Relatie net ‘geopend’, maar durf ik wel?
Ik zal me even voorstellen, ik ben een man van eind veertig met al 11 jaar een relatie. We hebben een kind van 8.
Tot zover alles normaal. Maar ik ben nooit verliefd geweest op mijn vriendin, al heb ik haar altijd graag als maatje gehad. Ik tolereerde haar liefde, al voelde ik me altijd ongemakkelijk als ze te verliefd naar me keek. Desondanks hebben we veel gedeeld, in het begin ook in enige mate onze seksualiteit. Echt voltooid hebben we de daad slechts 1 keer, en prompt was ze zwanger.
Weer een groot dilemma, want ze wilde geen abortus en ik wilde haar ook niet met baby in de steek laten. Uiteindelijk is ons kind er toch gekomen, en ik heb me leren schikken in de vaderrol, die natuurlijk ook vaak leuk was.
Maar in de jaren die volgden liep de spanning wel eens op omdat ik nooit de liefde kon beantwoorden zoals mijn partner zich dat gewenst had. Ik begon ook steeds meer de intimiteit te missen met een vrouw, en sliep ook al sinds de geboorte van ons kind alleen, en zij met kind in bed.
Nadat de innerlijke kou en woestenij me teveel werd afgelopen jaar heb ik mezelf zover gekregen dat ik bespreekbaar maakte dat we beiden een ander zouden kunnen zoeken om lichamelijk plezier bij te vinden. Daarin hadden we onszelf feitelijk jaren in gijzeling gehouden: we hebben geen fysiek contact meer met elkaar maar mogen het ook niet elders zoeken. Een onhoudbare situatie. Althans voor mij; partner zweert voor haar kind te leven, en geen behoefte aan een man te hebben. Daarnaast heeft ze een veeleisende baan waarmee ze de afgelopen jaren ook de kostwinner was.
Nu het ijs dan eindelijk gebroken lijkt en ze me (hoewel met pijn) toestaat om buiten de deur te vrijen, staat de deur die zo lang dicht was opeens voor me open. Spannend, bevrijdend, maar ook best eng. Ga ik me niet toch schuldig voelen als ik straks met een ander in bed heb gelegen en misschien de hele dag aan die vrouw denk? Ik wil mijn taken als vader gewoon blijven vervullen, want ons kind heeft niet om deze toestand gevraagd en onze band begint net voelbaar sterker te worden.
Maar wat me al die jaren bij mijn vriendin heeft gehouden, is (behalve ons kind) dat ze oerbetrouwbaar is, een stabiele factor en een goede moeder.
Ik kán niet zonder liefde verder leven dus er móést iets veranderen, maar het idee dat ik met een ander lig te ******* terwijl zij hard aan het werk is, tja, dat wekt schuldgevoel op. En kan ik daarmee dealen, vraag ik mezelf nu af?
Er gebeuren veel goede dingen in mijn leven de laatste tijd, en de nieuwe vrijheid lijkt daar ook één van, maar ja…
Schipperaar schreef op 16-02-2023 om 09:35:
Na een niet zo fijne nacht begon D. vanochtend nog door te gaan op gisteren. Ze wilde alleen met een therapeut in gesprek als ik me eerst committeerde aan onze relatie, anders zag ze het nut niet.
Toen ze terugkwam van zoon naar school brengen (is haar vrije dag) had ik even tijd gehad om het helder te hebben: we zijn te verschillend, ik voel geen liefde en kan me daar niet aan committeren. Met iemand waar ik op val, met wie ik liefde voel, dáár wil ik me aan committeren.
Zo heb ik het ook gezegd, en ik denk dat dat éíndelijk taal was die duidelijk voor haar was. Zij wilde een toekomst maar ook mijn commitment daaraan. Die heb ik dus niet. Nee.
Heb nog wel eens bevestigd dat ik er wél voor onze zoon wil zijn. Natuurlijk hield ze me het scenario voor dat ik wel ‘lekker makkelijk’ wil leven en haar voor alles wil laten opdraaien. Dat heb ik stellig ontkend, want dat is absoluut níét mijn plan.
Nu krijgen we vast nog een periode met verwijten en frustratie van haar kant, daar zal ik niet teveel op ingaan om zinloze discussies te vermijden.
Ik lees al fijne en zinvolle praktische tips van jullie waar ik nog op terug kom. Nu wacht een werkdag die ook een beetje mag afleiden. Het was weer heftig. Maar éíndelijk iets besloten en helder kunnen zeggen❗️❗️
Zo werkt dat natuurlijk niet helemaal. Dat ze dat zegt, geeft mij aan dat ze ook wel begrijpt dat het niet langer een toekomst heeft, maar bang is voor wat komen gaat.
Allereerst, complimenten voor je (enigszins onverwachte) doortastendheid 😉
Probeer dit nu vast te houden, al is dat niet altijd even makkelijk, want je vriendin komt mij wat manipulatief over als ik het zo lees. Willen verhuizen met zoon, waarom? Klinkt alsof ze jou op je zwakste punt wil raken om haar zin te krijgen.
Goede afspraken maken vwb co-ouderschap is voor nu dus de belangrijkste prioriteit en dat lijkt mij zeker ook mogelijk als jij in je studio woont. Verhuizen kun je altijd nog, de woningen liggen nl niet voor het oprapen en je mag al van geluk spreken dát je je eigen woning hebt al is het een studio.
Kersje schreef op 16-02-2023 om 10:38:
Allereerst, complimenten voor je (enigszins onverwachte) doortastendheid 😉
Probeer dit nu vast te houden, al is dat niet altijd even makkelijk, want je vriendin komt mij wat manipulatief over als ik het zo lees. Willen verhuizen met zoon, waarom? Klinkt alsof ze jou op je zwakste punt wil raken om haar zin te krijgen.
Goede afspraken maken vwb co-ouderschap is voor nu dus de belangrijkste prioriteit en dat lijkt mij zeker ook mogelijk als jij in je studio woont. Verhuizen kun je altijd nog, de woningen liggen nl niet voor het oprapen en je mag al van geluk spreken dát je je eigen woning hebt al is het een studio.
Manipulatief? Boos denk ik. Is toch ook volkomen logisch als ze boos zou zijn. Dat zal ze ook vast een hele tijd zijn. De verwerking komt nu pas voor haar.
Alleen als je geen gevoel hebt hoor. Het is niet nogal wat, wat je dan hoort.
hafeelabdullah201 schreef op 16-02-2023 om 11:26:
je moet jezelf beheersen
Serieus? En manipulatief? Pijnlijk gekwetst, boos, verdrietig, teleurgesteld, wanhopig heet dat normaal gesproken.
De vrouw ziet dat haar hele liefde een leugen is gebleken. Dat kost even wat verwerking, mag ze?
Max88 schreef op 16-02-2023 om 11:48:
[..]
Serieus? En manipulatief? Pijnlijk gekwetst, boos, verdrietig, teleurgesteld, wanhopig heet dat normaal gesproken.
De vrouw ziet dat haar hele liefde een leugen is gebleken. Dat kost even wat verwerking, mag ze?
Nou inderdaad. Dat mag ze zeker. Heel gezond zelfs.
Ik lees niet dat zij gezegd heeft dat ze met zoon zou verhuizen. Ik lees het als dat hij bang is dat ze dat misschien gaat doen…
En heel logisch dat zij boos, bang, verdrietig en in de war is. En ik kan me ook goed voorstellen dat ze vindt dat hij nooit écht moeite voor hun relatie heeft gedaan. Dat gevoel krijg ik ook uit zijn posts. Heel triest verhaal dit. Voor alle partijen…
Max88 schreef op 16-02-2023 om 11:48:
[..]
Serieus? En manipulatief? Pijnlijk gekwetst, boos, verdrietig, teleurgesteld, wanhopig heet dat normaal gesproken.
De vrouw ziet dat haar hele liefde een leugen is gebleken. Dat kost even wat verwerking, mag ze?
Kom op zeg, natuurlijk mag ze boos of verdrietig zijn, maar dat haar hele liefde een leugen is gebleken, meen je dat serieus? Ze hebben al minimaal 8 jaar geen seks of enige vorm van intimiteit, slapen zelfs niet samen. Daarnaast heeft TO na een gesprek goedkeuring gekregen dit buiten de deur te zoeken, dus hoezo haar hele liefde een leugen?
Het is logisch dat je vrouw boos, verdrietig en teleurgesteld is. Eigenlijk datgene wat jij al heel lang bent. Jij bent al uitgecheckt, loopt in het proces voor op haar.
Waarschijnlijk weet ze diep van binnen ook wel dat jullie geen echte liefde voor elkaar voelden. Maar voor haar was de situatie 'goed genoeg', voor jou niet. Jij voegde voor haar iets toe aan haar bestaan, zij niet of veel minder aan jou bestaan.
Geef haar wel de ruimte om hier gevoelens over te hebben. Op zich is het fijn dat jullie geen officiële relatie hebben en elk ingeschreven staan in jullie eigen woning. Dat maakt het wel makkelijker. Als jij een grotere woning wil, dan kun je die zoeken. Voordeel is dat je ondertussen niet dakloos bent.
Kersje schreef op 16-02-2023 om 13:45:
[..]
Kom op zeg, natuurlijk mag ze boos of verdrietig zijn, maar dat haar hele liefde een leugen is gebleken, meen je dat serieus? Ze hebben al minimaal 8 jaar geen seks of enige vorm van intimiteit, slapen zelfs niet samen. Daarnaast heeft TO na een gesprek goedkeuring gekregen dit buiten de deur te zoeken, dus hoezo haar hele liefde een leugen?
Dat is één kant van het verhaal. Ik lig nu in scheiding na een hele lange relatie met twee kinderen. En we hebben geweldige tijden gehad samen. Prachtige dingen beleefd, veel intimiteit en verbinding gehad. Maar wat komt er nu uit de mond van mijn man: tja, het is eigenlijk nooit een goede relatie geweest. Mijn beeld is heel anders. Het beeld van de vriendin van TS kan ook heel anders zijn, natuurlijk.
Pief schreef op 16-02-2023 om 14:24:
[..]
Dat is één kant van het verhaal. Ik lig nu in scheiding na een hele lange relatie met twee kinderen. En we hebben geweldige tijden gehad samen. Prachtige dingen beleefd, veel intimiteit en verbinding gehad. Maar wat komt er nu uit de mond van mijn man: tja, het is eigenlijk nooit een goede relatie geweest. Mijn beeld is heel anders. Het beeld van de vriendin van TS kan ook heel anders zijn, natuurlijk.
Ben ik zeker met je eens, maar goed, ik ga er gemakshalve maar even vanuit dat alle TO’s op een forum enigszins de ‘waarheid’ spreken, want waarom anders advies vragen? Het is nogal lastig reageren als je bij alle topics zelf de ‘andere kant’ vh verhaal in moet vullen.
Kersje schreef op 16-02-2023 om 14:34:
[..]
Ben ik zeker met je eens, maar goed, ik ga er gemakshalve maar even vanuit dat alle TO’s op een forum enigszins de ‘waarheid’ spreken, want waarom anders advies vragen? Het is nogal lastig reageren als je bij alle topics zelf de ‘andere kant’ vh verhaal in moet vullen.
Dat hoeft ook niet maar je kan sommige dingen met een korreltje zout nemen. We zitten hier niet om de waarheid door te ploegen 
MamaE schreef op 16-02-2023 om 13:52:
Het is logisch dat je vrouw boos, verdrietig en teleurgesteld is. Eigenlijk datgene wat jij al heel lang bent. Jij bent al uitgecheckt, loopt in het proces voor op haar.
Waarschijnlijk weet ze diep van binnen ook wel dat jullie geen echte liefde voor elkaar voelden. Maar voor haar was de situatie 'goed genoeg', voor jou niet. Jij voegde voor haar iets toe aan haar bestaan, zij niet of veel minder aan jou bestaan.
Geef haar wel de ruimte om hier gevoelens over te hebben. Op zich is het fijn dat jullie geen officiële relatie hebben en elk ingeschreven staan in jullie eigen woning. Dat maakt het wel makkelijker. Als jij een grotere woning wil, dan kun je die zoeken. Voordeel is dat je ondertussen niet dakloos bent.
Natuurlijk heeft zij ook de ruimte nodig nu, zij is net een toekomstbeeld verloren van een gezinnetje dat bij elkaar blijft. Ik ben zelf ook van slag nu, dit is de grote omslag waar ik jaren niet de verantwoordelijkheid voor durfde te nemen (en pas sinds een jaar begon ik serieus te denken over vertrekken). Maar zij zal vooral steun kunnen gebruiken.
En onze zoon zal, behalve een duidelijke uitleg, ook extra knuffels van ons krijgen. Nu van ons beiden afzonderlijk. Hij moet weten dat we er nog steeds zijn voor hem, misschien nog wel meer dan eerst.
Mijn oude ouders licht ik nog maar niet meteen in…daar moet ik een tactisch plan voor maken want die zullen zich best lam schrikken. Zeker mijn moeder die als kind zelf door haar vader compleet in de steek gelaten is, moet vooral weten dat ik ee gewoon wil blijven voor mijn zoon. Maar ook bij mijn ouders zal er nog genoeg verwarring en boosheid zijn dat ik dit gedaan heb.
D. zelf laat er overigens geen gras over groeien. Ik kreeg al een appje of ik zaterdag mijn bed kom ophalen als zij en zoon een dag weg zijn. Ze haalt binnenkort ook de spullen op die nog in mijn studio staan. Stevig dat het nu zo hard gaat maar wel beter voor iedereen al met al.
Pffft, wervelstorm.
Philou schreef op 16-02-2023 om 14:44:
[..]
Dat hoeft ook niet maar je kan sommige dingen met een korreltje zout nemen. We zitten hier niet om de waarheid door te ploegen
Serieus, ik merk het in verschillende topics, maar waarom voel jij je zo vaak geroepen antwoord te geven voor een ander (als waarop ik reageer)? Echt heel irritant forumgedrag!
Schipperaar schreef op 16-02-2023 om 15:04:
[..]
D. zelf laat er overigens geen gras over groeien. Ik kreeg al een appje of ik zaterdag mijn bed kom ophalen als zij en zoon een dag weg zijn. Ze haalt binnenkort ook de spullen op die nog in mijn studio staan. Stevig dat het nu zo hard gaat maar wel beter voor iedereen al met al.
Pffft, wervelstorm.
Heel begrijpelijk dat het voor jou nu op een wervelstorm lijkt, maar geen haast voor nu. Ook voor jouw partner is het een wervelstorm en dat bed zal haar niet in de weg staan neem ik aan, net zo min als haar spullen in jouw studio. Althans, niet dat dit alles opeens overmorgen geregeld en afgehandeld hoeft te zijn. Ik neem aan dat jullie elkaar vandaag en morgen ook nog zullen zien, dus kunnen jullie hierover praten ipv te reageren over de app.
