Mijn man is een narcist
Nadat ik overal in dit forum gezocht heb, maar geen (aktueel) draadje vond die hier specifiek over gaat, besloot ik er zelf een te openen. Wel zie ik onder het onderwerp relaties veel verhalen van vrouwen die soortgelijke situaties in hun relatie meemaken, en mogelijk ook willen meeschrijven hier. Ik hoop dat dit voor hun een eye-opener zal zijn.
Na ruim twintig jaar huwelijk ben ik via het internet, via dit forum vooral, informatie over narcisme tegengekomen. Daardoor gingen er zoveel alarmbellen bij mij af, dat ik een paar boeken over dit onderwerp uit de bieb heb gehaald.
Ik heb verbijsterd het boek 'Narcistisch misbruik in de liefde' van Mjon van Oers zitten lezen en heb dat nog niet uit. Het was doodeng en bevreemdend: alsof ik de karakterbeschrijving van mijn man las. Al die punten, al die gedragingen, ik heb ze nooit eerder aan narcisme gekoppeld, ze zijn zo specifiek beschrijvend hoe het tussen man en mij gaat, dat ik het haast niet kan geloven.
Na de eerste lezing kwam de klap: dit gaat echt nooit veranderen. Mijn vader is een narcist (gediagnosticeerd) en zelfs mijn moeder heeft deze trekken, begreep ik al lezende (ik heb altijd gevonden dat zij en mijn man veel op elkaar leken). Om een lang verhaal kort te maken: ik ben aan het rouwen, aan het verwerken en heb het verdraaide moeilijk.
In het draadje over ontrouw past dit niet helemaal en voel ik me wat dit aangaat wat misplaatst en onbegrepen. Het zijn stuk voor stuk lieve vrouwen die meeschrijven, maar dit is een specifiek soort probleem naast ontrouw waarmee ik niet teveel in die draad wil meedoen, omdat het daarvoor te heftig is. Daarom zoek ik hier een plaats waar al de vrouwen die ik tot nu toe in de rubriek 'relaties' al ben tegengekomen ook kunnen komen uitwisselen, met als doel elkaar te helpen en adviezen te geven hoe hiermee om te gaan. Ik heb vrouwen gelezen die het weten van hun man, maar ook vrouwen waarvan ik het sterk vermoed, maar die het nooit benoemd hebben.
Je komt daar in je eentje niet uit. Of je nu blijven wilt of weggaan, zonder elkaars hulp redden we het niet. Daarom hoop ik dat we elkaar hier kunnen ontmoeten.
@Puinhoop, als je van plan bent een jaar of twee uit te zingen, kan je die tijd ook gebruiken om dmv relatietherapie elkaar beter te begrijpen. Al was het maar om een verstandhouding te bereiken waarin de kinderen zich prettig voelen. Soort van werken aan een nahuwelijk waarin je met elkaar door één deur kan.
Je plan van paar jaar uitzingen lijkt mij psychische zwaar en verdrietig.
Als therapie niet werkt, heb je het in ieder geval een kans gegeven.
Hierbij wel opmerkend dat buitenstaanders nooit een juist beeld kunnen vormen van wat daar achter de deur gebeurd. Geldt voor mij net zo goed; ik zit ook maar achter een toetsenbord en ik zie de onrust op gezicht van je kinderen niet. Je bent er voor je kinderen, en dat siert je.
Flanagan schreef op 17-01-2022 om 19:12:
(Ot) Mag ik opmerken dat dit bericht van forumbeheer ook via een persoonlijk bericht aan Robbie gestuurd had kunnen worden. Dergelijke verzoeken gingen volgens mij vroeger ook buiten een draad om.
Dat is ook gebeurd. Als ik meerdere rapportages ontvang wil ik daar ook zichtbaar iets mee doen. Verder was het niet meer dan 'aanspreken op'. Geen waarschuwing of erger. Niets meer, niets minder. Even allemaal weer met de neuzen dezelfde kant op, even allemaal een resetje.
In Relaties door miss1984 op 24-11-2021 22:56
Mri, Thera en natuurlijk Puinhoop zelf. In het andere draadje lees ik deze schommelingen al zeker een jaar bij je puinhoop.
Kun je je mijn vorige post nog herinneren (in het draadje ontrouw volgens mij) toen had ik het over je eigenwaarde die je steeds meer verliest in de situatie, want het viel mij toen al steeds op.
Steeds kwam er een positieve wending en de post ernaar leek het wel uitzichtloos..
Het is mij zelfs zo op gaan vallen dat ik er al vanuit ging dat de dagen erop een bericht volgende wat ik voorspelde. ( gewoon in mijzelf he, ik observeer je niet hoor puinhoop maar ik zie het gewoon, ook omdat ik heel veel gelezen heb en nog steeds lees over psychologie, ik mag wel zeggen dat ik er enorm in gegroeid ben)
En Dit doet mij vooral denken aan mezelf, in de tijd dat ik nog door mijn roze bril keek, dus voor de ontrouw,
deed ik dit exact hetzelfde, een dag of een paar dagen voelde ik me diep teleurgesteld in bepaalde situatie's en de dag erna kwam de optimistische Miss weer de hoek om.
Die optimistische Miss die alles omzette in de Naïeve Miss.
Ik zeg niet dat je dit doet Puinhoop. Ik denk juist dat je het heel helder begint te zien.
Het nieuw paar ogen wat ik gekregen heb (waar ik toen vaak op doelde en niet uitgelegd kreeg!! ) jij nu ook hebt ontwikkelt.
Je hebt je ogen open gedaan en er is geen weg meer terug.
Je hebt een ronduit zeer moeilijke egoïstische man. Ik denk dat je er goed aan doet het advies op te volgen en ondersteuning te gaan zoeken voor jezelf en een weg gaat vinden in deze situatie. Want ik lees steeds heel, heel veel verdriet. En ik gun het je zo om gelukkig te zijn.
Ook al ken ik je niet, ik lees je al 3 jaar en ik geloof in je, je moet alleen nu nog in jezelf gaan geloven, lieve vrouw.
Mijn post van 2 mnd terug..... puinhoop zie je het zelf ook?
Ik dacht kopieer hem nog eens. Geen kritiek! Maar een ohja momentje 😘
Ja, daar hebben jullie gelijk in. Dat ik er steeds weer invlieg, is stom. Zojuist kwam ik naar de plee en staat hij weer in de keuken met alles te slaan, met z'n k-humeur. Miezerig ventje. Al kwaad omdat hij een beschuitbus moet vullen.
We zijn al een jaarin therapie geweest. Daar kletste hij de hele sessie rustig vol. Die vrouw drong erop aan dat ik ook alleen zou komen. Maar hij miepte al over geld toen we dat deden en ind. therapie is duurder zelfs. Wel moet ik vandaag eindelijk eens afspreken bij die PO.
Gisteren liep ik op mijn wandeling huizen te kijken die ik huren kan als er eentje vrij komt. Ik verlang er zó naar soms!
Ja, het is zuur om het uit te zingen. Maar ik doe het al ruim 20 jaar hè, deze kunnen er nog wel bij...
Ik schrik ervan met hoeveel haat jij regelmatig over je man praat hier. Ik snap dat het stoom afblazen is. Maar als je echt zo denkt, ben ik bang dat iedereen om je geen dat voelt, ook je kinderen. Hoe beschaafd je de woorden die je werkelijk uitspreekt ook probeert te laten zijn. Die woorden voelen dan voor niemand authentiek en die incongruentie is heel schadelijk voor jezelf én je omgeving. Ook je man heeft dat dubbele in zich (waar dat ook door komt).
Als (onbewust) gedrag en woorden niet in overeenstemming zijn dan voelt dat heel onveilig voor iedereen. Als je je man niet kan veranderen, zou ik vooral daarmee aan de slag gaan voor jezelf. Die onderliggende haat, vreet aan een mens.
En een recente quote van een 24-jarige uit mijn omgeving, van wie de ouders vrijwel meteen zijn gaan scheiden nadat ze uit huis was: 'Vreselijk dat ik in die poppenkast heb moeten leven terwijl ze al wisten dat ze uit elkaar zouden gaan. Als ze gewoon gescheiden waren had ik die scheiding misschien gemakkelijker kunnen loskoppelen van mezelf, nu be ik opeens compleet verbonden met hun scheiding .'
Puinhoop schreef op 18-01-2022 om 09:36:
Ja, daar hebben jullie gelijk in. Dat ik er steeds weer invlieg, is stom. Zojuist kwam ik naar de plee en staat hij weer in de keuken met alles te slaan, met z'n k-humeur. Miezerig ventje. Al kwaad omdat hij een beschuitbus moet vullen.
We zijn al een jaarin therapie geweest. Daar kletste hij de hele sessie rustig vol. Die vrouw drong erop aan dat ik ook alleen zou komen. Maar hij miepte al over geld toen we dat deden en ind. therapie is duurder zelfs. Wel moet ik vandaag eindelijk eens afspreken bij die PO.
Gisteren liep ik op mijn wandeling huizen te kijken die ik huren kan als er eentje vrij komt. Ik verlang er zó naar soms!
Ja, het is zuur om het uit te zingen. Maar ik doe het al ruim 20 jaar hè, deze kunnen er nog wel bij...
Echt heel triest om te lezen hoe jij nu leeft. Ik begrijp je beslissing om het nog uit te zingen ivm je kinderen maar ik weet niet of je daar goed aan doet, ze merken toch ook dat het er bij jullie niet aan toe gaat zoals het zou moeten?
dan schreef op 18-01-2022 om 11:48:
[..]
Echt heel triest om te lezen hoe jij nu leeft. Ik begrijp je beslissing om het nog uit te zingen ivm je kinderen maar ik weet niet of je daar goed aan doet, ze merken toch ook dat het er bij jullie niet aan toe gaat zoals het zou moeten?
Weet je wel zeker inderdaad dat het beter is voor je dochter dat je nu niet gaat scheiden maar nog even wacht.
Kun je met haar er over praten?? Pff ik denk dat zij ook hulp nodig heeft om haar jeugd te verwerken als ik dat zo lees. Twee ouders die elkaar met regelmaat van de klok haten. Dat kan toch ook niet goed zijn. Nogmaals weet je zeker dat dit beter is en je dit niet doet omdat je de definitieve stap niet durft te zetten??
Flanagan schrijft dit "@Puinhoop, als je van plan bent een jaar of twee uit te zingen, kan je die tijd ook gebruiken om dmv relatietherapie elkaar beter te begrijpen"
Dit lijkt mij dus een hele moeilijke. Nu begrijp ik uit de reactie van Puinhoop eigenlijk al dat ze dat toch niet gaat doen, want dat is al eens geprobeerd, maar los daarvan: als jij naar de relatietherapie gaat om aanwijzingen te krijgen voor een goed nahuwelijk terwijl je aan je man nog niet hebt laten weten dat je over twee jaar vertrekt, hoe moet dat dan? Normaal gesproken ga je, als je getrouwd bent, in relatietherapie om te proberen de relatie te redden. En als duidelijk is dat je uit elkaar gaat kan therapie helpen voor het goede nahuwelijk. Maar als de een denkt dat de insteek relatiebehoud is, en de ander denkt dat het gaat om het nahuwelijk, dan lijkt me dat behoorlijk ingewikkeld.
Wat betreft "is het wel zo wenselijk voor de kinderen om zo door te gaan" - ik weet het zo net nog niet. Verbindinginzw haalt een 24e-jarige aan die vindt dat haar ouders te laat zijn gescheiden, maar vroeger scheiden geeft ook weer gedonder: gedoe over de omgangsregelingen bij minderjarigen (kinderen die van het ene huis naar het andere hoppen en geen van beide ouders teleur willen stellen) als ze al meerderjarig zijn de vraag bij wie het kind gaat wonen, kind zit overal bovenop als er geruziet wordt over de verdeling van de spullen, etc... Zolangzamerhand heb ik het idee dat een scheiding van de ouders voor het kind gewoon altijd ongelegen komt en je het dus eigenlijk wat dat betreft nooit echt goed kan doen.
Groeten,
Temet
Eens met Temet. Het was mij niet duidelijk of ze al een therapie hadden gehad; door de goede dagen leek het alsof dit steeds naar voren werd geschoven.
Puinhoop gaf net aan hoe die sessies verliepen; weinig vruchtdragend. Dan wordt hulp via PO voor Puinhoop des te belangrijker.
@Puinhoop, Om meer rust in mijn leven te krijgen, volgde ik de cursus (link) hieronder. Misschien dat je PO iets vergelijkbaars kan aanbieden? Goedkoop, langdurig en zonder partner; puur voor jou om rust in je lijf te ervaren.
https://arkin.nl/preventie/cursussen/mindfulness/
Bedankt voor de suggesties en adviezen. Zoals al vaak gezegd, dochter heeft liever dat ik wacht tot na haar diploma. Zij staat op de wachtlijst voor hulp.
Puinhoop schreef op 19-01-2022 om 11:29:
Bedankt voor de suggesties en adviezen. Zoals al vaak gezegd, dochter heeft liever dat ik wacht tot na haar diploma. Zij staat op de wachtlijst voor hulp.
Even superkort door de bocht: Misschien heeft ze geen hulp nodig als jij actie onderneemt qua scheiding. Dat is namelijk een heel krachtig voorbeeld.
Gr Angela
Angela1967 schreef op 19-01-2022 om 11:30:
[..]
Even superkort door de bocht: Misschien heeft ze geen hulp nodig als jij actie onderneemt qua scheiding. Dat is namelijk een heel krachtig voorbeeld.
Gr Angela
Vooropgesteld: wij kennen de situatie en dochter maar beperkt!
Ik kan me net als Angela voorstellen dat deze 'limbo' haar mentale gezondheid helemaal niet ten goede komt. Zij weet 'eigenlijk teveel' van de situatie af. Ze weet dat jullie een slecht huwelijk hebben, dat jij ongelukkig bent en weg wil. Ze heeft daarbij een doorslaggevende stem gekregen. Dat kan fijn voelen ('er wordt rekening met me gehouden') maar ook zwaar ('het komt door mij dat deze situatie voortduurt') en beangstigend ('is dit wel de juiste keuze?'). Ik vind het nogal wat dat zij in deze positie is gekomen, binnen dit gespannen huwelijk, als kind van twee ouders die zo disfunctioneel met elkaar omgaan. En ze moet ook nog eens jouw geheim bewaren: dat je niet meer van je man houdt en bij hem weg wil. Ik neem tenminste maar aan dat dit niet aan de eettafel wordt besproken. Welke keuze je ook maakt, ik vind dat jíj hem moet maken en dat je daar heel nadrukkelijk de verantwoordelijkheid voor op je moet nemen. Het is jouw huwelijk. Ik vind dat je je dochter best in een moeilijke en pijnlijke positie hebt gebracht, eerlijk gezegd. Echt ontspannen en gezond kan het voor haar niet zijn om nog twee jaar in deze farce te leven, waar ze ook nog eens min of meer medeplichtig aan is gemaakt.
Het staat er behoorlijk cru. Ik bedoel je echt niet de mantel uit te vegen. Ik snap je moeilijke positie en je situatie gaat me aan het hart. Ik kon niet zo gauw andere, zachtere woorden vinden om mijn kijk op de positie van je dochter te belichten. Ik wens je veel wijsheid toe!
Omnik schreef op 19-01-2022 om 12:28:
[..]
Vooropgesteld: wij kennen de situatie en dochter maar beperkt!
Ik kan me net als Angela voorstellen dat deze 'limbo' haar mentale gezondheid helemaal niet ten goede komt. Zij weet 'eigenlijk teveel' van de situatie af. Ze weet dat jullie een slecht huwelijk hebben, dat jij ongelukkig bent en weg wil. Ze heeft daarbij een doorslaggevende stem gekregen. Dat kan fijn voelen ('er wordt rekening met me gehouden') maar ook zwaar ('het komt door mij dat deze situatie voortduurt') en beangstigend ('is dit wel de juiste keuze?'). Ik vind het nogal wat dat zij in deze positie is gekomen, binnen dit gespannen huwelijk, als kind van twee ouders die zo disfunctioneel met elkaar omgaan. En ze moet ook nog eens jouw geheim bewaren: dat je niet meer van je man houdt en bij hem weg wil. Ik neem tenminste maar aan dat dit niet aan de eettafel wordt besproken. Welke keuze je ook maakt, ik vind dat jíj hem moet maken en dat je daar heel nadrukkelijk de verantwoordelijkheid voor op je moet nemen. Het is jouw huwelijk. Ik vind dat je je dochter best in een moeilijke en pijnlijke positie hebt gebracht, eerlijk gezegd. Echt ontspannen en gezond kan het voor haar niet zijn om nog twee jaar in deze farce te leven, waar ze ook nog eens min of meer medeplichtig aan is gemaakt.
Het staat er behoorlijk cru. Ik bedoel je echt niet de mantel uit te vegen. Ik snap je moeilijke positie en je situatie gaat me aan het hart. Ik kon niet zo gauw andere, zachtere woorden vinden om mijn kijk op de positie van je dochter te belichten. Ik wens je veel wijsheid toe!
@Omnik dank voor precies uitschrijven wat ik niet kan/geen tijd had. .
@Puinhoop, veel sterkte, er is geen oplossing die kolen en geiten spaart. misschien dat je hulp kunt vragen van buitenaf om te proberen heldere lijnen uit te zetten zodat je van het ene stapje naar het andere kan zonder telkens een heel plan te moeten heroverwegen. De snelheid bepaal je dan zelf maar doel en stappen heb je dan vastgelegd.
gr Angela
Omnik verwoord precies wat ik ook denk maar niet kon verwoorden.
