Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
Prillewits schreef op 12-05-2023 om 16:40:
Het kan ook zijn dat zijn vrouw ervan weet en dat het haar geen moer interesseert. Ik zou er sowieso niet gelijk op rekenen dat ze je dankbaar is als je haar op de hoogte brengt.
Maar het zou bevredigend kunnen zijn om dat bommetje te droppen. Al denk ik dat ik ervoor zou kiezen om gewoon helemaal niks meer met die hele familie te maken te willen hebben .
Bijzonder trouwens dat hij het adres van zijn ouders aan je gaf, dan kon hij toch aan zien komen dat uit zou komen dat hij getrouwd is. Of is hij wel gescheiden en stuurt zijn moeder al zijn liefjes weg? Ik vind het maar raar.
Van die ouders is niet zo raar, mijn schoonmoeder en schoonbroer wisten ook beiden voor ik t wist dat mijn man een ander had, beiden hebben ze nooit 1 woord gezegd tegen mij, ook niet nadat t uitkwam, ze doen alsof er nooit iets gebeurd is. Mijn schoonmoeder wist het omdat mijn man t haar eerst heeft verteld voor hij t mij ging opbiechten dus oke hij wilde gwn eerst denk ik bij haar zn verhaal kwijt. Dit was op dezelfde dag. Maar dan nog, ze heeft daarna nooit iets tegen mij gezegd hierover, ik weet dit van mijn man. Maar oke dit kan ik nog wel begrijpen maar mijn schoonbroer was met hem mee op werkreis en heeft haar gewoon ontmoet! Wist dus dat mijn man aan t vreemdgaan was, dit weet ik niet eens van mijn man maar van truus, zij vertelde me dat ze zijn broer had ontmoet. Volgens mijn man deed hij toen alsof t casual was voor werk maar kom op... nee ik denk dat dichte familie voor zulke dingen gewoon hun ogen sluiten. Vreselijk bah.
'De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.'
De ouders gaan haar niet inlichten, maar hem wel confronteren? Raar verhaal. Pas maar op met haar inlichten, straks heb jij het allemaal gedaan. Gesloten gelederen, niet mee bemoeien en wegwezen zou ik zeggen.
Niet doorgaan! Ook al heb je mooie momenten gehad: dit is geen leuke man. Als je doorgaat krijg een trauma bond: je blijft verlangen naar de mooie momenten maar die worden steeds minder maar de hechting is wel sterk juist omdat er zoveel lelijks om heen zit. Een vriendin van mij is ook zo minnares geworden en nu zwaar relatieverslaafd: zit in een hele rare driehoek wil hem niet meer, maar kan het ook niet uitmaken. echt hoor, hoe zwaar het ook is. Nu stoppen.
En ik ben het ook heel erg eens met de post van Syboor: wel aan de vrouw vertellen terwijl je zeker weet dat je niet met hem doorgaat en hem op alles geblokkeerd hebt. Heel veel sterkte hoor. Wat een #$%^&*(
maar wat vreemd dat hij het adres van zijn ouders heeft opgegeven aan jou, en zegt dat je daarna toe kunt komen?
Dankjewel voor de reacties alvast, ik probeer straks inhoudelijk te antwoorden.
Het was een heel, intense, moeilijke periode.
Helemaal eens: vrouw inlichten!
Waar ik nieuwsgierig naar ben; ik las dat hij heel boos was toen hij hoorde dat je bij zijn ouders was geweest.... HIJ woest??? Hoezo dat?
Staat jouw deur voor hem nog steeds op een kier Twijfelaartje, dat is namelijk wat ik tussen de regels door lees in jouw posts?
Hij is niet betrouwbaar, heeft tegen je gelogen over belangrijke dingen en is niet van plan zijn vrouw in te lichten en gaat dus ook niet bij haar weg. Als je het niet afkapt, blijf je altijd de minnares en dat is wat je niet wil. Over het wel of niet inlichten van zijn vrouw kan ik je geen advies geven.
Ga eens uit van jezelf. Zet jezelf op de eerste plek! Nu maak jij je afhankelijk van hem en zijn grillen. Wat hij, zijn ouders of vrouw wel of niet doen maakt niet uit. Het gaat om jou. En deze man is niet goed voor jou. Verbreek dus het contact en ga niet in op loze woorden, beloftes of dreigementen. Hij heeft een puinhoop van zijn leven en jij wilt daaruit weg blijven. Ik zou trouwens in je eigen omgeving zeker niet geheimzinnig doen over hem of deze situatie. Dat hij en zijn familie het geheim willen houden is schandalig maar dat heeft niets met jou te maken. Jij mag dit gewoon delen met je eigen omgeving om het te verwerken.
Liefdesverdriet gaat wel weer over en maakt waarschijnlijk bij jou plaats voor woede. En besef, als hij zijn vrouw bedriegt en jij blijft bij hem en hij verlaat zijn vrouw, dan ben jij straks misschien ook de bedrogene. Er zijn zoveel leuke, eerlijke mannen, ik hoop voor je dat je er daarvan een tegenkomt.
ik zou het niet tegen zijn vrouw vertellen, tenzij ze jou belt en ernaar vraagt. Keer je rug naar hun toe. Aan wraak heb je niks.
sterkte ermee.
Hier iemand die " de bedrogene" was en ook ik zou het aanraden wel die vrouw in te lichten. Ik ben de vrouw die mij inlichte nog steeds dankbaar dat ze het deed.
Ik zou die vrouw wel inlichten. Hij heeft jou al pijn gedaan, laat staan wat het met haar doet. Dat zijn ouders 'hem aanspreken' zegt wel iets over hun gebrek aan opvoeding.
Kom op zeg, dan bel je zo iemand stante pede op om tekst en uitleg te geven en niet de vrouw wegsturen en zeggen dat je het wel afhandelt. Weet jij veel of ze dat gedaan hebben. Ik betwijfel het.
MamaE schreef op 14-05-2023 om 09:45:
Ik zou die vrouw wel inlichten. Hij heeft jou al pijn gedaan, laat staan wat het met haar doet. Dat zijn ouders 'hem aanspreken' zegt wel iets over hun gebrek aan opvoeding.
Kom op zeg, dan bel je zo iemand stante pede op om tekst en uitleg te geven en niet de vrouw wegsturen en zeggen dat je het wel afhandelt. Weet jij veel of ze dat gedaan hebben. Ik betwijfel het.
Dat weet ik niet, dat is denk ik te kort door de bocht. Ik zou mijn kind, volwassen of niet, binnen de privacy van 4 muren ook toch echt wel de oren wassen en mijn afkeuring laten blijken. Daarnaast de partner ondersteunen daar waar nodig. Zijn keuzes zijn niet per definitie een gevolg van geen opvoeding. Het ís ook lastig als je er een soort tussen staat.
Philou schreef op 12-05-2023 om 13:08:
[..]
Als dat de reden is om te blijven, is dat niet vol te houden. Hij kiest niet voor jou (en ook niet voor haar) maar wil je er graag bij. Ik denk dat daar het gemanipuleer vandaan komt.
Ik weet niet of je het zijn vrouw moet vertellen. Hij moet dat doen. Wat zou er gebeuren als je zegt dat hij 2 dagen de tijd krijgt om het zelf aan zijn vrouw te vertellen?
De eerste keer was blijkbaar 5 jaar geleden iets eenmaligs op een dronken nacht tijdens het uitgaan.
Hij heeft ondertussen al 100derden keer gezegd dat hij als hij uit elkaar gaat alles kwijt is, het kind vooral, het huis, minder toekomstkansen voor zijn kind,... En dat de reden is. Ik denk ook dat dat niet vol te houden is.
Op het gesprek dat ik vind dat het in gelijk welke optie hij kiest, eerlijk moet zijn tegen zijn vrouw, zegt hij steeds dan ben ik alles kwijt. En dat ik het dan maar moet zeggen als ik dat wil.
Max88 schreef op 14-05-2023 om 10:41:
[..]
Dat weet ik niet, dat is denk ik te kort door de bocht. Ik zou mijn kind, volwassen of niet, binnen de privacy van 4 muren ook toch echt wel de oren wassen en mijn afkeuring laten blijken. Daarnaast de partner ondersteunen daar waar nodig. Zijn keuzes zijn niet per definitie een gevolg van geen opvoeding. Het ís ook lastig als je er een soort tussen staat.
Dat denk ik ook. Ik ken ook genoeg mensen die niets zouden zeggen, en dat ook laten weten, omdat zij zich niet in het huwelijk van hun kind willen bemoeien. Zij zijn daar dus helemaal niet van.
