Mijn aanwezigheid roept al irritatie op bij mijn vrouw
Mijn vrouw en ik zijn beiden eind 30 en we hebben twee kinderen (8 en 6 jaar). Ik vind dat het tussen ons niet zo goed gaat helaas.
Een heel typisch voorbeeld van vanmorgen: ik sta op, loop naar de eetkamer om mijn vrouw en jongste dochter goedemorgen te zeggen, maar daar reageert ze al geïrriteerd op (mijn dochter is dan wel enthousiast). Dit gebeurt dan meerdere keren per week.
We hebben hier over gepraat en ze zegt dat dat komt doordat ze sinds corona vrijwel nooit meer alleen thuis is en tijd voor zichzelf nodig heeft. Ik wil haar best die ruimte geven als ze daar gewoon om zou vragen. Ik probeer haar al zoveel mogelijk te ontlopen in huis, maar weet niet wat ik verder nog kan doen (ik kan moeilijk ergens anders gaan wonen?).
Wat opvalt, is dat ze tegen de kinderen wel vrolijk en aardig doet. En terwijl ze vaak tijd voor zichzelf nodig zegt te hebben, gaat ze in het weekend vaak naar verjaardagen van haar familie aan de andere kant van het land. (Ik wil dan niet mee, omdat ik verjaardagen saai vind en het me dan ook de hele dag of het weekend kost.)
Op de momenten dat ze wel aardig tegen me is, vind ik haar een aantrekkelijke, intelligente en grappige vrouw. Maar wat ik vaak mis, is een knuffel/kusje als je elkaar weer ziet of in ieder geval het idee dat ze het nog leuk vindt dat ik er ben. Ik weet niet of ik dit nog lang volhoud, terwijl zij het wel best lijkt te vinden.
Ik heb het idee dat ik wel redelijk wat doe in het huishouden. Ik breng en haal de kinderen 3x per week naar school, doe de was, vaatwasser, boodschappen, bedden afhalen, opruimen (ook van haar).
Ik zou graag een fijne relatie willen, maar weet niet meer wat ik verder kan doen... Hebben jullie tips/ideeën?
Dat 'aanstaan' als er anderen zijn, herken ik heel erg. Zeker als ze in dezelfde ruimte zitten. Als er dan iemand even zucht, dan denk ik gelijk dat ik daar wat mee 'moet'. Het maakt voor mij ook verschil of ik het huis echt helemaal voor mezelf alleen heb (heerlijk!) of dat ik weet dat er nog iemand thuis is. En ja, ik weet dat ik in de woonkamer niets te maken heb met wat mijn kind op zolder doet en nee, ik wil echt helemaal geen vreemde dingen doen - maar t VOELT gewoon anders. Ik vond het echt heerlijk als ik op vrijdag het huis voor mezelf had en kan me nog goed de (bijna) paniek herinneren toen ik me eens, begin mei, realiseerde dat die vrije vrijdagen t/m eind augustus niet meer zouden voorkomen omdat ... (weet ik niet meer, waarom). Zoveel maanden niet meer de vrijdagen voor mezelf...
Kortom, ik kan me best inleven in vrouw van TO. Wel vind ik dat ze TO niet hoeft af te snauwen, dat vind ik geen goede wijze van communiceren.
Klopt, ik sta ook altijd aan als er iemand in de buurt is, en zou ook graag regelmatig even alleen thuis willen zijn (helaas is dat door omstandigheden de laatste 15 jaar nauwelijks voorgekomen, voor mijn was het bijna en opluchting dat sinds corona er veel meer herkenning voor deze gevoelens was)
Misschien is het voor je vrouw al prettig om te weten dat haar gevoelens normaal zijn (ze is echt niet de enige), dat ze dit gewoon kan aangeven (en voel jij je dan alsjeblieft niet aangevallen of beledigd), en wie weet lukt het jullie om hier een regelmaat in te ontwikkelen, dat ze bijvoorbeeld 1 ochtend in de week die tijd alleen heeft.
In de topic het TO het woord snauwen niet gebruikt.
Misschien beter als wij dat ook niet doen..
Geïrriteerd reageren kan op meerdere manier om verschillende redenen.
1) niets terug zeggen omdat je met je afspraken of acties als drie taken verder bent en geen tijd hebt voor een iemand die net zijn bed uit komt rollen.
2) niet een stralende glimlach terug geven omdat de ochtend niet soepel verliep en je je stoort aan spullen die de dag ervoor niet zijn opgeruimd ( herkennen we dat niet allemaal?)
3) of in de ochtend beneden komen en ontdekken dat een overvolle vuilniszak staat te stinken omdat de dag ervoor iemand vergeten is die te vervangen en je de dag niet wilt beginnen met gemopper.
4) vul zelf maar in.
——-
We lezen alleen de beleving van TO, ben benieuwd naar de visie van zijn vrouw. Is hij echt de ideale partner die veel in het huishouden doet, of vind hij dat van zichzelf? Ik denk dat het niet meegaan naar haar familie, zodat ze alleen op pad heeft te gaan, hun relatie geen goed doet. Het saai en geen zin, zijn echte dooddoeners. Ze zeggen veel over zijn respect voor haar.
Tip 1: ga wat vaker met haar mee en wees dat geïnteresseerd omdat het ook haar roots zijn.
Tip 2: bespreek de opstart van de dag; misschien zelf eerder uit bed en de tafel dekken zodat degen die de kinderen naar school brengt, meer tijd heeft voor aankleden en de kinderen; meer teamwork zodat de ander geen ballen hoeft hoog te houden en wel vriendelijk een aangereikte kop koffie in ontvangst neemt.
Moeten heksen in de ochtend is funest voor je humeur.
Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie reacties tot nu toe al. Ik had niet verwacht dat het er al zo veel waren. Ik probeer hieronder wat vragen te beantwoorden, maar het zal me vast niet lukken om in een keer overal op in te gaan.
Ik hoef tegenwoordig niet meer te werken (ik heb het geluk genoeg geld te hebben gespaard om mijn deel van de rekeningen te betalen), dus ik ben inderdaad wel vaak thuis. Daarvoor werkte ik in de IT, dus werkte ook veel thuis tijdens corona.
Ik probeer wel vaak even van huis weg te gaan: ik sport 3x per week en probeer dat dan ook op haar vrije dagen te plannen of 's avonds als de kinderen naar bed zijn. Daarnaast nog zo'n 10 wedstrijden per jaar, waarbij ik dan 1 of 2 dagen van huis ben.
Als de kinderen een studiedag hebben van school, dan ga ik wel eens met ze naar een pretpark, maar dan moest zij altijd werken, dus daar had ze dan eigenlijk nog niet veel aan.
Ik kan mezelf overigens prima vermaken zonder haar, maar het is wel fijn dat als je elkaar dan ziet, het dan wel gezellig is.
Op dagen dat we allebei thuis zijn, is het niet zo dat ik dan bij haar op de bank ga zitten (dat laat ik inmiddels wel uit mijn hoofd). Ik ga dan op zolder zitten of aan de andere kant van de woonkamer/eetkamer (uit elkaars zicht). 's Avonds spreken we elkaar dan vaak niet meer. Ik zou het normaal vinden als je elkaar nog in ieder geval welterusten wenst, maar ze gaat meestal ineens naar boven zonder iets te zeggen. We slapen overigens ook al een paar jaar niet meer samen: ze zegt dat dat is omdat ik zou snurken.
Ik vind het lastig om in te schatten wanneer ik haar kan benaderen of niet, omdat ze het niet zegt en ik het niet meer durf te vragen. Ik probeer het in te schatten door haar gedrag (of ze blij of boos kijkt, als ze achter haar laptop zit, of ze ineens wegloopt als ik toevallig ook daar ben), maar ik zit er ook wel eens naast natuurlijk.
Gistermiddag klaarde haar humeur dan ineens weer op en zijn we met onze jongste dochter gaan zwemmen. Ik had het idee dat ze dat wel leuk vond, hoewel het aan het eind van de middag wel weer genoeg was voor haar.
Zoals een aantal van jullie zeggen, zal ik er weer over met haar moeten praten. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe: dat het niet als verwijt overkomt, waardoor het alleen maar erger wordt...
Ik weet dat ik nog niet overal op gereageerd heb, maar het waren ook best veel berichtjes en ik moet het ook nog even laten bezinken.
Is je vrouw blij met haar baan? Ik neem aan dat zij dus eigenlijk ook niet meer hoeft te werken, als er genoeg geld is? Hebben jullie dat goed afgestemd samen, wie wat doet qua werk en huishouden enzo?
En wat doe je dan de hele dag behalve wat sporten en af en toe met de kinderen weg? Ik weet niet hoe oud je bent, maar dit klinkt alsof je al met pensioen bent...
Hm, dit is dus al veel langer aan de gang begrijp ik. Jullie slapen zelfs apart. Hebben jullie nog wel seks? Op andere manieren zijn jullie ook niet (meer) zo heel intiem geloof ik? Knuffelen, omhelzen, zoenen? Naar mijn idee is dat fysieke deel toch wel een heel belangrijke pijler onder een relatie.
Dat onaardige gedrag van haar is van meer recente datum begrijp ik uit je posts. Ik zie een hele hoop rode vlaggen heel eerlijk gezegd. Voor mij lijkt het erop dat ze een ander heeft, of op zijn minst gevoelens voor een ander. Echt de allerhoogste tijd om hard aan de bel te trekken Pieter. Wat denk je dat er zou gebeuren als je haar vraagt of ze gelukkig is met/in jullie relatie?
Ik denk eerlijk gezegd dat het niet zozeer belangrijk is HOE je het gesprek aangaat, maar vooral DAT je het doet. Blijkbaar zit er bij haar al heel veel spanning omtrent jullie relatie en/of jou. Ik zou er serieus rekening mee houden dat het wat haar betreft al einde oefening is, dat ze zich alleen verplicht voelt te blijven vanwege de kinderen. Heel eerlijk: hoe zijn jouw gevoelens ten opzichte van haar? En hoe belangrijk is het bij elkaar houden van je gezin voor jou? Ben je bereid te vechten voor haar? Dan geen seconde langer wachten en vandaag nog actie ondernemen.
Hoezo zou ze gelijk een ander hebben? Ik bedoel, dat je twijfelt of ze nog wel van TO houdt, daar kan ik me iets bij voorstellen (hoewel er ook andere dingen kunnen spelen, kan er iets van autisme zijn?) Maar ik lees geen tekenen van dat ze een ander heeft, kan wel, hoeft helemaal niet natuurlijk. Misschien is ze gewoon erg op zichzelf?
Overigens, als jij niet meer werkt, wat doe je dan wel de hele dag? Ik vind dan 3 keer per week de kinderen wegbrengen, en 'wel redelijk wat doen in het huishouden' wel het minste. Maar dat hoort gewoon bij het dagelijks leven, de bv gezinPieter. En doe je die dingen uit jezelf, 'zie' je zelf wat er moet gebeuren? Of is zij degene die jou moet vragen om dingen te doen? Ik kreeg (en soms krijg) daar zelf echt ontzettend de kriebels van, dat man vraagt wat hij kan doen. Op zich lief bedoeld, maar je kunt toch zelf ook nadenken en je hebt zelf toch ook ogen in je hoofd? Maar daar hebben we intussen een goede modus in gevonden. Hij heeft veel geleerd in ons crisisjaar waarin hij voornamelijk elders woonde en voor zichzelf moest zorgen...!
Doe je daarbuiten ook wel eens wat alleen voor haar? Haar lievelingskostje koken, een uitstapje organiseren (ook de opvang voor de kinderen), een weekendje weg? Hoe laat jij zien dat je van haar houdt? Dure cadeaus met verjaardagen en kerst (weet niet of dat aan de orde is, maar kan prima gezien jullie achtergrond) zijn niet hetzelfde als goed bedachte persoonlijke cadeaus op een doordeweekse dag, gewoon als blijk van liefde. Ik werd erg blij van af en toe eens een lief briefje als we elkaar thuis misliepen. Of dat hij zag dat ik zijn zolderkamer/hobbyhok had gestofzuigd.
Elkaar voor vanzelfsprekend nemen is de dood in de pot voor elke relatie. Houden van is een werkwoord, en ook als je al jaren samen bent moet je blijven investeren in elkaar en in jezelf. Juist dan, zou ik willen zeggen.
Zebra04 schreef op 30-06-2022 om 13:37:
Hoezo zou ze gelijk een ander hebben? Ik bedoel, dat je twijfelt of ze nog wel van TO houdt, daar kan ik me iets bij voorstellen (hoewel er ook andere dingen kunnen spelen, kan er iets van autisme zijn?) Maar ik lees geen tekenen van dat ze een ander heeft, kan wel, hoeft helemaal niet natuurlijk. Misschien is ze gewoon erg op zichzelf?
Noem het levenservaring. Nee, het hoeft niet. Maar ik zou er als ik Pieter was serieus rekening mee houden.
Dan zou ik adviseren om zoiets te zeggen als: ik mis je, ik mis ons, ik mis ons intieme contact. En misschien ben jij de energie van een werkende man wel wat kwijtgeraakt nu je met een soort pensioen bent. Dat kan ook voor verschuiving in de gevoelens zorgen. En gevoelig voor de nieuwe frisse aandacht van een ander die haar 'als nieuw' bekijkt....als jullie nog allebei willen investeren omdat er nog steeds liefde is, dan zou ik dat wel mbv een relatietherapeut doen. Eerlijkheid is dan wel nodig. Mijn ex man wilde nooit in relatietherapie, de reden waarom zei hij pas na de scheiding: hij had anders met de billen bloot gemoeten over zijn stiekeme relatie met die ander....
Je schrijft over haar alsof je constant voorzichtig om een tikkende bom heen sluipt. Hoezo weet je niet of je haar kan benaderen en probeer je van haar gezicht af te lezen of ze aanspreekbaar is ? Het is toch geen wild dier ? Daar zou ik als partner dus ook dood nerveus en geïrriteerd van raken, van dat omzichtige gedoe. Waarom práát je niet gewoon met haar ? Het is toch je vrouw ? Je komt weinig daadkrachtig op mij over en erg onzeker. Kom, laat niet met je sollen en zeg gewoon wat je te zeggen hebt. Ze zal je niet bijten, toch ?
Ik heb het haar vorige week gevraagd, of er een ander is waar ze liever bij is dan bij mij. Maar dat was niet zo en ik heb ook geen andere aanwijzingen dat ze een ander heeft. Ik heb haar in ruim 15 jaar nog niet kunnen betrappen op liegen, dus ik denk het ook echt niet.
Ze is ook niet altijd boos op me als ik er ben. Er zijn elke week nog wel momenten dat ze me wel wil knuffelen, hoewel het initiatief altijd van mij moet komen.
Ik heb haar gevraagd of ze nog wel met mij op vakantie wil en dat wil ze nog wel. Ze zegt dat het dan ook beter gaat, dan wanneer ze moet werken. Het klopt ook wel dat onze laatste vakantie (twee maanden terug) wel goed ging.
We hebben nog wel seks: 3x per maand, hoewel ze wel heeft aangegeven dat minder vaak te willen. En ik heb inmiddels wel door dat ze er niet echt van geniet, dus misschien moeten we dat ook wel minder doen.
Ik speel wedstrijden op een redelijk hoog niveau (welke sport dat is, laat ik even in het midden ivm privacy). Daar heb ik wel tijd en energie voor nodig om beter te kunnen worden. Dat ik niet meer hoef te werken, helpt daarbij.
Ik zou de taak om mijn dochter naar zwemles te kunnen brengen misschien kunnen overnemen van mijn vrouw. Dan zou ze weer even alleen thuis kunnen zijn. Maar ik zal er met haar over praten.
Wat ik doe om te laten merken dat ik van haar houd: haar knuffelen (hoewel ik inmiddels weet dat dat voor haar niet zoveel betekent). Ik zeg ook tegen haar dat ik haar een knappe, aantrekkelijke, grappige vrouw vind. Andersom zou ik het leuk vinden als ze ook iets liefs tegen mij zegt, maar dat kan ik me van de afgelopen jaren niet herinneren. Ik denk dat zij het vooral belangrijk vindt om dingen samen te doen.
madee schreef op 30-06-2022 om 13:45:
Dan zou ik adviseren om zoiets te zeggen als: ik mis je, ik mis ons, ik mis ons intieme contact. ...
Dank je wel, dit vind ik wel een goede suggestie. Ik ga het vanavond met haar bespreken.
Dat klinkt alsof jullie serieus uit elkaar gegroeid zijn. Helpt het echt niet als je aan haar laat weten hoe erg je het vindt dat het zo loopt en dat je graag je best voor haar wil doen.
Ik kan mij niet voorstellen dat dit niets met haar zou doen.
Ik zou toch het gesprek aangaan of schrijf desnoods een brief. Probeer haar mee te krijgen naar relatie therapie.
Voor ons is het ook lastig om te reageren als we niet alles helder hebben. Ik snap ook niet zo goed wat je verder nog doet naast het sporten. Verder valt bij mij de zin op: ' ik heb genoeg gespaard om mijn deel van de rekeningen te betalen '. Die snap ik niet...als je zoveel geld hebt dat je kunt rentenieren dan kan je vrouw dat toch ook?.
Of hebben jullie dit helemaal uitgesplitst? Ik weet dat sommige stellen dat doen. Maar ik kan daar helemaal niets mee. Je bent toch een twee eenheid, die zeker niet alles samen hoeft te doen maar wel een eenheid vormt. Je bent beide ouders van de kinderen.
Maar goed.. je mag zelf weten hoe je het vormgeeft. Maar ik kan mij voorstellen dat jouw goede verdienen en het feit dat je eigenlijk niet meer hoeft te werken de relatie heel erg heeft veranderd en jullie eigenlijk andere afspraken moeten maken.
Het is mij duidelijk dat jij graag de relatie wil goedhouden en dat zou ik zeggen, en aan haar vragen hoe zij dat ziet. Benoemen wat je opmerkt en niet met een kluitje in het riet laten sturen. Benoemen dat jij wilt veranderen maar dat zij duidelijk moet aangeven wat ze dan wil verwacht.. anders wil zien. Sterkte
gesnurkt...
Tja, daar heeft mijn man ook last van. Ik vind dat echt vermoeiend. Na drie jaar toenemend gesnurk zodat je wakker wordt en niet meer in slaap valt, heb ik aangemeten oordoppen laten maken. Sindsdien slaap ik weer diep de nacht door zodat ik uitgerust wakker wordt.
We hebben niet de luxe van extra slaapkamer, dus moest ik wel met oordoppen slapen. Een enkele keer kan ik ondanks de oordoppen toch nog wakker worden. Dan leg ik kussen op voeteneind en draai ik mij om. Want goede nachtrust is heel belangrijk, anders ben ik ook weinig spraakzaam de volgende morgen.
Gesnurk gaat ook vaak door de muren heen. Dus zelfs als jullie apart slapen, kan het wezen dat ze ‘allergisch’ is voor je geronk, wederom oordoppen!
Aparte slaapkamers draagt wrs wel bij aan minder intimiteit. Misschien wilt ze wel bij je slapen als je haar maar niet wakker maakt. In de vakanties is er wel meer ruimte voor gezelligheid.
Tip : naar gehoorspecialist voor aangemeten oordoppen.
