Plots was ik ongewild "de minnares"

Ik snap niet hoe je nog uren kunt praten/bellen/appen met zo’n man. Blokkeer hem en stuur zijn vrouw een brief, mail of app en draai je dan om en ren hard weg.

Dan is het toch eigenlijk heel duidelijk. Hij zegt dat hij aan zijn huwelijk wil werken. Dus hij gaat niet verder met jou.
Blokkeer hem en zeg ook dat je dit gaat doen en ga verder.
De enige manier wanneer er nog contact mogelijk is, is als hij de scheidingspapieren laat zien. Dan pas hoef je te gaan twijfelen of je met verder wil. Nu gebruikt hij je alleen maar.

Twijfelaartje schreef op 14-05-2023 om 12:35:

[..]

Ja het hoort zo te zijn dat je elkaar 100% vertrouwt in een relatie, en ik wil zeker niet zeggen dat alle vrouwen en mannen hier deden of hun neus bloedt, Totaal niet, sorry als dit zo overkwam naar jullie toe. Maar ik bedoel in mijn situatie gewoon dat er voor haar toch genoeg tekenen moeten zijn waarop ze zich vragen gaat stellen. Ik weet het niet want ben nooit in die situatie geweest, Hij was vb op familieweekend(kwam ik achteraf te weten) en zat daar uren met mij te sturen en videochatten. Dat vb van op de oprit uren bellen in mijn vorige post,...

Hij zegt dat het werk is. Mijn man deed of hij met vriend belde. Of liegt tegen jou. Die ruzies ... vast niets van waar. Is om jou te doen geloven dat jij specialer bent dan zijn vrouw. Zo van kijk wat ik voor jou over heb. En hij betrekt jou in zijn geheim! 

Lieverd, je zit er al vuistdiep in emotioneel gezien. Het beste wat ik je kan aanraden is wat veel mensen al zeggen: kappen, blokkeren en niet meer achterom kijken. Ik zie alle kenmerken van trauma bonding die aan het ontstaan is: je denkt dat het liefde is maar het is foute hechting: hechting door een combinatie van validatie en fijne gevoelens en daar tegenover trauma's die weliswaar vreselijk naar zijn maar waarvan de psychologie zegt dat nog dieper binden dan liefdesgevoelens. Het appelleert aan dat aspecten in de mens dat maakt dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders lijken te houden maar dat is hechting niet per se liefde. 
Voor het losmaken is ook een verstandelijk besluit en inzet nodig, net als bij een verslaving, anders denk je te luisteren naar je hart en ren je weer naar hem toe. Dus: naast het blokkeren, al je verdriet uitschrijven maar dan proberen de discipline op te brengen er niet meer de hele tijd emotioneel mee bezig te zijn. Het vraagt veel discipline en doorzettingsvermogen en zal pijnlijk zijn maar het is beter dan jarenlang in zo'n pijnlijke situatie te blijven met zo'n toxische man. Want dat is hij: hij liegt bedriegt, wordt onterecht en manipuleert as hell: het bij jou neerleggen als hij 'alles kwijt raakt doordat zijn vrouw het te weten komt????? Pardon? Google op Machiavelli: pure manipulatie.
alle sterkte gewenst

Twijfelaartje schreef op 14-05-2023 om 12:28:

Ik weet niet of hij met zijn uren bellen en uitleg gewoon probeert te redden wat er te redden valt of wat wel of niet waar is.
Hij blijft zeggen, dat hij eigenlijk met mij wil zijn maar het gewoon niet gaat door de situatie. Dat hij met mij wel altijd leuke tijd heeft, goede gesprekken, enorm veel respect voor mij heeft.

Hoe het klinkt: jij hebt hem duidelijk gemaakt dat dit niet ok is, dikke kans dus dat het voortzetten van de situatie er niet in zit, wat jou betreft. Wat is het tweede beste: dat jij zijn vrouw niet op de hoogte brengt. Dat laat de deur open voor alle vrijheid voor de volgende affaire. Dat doe je door medelijden op te wekken plus een zogenaamd compliment. Dat jij en ik opbreken, is niet zomaar, het dient een hoger doel, eigenlijk niet wat ik wil, maar ik offer mijzelf dan maar op maar jij bent diegene die ik eigenlijk wil, jij bent moreel zo hoog (dus jij zou toch niets achter mij rug doen, toch?). Het bellen is om je te sussen en gelijk een vinger aan de pols. 

Ik geloof niet dat hij opeens in relatietherapie zit. Dat lijkt mij eerder iets om jou iets voor te spiegelen. De meeste mannen krijg je met geen 10 paarden naar relatietherapie maar hij zit daar spontaan, zonder de echte reden te vertellen waarom? En als hij er al zat, kans van slagen van die therapie is dus zo klein als je het niet hebt waar het over gaat. Maar hij zit daar niet. Wel een “heldhaftig” verhaal. Hij doet eindelijk het juiste, laten we dat vooral niet verstoren. Right 🫣

Het komt op mij over alsof het een smooth talker is, vooraf en zeker kien genoeg om het nader hand te doen om te zorgen dat alleen hij buiten de gebaande weg loopt. Wat is deze man uitgekookt! 

Blokkeer die man en geloof geen woord van wat hij zegt. Het is een vreemdganger, een leugenaar en een manipulator. Wat hij ook voor leuke eigenschappen heeft, is dat voldoende compensatie?
Doet de breuk pijn, ga je hem missen? Op korte termijn zeker. Op lange termijn ben je veel beter af. 

Twijfelaartje schreef op 14-05-2023 om 12:28:

Ga proberen algemeen te antwoorden op alle reacties hier.

Ik heb nadat ik het wist nog veel met hem gepraat. Het is allemaal heel dubbel, ik zie hem graag, maar er zijn al die leugens en bedrog. Ook naar zijn vrouw toe. Zijn verhaal van moeilijke periode, stress , thuissituatie,...
Ik hem hem gezegd dat hij moet stoppen met het slachtoffer spelen, zijn verantwoordelijkheid moet nemen voor wat hij allemaal heeft aangericht. En moet stoppen met de verantwoordelijkheid om zijn vrouw in te lichten bij mij te leggen.
Hij beweert nu dat hij tot besef is gekomen dat hij niet goed bezig was. Mede door therapie bij psycholoog.
Wij gaan geen contact meer hebben en hij zegt aan zijn huwelijk te willen werken voor het kind. Hij zegt dat ze in relatietherapie gaan starten, geen idee of dat waar is, maar wat nut heeft dat als zij niet weet wat er speelt. want dan is die therapie ook een toneel.
Hij beweert dat er naast mij echt niemand anders is.

Ik weet niet of hij met zijn uren bellen en uitleg gewoon probeert te redden wat er te redden valt of wat wel of niet waar is.
Hij blijft zeggen, dat hij eigenlijk met mij wil zijn maar het gewoon niet gaat door de situatie. Dat hij met mij wel altijd leuke tijd heeft, goede gesprekken, enorm veel respect voor mij heeft.
Vorige week hadden we gepraat en beslist, ook van zijn kant om geen contact meer te hebben. Gisteren uren gestuurd, 2 x gebeld gedurende uren, om heel de tijd uit te leggen en te zeggen dat het niet kan, maar dat ik weet als het anders was, dat probleem met ouders, ...
Ook hij neemt dan risico's en schuift het dan op mij af. Belt mij plots, zegt dat hij in zijn auto op de oprit voor zijn huis zit, 2u gebeld. Daar neemt hij toch veel risico. Zegt hij dat zijn vrouw al kwam kijken waar hij was, daarna nog eens, dat hij straks weer ruzie gaat hebben,... Ik zei dat dat niet mijn probleem is, en hij kiest om me te gaan bellen voor zijn eigen deur. Belt hij 's avonds terug en weer van ik ga ruzie hebben omdat ik te lang weg ben, en was deze morgen al ruzie dat over met wie ik zat te bellen,...
Kan mij ook niet voorstellen dat je als vrouw geen vermoeden hebt dan. Dit samen met alle keren dat hij 's avonds weg is, niet in bed slaapt, uren zit te chatten,...
Ook heel erg vermagerd te laatste weken, plots beginnen roken, op van de stress, dat moet je toch merken dan.

Ik weet met mijn hoofd dat ik idd zo snel mogelijk weg moet lopen, maar mijn hart, gevoel wil niet mee. Word de hele tijd heen en weer geslingerd. Omdat ik ook weet dat er wel ook veel leuks aan was. Maar dat weegt niet op,
Hij weet ook heel duidelijk dat ik niet de tweede vrouw wil en ga zijn, dat ik hem nooit zou delen, en zijn vrouw dit ook echt niet verdient. Voel mij daar heel slecht bij.
Het was nooit mijn intentie hierin terecht te komen. En dat weet hij perfect, dat ik daar nooit bewust zou ingestapt zijn, en toch heeft hij het gedaan.

.

Honderdenduizenden getrouwde mannen hebben hun minnares al wijsgemaakt “dat ze eigenlijk liever bij haar zouden zijn maar dat het niet gaat omdat ze gevangen zitten in hun huwelijk “ Bulshit!

Het is ELKE keer the same old story. Het is bijna lachwekkend moest het zo triest niet zijn. Hij houdt misschien wel van jou, in een soort roze bubbel, maar zeker ook van haar, op een andere manier. En hij wil beide. Laat je niets wijsmaken.

En het kan heel goed dat die vrouw niets vermoedt. Mijn man had 3 jaar een minnares en dat kon hij alleen doen NET OMDAT ik hem 100% vertrouwde. Hij loog tegen haar. (Vooral als ze hem dreigde te verlaten, daN was het een charme-offensief, “ik hou alleen van jou en blablabla”) En hij loog tegen mij. Hij loog tegen beide. Laat je niks wijsmaken. Stel dat jullie een nieuw leven beginnen samen en na een paar jaar komen jullie ook onvermijdelijk in een ander soort relatie (rustiger, vanzelfsprekender) dan weet jij nog hij hij zijn vorige vrouw bedonderde en dat hij dat dus ook met jou kan doen.

Het is gewoon een slechte basis om te starten. Laat je niks wijsmaken. Vlucht.

❤️

Jouw deur staat nog op een kier en dat is ook hem meer dan duidelijk! Natuurlijk krijgt hij geen ruzie thuis, omdat hij met jou zit te bellen. Hoogst waarschijnlijk stond hij niet eens op zijn eigen oprit en zowel, dan was het gewoon een belangrijk gesprek voor werk, hier trap je toch zeker niet in?? 
Zo lang jij de deur niet keihard voor hem dichtsmijt geef jij hem ook de ruimte hiermee door te gaan. Hoe moeilijk ook, want ik begrijp echt wel dat je hart anders zegt, maar verwijder of blokkeer zijn nummer en neem je verlies. Gun jezelf vooral meer dan dit!

Laat zijn zgn huwelijksproblemen bij hem, bemoei je er verder niet mee en ga door met je eigen leven.

EmmaT schreef op 14-05-2023 om 11:15:

[..]

Dat zou jij misschien wel doen, maar we hebben het hier over iemand anders. Een man die dit laat gebeuren in het huis van zijn ouders is niet oké, en de ouders die haar wegsturen met zo'n mededeling ook niet. Ik betwijfel ook of ze hem inderdaad wel de 'oren gaan wassen', en helemaal of de ouders de vrouw gaan inlichten. En het is maar zeer de vraag of dat dan de 'taak' is van TO. Het lijkt me een wespennest daar, ik zou mijn neus er verder niet in steken en goed voor mezelf zorgen. Alle bedrogen vrouwen hier, die heel dankbaar zijn (doorde minnares?) te zijn ingelicht ten spijt, het loopt niet altijd goed af voor de minnares.

Ik reageer op MamaE die zegt dat de ouders tekort schoten. Niemand weet dat hier, alleen de man/ouders; ik zeg alleen maar dat dat niet zo hoeft te zijn, dat er best een kans is dat ze dat wel doen, dat ik dat op zeker zou doen. Ik denk dat TS niets heeft aan z'n opvoeding, did is al geweest. Op hooguit wat teleurstelling na hoeft ze niets met die ouders.  Ze moet denk alleen hard wegrennen.

Twijfelaartje schreef op 14-05-2023 om 12:35:

[..]

Ja het hoort zo te zijn dat je elkaar 100% vertrouwt in een relatie, en ik wil zeker niet zeggen dat alle vrouwen en mannen hier deden of hun neus bloedt, Totaal niet, sorry als dit zo overkwam naar jullie toe. Maar ik bedoel in mijn situatie gewoon dat er voor haar toch genoeg tekenen moeten zijn waarop ze zich vragen gaat stellen. Ik weet het niet want ben nooit in die situatie geweest, Hij was vb op familieweekend(kwam ik achteraf te weten) en zat daar uren met mij te sturen en videochatten. Dat vb van op de oprit uren bellen in mijn vorige post,...

Ik vind het maar een rare vent. Maar goed, jij wil jezelf graag voor de gek blijven houden en in de droom leven. Dus we kunnen blijven roepen dat je weg moet rennen maar ga je dat doen? Of blijf je liever op de roze wolk dat hij heus een goed hart heeft en veel om je geeft en jou nooit zou bedriegen?

Soms moet je toch echt even door de pijn heen bijten en je verlies nemen want als je dat blijft uitstellen wordt de ellende alleen maar groter. En nee, het komt niet uiteindelijk allemaal goed en nee, dan is het het achteraf niet waard gebleken. Dat is de sunk cost fallacy, dat je nu al zoveel geïnvesteerd hebt dat je wel door moet omdat het anders zo zonde is, gecombineerd met de droom van de gokker dat straks, echt straks, die ene klapper zal vallen die alle verliezen goed gaat maken. Dus zet hij nog maar eens in…

Frappant bij dit soort topics en onderwerpen vind ik altijd dat het ‘geklaag’ maar blijft doorgaan. Soms zeggen mensen dat het verspilde tijd is geweest als men erachter komt dat je zo bent behandeld/bedonderd, waar ik het niet altijd mee eens ben. Je hebt namelijk ook leuke tijden beleefd samen, maar dat blijkt later dus een luchtkasteel, waarvan ik volledig begrijp dat dit pijnlijk en verdrietig is.

Maar nu, nu je er duidelijk achter bent gekomen wat voor vlees je in de kuip hebt en tóch zelf besluit hier nog kostbare tijd in te steken na alles wat je weet, daarmee kan ik geen medelijden hebben. Dat doe je dan toch écht alleen jezelf aan en vraag ik me af, why?? Ja, gevoel! Maar waarop is dat gevoel gebaseerd, op pijn en bedriegerij!

Waarom het nog verder uitkauwen en jezelf afvragen je hier nog verder in te gaan mengen? Ik begrijp dat werkelijk waar niet?! Vraag je je dan niet af dat hij dit ook jou ooit zal flikken? 

Ik vind het echt heel verdrietig op verschillende fora te lezen wat mensen zichzelf soms aandoen (niet alleen dit topic). Zoveel mensen die emotioneel afhankelijk zijn van anderen om (schijn)gelukkig (denken) te zijn! 

Natuurlijk vind jij iets moois en goeds in deze man. Ik denk dat dat in ieder mens zit. Tegelijk zijn we ook allemaal gebrekkig. Daarom kan ik snappen dat je verwarring voelt over je gevoelens voor hem.

Vervolgens is het zaak om eerlijk tegen jezelf te zijn. Wij zijn allemaal gebrekkig, maar sommige mensen zijn daar bovenop toxic. Dat wil zeggen: nemen geen verantwoordelijkheid voor verkeerde keuzes, herstellen niet en leren er niet van. Ze gaan door met het aanrichten van schade. In dat geval kunnen wij niets meer doen dan begrenzen, contact verbreken en onszelf en anderen beschermen. De vraag waarover jij denk ik eerlijk moet zijn: is zijn gedrag gebrekkig of giftig? Op basis van jouw bijdragen denk ik dat de meeste mensen hier een gedeeld beeld van deze man hebben.

RoodVruchtje schreef op 14-05-2023 om 17:27:

Frappant bij dit soort topics en onderwerpen vind ik altijd dat het ‘geklaag’ maar blijft doorgaan. Soms zeggen mensen dat het verspilde tijd is geweest als men erachter komt dat je zo bent behandeld/bedonderd, waar ik het niet altijd mee eens ben. Je hebt namelijk ook leuke tijden beleefd samen, maar dat blijkt later dus een luchtkasteel, waarvan ik volledig begrijp dat dit pijnlijk en verdrietig is.

Maar nu, nu je er duidelijk achter bent gekomen wat voor vlees je in de kuip hebt en tóch zelf besluit hier nog kostbare tijd in te steken na alles wat je weet, daarmee kan ik geen medelijden hebben. Dat doe je dan toch écht alleen jezelf aan en vraag ik me af, why?? Ja, gevoel! Maar waarop is dat gevoel gebaseerd, op pijn en bedriegerij!

Waarom het nog verder uitkauwen en jezelf afvragen je hier nog verder in te gaan mengen? Ik begrijp dat werkelijk waar niet?! Vraag je je dan niet af dat hij dit ook jou ooit zal flikken?

Ik vind het echt heel verdrietig op verschillende fora te lezen wat mensen zichzelf soms aandoen (niet alleen dit topic). Zoveel mensen die emotioneel afhankelijk zijn van anderen om (schijn)gelukkig (denken) te zijn!

Ja maar je weet toch hun levensverhaal niet? Vaak komen mensen uit dysfunctionele gezinnen waardoor  ze niet beter gewend zijn dan de kruimels te pakken. Het is wat kort door de bocht om dan te zeggen: nou je weet het toch, dan kap je toch. Zoals ik hier boven schrijf: als er een trauma bond is ontstaan, kan het echt lastig zijn de boel te verbreken. Ja wel het verstandigst natuurlijk. Maar zoveel mensen doen onverstandige dingen uit een soort copingsmechanisme. Ze verdienen steun om zich daar aan te onttrekken imho. 

Waar ik het wel erg mee eens ben, is dat we niet een soort co-addict worden die maar mee blijven praten als duidelijk is degene in die toxische relatie er niets aan wil doen er uit te stappen. Er is wel een grens aan empathie.