lief is.
Ik heb dit eens gelezen, en ik heb ervaren dat deze punten heel erg goede leidraad zijn waar je je eigen situatie tegenaan kan houden om na te gaan waar je staat.
Volgende overwegingen gelden als je iemand beter kunt gaan loslaten:
- De eerste twijfels
- Natuurlijke afstand
- Negativiteit en verlies van energie
- Een verouderde realiteit
- Normen en waarden
- Verhindering in je groei
Punt 1
Ik lees dit bij jou reakties dat dit nog geen optie is. Maar is duidelijk al wel aan je gedachten wereld voorbij is gekomen.
Punt 2
Ik lees heel duidelijk dat er sprake is van natuurlijke afstand. Jou vrouw wil heel duidelijk dingen niet, die jij wel wil. Het gaat er niet om of zij wil veranderen. Welke bereidheid heb jij hierin.
Punt 3 Negativiteit en verlies van energie.
Mijn ervaring, is als mensen zich heel banaal beginnen te verwoorden om hun punt duidelijk te maken, dat er heel sterke mate van negativiteit aanwezig is. Anders zou je de ruimte hebben om re relativeren en voldoende veerkracht te hebben om realiteit ook van een nadere kant te willen en kunnen zien. je legt wel uit welke problemen je vrouw/vriendin heeft. Maar het komt er eigenlijk op neeer, waarom zou dat jou probleem moeten zijn.
Punt 4
Verouderde realiteit. Het was 11 jaar ok, en inees was het niet meer ok. Je kan dan wijzen naar die verouderde realiteit, maar dat heeft geen enkele zin. Die geld niet meer. Hoe graag je ook zou willen dat die er weer was.
Punt 5
Normen en WaardenIn de tijd was je 'tevreden' met de relatie zoals die was. Of jou of die van je vriendin haar normen en waarden zijn veranderd. er zijn vermoedelijk in de tijd dingen gebeurd waar 1 van van jullie twee, anders naar de dingen is gaan kijken.
En dan Punt 6.
Verhindering van groei.Jij wil duidelijk iets anders dan je vriendin/vrouw. Ik lees iets over orale sex. Het is duidelijk dat zij dat niet wil. Je kan dat afdwingen, maar dan gooi je het grondbeginsel, je veilig voelen bij je partner, volledig over boort. Misschien dat ze dit tijdelijk zal accepteren. Maa uiteindelijk zal de bom klappen.
Ik vraag me af, waarom je nog uberhaupt bij je vriendin/vrouw wilt blijven?
Je stelt je op dat dat zij zich moet gaan realiseren dat jij iets anders wil dan dat er nu is, en als ze dat niet wil, dat dit dan gevolgen zal hebben, die zij zich over haarzelf afroept.
Nee dat doe jij. Ik hebt een verlangen. Zij kan er niet aan voldoen. En afdwingen, op welke manier dan ook, is heel erg bedenkelijk.
Of stel je tevreden met wat je hebt/of niet hebt. Of bedenk dat het tijd wordt een ander leven te gaan zoeken waar jij je behoeftes ziet vervult worden en je vriendin ook zichzelf kan zijn.
stap uit die negatieve spiraal. Als je oprecht van je partner houdt, dan stel je geen ultimatums. En als je niet meer in die mate van haar houdt, stap er dan uit.
Richard1971 schreef op 13-02-2021 om 13:26:Sex is geen verplichting voor mij. Samen genieten wel. Ik ben 12 maanden geduldig geweest zei ik al eerder en ben er nu wel klaar mee. Intimiteit kent vele vormen...zonder sex...met sex...tedere sex ..tot bdsm. En die politici die zijn vrouw dwong tot sex klinkt heftig als ze echt onvrijwillig gedwongen werd tot sex...wie weet doen ze aan bdsm en is het hun ding?
te vaak en teveel word een onderwerp persoonlijk opgevat merk ik, laat eenieder vrij in zijn denken, doen en laten.
na een aardig sexleven wat nu dood is heb ik aangegeven dat ik daar niet happy mee was. Dat is tussen mij en mijn vriendin. Dan heeft zij verschillende keuzes, als zij vervolgens de zaak op zijn beloop laat en niet aan zichzelf wil werken, mij in het ongewisse laat endus dat dat haar keuze is respecteer ik deze met gezonde tegenzin maar zoek dan wel naar een oplossing voor mezelf.
dat bepaalde dames vrij dominant reageren en mij afschilderen als metoo'er etc.zegt meer over hen dan over mij. Ik heb in het begin van de relatie aangegeven dat intimiteit voor mij belangrijk is en dat was wederzijds. Na jaren kwam er een sextrauma boven water en nu is de sex weg...zonder uitleg of reden! ik voel me voorgelogen zeg ik eerlijk en accepteer geen relatie zonder intimiteit, ik wil sex in de relatie of buiten de relatie.
en wat de dames azijnpissers daarvan denken daar lig ik niet wakker van. Zij zijn vast tevreden overhun relatie en sexleven...dat praat makkelijk.
ik ga niet meer reageren want hoopte op begrip en tips en dat vind ik hier niet helaas.
succes verder
Als je naar een oplossing zoekt, ga je niet je partner dwingen tot een keuze. Nooit mag je iemand onder dwang zetten. Dat jij vindt dat ze het op het beloop laat, niet aan zichzelf wil werken (hoezo, ze heeft toch hulp gezocht, dus kun je niet zeggen dat ze niet aan zichzelf wilde werken!), dat je nu lang genoeg geduld hebt gehad en dat het daarom nu weer aan je verplicht is om samen met en van jou te 'genieten' (weinig genieten aan als je gedwongen wordt), dat kun jij wel zo vinden, maar daarmee ga je compleet voorbij aan het hele wezen, het hele er mogen zijn van je vriendin, met haar verleden en de problemen die ze daarmee heeft. Totaal respectloos.
En dus het sextrauma is volgens jou geen reden, kan volgens jou niet de reden zijn waarom de sex nu weg is. Omdat het allemaal immers al zooo lang geleden is en ze zich er (volgens de therapeut en misschien ook wel volgens jou) onderhand nu maar eens 'gewoon er overheen moet zetten' ?
Maar goed, dat is allemaal absoluut niet wat TS horen wil. Is ook allemaal tegen dovemansoren, want zijn laatste woorden waren immers:
"ik ga niet meer reageren want hoopte op begrip en tips en dat vind ik hier niet helaas.
succes verder"
Jij ook heel veel succes verder!
Haha Rode Krullenbol, leuk liedje 
En zo is het maar net.
Je haalt twee dingen door elkaar Richard. Jij hebt het volste recht om een grens te trekken aan wat jij wil verdragen in je leven en in je relatie. Maar je gaat in één moeite door je vriendin dit te verwijten. Je kunt ook proberen met meer compassie te kijken: zij heeft op haar manier haar best gedaan, gegeven wie ze is en haar verleden. Jij hebt het op jouw manier geprobeerd, met jouw kwaliteiten en tekortkomingen. Dat heeft niet geleid tot het resultaat dat jij wil en je verdraagt het niet meer zoals het is. Dat is vooral verdrietig. Misschien is het gemakkelijker samen knopen door te hakken als het niemands schuld is? Als jouw frustratie te groot wordt om nog langer geduldig te zijn, een constructieve bijdrage te leveren en je zo boos bent op haar dat je haar vooral nog als onwillig, oneerlijk en afgesloten ziet, is het de vraag aan jouzelf of jíj hiermee nog verder kunt. Als je dat niet kunt of wilt, is dat jouw goed recht en moet je daar eerlijk over zijn tegen haar, zonder verwijten. Dat is dan heel verdrietig voor jullie allebei, maar het is niet anders.
En zo is het, Mija!
Naar mijn indruk wil niemand Richard begrijpen als ik dat allemaal lees en vermoedelijk zijn hier heel wat vrouwen die de waarheid in pacht hebben maar thuis met hetzelfde probleem zitten .. misschien zijzelf niet ..maar manlief . Soit , als man (45) begrijp ik waar Richard over babbelt omdat ik zelf ook al 15 jaar geen sex meer heb gehad met mijn vrouw (47). Als ik dit aan andere mannen en vrouwen vertel zeggen ze allemaal stuk voor stuk .. "dat kan toch niet" , "uw vrouw mag blij zijn dat ze nog bij u blijft" " een andere man was allang gaan pleiten"enzv .
Mijn vrouw is heel zorgzaam voor mijn kinderen en ze weet dat ik dat apprecieer maar als we samen op onze kamer zijn is er totaal geen intimiteit noch zin naar seks. Jullie weten allemaal wie daar meestal een probleem van maakt : meestal de man en bijna nooit de vrouw. Na 10 jaar sexloos huwelijk heb ik de stap gezet om het avontuur buiten huis op te zoeken , ja af en toe betaalde sex . Op zeker moment had ik een relatie na een date en 6 maanden na de date heb ik die thuis opgebiecht omdat mijn vrouw het begon op te merken. Ik heb haar verteld dat ik intimiteit en af en toe sex mis en een andere vrouw heb ontmoet waar ik ettelijke avonden fijne avonden mee heb beleefd ( niet altijd sex , meestal ook knuffels).
Ze is het niet afgestapt , opeens wou ze wel seks , maar ik zag dat ze er niet van genoot en ze het enkel deed om mij te plezieren (ja ja ..sommigen zullen hier zeggen "slechte minnaar" enzoverder enzovoorts, ga relatietherapie doen of naar de sexuoloog etc ). Als ik mijn buitenechtelijke relatie had stopgezet , belandde ik gegarandeerd in de valkuil en had ze de sex/ intimiteit knop terug op off gezet.
Ik heb er eerlijk gezegd mijne buik van vol en wacht tot ze het aftrapt , ik vind op dit moment alleszins intimiteit bij iemand anders en mijn vrouw weet dat en voert momenteel een gedoogbeleid. Ben benieuwd welke op opbouwende adviezen jullie me gaan geven , hopelijk iets waar ik mee aan de slag kan gaan en geen psychologisch gereutel en zaken die ik hierboven al heb gelezen als advies naar Richard.
"Ik heb er eerlijk gezegd mijne buik van vol en wacht tot ze het aftrapt , ik vind op dit moment alleszins intimiteit bij iemand anders en mijn vrouw weet dat en voert momenteel een gedoogbeleid."
Het lijkt mij heel erg voor jou. Zo lang zonder intimiteit.
Wat ik mij afvraag, wat bedoel je met bovenstaande zinnen? Wil je bij je vrouw weg? Of ben je gelukkig met je vrouw als je sex buiten de deur mag blijven hebben? Of wil je sex met je vrouw terug?
Nou Sexloos, jij denkt dat hier allemaal vrouwen zijn die Richard niet willen begrijpen, maar Richard komt over als een vent die het werkelijk totaal niet begrijpt. Mij was hij definitief kwijt bij deze zin:
"Ik kan gewoon niet meer genieten van orale sex en ook de gewone sex met haar trekt mij niet meer. Zelfs condooms met een smaakje tijdens orale sex was geen oplossing voor haar."
Dat-kan-gewoon-écht-niet wat hij daar zegt. Orale seks is sowieso al een graadje intiemer/harder dan gewone seks (laat staan klaar komen in de mond...brrrrr), en dan heeft de vrouw in kwestie ook nog een trauma op dat gebied. Zijn verontwaardiging op dit punt is echt totaal misplaatst en wijst erop dat hij weinig inlevingsvermogen heeft. Hij denkt niet verder dan dat zij niet zou willen dat hij in haar mond ejaculeert en staat er geen moment bij stil dat orale seks op zich traumatisch is. Hij zou dat gewoon nóóit van haar mogen verlangen. Sowieso niet, ook als zij geen trauma had maar 'gewoon' geen orale seks wil, dan heeft hij dat maar te accepteren.
Eens met posting van Troelahoep. Maar ik vind het verhaal van sexloos weer heel anders. Zo jong nog en dan al 15 jaar geen sex en intimiteit ( zoals ik begrijp) meer met je partner. Ik sta elke keer weer paf als ik dit soort verhalen hoor. Hoe is het mogelijk om dit zo lang voort te laten etteren. Op een gegeven moment moet de weiger partner ( om dit zo maar even te noemen) toch óf hulp zoeken óf accepteren dat een huwelijk 'dood' is. Ik zou zelf niet adviseren om een buitenechtelijke relatie aan te gaan, dan zou ik op een gegeven moment toch maar de stap nemen om te scheiden. Duidelijkheid dan maar zou ik denken en dan kan je je ook weer emotioneel binden aan een ander. Met een buitenechtelijke relatie lijkt me dat heel lastig en ook een recept voor ingewikkelde problemen. .. Maar goed ik snap nog wel dat je voor de kinderen bij elkaar wil blijven ( lastig en verdrietig allemaal)
Ik heb een bijna 30 jarige sexloze relatie achter de rug. In mijn geval was het mijn ex-man die niet wilde. Ik heb er een behoorlijk knauw aan overgehouden, maar, terugkijkend zie ik wel een aantal zaken die wellicht beter hadden gekund. Of het mijn relatie had gered en echt de intimiteit had teruggebracht weet ik niet, maar het zou denk ik wel de frustratie hebben verminderd en eerder duidelijkheid hebben gebracht.
Vraag 1 is, was er ooit wel goede intimiteit? Dus meer dan een 'uurtje neuken'. Zo ja, wanneer is dat gestopt? Het kan heel goed zijn dat je partner een grote behoefte aan veiligheid heeft en erkenning en dat niet goed kan uiten. Ongewild kan je in een negatieve spiraal komen van acties en reactie. Kijk of je dat kan ontdekken. Als er zo'n patroon is ontstaan moet dat eerst doorbroken worden voordat je op intiem gebied elkaar weer kan vinden. Dat je nu buiten de deur je sex haalt, maakt het er niet makkelijker op.
Vraag 2, wil jij nog wel met je vrouw verder? Ben je bereid op onderzoek uit te gaan? Ik kan je een goede cursus tantra aanraden. Waarin je leert dat de ander nooit verantwoordelijk is voor het voldoend aan jouw behoefte en waarin je leert hoe je nader tot elkaar kan komen zonder enig gevoel van verplichting, moeten of dat soort narigheid.
Vraag 3, misschien wil je vrouw om wat voor reden wel niet met jou verder en durft of wil ze dat niet uitspreken. Maar ook dan, als je intimiteit anders gaat benaderen, dan komt dat waarschijnlijk veel sneller aan het licht.
@Sexloos, vond je de adviezen "opbouwende adviezen , hopelijk iets waar ik mee aan de slag kan gaan" of " psychologisch gereutel"?
