Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
Hey Twijfelaartje, het wel niet of niet zeggen aan zijn vrouw is afhankelijk van jouw drijfveer. Want als je in je achterhoofd hebt dat hun relatie dan automatisch zou afgelopen zijn en hij dan "vrij" is om voor jou te kiezen, zou dat wel eens kunnen tegenvallen. Zowel het eerste als het tweede is niet zeker. Als je het enkel voor die vrouw zou doen en zelf de relatie met hem verbreken, zou het eventueel een goed idee kunnen zijn, al denk ik van niet. Beter is, denk ik, van zelf uit dat wespennest te blijven. Hun relatie is niet jouw verantwoordelijkheid. Ook dat riedeltje dat hij met zijn eigen vrouw nauwelijks nog seks heeft ... een gekend zoethoudertje ... altijd dezelfde smoezen. De minnares van mijn man dacht ook dat onze relatie niet goed was, dat we geen seks meer hadden ... Nou, elke dag van zijn dubbelleven schreef en zei hij me dat hij dat ik de liefde van zijn leven was, organiseerde uitstapjes voor ons beiden, de seks was altijd supergoed ... Ik kan je verzekeren dat de grond onder mijn voeten wegzakte toen ik zijn relatie ontdekte. Het was eigenlijk nauwelijks te geloven. We zijn nog altijd samen, na vier jaar, en hij doet zijn pokkebest om alles weer goed te maken, maar omdat het bedrog zo groot was, is dat niet gemakkelijk. Ik heb er sindsdien zeer veel over gelezen, alle vraagstukken die ik had proberen beantwoorden. Eigenlijk is het hallucinant dat sommigen zo goed kunnen liegen. Je moet je bij jezelf afvragen waarom hij tegen jou niet zou liegen. Als liegen tegen zijn vrouw zo gemakkelijk gaat, waarom dan niet tegen jou? Hoe moeilijk het ook is, ik zou vertrekken nu het nog kan. Je verdient beter. Hier komen geen winnaars uit, enkel en alleen verliezers. Iedereen verliest. Echt iedereen. Ook de man in kwestie. Veel courage.
Marianne76 schreef op 15-05-2023 om 07:37:
[..]
Nee, het komt voor maar een man met normen en waarden gaat niet vreemd. Die rondt eerst zijn lopende relatie af voordat hij op zoek gaat naar een ander.
En verder was de boodschap van Emma: als je een relatie aangaat met een vreemdganger, heb je een relatie met een vreemdganger. Je zult zelf ook bedrogen worden. Bespaar jezelf die pijn. Verspil je tijd en je leven niet aan zo'n lapzwans.
Precies, dat was de boodschap. Bijzonder TO, dat jij eruit haalt dat niemand alleen wil zijn en dat vreemdgaan dus normaal is. Het is ook maar wat je wíl lezen natuurlijk.
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 09:23:
[..]
Precies, dat was de boodschap. Bijzonder TO, dat jij eruit haalt dat niemand alleen wil zijn en dat vreemdgaan dus normaal is. Het is ook maar wat je wíl lezen natuurlijk.
Ja ik had de boodschap zo ook wel begrepen hoor zoals jij ze bedoelde.
En het is helemaal niet normaal dat iemand vreemdgaat, in tegendeel, maar dat het jammer genoeg wel vaak gebeurt dat mensen (niet iedereen!, het merendeel niet) , pas uit een relatie stappen als ze een andere optie hebben. En gewoon van de ene naar de andere relatie gaan. Daarom zijn ze nog niet vreemdgegaan.
Ikzelf heb na mijn echtscheiding echt heel lang de tijd genomen om alleen te zijn, mijzelf terug te vinden alvorens in een nieuw avontuur te stappen.
Theekannetje schreef op 15-05-2023 om 08:39:
Hey Twijfelaartje, het wel niet of niet zeggen aan zijn vrouw is afhankelijk van jouw drijfveer. Want als je in je achterhoofd hebt dat hun relatie dan automatisch zou afgelopen zijn en hij dan "vrij" is om voor jou te kiezen, zou dat wel eens kunnen tegenvallen. Zowel het eerste als het tweede is niet zeker. Als je het enkel voor die vrouw zou doen en zelf de relatie met hem verbreken, zou het eventueel een goed idee kunnen zijn, al denk ik van niet. Beter is, denk ik, van zelf uit dat wespennest te blijven. Hun relatie is niet jouw verantwoordelijkheid. Ook dat riedeltje dat hij met zijn eigen vrouw nauwelijks nog seks heeft ... een gekend zoethoudertje ... altijd dezelfde smoezen. De minnares van mijn man dacht ook dat onze relatie niet goed was, dat we geen seks meer hadden ... Nou, elke dag van zijn dubbelleven schreef en zei hij me dat hij dat ik de liefde van zijn leven was, organiseerde uitstapjes voor ons beiden, de seks was altijd supergoed ... Ik kan je verzekeren dat de grond onder mijn voeten wegzakte toen ik zijn relatie ontdekte. Het was eigenlijk nauwelijks te geloven. We zijn nog altijd samen, na vier jaar, en hij doet zijn pokkebest om alles weer goed te maken, maar omdat het bedrog zo groot was, is dat niet gemakkelijk. Ik heb er sindsdien zeer veel over gelezen, alle vraagstukken die ik had proberen beantwoorden. Eigenlijk is het hallucinant dat sommigen zo goed kunnen liegen. Je moet je bij jezelf afvragen waarom hij tegen jou niet zou liegen. Als liegen tegen zijn vrouw zo gemakkelijk gaat, waarom dan niet tegen jou? Hoe moeilijk het ook is, ik zou vertrekken nu het nog kan. Je verdient beter. Hier komen geen winnaars uit, enkel en alleen verliezers. Iedereen verliest. Echt iedereen. Ook de man in kwestie. Veel courage.
Ja, ik kan me helemaal vinden in jouw tekst. Er zijn alleen maar verliezers in zo'n verhaal, ook de man inderdaad. Het zeggen is niet bij iedereen de goede oplossing. En dat is iets wat ik nooit ga kunnen inschatten wat in mijn situatie goed of slecht is om te doen. Want ik ken de vrouw niet. De reden waarom ik het wel/niet zou zeggen is dat niemand het verdient om zo belogen te worden. Niet omdat hij dan voor mij zou kiezen.
Twijfelaartje schreef op 15-05-2023 om 10:07:
[..]
Ja, ik kan me helemaal vinden in jouw tekst. Er zijn alleen maar verliezers in zo'n verhaal, ook de man inderdaad. Het zeggen is niet bij iedereen de goede oplossing. En dat is iets wat ik nooit ga kunnen inschatten wat in mijn situatie goed of slecht is om te doen. Want ik ken de vrouw niet. De reden waarom ik het wel/niet zou zeggen is dat niemand het verdient om zo belogen te worden. Niet omdat hij dan voor mij zou kiezen.
En om wraak te nemen?
Twijfelaartje schreef op 15-05-2023 om 10:07:
[..]
Ja, ik kan me helemaal vinden in jouw tekst. Er zijn alleen maar verliezers in zo'n verhaal, ook de man inderdaad. Het zeggen is niet bij iedereen de goede oplossing. En dat is iets wat ik nooit ga kunnen inschatten wat in mijn situatie goed of slecht is om te doen. Want ik ken de vrouw niet. De reden waarom ik het wel/niet zou zeggen is dat niemand het verdient om zo belogen te worden. Niet omdat hij dan voor mij zou kiezen.
Voor hetzelfde geld krijg je de deksel op je neus als je naar de vrouw toegaat om te vertellen wat zij misschien allang weet of vermoedt. Waarom moet zij 'gered' worden? Want dat is wat ik lees uit het verhaal van Theekannetje. Het is niet jouw pakkie an, die relatie
Twijfelaartje schreef op 15-05-2023 om 08:04:
[..]
Als ik puur naar mezelf kijk, zou ik het ook willen weten, en hoop ik idd ook dat iemand het me zou zeggen. Maar om zelf iemand te gaan zeggen dat haar man haar bedroog met jou is echt wel niet makkelijk. Ik denk eraan om het via iemand anders te laten brengen. Zodat zij de keuze heeft of ze wel of niet met mij in gesprek wil. Of hem zoveel dagen de tijd geven om het zelf te doen.
En ja, die tekenen, vermoedens die je dan hebt als vrouw, en steeds ontkent worden moeten idd de hel zijn, en aan je vreten.
Géén contact meer zoeken met hem! Echt niet doen, ook niet om hem de kans te geven het zelf te zeggen. En de boodschap via een ander laten brengen, waarom zou je er nog weer iemand bij betrekken? Ook als jij haar een bericht stuurt hoeft ze niet direct met jou in gesprek.
Ik zou aangeven dat je zelf wel/niet bereid bent met haar in gesprek te gaan (doorhalen wat niet van toepassing is). En het daar bij laten.
En ja, het is uiteraard voor jou lastig, maar als je het via mail of app of brief doet hoef je geen direct contact met haar te hebben.
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 10:13:
[..]
Voor hetzelfde geld krijg je de deksel op je neus als je naar de vrouw toegaat om te vertellen wat zij misschien allang weet of vermoedt. Waarom moet zij 'gered' worden? Want dat is wat ik lees uit het verhaal van Theekannetje. Het is niet jouw pakkie an, die relatie
Maar als je simpelweg feiten vermeldt en geen verder contact hoeft en zij weet of vermoedt het al, is er toch niets aan de hand? Ik zou niet met haar in gesprek gaan, slechts data en bewijzen noemen en wat je gehoord hebt van die ouders. Dat je hun adres al weet is al een sterk bewijs. Met haar in gesprek gaan, houdt je gevangen in te veel over die relatie nadenken misschien,
Nee je moet het niet uit wraak doen en alleen als je zelf alles afgesloten hebt wat hem betreft. Maar je hoort zo vaak van bedrogen mensen: "het ergste was dat zoveel mensen ervan wisten maar ik zelf niet, zo beschamend". In dit geval weten zelfs haar schoonouders ervan maar de vrouw zelf niet. Ik zou het willen weten hoor.
Ik word misselijk van hoe je zijn vrouw de schuld geeft (druk met carriere; ach, ze had het allang moeten doorhebben), hoe je geobsedeerd bent met hoe zielig hij is (oh wat erg dat 'ie ruzie gaat "krijgen", oh hij is zo afgevallen) en hoe je totaal negeert hoe al die ruzies die hem "overkomen" in zijn relatie een vorm van gaslighting, manipulatie en emotionele mishandeling richting haar zijn.
Ik zei in mijn vorige reactie dat je het het 100% moet uitmaken en dan haar vertellen.
Daar kom ik nu op terug. Ga het vertellen terwijl je de deur open houdt voor hem. Ga lekker stoken in hun huwelijk. Drijf ze uit elkaar. Jullie verdienen elkaar!
Zij verdient zoveel beter. En nee, zij verdient het absoluut niet om tegen de minnares uitgespeeld te worden. Zij verdient het niet om het te horen te krijgen van een minnares die hem voor zichzelf wil hebben. Maar die ellende zal toch op lange termijn beter voor haar zijn dan in het ongewisse blijven.
Dus als je het niet voor haar kunt doen, doe het voor jezelf! Voor je eigen (kortzichtige, niet welbegrepen) eigenbelang. Vertel het zodat hun relatie stuk gaat en je hem lekker "voor jezelf" hebt.
MRI schreef op 15-05-2023 om 10:37:
[..]
Maar als je simpelweg feiten vermeldt en geen verder contact hoeft en zij weet of vermoedt het al, is er toch niets aan de hand? Ik zou niet met haar in gesprek gaan, slechts data en bewijzen noemen en wat je gehoord hebt van die ouders. Dat je hun adres al weet is al een sterk bewijs. Met haar in gesprek gaan, houdt je gevangen in te veel over die relatie nadenken misschien,
Nee je moet het niet uit wraak doen en alleen als je zelf alles afgesloten hebt wat hem betreft. Maar je hoort zo vaak van bedrogen mensen: "het ergste was dat zoveel mensen ervan wisten maar ik zelf niet, zo beschamend". In dit geval weten zelfs haar schoonouders ervan maar de vrouw zelf niet. Ik zou het willen weten hoor.
Ja dat kan, maar het is de vraag of er inderdaad geen reactie komt en zo niet, of TO daar genoegen mee neemt.
syboor schreef op 15-05-2023 om 10:40:
Ik word misselijk van hoe je zijn vrouw de schuld geeft (druk met carriere; ach, ze had het allang moeten doorhebben), hoe je geobsedeerd bent met hoe zielig hij is (oh wat erg dat 'ie ruzie gaat "krijgen", oh hij is zo afgevallen) en hoe je totaal negeert hoe al die ruzies die hem "overkomen" in zijn relatie een vorm van gaslighting, manipulatie en emotionele mishandeling richting haar zijn.
Ik zei in mijn vorige reactie dat je het het 100% moet uitmaken en dan haar vertellen.
Daar kom ik nu op terug. Ga het vertellen terwijl je de deur open houdt voor hem. Ga lekker stoken in hun huwelijk. Drijf ze uit elkaar. Jullie verdienen elkaar!
Zij verdient zoveel beter. En nee, zij verdient het absoluut niet om tegen de minnares uitgespeeld te worden. Zij verdient het niet om het te horen te krijgen van een minnares die hem voor zichzelf wil hebben. Maar die ellende zal toch op lange termijn beter voor haar zijn dan in het ongewisse blijven.
Dus als je het niet voor haar kunt doen, doe het voor jezelf! Voor je eigen (kortzichtige, niet welbegrepen) eigenbelang. Vertel het zodat hun relatie stuk gaat en je hem lekker "voor jezelf" hebt.
Daar word ik nou weer misselijk van, al bedoel je het natuurlijk sarcastisch 
Blijf liever dicht bij jezelf, daar heb je je handen aan vol.
Ik krijg het gevoel dat het vertellen meer is voor jezelf, misschien wel om de boel open te breken. Dan voor het welzijn van die vrouw. Maar dat je het verpakt als voor haar welzijn (misschien dat je zelfs tegen je zelf hier over liegt) Juist omdat je nog contact met hem had en nu heel graag zijn verhalen wil geloven.
In het begin was je onschuldig. Maar zodra je wist dat hij getrouwd was niet meer. En ja er zijn gevoelens maar die zijn er eigenlijk niet voor hem maar voor het beeld wat hij vanzich zelf heeft gecreeerd.
En hoe duidelijk wil je het hebben. Hij geeft aan met zijn vrouw verder te willen. Dan wil je toch niets meer met hem te maken hebben?
syboor schreef op 15-05-2023 om 10:40:
Ik word misselijk van hoe je zijn vrouw de schuld geeft (druk met carriere; ach, ze had het allang moeten doorhebben), hoe je geobsedeerd bent met hoe zielig hij is (oh wat erg dat 'ie ruzie gaat "krijgen", oh hij is zo afgevallen) en hoe je totaal negeert hoe al die ruzies die hem "overkomen" in zijn relatie een vorm van gaslighting, manipulatie en emotionele mishandeling richting haar zijn.
Ik zei in mijn vorige reactie dat je het het 100% moet uitmaken en dan haar vertellen.
Daar kom ik nu op terug. Ga het vertellen terwijl je de deur open houdt voor hem. Ga lekker stoken in hun huwelijk. Drijf ze uit elkaar. Jullie verdienen elkaar!
Jee, waar komen de emoties en boosheid vandaan? Het lijkt wel een persoonlijke aanval. Als je alleen uit zou gaan van een beeld uit deze reactie komt een heel ander beeld naar voren van TO. Ik krijg juist het idee dat TO afscheid aan het nemen is van meneer. Ze voelt zich mn belazerd door meneer. Is er al tijd geweest om jaloezie te voelen? Jaloezie naar de vrouw van meneer? Vraag ik mij af. Ik lees dat nergens. En jaloezie is een natuurlijk onderdeel van de mens. Het is dan wel belangrijk bewust te zijn van je motieven.
Ik ken ook huwelijken zoals omschreven (in dat wereldje is dat helemaal niet zo vreemd). Op mij komt zo’n beschrijving helemaal niet raar, apart of jaloers over.
Over het haar vertellen of niet. Het is niet gezegd dat als de kennis dààr gelegd wordt, meneer en zijn vrouw juist dichter naar elkaar kunnen groeien. misschien gaan ze wel in therapie en werken ze aan hun huwelijk. En volgens meneer zijn ze al in therapie (wat ik mij afvraag) maar als de waarheid niet besproken wordt, kan er niets gerepareerd worden. Dàt kan óók.
Een vriendin kwam er ook ooit achter dat haar vriend nog getrouwd was. Ze heeft die vent haar bed uitgesleurd. Alle spullen van hem naar buiten gegooid. Terwijl hij daar in de tuin stond, zich half aan te kleden. Een foto gemaakt en naar zijn vrouw gestuurd met een begeleidend berichtje erbij.
Paar uur later kregen ze een berichtje terug. Van een foto met die man met al zijn spullen buiten het echtelijk huis . Die man en vrouw zijn uiteindelijk ook gescheiden. Kijk dan help je die vrouw. Maar bij jou krijg ik een ander gevoel.
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 10:13:
[..]
Voor hetzelfde geld krijg je de deksel op je neus als je naar de vrouw toegaat om te vertellen wat zij misschien allang weet of vermoedt. Waarom moet zij 'gered' worden? Want dat is wat ik lees uit het verhaal van Theekannetje. Het is niet jouw pakkie an, die relatie
Wat voor deksel moet je op je neus krijgen dan? Dat vrouw verteld dat ze er van op de hoogte is? Dat lijkt me overigens zeer onwaarschijnlijk gelet op hoe stiekem hier door die vent gedaan wordt.
Maar als bedrogene kan ik je vertellen dat het wel degelijk heel erg belangrijk is dat er iemand is die die handreiking doet. Het vermoeden, maar niet hard kunnen maken, vond ik 3 keer zwaarder dan het daadwerkelijke verhaal te horen krijgen. Je kunt namelijk geen keuze maken als je niet weet wat er speelt.
Ik mag toch hopen dat ze niet nog een seconde nadenkt om met deze man verder te gaan. Je bent een beetje ongewild in deze situatie gekomen, dan is het toch niet teveel.moeite om tegen die vrouw te zeggen: joh, luister. Ik wist het niet, maar blijkbaar ben jij samen met " naam man". Ik ben daar sinds kort achter gekomen, terwijl ik toch al anderhalf jaar een relatie met hem heb. Ik ben daarmee gestopt zodra ik erachter kwam wat de situatie was. Ik wil verder geen contact, maar vond dat je het recht hebt om te weten wat je man je geflikt heeft.
Het niet vertellen zorgt er ook nog eens voor dat dit soort mensen gewoon door gaan met hun destructieve gedrag. Ik zou ten alle tijde die melding doen. Maar ik spreek dan ook als een bedrogene .
