Mijn aanwezigheid roept al irritatie op bij mijn vrouw
Mijn vrouw en ik zijn beiden eind 30 en we hebben twee kinderen (8 en 6 jaar). Ik vind dat het tussen ons niet zo goed gaat helaas.
Een heel typisch voorbeeld van vanmorgen: ik sta op, loop naar de eetkamer om mijn vrouw en jongste dochter goedemorgen te zeggen, maar daar reageert ze al geïrriteerd op (mijn dochter is dan wel enthousiast). Dit gebeurt dan meerdere keren per week.
We hebben hier over gepraat en ze zegt dat dat komt doordat ze sinds corona vrijwel nooit meer alleen thuis is en tijd voor zichzelf nodig heeft. Ik wil haar best die ruimte geven als ze daar gewoon om zou vragen. Ik probeer haar al zoveel mogelijk te ontlopen in huis, maar weet niet wat ik verder nog kan doen (ik kan moeilijk ergens anders gaan wonen?).
Wat opvalt, is dat ze tegen de kinderen wel vrolijk en aardig doet. En terwijl ze vaak tijd voor zichzelf nodig zegt te hebben, gaat ze in het weekend vaak naar verjaardagen van haar familie aan de andere kant van het land. (Ik wil dan niet mee, omdat ik verjaardagen saai vind en het me dan ook de hele dag of het weekend kost.)
Op de momenten dat ze wel aardig tegen me is, vind ik haar een aantrekkelijke, intelligente en grappige vrouw. Maar wat ik vaak mis, is een knuffel/kusje als je elkaar weer ziet of in ieder geval het idee dat ze het nog leuk vindt dat ik er ben. Ik weet niet of ik dit nog lang volhoud, terwijl zij het wel best lijkt te vinden.
Ik heb het idee dat ik wel redelijk wat doe in het huishouden. Ik breng en haal de kinderen 3x per week naar school, doe de was, vaatwasser, boodschappen, bedden afhalen, opruimen (ook van haar).
Ik zou graag een fijne relatie willen, maar weet niet meer wat ik verder kan doen... Hebben jullie tips/ideeën?
Oh, ik heb nog een paar vragen.
Je schreef:
Waar ik vooral mee zit, is dat ik het gevoel mis dat ze het leuk zou vinden dat ik er ben. Complimentjes krijg ik van haar vrijwel nooit en de knuffels moeten ook vrijwel altijd van mij komen.
Tijdens de vakantie hebben we hier ook eindelijk een keer over kunnen praten (want mijn vrouw is meestal niet beschikbaar: te druk of geen zin om te praten). Ze zei dat ze jaren geleden heeft besloten dat ze met mij niet over dingen kon praten, maar welke situatie daar de aanleiding voor is geweest, vertelde ze niet.
Jij geeft aan dat je behoefte hebt aan complimentjes en knuffels van haar, meer dan nu in ieder geval. En haar reactie is dan dat ze met jou niet over 'dingen' kan praten. Dat zijn toch twee heel verschillende dingen? Of zit er voor haar een samenhang in, die jij niet kent/ziet? En ze kan met jou niet over 'dingen' praten, bedoelt ze dan dat ze nergens met jou over kan praten? Of gaat dat over specifieke zaken? Op mij komt het over alsof ze vindt dat ze met jou nergens over kan praten.
En ook schreef je Ik ben vrijwel alle keren meegegaan als we ergens naar toe gingen (meestal het zwembad) en mijn vrouw waardeerde dat ("quality time" is voor haar duidelijk de belangrijkste). Daarvan krijg ik de indruk dat dat iets nieuws is voor jou. Maar dat is toch precies waar vakantie voor is, dingen samen doen? Maar ook in het dagelijks leven zou je in mijn beleving samen op moeten trekken. Samen koken, samen voor de kinderen zorgen, samen de tuin doen, samen de buitenboel schilderen of weet ik wat. Maar samen!
Ik weet het niet hoor. Het leest allemaal een beetje alsof het allemaal al jaren speelt, maar je pas recent op hebt gemerkt dat het niet zo lekker loopt. Van veel dingen schrijf je dat het al jaren zo is, dat je vrouw altijd zo was. Maar waarom ben je dan op haar gevallen? Heb je deze onvrede al lang? Zijn de dingen tussen jullie veranderd sinds jouw 'pensioen'? Hebben jullie wellicht onderschat wat een verandering dat is, ook voor jullie relatie?
Nou ja, ik kan je alleen maar aanraden om toch therapie te proberen. Jullie zitten op zoveel vlakken zo ver uit elkaar, dat repareer je naar mijn idee niet helemaal in je uppie. En wil ze niet, dan zou ik het toch wat harder spelen. Jij wil of kan niet verder op deze manier. Dus of er verandert wat, of het houdt op. Soms klopt het gewoon niet, ondanks alle goede wil van beide kanten.
Zo'n deurtje dat dichtgaat kan ook al na één incident gebeuren. Het hoeft niet erg te zijn als ze dat soort dingen met iemand anders kan bespreken. Maar op het moment dat het de relatie onder druk zet, is het wel zaak om daar samen naar te kijken, waar het vandaan komt en daarover ook allebei eerlijk te reflecteren.
Engeltje schreef op 17-08-2022 om 23:21:
Ha Pieter, dat is inderdaad deels goed nieuws. Wat zou er gebeuren als je voorstelt om gewoon te proberen er samen aan te werken? Ze zegt dat ze niet weet of het gaat lukken. Nee, die garantie heb je natuurlijk nooit, maar niet geschoten is altijd mis. Wie weet wat voor wereld er nog voor jullie (lees: haar) open kan gaan?
Zo sta ik er zelf wel in. In de meeste relaties is wel iets te verbeteren, ook als de problemen niet zo erg zouden zijn om uit elkaar te gaan. Ik heb het zo ook gebracht: als iets waar we samen aan moeten werken en daarbij ook punten benoemd waar ik zelf aan moet werken.
Engeltje schreef op 17-08-2022 om 23:21:Heeft ze in de gaten dat het voor jou op deze manier echt niet werkt? Heb je haar dat duidelijk kunnen maken? Anders een ultimatum stellen misschien, dat je er samen aan wil werken en dat het anders wat jou betreft einde oefening is? Sommige mensen willen niet horen, die moeten voelen.
Ik kan maar moeilijk inschatten in hoeverre ze het door heeft. Aan een ultimatum heb ik wel gedacht, maar ik vind het wel heel hard om dat meteen te doen. En misschien zegt ze dan wel dat we er dan maar mee moeten stoppen. Dat zou ik zonde vinden als we nog niet alles hebben geprobeerd.
Engeltje schreef op 17-08-2022 om 23:21:En even een zijsprongetje, ik weet ook niet meer of het al eens ter sprake is gekomen in deze thread, maar zou er iets als autisme mee kunnen spelen bij je vrouw? Ik zie wel een paar rode vlaggen namelijk. Zoals dat ze heeft besloten dat ze niet met jou kan praten. Dat er dan ook blijkbaar een deurtje dicht gaat bij haar dat niet meer open kan. Dat zou wat mij betreft een hoop verklaren. Misschien ook de moeite waard om te onderzoeken. Autisme uit zich bij vrouwen heel anders dan bij mannen. Je bent blijkbaar wel van het onderzoekende type (boek bijna uit). Online valt daar wel veel over te vinden. Ik lees bijvoorbeeld dat aseksueel gedrag een kenmerk kan zijn. Nou ja, mijn 2 (of 3) centen. Hoop dat je er wat mee kan.
We hebben een dochter met autisme, dus we zijn er allebei wel aardig mee bekend. Onze dochter heeft ook een aantal typische autismekenmerken.
Het komt ook voor in mijn schoonfamilie, maar ik denk niet dat mijn vrouw het heeft.
Daarvoor gaan de sociale situaties haar toch iets te makkelijk af.
Wat betreft de deur die dicht gaat en niet meer open: in Houd me vast heeft Sue Johnson het ook over mogelijke relatietrauma's in het verleden. Zolang je zo'n trauma niet bespreekt en verwerkt, kun je nog zo hard werken aan je relatie, maar je blijft op een gegeven moment steeds vastlopen.
Ik ben me heel erg aan het afvragen of mijn vrouw zo'n trauma heeft door iets wat ik gedaan (of juist niet gedaan) zou hebben.
Ze heeft wel een keer gezegd dat ze vond dat ik er niet voor haar was tijdens de bevalling van ons jongste kind. Terwijl ik me van geen kwaad bewust was: ik was er de hele tijd bij en had ook mijn aandacht erbij. Ik ben alleen even een moment gaan uitrusten op een stoel, omdat ik moe was: ik had de hele dag gewerkt en de bevalling was al de hele avond bezig.
Maar misschien is dit voor haar een relatietrauma geweest, of is er een ander trauma geweest. Ik weet het werkelijk niet, dus hier moeten we het nog over hebben.
Pinokkio schreef op 17-08-2022 om 23:34:
[..]
Maar waarom vind je het erg dat ze de kinderen belangrijker vindt dan jou?
Ze is iig eerlijk, dat waardeert natuurlijk niet iedereen.
Kinderen zijn op een bepaalde manier natuurlijk belangrijker: ze zijn afhankelijker van je en blijven zeker voor altijd, een partner niet altijd.
Zeker kleine kinderen kunnen erg belangrijk voelen, ze zijn natuurlijk ook nog erg afhankelijk van je.
Ik vond het ook opvallend dat je schreef dat je vaak mee ging, bijv naar zwembad. Waren jullie met de kinderen en ging je voorheen niet vaak mee? Delen jullie de zorg en aandacht voor de kinderen wel voldoende? Is ze zo druk met hun behoeften dat ze niet aan zichzelf/ jullie relatie toekomt? Kinderen van die leeftijd hebben natuurlijk nog veel aandacht nodig en dat kan je energie behoorlijk opslorpen.
Als dat zo is kun je het natuurlijk makkelijk oplossen door meer aandacht aan je kinderen te geven.
Probeer ook je relatie niet al te perfect te willen hebben, kijk vooral ook naar wat goed gaat.
Kinderen zijn natuurlijk ook heel belangrijk. Alleen heb ik dan vaak het gevoel niet zo belangrijk te zijn voor haar. Als het enige moment dat ze voor mij heeft de zondagavond is, waarbij ze ook nog wel eens moe is, dan heb ik het gevoel dat ik niet eens op plek 3 of 4 sta, maar eerder op plek 26 ofzo. Gelukkig is dat de laatste weken wel iets beter, maar ik heb soms nog het idee dat ik met de kinderen moet "concurreren" om haar aandacht.
Vooral de jongste is heel erg aanhankelijk, maar als ik dat zie, dan probeer ik haar die aandacht te geven. Ik ben ook op 3 van de 5 werkdagen met de kinderen bezig en dat kan inderdaad best vermoeiend zijn.
Ik ging eerder inderdaad niet vaak mee. Dat was er op een gegeven moment zo ingeslepen: ik ging soms niet mee omdat ik niet wilde (bijv. naar schoonfamilie gaan is nog tot daar aan toe, maar daar ook nog 2 dagen overnachten gaat me te ver) of omdat het niet uitkwam (dan stond ik bijv. net klaar om te sporten en dan besloot ze ineens met de kinderen naar het bos te gaan). En op den duur dan waren ze soms ook ineens weg, zonder iets te zeggen.
Ik had er niet zo bij stil gestaan dat het voor haar zo belangrijk is, maar nu hebben we er afspraken over gemaakt. Dat ik vaker mee ga en dat ze haar plannen ook met mij bespreekt. Tijdens de vakantie is dat in ieder geval aardig gelukt.
Engeltje schreef op 18-08-2022 om 13:14:Jij geeft aan dat je behoefte hebt aan complimentjes en knuffels van haar, meer dan nu in ieder geval. En haar reactie is dan dat ze met jou niet over 'dingen' kan praten. Dat zijn toch twee heel verschillende dingen? Of zit er voor haar een samenhang in, die jij niet kent/ziet? En ze kan met jou niet over 'dingen' praten, bedoelt ze dan dat ze nergens met jou over kan praten? Of gaat dat over specifieke zaken? Op mij komt het over alsof ze vindt dat ze met jou nergens over kan praten.
Het gaat dan vooral over gevoelens, emotionele dingen waarvan ze vindt dat ze daar niet met mij over kan praten.
Bijvoorbeeld toen haar oma ziek was en zou overlijden, was ze heel gesloten en vertelde ze er maar weinig over. Het viel me toen op dat zelfs haar moeder me nog meer vertelde over hoe het met de oma ging. Ik mocht haar ook niet eens troosten bij de begrafenis.
Engeltje schreef op 18-08-2022 om 13:14:
Oh, ik heb nog een paar vragen.
Ik weet het niet hoor. Het leest allemaal een beetje alsof het allemaal al jaren speelt, maar je pas recent op hebt gemerkt dat het niet zo lekker loopt. Van veel dingen schrijf je dat het al jaren zo is, dat je vrouw altijd zo was. Maar waarom ben je dan op haar gevallen? Heb je deze onvrede al lang? Zijn de dingen tussen jullie veranderd sinds jouw 'pensioen'? Hebben jullie wellicht onderschat wat een verandering dat is, ook voor jullie relatie?
Veel dingen spelen inderdaad al jaren. Voor zover ik weet, sinds onze kinderen geboren werden. Daarvoor deden we nog veel meer samen en had ik veel meer het idee belangrijk te zijn voor haar. Ik vind mijn vrouw nog steeds een hele aantrekkelijke, grappige en intelligente vrouw. Maar ik zou zo graag weer de fijne relatie van toen willen.
In de loop van de jaren krijg je ook weer nieuwe inzichten. Eerst dacht ik dat we een vrij goede relatie hadden, maar later kwam ik erachter dat ik ook dingen miste. Toen ik me een periode veel minder goed voelde, heb ik meer steun gehad van collega's dan van mijn vrouw. En toen ik een paar keer complimentjes kreeg van de kleuterjuf van mijn dochter, besefte ik dat ik het erg miste dat mijn vrouw dit nooit deed.
En ook heb ik nieuwe inzichten gekregen over wat ik zou moeten proberen om de relatie te verbeteren. Ik weet nu bijvoorbeeld dat het weinig zin heeft om te proberen om ons seksleven te verbeteren als onze relatie nog niet goed genoeg is.
Of mijn 'pensioen' er nog invloed op heeft, weet ik niet, maar veel van de problemen speelden ook al toen ik nog werkte. Het is misschien wel zo dat ik nu meer tijd heb om er in te duiken.
Na een maand maar weer een update: na de vakantie kabbelen we weer voort. Positief is dat ze me wel soms uit zichzelf knuffelt. We hebben nu afgesproken dat we op de woensdagochtend samen iets gaan doen (naar de film, wandelen, of zoiets), wat ik dan plan en voorbereid.
Minder leuk is wel dat ze ook minder aardige dingen zegt: dat ze vindt dat ik chagrijnig ben als ik de kinderen zeg dat ze hun spullen uit mijn slaapkamer moeten halen of dat ze me beschuldigt dat ik de wc vies maak (terwijl ik die altijd schoonpoets als ik geweest ben). Ook begint ze er regelmatig over of ik toch niet weer wil gaan werken (nee, ik ben juist blij dat ik van de werkstress af ben en dat het financieel niet meer hoeft). Maar goed, dit is allemaal nog te doen. Alle stellen zullen wel eens onenigheid hebben, denk ik dan.
Waarom ik nu toch ontzettend twijfel, is dat ik laatst bij toeval heb ontdekt dat ze zichzelf waarschijnlijk bevredigt onder de douche (ze praat nog wel eens in haarzelf, vandaar). Nu heb ik daar op zich geen moeite mee. Als zij dat lekker vindt, moet ze dat gewoon doen.
Maar ik heb er wel moeite mee dat ik nog steeds niets bij haar mag doen in bed. Als ik haar probeer te strelen, dan haalt ze mijn hand altijd weg. We hebben er over gepraat, ik wil heel veel moeite doen om haar te laten genieten, maar we lijken hier muurvast te zitten. Ze vindt het gewoon niet fijn, zegt ze dan.
Ik dacht eerst dat ze misschien aseksueel was, maar daar lijkt het dus niet op. Blijkbaar ben ik het probleem: ik kan het niet goed genoeg of ze vindt me niet aantrekkelijk. En dat doet ontzettend pijn...
En hierdoor ben ik me toch aan het afvragen of we niet beter uit elkaar moeten gaan. Ik heb me vandaag voor het eerst georienteerd op wat er bij een scheiding komt kijken, gewoon om me goed voor te bereiden. Of het zover komt, weet ik nog niet, omdat ik het ontzettend moeilijk vindt: scheiden is ook niet leuk, maar de relatie nu doet me ook veel pijn 
Pieter123 schreef op 19-09-2022 om 19:23:
Na een maand maar weer een update: na de vakantie kabbelen we weer voort. Positief is dat ze me wel soms uit zichzelf knuffelt. We hebben nu afgesproken dat we op de woensdagochtend samen iets gaan doen (naar de film, wandelen, of zoiets), wat ik dan plan en voorbereid.
Minder leuk is wel dat ze ook minder aardige dingen zegt: dat ze vindt dat ik chagrijnig ben als ik de kinderen zeg dat ze hun spullen uit mijn slaapkamer moeten halen of dat ze me beschuldigt dat ik de wc vies maak (terwijl ik die altijd schoonpoets als ik geweest ben). Ook begint ze er regelmatig over of ik toch niet weer wil gaan werken (nee, ik ben juist blij dat ik van de werkstress af ben en dat het financieel niet meer hoeft). Maar goed, dit is allemaal nog te doen. Alle stellen zullen wel eens onenigheid hebben, denk ik dan.
Waarom ik nu toch ontzettend twijfel, is dat ik laatst bij toeval heb ontdekt dat ze zichzelf waarschijnlijk bevredigt onder de douche (ze praat nog wel eens in haarzelf, vandaar). Nu heb ik daar op zich geen moeite mee. Als zij dat lekker vindt, moet ze dat gewoon doen.
Maar ik heb er wel moeite mee dat ik nog steeds niets bij haar mag doen in bed. Als ik haar probeer te strelen, dan haalt ze mijn hand altijd weg. We hebben er over gepraat, ik wil heel veel moeite doen om haar te laten genieten, maar we lijken hier muurvast te zitten. Ze vindt het gewoon niet fijn, zegt ze dan.
Ik dacht eerst dat ze misschien aseksueel was, maar daar lijkt het dus niet op. Blijkbaar ben ik het probleem: ik kan het niet goed genoeg of ze vindt me niet aantrekkelijk. En dat doet ontzettend pijn...
En hierdoor ben ik me toch aan het afvragen of we niet beter uit elkaar moeten gaan. Ik heb me vandaag voor het eerst georienteerd op wat er bij een scheiding komt kijken, gewoon om me goed voor te bereiden. Of het zover komt, weet ik nog niet, omdat ik het ontzettend moeilijk vindt: scheiden is ook niet leuk, maar de relatie nu doet me ook veel pijn
Geen idee hoor...maar misschien scheelt het ook als je weer aan het werk gaat. Heb jij minder tijd om te piekeren want je bent aan het werk en zij heeft vaker het huis voor zichzelf, wat meen ik uit een van je posts ook haar wens was en waar je volgens mij niks mee gedaan hebt. Niet elke baan geeft stress en ook al heb je het financieel niet nodig het kan jullie relationeel wellicht lucht geven. Jullie zijn samen, dus het gaat niet alleen om wat jij wilt. Je hoeft toch ook geen 80 uur per week te gaan werken.
Dat ze mastubeert is niks mis mee, juist gezond. Dat ze met jou weinig lichamelijk contact heeft komt wellicht omdat je teveel verwacht en er teveel bent...geen idee. Heeft ze daadwerkelijk gezegd je niet aantrekkelijk te vinden of dat je het niet goed kan? of vul je dat nu zelf in? Het lijkt altijd aan je vrouw te liggen als ik je posts lees...dat is geen aantrekkelijke houding die je aanneemt.
Gingergirl schreef op 19-09-2022 om 22:12:
[..]
Geen idee hoor...maar misschien scheelt het ook als je weer aan het werk gaat. Heb jij minder tijd om te piekeren want je bent aan het werk en zij heeft vaker het huis voor zichzelf, wat meen ik uit een van je posts ook haar wens was en waar je volgens mij niks mee gedaan hebt. Niet elke baan geeft stress en ook al heb je het financieel niet nodig het kan jullie relationeel wellicht lucht geven. Jullie zijn samen, dus het gaat niet alleen om wat jij wilt. Je hoeft toch ook geen 80 uur per week te gaan werken.
Dat ze mastubeert is niks mis mee, juist gezond. Dat ze met jou weinig lichamelijk contact heeft komt wellicht omdat je teveel verwacht en er teveel bent...geen idee. Heeft ze daadwerkelijk gezegd je niet aantrekkelijk te vinden of dat je het niet goed kan? of vul je dat nu zelf in? Het lijkt altijd aan je vrouw te liggen als ik je posts lees...dat is geen aantrekkelijke houding die je aanneemt.
Ik dacht juist dat het de laatste tijd wat beter ging, want ik zit tegenwoordig altijd op zolder als zij thuis is. En dat vond ze wel fijn, zei ze een keer.
Ik wil wel heel graag de tijd houden om echt goed aan sport te kunnen besteden.
Onlangs heb ik bij een wedstrijd weer een bescheiden geldprijs gewonnen en ik heb mezelf weer doelen gesteld voor het komende seizoen. Toen ik nog werkte, was dat veel lastiger te combineren. Voor mij is dat dus wel echt belangrijk. Als mijn vrouw dat niet wil, dan zou ik een andere vrouw zoeken. (Het zou wat anders zijn als mijn vrouw mij moet onderhouden, maar ik draag nog steeds meer dan de helft van onze lasten.)
Het lijkt meer te zijn dat ze denkt dat ik de hele dag tv kijk ofzo, dat ik geen nuttige invulling heb voor de dag. Dat zei ze gisteravond. Dat ik wel degelijk bepaalde doelen heb en daaraan werk, dat wist ze dan niet.
Wat betreft lichamelijk contact: ik weet niet of ik onrealistische verwachtingen heb. Ik heb nooit een andere relatie gehad dan met mijn vrouw, dus kan het moeilijk vergelijken. Ik heb op dit forum ook andere topics gelezen om daar een beetje achter te komen. Op basis daarvan denk ik wel dat mijn vrouw geremd is.
Het lastige is dat we er heel moeilijk over kunnen praten. Dus dit is inderdaad iets wat ik zelf invul, omdat het voor mij zo voelt, ondanks dat het misschien niet klopt. Als ik vraag of ze me niet meer aantrekkelijk vindt, dan krijg ik een ontwijkend antwoord. Maar is mijn gedachte dan zo gek?
Gisteravond zei ze dan dat ze onze seksfrequentie te hoog vond en dat ze al over haar grenzen ging als we seks hebben. Ze wil bijvoorbeeld haar shirt aan houden tijdens de seks. Ik ben er best wel van geschrokken dat ik blijkbaar over haar grenzen ga, want dat wilde ik absoluut niet. Ik wil juist dat we het allebei fijn hebben. Ik vraag haar steeds wat zij fijn vindt, maar dan wil ze het doen zoals altijd. En ik heb zelf ook al een aantal keer voorgesteld om een keer over te slaan, maar dan wilde ze dat niet. Dus ik vind het lastig om erachter te komen wat ze wil.
Vandaag pieker ik er dan wel over dat het antwoord eigenlijk is: "helemaal geen seks" of "geen seks met mij". Want in dat geval vrees ik dat we echt te ver uit elkaar liggen.
Het spijt me als dit negatief overkomt, maar ik probeer het zo te beschrijven als het is. Ik heb immers weinig aan adviezen als ze over een heel andere situatie gaan dan die van ons. En natuurlijk heeft mijn vrouw ook heel veel leuke kanten, want anders was ik niet bij haar geweest.
Pieter123 schreef op 20-09-2022 om 14:12:
[..]
Ik dacht juist dat het de laatste tijd wat beter ging, want ik zit tegenwoordig altijd op zolder als zij thuis is. En dat vond ze wel fijn, zei ze een keer.
Ik wil wel heel graag de tijd houden om echt goed aan sport te kunnen besteden.
Onlangs heb ik bij een wedstrijd weer een bescheiden geldprijs gewonnen en ik heb mezelf weer doelen gesteld voor het komende seizoen. Toen ik nog werkte, was dat veel lastiger te combineren. Voor mij is dat dus wel echt belangrijk. Als mijn vrouw dat niet wil, dan zou ik een andere vrouw zoeken. (Het zou wat anders zijn als mijn vrouw mij moet onderhouden, maar ik draag nog steeds meer dan de helft van onze lasten.)
Het lijkt meer te zijn dat ze denkt dat ik de hele dag tv kijk ofzo, dat ik geen nuttige invulling heb voor de dag. Dat zei ze gisteravond. Dat ik wel degelijk bepaalde doelen heb en daaraan werk, dat wist ze dan niet.Wat betreft lichamelijk contact: ik weet niet of ik onrealistische verwachtingen heb. Ik heb nooit een andere relatie gehad dan met mijn vrouw, dus kan het moeilijk vergelijken. Ik heb op dit forum ook andere topics gelezen om daar een beetje achter te komen. Op basis daarvan denk ik wel dat mijn vrouw geremd is.
Het lastige is dat we er heel moeilijk over kunnen praten. Dus dit is inderdaad iets wat ik zelf invul, omdat het voor mij zo voelt, ondanks dat het misschien niet klopt. Als ik vraag of ze me niet meer aantrekkelijk vindt, dan krijg ik een ontwijkend antwoord. Maar is mijn gedachte dan zo gek?
Gisteravond zei ze dan dat ze onze seksfrequentie te hoog vond en dat ze al over haar grenzen ging als we seks hebben. Ze wil bijvoorbeeld haar shirt aan houden tijdens de seks. Ik ben er best wel van geschrokken dat ik blijkbaar over haar grenzen ga, want dat wilde ik absoluut niet. Ik wil juist dat we het allebei fijn hebben. Ik vraag haar steeds wat zij fijn vindt, maar dan wil ze het doen zoals altijd. En ik heb zelf ook al een aantal keer voorgesteld om een keer over te slaan, maar dan wilde ze dat niet. Dus ik vind het lastig om erachter te komen wat ze wil.
Vandaag pieker ik er dan wel over dat het antwoord eigenlijk is: "helemaal geen seks" of "geen seks met mij". Want in dat geval vrees ik dat we echt te ver uit elkaar liggen.
Het spijt me als dit negatief overkomt, maar ik probeer het zo te beschrijven als het is. Ik heb immers weinig aan adviezen als ze over een heel andere situatie gaan dan die van ons. En natuurlijk heeft mijn vrouw ook heel veel leuke kanten, want anders was ik niet bij haar geweest.
Goed, je zit altijd op zolder...dat is niet hetzelfde als het huis voor jezelf hebben, wat zij gevraagd heeft. Dat is een beetje jullie patroon: zij vraagt iets - jij doet iets heel anders. En je bent dan vervolgens gepikeerd dat zij geirriteerd van je raakt. Ik zou er ook horendol van raken als mijn man altijd thuis zou zijn.
Ik weet niet wat je dan hele dagen op zolder doet? Je hoeft heus niet altijd het huis uit maar misschien op bepaalde momenten haar ter wille zijn en niet alleen tijdens jouw sport momenten. Af en toe een freelance klus? Voor jou toch ook niet leuk om altijd maar op zolder te zitten buiten je sportmomenten.
Ja misschien is je vrouw geremd, sommige mensen zijn zo, niet iedereen is dol op sex of in voor allerlei verschillende dingen. En dat is heel lastig als de partner er anders over denkt. Je vraagt haar wat ze fijn vindt en dat heeft ze aangegeven; ze wil het zoals altijd.
Misschien niet het antwoord wat je wilt horen maar ze geeft duidelijk aan geen behoefte te hebben aan verandering. Ze wil ook niet overslaan, ze is tevreden met hoe het gaat op de frequentie na. Je schreef eerder al dat ze altijd zo geweest is en eerder ook geen behoefte had aan alle toeters en bellen die je uit de kast hebt gehaald. Misschien haar accepteren hoe ze is?
Piekeren is niet nodig, ze heeft niet gezegd dat ze helemaal niet wil, wel minder dat is wat anders. Ze heeft ook niet gezegd dat ze jou niet wil, ze wil alleen de manier waarop hetzelfde houden.
Jullie zijn al ruim 15 jaar samen en op seksueel gebied was zij altijd al zo. Jij bent nooit met een andere vrouw geweest dus ik snap best dat je nu wellicht het gevoel hebt iets te missen. Maar of je, je vrouw dat kwalijk kunt nemen en kunt verwachten dat zij veranderd...ik weet niet of dat werkt.
Tja en scheiden, dat is een keuze die je weloverwogen moet maken.
wat is er eigenlijk leuk aan je vrouw en waarom zijn jullie nog samen?
Kan je ook buiten de deur gaan werken?
En als jij dat doet gaat je vrouw dan ook wat vriendelijkercworden naar jou toe?
Ik begrijp je vrouw wel denk ik. Na 11 pagina's begin je mij ook op mijn zenuwen te werken.
WendelmoedM schreef op 20-09-2022 om 17:39:
Ik begrijp je vrouw wel denk ik. Na 11 pagina's begin je mij ook op mijn zenuwen te werken.
Ik wilde het iets vriendelijker zeggen maar ik voel ook soms de kriebels als ik je berichten lees. Je stelt je aan een kant heel onderdanig op (wat mij niet de manier lijkt om respect van je vrouw te krijgen) en doet alles wat ze wenst. Je doet vreselijk je best: zo erg dat ik er persoonlijk de kriebels van zou krijgen en de neiging zou hebben om het je zo lastig mogelijk te maken; gewoon om te kijken hoever je gaat. Anderzijds doe je het net even anders of lijk je niet naar haar te luisteren. Ik denk dat het ook sowieso niet fijn en goed is dat je zo passief veel thuis bent. Dat kan voor de sfeer fnuikend zijn.
Wat de seksuele kant betreft: wees blij dat ze masturbeert! Ik weet niet hoe oud ze is maar bij veel vrouwen is de passie een vuurtje wat je aan moet houden. Laat je het vuurtje helemaal uit gaan dan is het lastiger om weer zin te krijgen. Zeker in een situatie als die van jullie.
Misschien dat het de irritatie is, en je moet natuurlijk zelf kijken wat je doet maar als dit zo blijft kabbelen en modderen dan zou ik voor een scheiding gaan. Ik weet alleen niet of jullie kinderen hebben; dat maakt wel uit naar mijn idee.
wat mij niet duidelijk is waarom je niet weer een baan zoekt. Werken hoef je niet alleen voor het inkomen te doen maar ook om invulling te geven aan je leven. Weer meer structuur en niet meer de hele dag thuis zijn en alle tijd hebben om over je vrouw te denken.
Ik denk dat je vrouw heef erg blij zou zijn als je een paar dagen in de week zou werken. Ik hou van mijn man maar tijdens corona werd ik er gek van dat wij de hele tijd samen thuis waren. Je vrouw geeft dat ook aan maar in plaats van dat je weggaat ga je op zolder zitten. Ik heb ook zo'n vermoeden dat je vrouw jouw dagbesteding niet erg interessant vindt. Zij moet werken en jij freewheelt. Hebben jullie het daar wel eens over? Hoe vindt zij het dat zij echt werkt en jij niet?
Plantenbak schreef op 20-09-2022 om 19:56:
wat mij niet duidelijk is waarom je niet weer een baan zoekt. Werken hoef je niet alleen voor het inkomen te doen maar ook om invulling te geven aan je leven. Weer meer structuur en niet meer de hele dag thuis zijn en alle tijd hebben om over je vrouw te denken.
Ik denk dat je vrouw heef erg blij zou zijn als je een paar dagen in de week zou werken. Ik hou van mijn man maar tijdens corona werd ik er gek van dat wij de hele tijd samen thuis waren. Je vrouw geeft dat ook aan maar in plaats van dat je weggaat ga je op zolder zitten. Ik heb ook zo'n vermoeden dat je vrouw jouw dagbesteding niet erg interessant vindt. Zij moet werken en jij freewheelt. Hebben jullie het daar wel eens over? Hoe vindt zij het dat zij echt werkt en jij niet?
Dat schreef hij eerder; ivm sport. Maar goed, hij zegt ook dat hij hele dagen op zolder zit dus ik zou als ik hem was ook zeker gaan werken in de weken/ dagen dat hij niet sport. Heb je inderdaad minder tijd om te piekeren en allerlei theorieen over je vrouw te verzinnen.
Pieter, bepaalde discussies blijven hier in dit draadje maar terugkomen
(zoals dat men je aan het werk wil hebben)
Ik zelf weet ook niet of je ‘ teveel’ piekert over je relatie, maar ik denk dat we dat soort gedrag van vrouwen (nog) veel meer geaccepteerd vinden dan van mannen. (Zowel het niet of weinig werken als het langdurig duiken in dynamieken van relatie)
Ik kan je overigens prima volgen in al je overwegingen maar het zou best kunnen dat het tóch averechts werkt in jullie situatie.
Ik vind het allemaal nogal wat. Jullie seksuele relatie is blijkbaar voor haar ook nu toch een probleem?
Ik vind het ook opvallend dat je relatief weinig betrokken bent in het gezin. Als je dochter autisme heeft dan betekent dat vast ook een grotere impact qua opvoeding en begeleiding. Het klinkt alsof je vrouw meer betrokken is bij de kinderen dan jij ondanks haar veel grotere belasting qua werk en inzet op familie gebied.
Misschien kon ze je beperkte inzet in gezin wel handelen toen je nog werkte en klopte het plaatje totaal niet meer toen je stopte met werken?
Speelt bij jou iets als autisme?
Anderzijds zijn sommige dingen die je schrijft mogelijk tóch positieve signalen.
Jullie kibbelen meer, mogelijk voelt ze zich vrijer wat meer aan te geven. Of is het voor haar een manier om wat meer contact met je te zoeken. Misschien hebben jullie beiden nogal wat moeite met contact? (goed dat jullie meer activiteiten samen doen)
Positief is natuurlijk ook dat ze je meer knuffelt. Maar dan is dat dus ook niet hetgeen dat je mist bij seks? Mis je dan specifieke aanrakingen en blijf je daar op aansturen ondanks dat ze dat niet wil?
Opvallend lijkt me ook dat je haar blijft vragen wat ze fijn vindt terwijl ze duidelijk aan lijkt te geven (nu) niets met die vragen te willen en/of te kunnen.
Niet iedereen is zo verbaal en zeker niet wb seks. Pik je niet op andere manieren signalen van haar op? Kun je haar non-verbale uitingen lezen en begrijpen?
Dat geldt ook voor haar wens dat jij weer werkt: wat dit daarachter? Wat zijn haar gedachtengangen en behoeften hierbij? Waarom wil ze dat?
