partner ziet mijn kinderen niet zitten maar wil mij wel
Hallo,
het is al even dat ik ermee loop en niet weet wat best te doen. Ik ben gescheiden en heb 3 kinderen (2 puberjongens en 1 dochter lagere school leeftijd). Ik heb m'n partner 2 jaar geleden leren kennen, meteen beide stapelverliefd. Naar mijn gevoel wilde hij snel te hard gaan, sprak van de 1e dag al van snel samenwonen. Na een paar maanden wilde hij een huis samen kopen (zaten in LAT), ik liep op roze wolken en gaf toe. Eens getekend overviel me een raar gevoel; het klopte precies niet, zeker omdat hij vroeg te erven (ipv m'n eigen kinderen). Ik heb alles gedaan zodat ik alleen het huis kon kopen, wilde geen binding meer met hem, ik was bang en heb gebroken. Even erna miste ik hem teveel en terug aangemaakt, intussen alleen gekocht en verhuisd. Na een half jaar kocht hij zelf een huis, in dezelfde stad als mij. Ok, een LAT relatie nog steeds waarbij we vaak samen waren bij mij en één dag in het weekend als de kinderen er waren. Hij leek jaloers op m'n kinderen, gaf hen niet veel aandacht (omdat hij verlegen is zei hij) en duidelijk erg op z'n centen (bv hij zou een taart meebrengen voor verjaardag zoon, kwam af met een reeds half opgegeten taart!). Heb hem vaak geduid op z'n proberen te profiteren bij mij (hele dag komen eten, was doen,..). Na veel tijd en druk van mijn kant is dit ok nu. Kinderen voelden zich niet goed bij z'n aanwezigheid, partner zei hen amper iets, wel eens voetballen samen maar leek erop dat het niet voor de kinderen was, wel omdat hij iets aan z'n conditie wilde doen. Deed vaak dingen uit eigenbelang vond ik. Vaak smoesjes en excuses.
Ineens (vrij kort na z'n eigen verhuis) trok hij zoch terug precies, weinig engagement. Kwam precies enkel voor het plezier en om z'n eenzaamheid op te vullen. Ontkende hij. Deed de afwas niet meer of even helpen in de tuin. Even later wilde ik een gesprek erover openen maar ik stootte op onbegrip, een muur. Hij draaide het om, stond te lachen toen ik me erover opwond. Vreemd vond ik dit. Heb gebroken, even later weer samen.. Maar ik wilde hem weghouden van de kinderen deze keer. Hij had ook gezegd dat hij kinderen niet aankon maar mij wel graag heeft. Affectie nodig en eenzaam verklapte hij. En zo moeilijk om een vrouw te vinden die zo nauw aansluit bij hem zei hij. Hij zou liever op deze manier verder doen: zonder kinderen afspreken, en als ze groter zijn ze wel een andere visie op hem zouden hebben en ze "toch niet meer thuis zouden wonen".
In al die tijd heb ik geregeld gebroken maar hem toch weer genomen. Wss is dit verkeerd.. maar zie hem nog (te) graag. Telkens als ik schrok van een vreemde reactie (bv even me time nodig nadat de kids weer naar de vader waren, dan gaslightte hij me)
En ik heb het gevoel: als hij m'n kinderen niet "wil", respecteert hij me niet. Definitief breken of verder LATTEN (zonder kinderen)? Recent gaf hij aan dat ik in alles mag beslissen: terug afspreken met de kinderen is goed voor hem. Maar dan zie ik hem weer in hetzelfde want hij draait het om: de kinderen staan niet open voor mij, ik moet dus niets doen of initiatief nemen. Dat vind ik niet juist. Samenwonen in mijn kindvrije week wil hij wel, met de kinderen ziet hij niet echt zitten. De lusten maar niet de lasten?
M'n kinderen zijn nu tegen hem ("heb je nu eindelijk het contact verbroken met hem? het klopt niet mama") (ze zien hem niet meer nu), m'n familie en hele omgeving zeggen afstand te nemen van hem, wantrouwen.
Een objectieve visie graag. Bedankt om alles te lezen.
Lieve Kuddies3,
Het is heel simpel: stop ermee. Hij wil alleen de lusten, niet de lasten. Jouw kinderen horen onlosmakelijk bij jou, ook als ze straks volwassen zijn. Dus dat is al een no-go.
Daarbij vind ik zijn gedrag bij ruzies nog veel zorgelijker. Dit zal van kwaad naar erger gaan. Lachen en gaslighten als jij je opwindt? Hij klinkt niet helemaal gezond.
Ook jullie knipperlichtrelatie is een erg fout signaal. Alles wat je beschrijft zegt dat je beter verdient, veel beter. Gun jezelf en je kinderen beter dan dit. Stop ermee.
Kiddies3,
Lees dit maar eens:
Ik zeg, direct stoppen. Wat je beschrijft is niet Ok. Als hij direct de erfenis wil, na samen wonen,. Dat verhaal van die taart. Klinkt voor mij als erg narcistische man. Die gaat van samen zijn, en delen helemaal niets begrijpen. Hij zal je inpalmen, als je niet uitkijkt, dat had hij al bijna gedaan, en je leeg melken. Dat gevoel heb ik er bij, als je dat zo beschrijft.
Als test, maar pas op voor je eigen veiligheid, laat hem doorschemeren dat je een afspraakje hebt met iemand. Observeer zijn gedrag maar eens. Als hij woest wordt, weet je genoeg. Heel slecht nieuws.
Robbie
Imi schreef op 12-04-2021 om 11:45:
Lieve Kuddies3,
Het is heel simpel: stop ermee. Hij wil alleen de lusten, niet de lasten. Jouw kinderen horen onlosmakelijk bij jou, ook als ze straks volwassen zijn. Dus dat is al een no-go.
Daarbij vind ik zijn gedrag bij ruzies nog veel zorgelijker. Dit zal van kwaad naar erger gaan. Lachen en gaslighten als jij je opwindt? Hij klinkt niet helemaal gezond.
Ook jullie knipperlichtrelatie is een erg fout signaal. Alles wat je beschrijft zegt dat je beter verdient, veel beter. Gun jezelf en je kinderen beter dan dit. Stop ermee.
Precies, daar moest ik ook direct aan denken
Uit je bericht krijg ik eigenlijk het idee dat je maar een ding wil horen en dat is dat je best doorgaan kan met hem. Bijv. alleen in je vrije week.
Terwijl je omgeving en je kinderen zelfs al duidelijk zijn: stoppen er mee. Dus voor de zekerheid herhaal ik nog maar even: stoppen er mee. Dit is een egoistische op geld belustte narcist. WAT is er leuk aan hem?
Of lost hij ook een stukje eenzaamheid voor je op?
Hoe is dit überhaupt een vraag? Je kinderen horen bij jou. Als iemand je kinderen niet accepteert dan moet je er niks mee willen. Bij een keuze voor samenwonen vind ik dat kinderen, zeker op puberleeftijd, daar over mee mogen praten want ze moeten zich er ook prettig bij voelen. Ik zou het per direct afkappen en ook geen contact meer opnemen. Sowieso is heel snel samen gaan wonen niet echt een goed idee, ook niet als er geen kinderen zijn, maar met kinderen al helemaal niet. Die hebben ook tijd nodig om te wennen aan de situatie.
Dat snel samenwonen en die erfenis was ik nog vergeten te noemen. Serieus, hoe fout wil je een man hebben? Dit is toch wel de allergrootste rode vlag. Toen had je er al definitief een punt achter moeten zetten.
ohh de reacties pakken me.. waarom? Omdat ik het vanbinnen eigenlijk weet.. maar ik WIL het niet weten lijkt me.
Ermee doorgaan in m'n week dat ik alleen ben is mijn twijfel inderdaad.
Ik heb nog contact met hem en ja, dit is uit eigen eenzaamheid..
Da vader van m'n kinderen is narcist, reden dat ik wegging van hem. Het blijft een rode draad in m'n leven precies, ook al ben ik in therapie ervoor. Ik had idd al vroeger moeten definitief stoppen met hem zoals velen zeggen maar kon het precies niet.. Sowieso hield ik hem weg van de kinderen nu. maar ja, wat is de toekomst dan hé..
Dit zwart op wit lezen komt binnen hoor! Ben wel "tevreden" met de bevestiging. Even laten doordringen.. Hem loslaten zal toch weer een stap/drempel zijn, en daar zit het 'm waarschijnlijk..
Helaas komt het vaak voor dat vrouwen van narcist naar narcist gaan. Narcisten hebben er een neus voor dat jij (te) empatisch bent. Je trekt ze momenteel aan.
Nu je dit bij jezelf gezien hebt, heb ik maar één advies voor je: stop ermee en ga geen nieuwe relatie aan totdat je therapie achter de rug is en jij in je eentje met jezelf echt gelukkig bent. Eenzaamheid ga je tegen met je vriendinnen en familie. Niet met mannen en al helemaal niet met zulke foute mannen. Maak voor je komende kinderloze weken alvast veel afspraken met vriendinnen en familie.
Nog even een compliment voor jezelf dat je blijkbaar helder genoeg was om het huis alleen te kopen en je testament niet te veranderen. Nu moet je nog zo helder te zijn om hem te zien voor wie hij is: een man die misbruik van jou wil maken. Verbreek het contact en neem je leven weer stevig in eigen handen. Jij hebt al een narcist overleefd, dus je bent een sterke vrouw. Je hebt hem niet nodig.
En blijf hier schrijven als je twijfelt bijvoorbeeld. Dan kun je moeilijke momenten met tips van forumleden delen en wellicht nog meer tips en herkenning krijgen. Sterkte!
gr Angela
Dank je wel voor jullie aanmoedigende en lieve berichten!
Inderdaad blijf ik best een tijd single nu, leren gelukkig zijn met mezelf (een ware opdracht..). Familie woont ver maar heb goede vrienden.
Ik bedacht me net dat hij weet heeft van de aankomende grote schenking van m'n ouders dit jaar, daarom misschien weeral...
Ik wil die test toch nog even doen (zeggen dat ik afgesproken heb met een andere man) maar hij heeft nooit moeilijk gedaan wel op dat vlak. Ik heb hem nog nooit boos gezien, in tegenstelling tot m'n ex. Misschiend daarom dat ik ergens dacht dat hij toch geen narcist was. Manipuleren doet hij wel.
Ga aan jezelf werken, kiddies3. Je bent het waard!
kiddies3 schreef op 12-04-2021 om 12:44:
Dank je wel voor jullie aanmoedigende en lieve berichten!
Inderdaad blijf ik best een tijd single nu, leren gelukkig zijn met mezelf (een ware opdracht..). Familie woont ver maar heb goede vrienden.
Ik bedacht me net dat hij weet heeft van de aankomende grote schenking van m'n ouders dit jaar, daarom misschien weeral...
Ik wil die test toch nog even doen (zeggen dat ik afgesproken heb met een andere man) maar hij heeft nooit moeilijk gedaan wel op dat vlak. Ik heb hem nog nooit boos gezien, in tegenstelling tot m'n ex. Misschiend daarom dat ik ergens dacht dat hij toch geen narcist was. Manipuleren doet hij wel.
Kiddies3, Doe daar ajb wel voorzicht mee. Bij twijfel niet doen. Als dit een narcist is, dan kan het ook voor jou en je kinderen gevaarlijk zijn. Heb je het gevoel dat hij je tijdens je relatie met hem aan het isoleren is? Eigenlijk weet je dan ook al voldoende.
Hij isoleerde me niet. Ik mocht afspreken met wie ik wilde. Maar je hebt gelijk, waarom de test doen als ik het toch al weet.. Een "gevoelige narcist" als type zal het dan zijn..
Dank je wel, Pippeltje!
Nog even dit... Ik ben met een borderliner getrouwd geweest. wordt tegenwoordig ook gezien als een narcistische spectrum stoornis. Ik lijk denk ik wel een beetje op jou. Het is alsof we iets met ons meedragen wat dit soort mensen aantrekt. Ik heb me op een dating site ingeschreven. En van de 10 waarmee ik praat hebben er 8 een stoornis, in deze richting.
Door voorzichtig met deze mensen te zijn gaan praten, begin ik ze er steeds beter snel uit te pikken. Ongeloofelijk goede oefening. Ik spreek ook pas af met iemand, als ik er zeker van ben dat het geen 'gekkie' is. Zo noem ik ze inmiddels maar. En dan nog, slippen ze door het net heen.
ook heb ik voor mijzelf daarmee ontwikkeld, dat ik, als er 1 doorheen slipt, dat ik mij effectief hiervan kan afsluiten. Gewoon door oefening. In het begin schrok ik enorm als ik merkte dat er weer een narcistisch persoon tegenover mij stond.
Maar ik heb gemerkt dat juist de angsten die ik heb, om mensen af te wijzen. Of bepaalde antwoorden ontwijken. Of bepaalde vragen te ontwijken, door daarmee te stoppen en die angsten onder ogen te zien. Dus wel die moeilijke vraag te stellen.
Ik merk dat die narcist, direct al geen interesse meer heeft. Waardoor je de pijn wordt bespaard om de investering in een relatie weer kwijt te raken.
Beschouw een relatie eens als een tweedehands aankoop die tegenvalt.
Bijvoorbeeld een 2e hands auto. Eenmaal thuis, blijken de banden volledig versleten. Je had niet goed gekeken. Dan denk je hup 4 nieuwe banden. Heb ik, wel iets duurder, leuk autotje. Maar korte tijd later, opnieuw pech. Weer investering doen. Hoe meer je investeerd, des te duurder wordt je aankoop. Des te moeilijker wordt dus het afscheid. Niet omdat het zo een mooi autotje is. Maar omdat het je zoveel heeft gekost. Op welk moment beslis je. Ik geef het op. Ik neem mijn verlies, en zoek een nieuw auto.
Zie dit ook eens zo naar die man. Vindt je het moeilijk om afscheid van hem te nemen, omdat je hem zo leuk vindt. Met al zijn makken en nukken? Hoeveel moet jij nog investeren, dat jij met hem de man hebt die jij graag zou willen? Of heb je al zoveel geinvesteerd, dat je het moeilijk vindt om dat kwijt te raken?
Ik kan alleen maar aansluiten bij de vorige reacties. Deze relatie doet meer kwaad dan goed. Ik snap dat het lastig is, maar bedenk ook: dit doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kinderen. Welk voorbeeld geef je ze mee? Gezonde en liefdevolle relaties in hun jeugd zullen hen straks helpen zelf ook gezonde relaties aan te gaan. Als ze daarentegen leren dat het "normaal" is om jezelf te voegen naar de manipulaties van de ander, zal dat misschien lastiger zijn om het straks als volwassene anders te doen.
