Mijn aanwezigheid roept al irritatie op bij mijn vrouw

Wat kunnen sommige vrouwen het hun man moeilijk maken zeg....hij geeft haar bloemen of chocola als uiting van zijn affectie, maar nee, hij moet er diep over hebben nagedacht en iets heel persoonlijks geven. Nooit gehoord van : het gaat om het gebaar? Niet iedereen uit zijn of haar liefde op dezelfde manier. Pieter zegt misschien wel 'ik wil' maar zijn vrouw (of eigenlijk de diverse reageerders) toch net zo goed? Je moet toch ergens beginnen. Zie een kado als een lief gebaar, misschien onhandig of slecht gekozen, maar wel als goed bedoeld, er is aan je gedacht, er is moeite voor je gedaan. Commentaar of kritisch zijn in zo'n geval is zuur en kwetsend en bepaald niet motiverend voor herhaling. En dan later klagen van 'hij neemt nooit iets leuks voor me mee'. Logisch toch?

madee schreef op 14-07-2022 om 08:45:

Wat kunnen sommige vrouwen het hun man moeilijk maken zeg....hij geeft haar bloemen of chocola als uiting van zijn affectie, maar nee, hij moet er diep over hebben nagedacht en iets heel persoonlijks geven. Nooit gehoord van : het gaat om het gebaar? Niet iedereen uit zijn of haar liefde op dezelfde manier. Pieter zegt misschien wel 'ik wil' maar zijn vrouw (of eigenlijk de diverse reageerders) toch net zo goed? Je moet toch ergens beginnen. Zie een kado als een lief gebaar, misschien onhandig of slecht gekozen, maar wel als goed bedoeld, er is aan je gedacht, er is moeite voor je gedaan. Commentaar of kritisch zijn in zo'n geval is zuur en kwetsend en bepaald niet motiverend voor herhaling. En dan later klagen van 'hij neemt nooit iets leuks voor me mee'. Logisch toch?

Hij kan natuurlijk ook gewoon eens doen wat zij vraagt. Tuurlijk is het goed bedoeld, maar vrouw geeft aan dat de  lichamelijke intimiteit van haar niet zo hoeft; om dan met massageolie aan te komen, tja ik weet niet lijkt mij geen handige keuze. Hij mist intimiteit, zij niet. Dat maakt het erg lastig. Misschien wenselijk om eerst eens goed uit te spreken waar haar irritatie vandaan komt ipv  hoe goed bedoeld ook allerlei pogingen te ondernemen waar zij wellicht niet op zit te wachten. Ze zijn al 15 jaar samen maar het komt op mij over alsof ze elkaar nauwelijks kennen. Topicstarter heeft allerlei vermoedens over wat er bij zijn vrouw speelt maar gokt vooral. Ik hoop voor beiden dat ze er goed uitkomen.

Max88 schreef op 14-07-2022 om 09:30:

[..]

Als je letterlijk aangeeft: ik houd niet van spruitjes, wel van pasta, hóe eigenwijs ben je dan als gever door die spruitjes te blijven geven omdat jij ze zelf zo lekker vindt? Dat is een vrij infantiele manier van plezieren, hoe goed bedoelt ook.

Zeker in een beginfase van het tij keren is luisteren naar de ander het belangrijkst. En dat doet TO nog niet zo goed. Het gaat dus helemaal niet om een gegeven paard niet in de bek te kijken, maar om de basis: luisteren.

Is de relatie gewoon goed, dan kun je best eens iets meenemen ( nog steeds: wat de ontvanger leuk vindt, niet jij).

Je geeft toch iets om iemand ánders blij te maken?

Precies!! Hij onderneemt nu dingen om zijn situatie te verbeteren, niet die van haar en dus niet samen. Gaat voorbij aan haar wensen en dan klagen dat zij zo geirriteerd is.

Pieter moet beter luisteren, zeggen jullie. Kan best waar zijn. Maar jullie moeten zelf ook beter lezen. Ze is blijer, minder geïrriteerd en knuffelt meer dan voorheen, schrijft Pieter. Dat is toch fijn voor haar? Hij schrijft meermaals dat hij niet aandringt op meer seks en ook in de toekomst niet vaker seks verwacht. Dan heeft hij toch geluisterd, lijkt me. Hij hoopt wel op meer intimiteit. Dichter tot elkaar komen. Dat lijkt me fijn voor beiden. Als je emotioneel niet dicht bij je eigen partner wilt zijn, is de relatie niet levensvatbaar. En ziedaar, de eerste tekenen wijzen op een positieve ontwikkeling.
Ik word echt een beetje moe van de kritikasters hier.

Wel 1 essentieel verschil met de spruitjesvergelijking:  intimiteit maakt voor een groot deel het verschil tussen partnerrelaties of de relatie tussen vrienden en broers of zussen. 
Als je geen spruitjes lust zijn er talloze alternatieven. Als je partner geen intimiteit wil nauwelijks. Want dat deel van de relatie wordt meestal als zeer exclusief gezien en dat elders vinden/zoeken wordt zelden gewaardeerd. Intimiteit (niet als synoniem voor seks) is voor de meeste mensen een basisbehoefte, niet iets waarvan je gemakkelijk kunt denken: dan maar niet meer de rest van mijn leven.
Dat lukt met spruitjes gemakkelijk, hoe dol je ook op spruitjes bent. Bovendien kan de een spruitjes eten en de ander bloemkool en je allebei heerlijk en gezellig eet. 
Neemt niet weg dat het averechts kan werken als TO te nadrukkelijk vanalles gaat uitproberen.
Dit lijkt echt een groot relatieprobleem dat lastig zelf op te lossen is. Denk dat professionele hulp geen overbodige luxe is. 

Verbindingisnooitzwartwit schreef op 14-07-2022 om 10:01:

Wel 1 essentieel verschil met de spruitjesvergelijking: intimiteit maakt voor een groot deel het verschil tussen partnerrelaties of de relatie tussen vrienden en broers of zussen.
Als je geen spruitjes lust zijn er talloze alternatieven. Als je partner geen intimiteit wil nauwelijks. Want dat deel van de relatie wordt meestal als zeer exclusief gezien en dat elders vinden/zoeken wordt zelden gewaardeerd. Intimiteit (niet als synoniem voor seks) is voor de meeste mensen een basisbehoefte, niet iets waarvan je gemakkelijk kunt denken: dan maar niet meer de rest van mijn leven.
Dat lukt met spruitjes gemakkelijk, hoe dol je ook op spruitjes bent. Bovendien kan de een spruitjes eten en de ander bloemkool en je allebei heerlijk en gezellig eet.
Neemt niet weg dat het averechts kan werken als TO te nadrukkelijk vanalles gaat uitproberen.
Dit lijkt echt een groot relatieprobleem dat lastig zelf op te lossen is. Denk dat professionele hulp geen overbodige luxe is.

Was uiteraard maar een simpel voorbeeld, waarmee ik wil aangeven: juist omdat er nog liefde zit: luister. Wil je het repareren, nieuw leven inblazen: luister naar wat ze zegt en vraagt. 

Dan wordt achter die blokkade vanzelf een keer duidelijk waar het in zit en wat er gegeven en genomen kan worden, wat er geaccepteerd, of niet, kan worden.

Hulp kan nooit kwaad, ik zou voorin de rij staan te accepteren.

Max88 schreef op 14-07-2022 om 10:13:

[..]

Was uiteraard maar een simpel voorbeeld, waarmee ik wil aangeven: juist omdat er nog liefde zit: luister. Wil je het repareren, nieuw leven inblazen: luister naar wat ze zegt en vraagt.

Dan wordt achter die blokkade vanzelf een keer duidelijk waar het in zit en wat er gegeven en genomen kan worden, wat er geaccepteerd, of niet, kan worden.

Hulp kan nooit kwaad, ik zou voorin de rij staan te accepteren.

Nou, was het maar zo dat met een beetje inzet en luisteren 'vanzelf' duidelijk wordt waar het in zit. Ik denk dat je dan iets te simplistisch denkt. Vaak hebben mensen zelf niet eens door waarom ze zich op een bepaalde manier gedragen, hebben ze zelfs niet door dát ze het doen. Dus dan wordt het toch lastig om dat aan te geven. Ik ben nog steeds voor (een vorm van) therapie. Dat kan ook middels zelfhulpboeken zijn, bijvoorbeeld het al genoemde 'De vijf talen van de liefde' of 'Hou me vast'.

Succes Pieter! Fijn dat er al zo snel enige verbetering zichtbaar is! Het lijkt me wel essentieel dat je vrouw weet wat er bij jou speelt, en dat jullie sámen de relatie willen verbeteren. In je eentje kun je een hoop, maar niet alles. En zoals ik al zei, waarschijnlijk heeft ze zelf niet eens precies in de gaten wat er bij haar speelt, het is namelijk verdomd lastig om objectief en diepgravend naar jezelf te kijken. Daar heb je, is mijn ervaring, toch een ander voor/bij nodig. Maar als ze dat aan wil gaan, kan ze er zelf echt heel veel aan hebben.

Marianne76 schreef op 14-07-2022 om 09:52:

Pieter moet beter luisteren, zeggen jullie. Kan best waar zijn. Maar jullie moeten zelf ook beter lezen. Ze is blijer, minder geïrriteerd en knuffelt meer dan voorheen, schrijft Pieter. Dat is toch fijn voor haar? Hij schrijft meermaals dat hij niet aandringt op meer seks en ook in de toekomst niet vaker seks verwacht. Dan heeft hij toch geluisterd, lijkt me. Hij hoopt wel op meer intimiteit. Dichter tot elkaar komen. Dat lijkt me fijn voor beiden. Als je emotioneel niet dicht bij je eigen partner wilt zijn, is de relatie niet levensvatbaar. En ziedaar, de eerste tekenen wijzen op een positieve ontwikkeling.
Ik word echt een beetje moe van de kritikasters hier.

Klopt, hij wil meer intimiteit, iets wat vrouw duidelijk heeft aangegeven geen behoefte aan te hebben, ook dit staat vrij duidelijk in de tekst.

 De positieve ontwikkeling is zijn kant van het verhaal, ik hoop voor beiden oprecht dat het positief uitpakt. Maar TO moet wel opletten dat zij niet dingen tegen haar zin gaat doen om van zijn gezeur af te zijn, want dat gaat ook niet werken. Hij wist hoe ze was toen ze trouwden, je kunt iemand niet veranderen in iets wat ze niet is.

 Emotioneel dichter bij elkaar komen kan op allerlei manieren; haar wat vaker het huis alleen geven levert wellicht ook weer positieve energie op. Hij wil nooit mee naar haar familie want kost te veel tijd en geen zin; misschien krijgt ze wel meer waardering voor hem als hij wel eens interesse toont en mee gaat. Zijn maar suggesties natuurlijk maar meer aan haar wensen voldoen hoort er ook bij als je een situatie wil verbeteren. 

MevrouwKrul schreef op 13-07-2022 om 21:07:  Of nog beter: samen (zonder de kinderen) iets leuks doen wat aansluit bij haar passies/interesses/dromen/etc.

Dit vind ik wel een goeie tip. 
Zelf heb ik ook niks met kadootjes krijgen trouwens, het mooiste kado dat mijn man me kan geven is attent zijn in vooral de kleine dingen. Iets meebrengen uit de supermarkt waarvan hij weet dat ik het graag eet (ijs bijvoorbeeld). 

Engeltje:"Nou, was het maar zo dat met een beetje inzet en luisteren 'vanzelf' duidelijk wordt waar het in zit. Ik denk dat je dan iets te simplistisch denkt"

Ik denk dat je mij dan niet op de juiste manier leest. Ik zeg nergens dat het met " een beetje" opgelost wordt, sterker nog, ik zeg dat therapie zinvol is. 

Wel zou hij er goed aan doen beter te luisteren maar dat heb ik nu al 10x gezegd dus dat laat ik nu.

Ha Pieter, dat is inderdaad deels goed nieuws. Wat zou er gebeuren als je voorstelt om gewoon te proberen er samen aan te werken? Ze zegt dat ze niet weet of het gaat lukken. Nee, die garantie heb je natuurlijk nooit, maar niet geschoten is altijd mis. Wie weet wat voor wereld er nog voor jullie (lees: haar) open kan gaan?
Heeft ze in de gaten dat het voor jou op deze manier echt niet werkt? Heb je haar dat duidelijk kunnen maken? Anders een ultimatum stellen misschien, dat je er samen aan wil werken en dat het anders wat jou betreft einde oefening is? Sommige mensen willen niet horen, die moeten voelen.
En even een zijsprongetje, ik weet ook niet meer of het al eens ter sprake is gekomen in deze thread, maar zou er iets als autisme mee kunnen spelen bij je vrouw? Ik zie wel een paar rode vlaggen namelijk. Zoals dat ze heeft besloten dat ze niet met jou kan praten. Dat er dan ook blijkbaar een deurtje dicht gaat bij haar dat niet meer open kan. Dat zou wat mij betreft een hoop verklaren. Misschien ook de moeite waard om te onderzoeken. Autisme uit zich bij vrouwen heel anders dan bij mannen. Je bent blijkbaar wel van het onderzoekende type (boek bijna uit). Online valt daar wel veel over te vinden. Ik lees bijvoorbeeld dat aseksueel gedrag een kenmerk kan zijn. Nou ja, mijn 2 (of 3) centen. Hoop dat je er wat mee kan.

Pieter123 schreef op 17-08-2022 om 23:07:

Na een maand maar weer een update. Voor een deel positief, maar voor een deel maak ik me ook zorgen.

Het positieve is dat we op vakantie zijn geweest en dat dat best goed ging. Ik ben vrijwel alle keren meegegaan als we ergens naar toe gingen (meestal het zwembad) en mijn vrouw waardeerde dat ("quality time" is voor haar duidelijk de belangrijkste). Ze is meestal opgewekt naar mij en we knuffelden vaak. Weer terug in Nederland zijn we ook nog naar een pretpark geweest en hebben we samen gewandeld toen de kinderen naar opa en oma waren. Ik had het idee dat ze dat leuk vond.

Ondertussen ben ik ook begonnen aan Houd me vast van Sue Johnson. Voor een deel herkenbaar, zoals dat ik me terugtrek als zij boos is. De duivelse dialogen kan ik ook al aardig herkennen, hoewel dat bij ons al niet zo vaak voorkwam.

Waar ik vooral mee zit, is dat ik het gevoel mis dat ze het leuk zou vinden dat ik er ben. Complimentjes krijg ik van haar vrijwel nooit en de knuffels moeten ook vrijwel altijd van mij komen.

Tijdens de vakantie hebben we hier ook eindelijk een keer over kunnen praten (want mijn vrouw is meestal niet beschikbaar: te druk of geen zin om te praten). Ze zei dat ze jaren geleden heeft besloten dat ze met mij niet over dingen kon praten, maar welke situatie daar de aanleiding voor is geweest, vertelde ze niet.

Mijn vrouw ziet dit niet als probleem voor onze relatie, want volgens haar kun je niet alles bij een persoon vinden. Voor mij vielen er wel een aantal puzzelstukjes op hun plek, want ik merkte het al in verschillende situaties: dat ze zich maar weinig interesseert voor wat ik doe, dat ze de kinderen belangrijker vindt dan mij (heeft ze ook uitgesproken), dat ik haar niet mocht troosten als ik zag dat er iets was, en ook tijdens de seks waarbij ik nooit iets bij haar mag doen.

Ik zou hier graag aan willen werken samen, maar mijn vrouw weet niet of dat gaat lukken. Ze is ook vrij negatief over Houd me vast, want ze denkt dat het boek de oorzaak is van dat ik depressief (?!) zou zijn (terwijl het volgens mij verder met mij prima gaat).

Voor de duidelijkheid: ik heb al langer het idee dat er bepaalde dingen in onze relatie niet helemaal goed zitten, maar ik kan er nu pas (voor een deel) de vinger op leggen, mede dankzij Sue Johnsons boek en het forum hier.

Binnenkort ga ik Houd me vast uitlezen en maar weer eens evalueren met mijn vrouw wat we allebei vinden van hoe het gaat...

Maar waarom vind je het erg dat ze de kinderen belangrijker vindt dan jou? 
Ze is iig eerlijk, dat waardeert natuurlijk niet iedereen. 
Kinderen zijn op een bepaalde manier natuurlijk belangrijker: ze zijn afhankelijker van je en blijven zeker voor altijd, een partner niet altijd. 
Zeker kleine kinderen kunnen erg belangrijk voelen, ze zijn natuurlijk ook nog erg afhankelijk van je. 

Ik vond het ook opvallend dat je schreef dat je vaak mee ging, bijv naar zwembad. Waren jullie met de kinderen en ging je voorheen niet vaak mee? Delen jullie de zorg en aandacht voor de kinderen wel voldoende? Is ze zo druk met hun behoeften dat ze niet aan zichzelf/ jullie relatie toekomt? Kinderen van die leeftijd hebben natuurlijk nog veel aandacht nodig en dat kan je energie behoorlijk opslorpen. 
Als dat zo is kun je het natuurlijk makkelijk oplossen door meer aandacht aan je kinderen te geven. 

Probeer ook je relatie niet al te perfect te willen hebben, kijk vooral ook naar wat goed gaat. 

Pieter123 schreef op 17-08-2022 om 23:07:

Na een maand maar weer een update. Voor een deel positief, maar voor een deel maak ik me ook zorgen.

Het positieve is dat we op vakantie zijn geweest en dat dat best goed ging. Ik ben vrijwel alle keren meegegaan als we ergens naar toe gingen (meestal het zwembad) en mijn vrouw waardeerde dat ("quality time" is voor haar duidelijk de belangrijkste). Ze is meestal opgewekt naar mij en we knuffelden vaak. Weer terug in Nederland zijn we ook nog naar een pretpark geweest en hebben we samen gewandeld toen de kinderen naar opa en oma waren. Ik had het idee dat ze dat leuk vond.

Ondertussen ben ik ook begonnen aan Houd me vast van Sue Johnson. Voor een deel herkenbaar, zoals dat ik me terugtrek als zij boos is. De duivelse dialogen kan ik ook al aardig herkennen, hoewel dat bij ons al niet zo vaak voorkwam.

Tijdens de vakantie hebben we hier ook eindelijk een keer over kunnen praten (want mijn vrouw is meestal niet beschikbaar: te druk of geen zin om te praten). Ze zei dat ze jaren geleden heeft besloten dat ze met mij niet over dingen kon praten, maar welke situatie daar de aanleiding voor is geweest, vertelde ze niet.

Mijn vrouw ziet dit niet als probleem voor onze relatie, want volgens haar kun je niet alles bij een persoon vinden. Voor mij vielen er wel een aantal puzzelstukjes op hun plek, want ik merkte het al in verschillende situaties: dat ze zich maar weinig interesseert voor wat ik doe, dat ze de kinderen belangrijker vindt dan mij (heeft ze ook uitgesproken), dat ik haar niet mocht troosten als ik zag dat er iets was, en ook tijdens de seks waarbij ik nooit iets bij haar mag doen.

Soms kan iemand tot die conclusie komen als diegene herhaaldelijk ervaren heeft hoe de partner de neiging heeft het gesprek ‘dood te slaan’ omdat het onderwerp te gevoelig is. Dan kom je tot de conclusie dat er onderwerpen zijn waarover je niet kan praten. Pieter hoeft zich hier niet te herkennen, maar dit kan een reden zijn.

Gevolg kan wel zijn dat dit overkomt als weinig interesse in de ander terwijl het alleen maar voorkomt uit teleurstelling, maar zoals Pinokkio al aangaf; geen enkele relatie  is perfect, wel fijn als men wel van elkaar houdt.